Της Σοφίας Βούλτεψη
Με την επιστολή, οι Κύπριοι σοσιαλιστές καλούσαν την Διεθνή να αντιδράσει στις τουρκικές απειλές και να πράξει αυτό που μέχρι σήμερα έχει αποφύγει: Να καταδικάσει δηλαδή τις πρόσφατες τουρκικές απειλές κατά της Κύπρου σχετικά με την έρευνα και την εξόρυξη υδρογονανθράκων στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η ΕΔΕΚ καταγγέλλει πως «ενώ η Τουρκία αρνείται επίμονα να κυρώσει την διεθνή συνθήκη για το Δίκαιο της θάλασσας, παραβιάζει την ίδια ώρα τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, με κίνδυνο πρόκλησης σοβαρών προβλημάτων για την ειρήνη, την ασφάλεια, τη σταθερότητα και τη συνεργασία στην ευρύτερη περιοχή».
Έκτοτε, άκρα του τάφου σιωπή εκ μέρους της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και του προέδρου της. Η επιστολή λιμνάζει στο γραφείο του, δεν είδαμε καμία μέχρι στιγμής αντίδραση και όλοι συνεχίζουν να σφυρίζουν αδιάφορα.
Όσον αφορά σ’ αυτές καθαυτές τις τουρκικές απειλές και τις απειλές του τουρκοκυπριακού καθεστώτος, υπήρξαν κάποιες απαντήσεις σε επίπεδο υπουργού Άμυνας και εκπροσώπου του υπουργείου των Εξωτερικών, αλλά ως εκεί.
Πολύ περισσότερο που η Τουρκία δεν έχει καμιά δυνατότητα να επέμβει, δεν νομιμοποιείται ούτε καν να εκφέρει γνώμη, δεν έχει δικαίωμα να ζητά τα ρέστα, αφού η ΑΟΖ της Κύπρου διακόπτεται από τις ζώνες του Λιβάνου και της Συρίας.
Τον προηγούμενο Νοέμβριο, στο Παρίσι, κατά τη συνεδρίαση του Συμβουλίου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, ο κ. Παπανδρέου είχε συναντηθεί και με τον νεοεκλεγέντα τότε ηγέτη της τουρκικής αντιπολίτευσης Κεμάλ Κιλιγκτάρογλου του Λαϊκού Δημοκρατικού Κόμματος (CHP).
Ήταν αυτή η πρώτη φορά που Τούρκος πολιτικός μετείχε στο Συμβούλιο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και ο κ. Κιλιγκτάρογλου εξέφρασε την επιθυμία για ενεργότερη συμμετοχή, σε σχέση με τον προκάτοχό του Ντενίζ Μπαϊκάλ.
Υπάρχει, λοιπόν, πλέον εκπροσώπηση στη Σοσιαλιστική Διεθνή εκ μέρους της Τουρκίας και επομένως η Διεθνής έχει έναν λόγο παραπάνω να αντιδράσει.
Πολύ περισσότερο που στην Σοσιαλιστική Διεθνή (που αντιμετωπίζει την Κύπρο ως ενιαία οντότητα, γι’ αυτό και μπροστά από την τουρκοκυπριακή αντιπροσωπεία τοποθετείται η ταμπέλα «Κύπρος») μετέχει από το 2006 εκπρόσωπος των Τουρκοκυπρίων.
Στη συνάντηση μάλιστα που είχε ο κ. Παπανδρέου με τον Τούρκο συνάδελφό του, έγινε αναφορά – τουλάχιστον αυτό μας είπαν - στα εθνικά θέματα, στο Κυπριακό και στις διμερείς σχέσεις Ελλάδας και Τουρκίας, ενώ οι δύο πολιτικοί συμφώνησαν για μια μεγαλύτερη ανάπτυξη των επαφών ανάμεσα στα κόμματά τους.
Και μπορεί η Σοσιαλιστική Διεθνής να μην ενδιαφέρεται, η Ελλάδα όμως οφείλει να γνωρίζει πως υπάρχουν προβλήματα που θα τα βρει μπροστά της όταν η Κύπρος θα αρχίσει τη διαδικασία ερευνών και γεωτρήσεων στα τέλη Σεπτεμβρίου.
Μπορεί επίσης η Σοσιαλιστική Διεθνής να είναι «χολωμένη», καθώς η ΕΔΕΚ δεν είχε κρύψει την δυσαρέσκειά της όταν, τον Νοέμβριο του 2006, η Σοσιαλιστική Διεθνής συνεδρίασε στη Χιλή και δέχθηκε να μετέχει ως παρατηρητής το τουρκοκυπριακό ρεπουμπλικανικό κόμμα, με αρχηγό τον Ταλάτ.
Μάλιστα, η ΕΔΕΚ δεν είχε πάει στη Χιλή, αν και είναι μέλος της Διεθνούς. Σ’ εκείνη τη συνάντηση, εγκρίθηκε κατά πλειοψηφία εισήγηση για να γίνει το κόμμα του Ταλάτ δόκιμο μετά από έναν χρόνο.
Ο κ. Παπανδρέου είχε τότε προσθέσει πως το αίτημα γίνεται δεκτό «υπό την προϋπόθεση ότι το κόμμα αυτό θα βοηθήσει στην εξεύρεση λύσης του Κυπριακού και θα συμμετέχει ως κόμμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπως η ΕΔΕΚ».
Μάθαμε τίποτε σχετικά με το αν τήρησε την υπόσχεσή του το συγκεκριμένο κόμμα; Πληροφορηθήκαμε αν προέβη σε κάποια διαμαρτυρία, αν μετείχε στις διαδηλώσεις που πρόσφατα συγκλόνισαν τα Κατεχόμενα;
Ούτε μάθαμε, ούτε συνέβη κάτι που άξιζε να το πληροφορηθούμε.
Για να μην μιλήσουμε για τον άλλο σοσιαλιστή, τον πρώην καγκελάριο της Γερμανίας Γκέρχαρντ Σρέντερ (ναι, ναι, αυτόν που σήμερα κατηγορεί ο Κολ ότι έπαιξε παιχνίδια με τον κ. Σημίτη και έβαλαν την Ελλάδα στο ευρώ ως μη όφειλαν), που τον Φεβρουάριο του 2007 πραγματοποίησε επίσκεψη στα Κατεχόμενα, με την ιδιότητα του συμβούλου της ρωσικής εταιρίας Γκαζπρόμ.
Με την ιδιότητα του φίλου του κ. Σημίτη είχε επισκεφθεί άλλωστε ο Σρέντερ την Ελλάδα και τον Ιούνιο του 2007, προκειμένου να δώσει το παρών στην παρουσίαση του βιβλίου του πρώην πρωθυπουργού «Κρίσιμες αποφάσεις – Η ζωή μου στην πολιτική».
Και για να μας επαναλάβει μάλιστα ότι το σχέδιο Ανάν «είναι και σήμερα η καλύτερη λύση», υποστηρίζοντας ότι… «η Ιστορία αξιολογείται διαφορετικά στην Ελλάδα και διαφορετικά στην Τουρκία. Η Ιστορία είναι θέμα των ιστορικών. Η λύση είναι θέμα των πολιτικών. Ο Σημίτης ήταν ένας από τους αξιολογότερους πολιτικούς σε ευρωπαϊκό επίπεδο», μας διαβεβαίωσε.
Και επιτέλους, αυτοί οι Τούρκοι και Τουρκοκύπριοι που αποτελούν πλέον επίλεκτα μέλη της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, θα μας πουν τελικά ποια είναι η γνώμη τους;
Ορθώς υπάρχει η κατοχή στην Κύπρο;
Ορθώς οι ηγεσίες τους πηγαίνουν στις παρελάσεις των τουρκικών στρατευμάτων στα Κατεχόμενα όποτε υπάρχει κάποια επέτειος – και κυρίως αυτή της εισβολής;
Ορθώς οι ηγεσίες τους θεωρούν ότι δικαιώματα στην ΑΟΖ έχουν και τα Κατεχόμενα (όπως είναι, χωρίς λύση), αλλά και, μέσω αυτών, η Τουρκία;
Ορθώς η Άγκυρα εμποδίζει την ταυτόχρονη απογραφή και στις δύο πλευρές, για τον φόβο να αποκαλυφθεί ο εποικισμός, που αποτελεί έγκλημα πολέμου;
Από όσο γνωρίζουμε, ουδέποτε έγινε τέτοια συζήτηση στο πλαίσιο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, παρά το γεγονός ότι κάθονται πλάι – πλάι Έλληνες, Τούρκοι και Τουρκοκύπριοι.
Οπότε και η επιστολή της ΕΔΕΚ έμεινε μοιραία στα αζήτητα…
Συμπέρασμα: Ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς δεν μπορεί να πείσει ούτε τους Φινλανδούς, ούτε τους Τούρκους συντρόφους του.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου