Κι όμως! Το μνημόνιο πέτυχε!

Ακούμε από διάφορους αναλυτές να διατείνονται ότι το μνημόνιο απέτυχε στους στόχους του. Δηλαδή, δεν μείωσε το έλλειμμα, εκτίναξε το δημόσιο χρέος, τον πληθωρισμό, βύθισε τη χώρα βαθύτερα στην ύφεση, τη λιτότητα, την ανεργία και οδήγησε στην αναπότρεπτη μέγγενη των δανειστών που επιδιώκουν με θεσμικές ψευτο-νομιμοποιήσεις να επισπεύσουν το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Συγκεκριμένοι αναλυτές αναφέρονται στο γεγονός ότι οι οικονομολόγοι του ΔΝΤ αποδείχτηκαν δευτεροκλασάτοι, ως να περίμεναν από έναν τέτοιο οργανισμό να διαθέτει διάνοιες, με αποτέλεσμα να επέλθει η διάψευση των προσδοκιων.

Η μείζονα αντιπολίτευση διατείνεται ότι το πρόβλημα δεν είναι οι στόχοι του μνημονίου, αλλά η εφαρμοστική πολιτική του. Η ελάσσονα αντιπολίτευση διατυμπανίζει ότι η πολιτική της κυβέρνησης και του μνημονίου οδηγεί σε αδιέξοδο, όσο και σε οικονομικό, κοινωνικό και εθνικό ολοκαύτωμα.

Ποιο είναι το λάθος στο τρόπο σκέψης από τον οποίο πηγάζουν αυτές οι εκτιμήσεις; Ή ακόμα χειρότερα στην στρατηγική που εξυπηρετούν αυτές οι εκτιμήσεις; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα, απαιτεί την κατανόηση του γεγονότος ότι οι συστημικές απόψεις πηγάζουν από παραδοχές τις οποίες ενστερνίζεται συλλήβδην το πολιτικό σύστημα. Και αυτές οι απόψεις έχουν να κάνουν με το γεγονός της υπόρρητης παραδοχής ότι ο χρηματοπιστωτικός καπιταλισμός είναι de facto ο κυρίαρχος του παιχνιδιού.

Όσον αφορά την δεξιά, είναι δεδομένο ότι παραμένει στην εφεδρεία των δυνάμεων παράδοσης στους δανειστές. Η ΝουΔού είναι έτοιμη να εφαρμόσει τα μνημόνια, αρκεί να μειωθούν οι φορολογικοί συντελεστές για τις επιχειρήσεις. Τι εννοεί με αυτό; Είναι ολοφάνερο ότι επιδιώκει την σωτηρία της ντόπιας ολιγαρχίας, υπερθεματίζοντας σε μια πολιτική εφαρμογής των μνημονίων που να μην μειώνει τα κέρδη της. Κι ας μειώνεται το βιωτικό επίπεδο του μέσου πολίτη. Άλλωστε η ντόπια ολιγαρχία είναι ο παραδοσιακός χρηματοδότης της κλασσικής φιλελεύθερης παράταξης. Αντίθετα, η αμήχανη ρεφορμιστική αριστερά αρκείται σε καταγγελτικούς λίβελους, που αν μη τι άλλο, επιδιώκουν την επιβίωσή της στο συστημικό πλαίσιο. Το γεγονός της υπερψήφισης από την αριστερά της συνθήκης του Μάαστριχ, μιας συνθήκης που επικύρωσε ο Μητσοτάκης και αποτελεί την αποδοχή του νεοφιλελεύθερου σχεδίου, αποδεικνύει την ενοχή της ρεφορμιστικής αριστεράς και της εξ αυτής άσφαιρης καταγγελίας. Για το ΚΚΕ, η πραγμάτωση του νεοφιλελεύθερου οράματος αποτελεί το μάννα εξ ουρανού, αφού θα επισπεύσει την προλεταριοποίηση των μαζών, ώστε αυτή, να οδηγήσει στην αναπότρεπτη ανατροπή του καπιταλισμού.

Το πολιτικό σύστημα και οι ομάδες που εκφράζουν τις ιδεολογικές συνισταμένες του, με κάποιους επιμέρους παραλλαγές, έχει αποδεχθεί την παράδοση στην κυριαρχία της παγκοσμιοποιημένης χρηματοπιστωτικής αγοράς. Γι αυτό ο τρόπος σκέψης του είναι συστημικός. Μπορεί να το διακρίνει κανείς αυτό ακόμη και από το γεγονός ότι η πρόεδρος του ΚΚΕ ισχυρίσθηκε ότι η έξοδος από την ΟΝΕ αυτή τη στιγμή, θα επιφέρει την καταστροφή!

Άρα, το παιχνίδι στο πολιτικό πεδίο είναι χαμένο. Το πολιτικό σύστημα έχει βυθισθεί σε μια ιδεολογική αλλοτρίωση που δηλώνεται με την φράση: νεοφιλελεύθερη συναίνεση.

Αν υπάρχει κάποια αντίσταση, αυτή αρθρώνεται στο νομικό πεδίο των ανθρώπινων δικαιωμάτων και των δημοκρατικών εγγυήσεων και στο πολιτισμικό πεδίο, που περικλείεται στα αιτήματα του νέου πατριωτισμού. Συνταγματικός ή εθνικός πατριωτισμός δεν έχει ιδιαίτερη σημασία.

Το μνημόνιο Ι-αντίθετα από τους συστημικούς ισχυρισμούς-πέτυχε, γιατί ο σχεδιασμός του επεδίωξε την ίδια την αποτυχία του. Το ίδιο και το μνημόνιο ΙΙ. Θα έπιτύχει, γιατί είναι έτσι ο σχεδιασμός του. ώστε να αποτύχει!

Οι «πυρομανείς» του ΔΝΤ και οι συμμορίες που κρύβονται πίσω από την αφηρημένη έννοια των αγορών, αποσκοπούν στην πάση θυσία ερήμωση του δημόσιου και κοινωνικού χώρου. Επιδίωξή είναι η δημιουργία παραγκουπόλεων για τους εξαθλιωμένους μισθωτούς και εργαζόμενους και γκέτο φρούρια για τους υποστηρικτές της αγοράς. Επιδίωξη είναι ακόμα η αντικατάσταση της δημοκρατίας από μια ολιγαρχία των ελίτ, που θα ασκεί την διακυβέρνηση, όχι στο όνομα του λαού, αλλά στο όνομα της αγοράς. Επιπλέον, η αντικατάσταση της έννοιας του ελεύθερου πολίτη, από αυτήν του δουλοπάροικου των καταναγκαστικών μηχανισμών της οικονομικής δικτατορίας. Απώτερος στόχος, η πολιτισμική δολοφονία. Η ομογενοποίηση ανθρώπων, πολιτισμών και χωρών, μέσω της οικονομικοκρατικής κρεατομηχανής.

Το μνημόνιο Ι, πέτυχε απόλυτα! Έβαλε μπρος τον μηχανισμό βιοπολιτικής αναμόρφωσης των πολιτών από την αναδυόμενη ολοκληρωτική κυριαρχία των αγορών και των μίσθαρνων τραμπούκων της. Στο χέρι μας είναι να εμποδίσουμε να επιτύχει το μνημόνιο ΙΙ. Δεν απειλείται μόνο η χώρα, οι πλουτοπαραγωγικές πηγές και η εθνική αυτοδιάθεση, αλλά πρωτίστως η επιβίωση του πολιτισμικού αυτοπροσδιορισμού, της ιστορίας και της ίδιας της κοινωνίας που ορίζεται από αυτά. 

απο Ας μιλήσουμε επιτέλους.