by netakias.com Ελλη Πάνου
Ολα τα σουπερμάρκετ και οι διεθνείς παραγωγοί αποκηρύσσουν τη δουλεία, αλλά αυτή αποτελεί τη βάση της σύγχρονης παγκόσμιας κερδοφόρας αλυσίδας διατροφής. Τα περισσότερα προϊόντα με τις δελεαστικές τιμές, που κατακλύζουν τα νοικοκυριά ανά τον κόσμο, στηρίζονται στην ακραία εκμετάλλευση εκατομμυρίων ευάλωτων ανθρώπων.
Στο δεύτερο μέρος αυτού του αφιερώματος θα δούμε τις συνθήκες σκλαβιάς στα θερμοκήπια της Ισπανίας, όπου παράγονται τα φρέσκα τρόφιμα που διατίθενται από τις ευρωπαϊκές αγορές, αλλά και στις φυτείες φοίνικα της Μαλαισίας, όπου γίνεται η συγκομιδή του καρπού και η επεξεργασία του στη συνέχεια, για την εξαγωγή του φοινικέλαιου, που περιέχεται στα περισσότερα προϊόντα καθημερινής κατανάλωσης
Στις νότιες ακτές της Ισπανίας, ανάμεσα στα δημοφιλή τουριστικά
θέρετρα, στην επαρχία της Αλμερία, βρίσκεται μια «θάλασσα από πλαστικό»
(Mar de plástico), την οποία μοιράζονται εννέα δήμοι με 218.420 μόνιμους
κατοίκους και δεκάδες χιλιάδες «φαντάσματα». Εκεί βρίσκονται τα μεγαλύτερα θερμοκήπια της χώρας. Σαράντα χιλιάδες παραγωγοί καλλιεργούν εκεί τις σοδειές τους. Και
υπολογίζεται ότι απασχολούν πάνω από 100.000 εργάτες -στη μεγάλη τους
πλειονότητα μετανάστες χωρίς χαρτιά- για λογαριασμό διαφόρων εταιρειών,
που παράγουν τρία εκατομμύρια τόνους φρούτων και λαχανικών κάθε χρόνο,
τα οποία εξάγουν στα σουπερμάρκετ και τις αγορές της Βρετανίας και της
βόρειας Ευρώπης.
Αλλοι, παγιδευμένοι χωρίς καθόλου χρήματα, χωρίς δουλειά και με
προβλήματα υγείας, δεν μπορούν να ζήσουν, αλλά δεν μπορούν και να
φύγουν.
Οσοι έχουν δουλειά, οι «τυχεροί», βγαίνουν άρρωστοι, με ψίχουλα στην τσέπη από τα θερμοκήπια. «Για να φθάσουν αυτά τα κολοκυθάκια στη Βρετανία, κάποιοι έχουν
υποφέρει πάρα πολύ», λέει στη δημοσιογράφο με καλυμμένο το πρόσωπο του ο «Γιουσέφ». Είναι εργάτης για μια εταιρεία που εισάγει λαχανικά από το
Ελ Εχίντο στη Βρετανία. «Το ντόπιο αφεντικό ρίχνει φυτοφάρμακα όταν δουλεύουμε. Οποιος δεν
θέλει να δουλέψει με τα φυτοφάρμακα και το δηλητήριο, το όνομά του
μπαίνει σε μαύρη λίστα. Εχουμε τουαλέτες μόνο όταν έρχονται επιθεωρητές
από τη Βρετανία. Τότε έχουμε χαρτί τουαλέτας, έχουμε νερό, έχουμε
σαπούνι, έχουμε απ’ όλα. Οταν η επιθεώρηση όμως τελειώσει, τότε έρχεται
κάποιος και τα παίρνει όλα πίσω -μέχρι την επόμενη επίσκεψη».
Το 2011 η Guardian κατέγραψε σε μια άλλη συγκλονιστική έρευνα τις
ίδιες ακριβώς εικόνες: αθλιότητα, εκμετάλλευση μέχρι την τελευταία
σταγόνα ιδρώτα και αγωνίας, κοροϊδία και κρυφό ρατσισμό.
Τουλάχιστον ένα στα 10 προϊόντα που συναντάμε στα ράφια των σούπερ
μάρκετ της Ευρώπης περιέχει φοινικέλαιο: μπισκότα, σοκολάτες, κέικ,
πατατάκια, παγωτά, μαργαρίνες, μαγιονέζες, αλλά και καλλυντικά, σαπούνια
και απορρυπαντικά.
Τον Ρούμπελ, για παράδειγμα, έχει «προσλάβει» ένας εργολάβος που προμηθεύει τη Felda με εργατικά χέρια. Ο εργολάβος, λοιπόν, εκμεταλλεύεται τον μετανάστη και η Felda απλώς
επωφελείται από την αδιάκοπη δουλειά του, έχοντας την πολυτέλεια να
δηλώνει ότι δεν γνωρίζει τίποτα για τα εγκλήματα που διαπράττονται στις
φυτείες της.
Ολα τα σουπερμάρκετ και οι διεθνείς παραγωγοί αποκηρύσσουν τη δουλεία, αλλά αυτή αποτελεί τη βάση της σύγχρονης παγκόσμιας κερδοφόρας αλυσίδας διατροφής. Τα περισσότερα προϊόντα με τις δελεαστικές τιμές, που κατακλύζουν τα νοικοκυριά ανά τον κόσμο, στηρίζονται στην ακραία εκμετάλλευση εκατομμυρίων ευάλωτων ανθρώπων.
Στο δεύτερο μέρος αυτού του αφιερώματος θα δούμε τις συνθήκες σκλαβιάς στα θερμοκήπια της Ισπανίας, όπου παράγονται τα φρέσκα τρόφιμα που διατίθενται από τις ευρωπαϊκές αγορές, αλλά και στις φυτείες φοίνικα της Μαλαισίας, όπου γίνεται η συγκομιδή του καρπού και η επεξεργασία του στη συνέχεια, για την εξαγωγή του φοινικέλαιου, που περιέχεται στα περισσότερα προϊόντα καθημερινής κατανάλωσης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου