Κίνημα ανυπακοής στα μίντια!

 by sofistis

Δεν υπακούω στα μίντια προτιμώ να σκέφτομαι! Ένα μεγάλο κίνημα ανυπακοής στα μίντια και στην καθεστωτική δημοσιογραφία δυναμώνει σιγά-σιγά.. Ο κόσμος έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται πια ότι η άκριτη αποδοχή, η πειθάρχηση και η παθητικότητα απέναντι στα μίντια είναι και παθητικότητα απέναντι στην ίδια τη ζωή.. Ότι η καθεστωτική δημοσιογραφία φέρει μια τεράστια ευθύνη για τη μαυρόασπρη ζωή του..
Ουδείς πια αμφιβάλει για την ευθύνη της θλιβερής αυτής δημοσιογραφίας για τον πόνο, τη φτώχεια, την ταπείνωση και τη δυστυχία στην οποία βυθίζουν ολοένα και περισσότερο την κοινωνία. Ουδείς πια αμφιβάλει ότι αυτή η πρωτοφανής στην ιστορία του τόπου βαρβαρότητα και κοινωνική αδικία, δεν θα μπορούσε ποτέ να περάσει χωρίς την στήριξη και παρότρυνση αυτής της δημοσιογραφίας η οποία... αποτελεί πια και την πλέον διαπλεκόμενη και ανεξέλεγκτη εξουσία του τόπου..  Αυτή η δημοσιογραφία γνωρίζει πολύ καλά ότι η πρωτοφανής κοινωνική αδικία και βία που ασκείται στην ελληνική κοινωνία δεν είναι για την σωτηρία της λεγόμενης “πατρίδος” , ότι δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τον απαραίτητο εκσυγχρονισμό και τις μεταρρυθμίσεις στο κράτος και στους θεσμούς που θα έπρεπε ήδη να έχουν γίνει εδώ και δεκαετίες, αλλά εφαρμόζεται μόνο και μόνο για να ικανοποιηθούν οι επιδιώξεις και τα συμφέροντα ξένων κέντρων εξουσίας, «αγορών” και τοκογλύφων..
Το νέο κίνημα, δεν υπακούω στα μίντια προτιμώ να σκέφτομαι, ( το ονομάζω έτσι αλλά δεν έχει σημασία μπορεί να πάρει οποιοδήποτε όνομα) αναπτύσσεται δυναμικά μέσα από το νέο φυσικό «άσυλο» της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών που είναι το διαδίκτυο, τα μπλόγκς και τα κοινωνικά δίκτυα. Αναπτύσσεται επίσης μέσα από τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων που έχουν καταλάβει ότι δεν έχει πια νόημα να διαμαρτύρονται έξω από τη Βουλή ή του Μαξίμου αλλά ότι είναι πολύ πιο αποτελεσματικό για τα δίκαια τους να διαμαρτύρονται έξω από ένα μεγάλο κανάλι όπως το ΜΕΓΚΑ και ήδη αυτό έχουν αρχίσει να κάνουν..

Συσπειρώνει επίσης το κίνημα αυτό και κάθε μη καθεστωτικό δημοσιογράφο που αντιλαμβάνεται και ασκεί τη δημοσιογραφία με όρους αξιοπρέπειας, δημοκρατίας και ελευθερίας, έξω από κάθε είδους οικονομική, πολιτική και κομματική διαπλοκή. Παραθέτω ως παράδειγμα ανυπακοής και αντίστασης στην καθεστωτική δημοσιογραφία την παρέμβαση του γνωστού Στάθη Σταυρόπουλου στην «Ελευθεροτυπία»:

«Τα ντόμπερμαν της ενημέρωσης»
«Η «πόλις» έχει αρχίσει να κόβεται στα δύο. Μας μιλούν πλέον σαν να είμαστε δούλοι -θέλουν «συμβάσεις μιας ημέρας», «απολύσεις χωρίς αποζημιώσεις», θέλουν τις κόρες μας στο χαρέμι τους, τους γιους μας στη δούλεψή τους, γιουσουφάκια. Αυτοί που λήστεψαν τη χώρα, αυτοί που έβγαλαν τα λεφτά τους στο εξωτερικό, θέλουν τώρα με εργαλείο την ακροδεξιά κατοχική κυβέρνηση Παπανδρέου να έχουν, να διαθέτουν και να κατέχουν ανθρώπους των 500 Ευρώ. Μας μιλούν με φερέφωνα (όπως άλλοτε με τα κατοχικά μεγάφωνα) τους καθεστωτικούς δημοσιογράφους.
Η «πόλις» κόβεται στα δύο, το παρακάτω κείμενο δεν είναι επί προσωπικού. Είναι περί του επερχόμενου εκφασισμού…
Τι Τρόμος είναι αυτός;!
Το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Μέγκα.
Τι οργουελικός εφιάλτης!
Σαν τα κοράκια παραμονεύουν οι δύο απ’ τους παρουσιαστές, η κυρία Τρέμη και ο κ. Πρετεντέρης να αρπάξουν απ’ το στόμα του καλεσμένου τους, όταν δεν είναι φιλοκυβερνητικός, την κουβέντα του, να την δαγκώσουν να την διαστρέψουν, να την ανασκολοπίσουν και να του τη δώσουν πίσω να την φάει, να τού κάτσει στον λαιμό, να πνιγεί, να σκάσει –και αυτό το λένε διάλογο, ενημέρωση, ειδήσεις.
Τι οργουελικός τρόμος είναι αυτός! Αυτό το φρικτό δίδυμο δεν επιτίθεται με μένος ταλιμπάν εναντίον των στόχων του μόνον με το (απύλωτο, ιταμό και υπερφίαλο) στόμα του, αλλά με όλην τη γλώσσα του σώματός του να κορυβαντιά, να ωρύεται, να σκούζει, να προσβάλλει, να ειρωνεύεται -είναι αυτό ειδήσεις; έστω σχόλιο μέσα στις ειδήσεις; είναι άποψη;
Οχι, είναι τρομοκρατία! Είναι προπαγάνδα! Είναι κουστουμάτος ταλιμπανισμός, είναι φασισμός, είναι, ακόμα χειρότερα, εθισμός των θεατών στον φασισμό.
Τίποτα απ’ όσα γίνονται σε αυτό το δελτίο δεν έχει σχέση με τη δημοσιογραφική δεοντολογία, ρωτάνε και απαντάνε οι ίδιοι, διακόπτουν όποιον γουστάρουν και το στόμα τους στάζει μέλι μόνον μπροστά στους κυβερνητικούς και τους φίλους τους. Αλλά, το πιο θλιβερό είναι όταν για «ξεκάρφωμα» οι δύο αυτοί παρουσιαστές (των οποίων, τουλάχιστον η ταπεινότης μου δεν είναι συνάδελφος) κάνουν τάχα ζόρικες ερωτήσεις στους υπουργούς, ανάλογες με εκείνες που θα έκαναν δουλικά στους αφεντάδες τους σε άλλες εποχές.
Δεν ξέρω αν λέει αλήθεια η AGB ή η Πωστηλέν τώρα, για τη θεαματικότητα αυτού του δελτίου, ούτε με νοιάζει αν είναι πρώτο ή έσχατο. Με νοιάζει ότι είναι όνειδος για τη δημοσιογραφία, πληγή για τη δημοκρατία, ντροπή για την πολιτική.
Ούτε απορώ με τους πολιτικούς που πάνε και προσκυνάνε τα ξόανα της τηλεοπτικής τυραννίδας στην πιο απεχθή τους μορφή, αμφισβητώ όμως ότι οι πολίτες δεν αισθάνονται έστω κι απ’ τον καναπέ τους τον κίνδυνο που πηγάζει απ’ αυτήν την τηλεοπτική χούντα –αυτό το διαρκές εξουσιαστικό ξεσάλωμα του πρασινοφρουρισμού. Αυτής της ανωφελούς γλίτσας που σπαράζει τη χώρα παραπάνω από δυο δεκαετίες τώρα.
Αυτός ο συνδυασμός γκαιμπελισμού και σταλινισμού παντός καιρού, όστις υποστήριξε υπό την δορά του εκσυγχρονισμού με τον πιο καθωσπρεπίστικο τρόπο ό,τι πιο αισχρό μάς έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια, απ’ το άγος του Χρηματιστηρίου έως την αποκοπή των μισθών και τις επιχειρησιακές ή ατομικές συμβάσεις, αυτός ο συνδυασμός, καλά οχυρωμένος από αφεντικά, χορηγούς, διαφημιστές, τραπεζίτες και συν-ένοχους δημοσιογράφους, έχει βλάψει τον λαό και το πολίτευμα περισσότερο απ’ όσον έβλαψε η μαύρη πανώλης το Λονδίνο και τις τρεις φορές που το επισκέφθηκε.
Η ενημέρωση είναι δικαίωμα του λαού. Το δελτίο του Μέγκα και τα άλλα δελτία όπως αυτό δεν ενημερώνουν τον λαό, τον στραβώνουν, τον αιχμαλωτίζουν, τον χειραγωγούν. Βγαίνουν στον αέρα, που είναι περιουσία του λαού, μόνο και μόνο για να τον τρομοκρατήσουν, για να τον κάνουν να κάθεται σούζα, οι σταθμοί αυτοί είναι η μαύρη χειρ και η σιδερένια φτέρνα των διαπλεκόμενων – είναι εχθροί του λαού με περικεφαλαία. Την περικεφαλαία της οίησης, του (ραγιάδικου) θράσους, του κυνισμού, του αμοραλισμού, της αναισχυντίας, της αγένειας – με έναν λόγο: μιλάνε στον λαό σαν να μιλούν σε κατσαρίδες…
Ντροπή!
πηγη...Αλεπου του Ολυμπου.