Του Θανάση Νικολαΐδη
ΤΗ μέρα τσιρίζουν για εκλογές και τη νύχτα σκύβει ο ένας στο αυτί του διπλανού…ομόθρησκου. Με τον αντίπαλο(;) του σιναφιού ανταλλάσσουν μακρινές ματιές κι είναι αρκετό. Μην έρθουν νωρίς οι εκλογές και πάμε σπίτια μας. Μη κοπεί ο μισθός, τα επιδόματα, τα δώρα, δεν ξέρεις αύριο τι γίνεται με τα ένσημα και τρέχεις όπως για τα αναδρομικά…
ΤΟΣΗ δυσπραγία τριγύρω, τόσοι δυστυχείς, κι οι βουλευτές μας ατάραχοι στο πόστο τους, με μόνο εφιάλτη την επανεκλογή να τους ταράζει τον ύπνο. Καμιά πρωτοβουλία προσωπική και ατομική, ούτε ένα κουτί στην έξοδο για τους πεινώντες, ένα δείγμα γραφής και συμπόνιας του........
πολίτη που εκπροσωπούν. Και μόνο αν πολιτικός «διάσημος» αποδημήσει σπεύδουν για εκείνο το «δημοσία δαπάνη η κηδεία του» (όπως και τα κρουασάν τους)-τι έχουν να χάσουν απ’ το πορτοφόλι τους;
ΔΕΝ βγήκε λόγος παρηγορητικός απ’ το σινάφι τους για τη δυστυχία ολόγυρά τους, δεν έκαναν πίσω απ’ τα εκατομμύρια των κομμάτων τους, δεν έκοψαν έναν (υπεράριθμο) μισθό απ’ τους «εργαζόμενους» της βουλής κι ούτε είπα να βάλουν το χέρι στη τσέπη, συμβολικά είτε όχι, ελληνικά και ανθρώπινα. Να το επιμερίσουμε κατά «βαθμό» και «κύκλο εργασιών»; Πόσοι υπουργοί ανακαίνισαν τα γραφεία τους για να αποτινάξουν και το τελευταίο μόριο της βλαχιάς τους (συμβολικά ο όρος), μεταμορφωμένοι πια σε αριστοκράτες, πόσοι πουπουλόκωλοι από δαύτους που δεν δούεψαν στη ζωή τους δουλεύουν με χίλια τσιράκια στα γραφεία τους κι άλλα τόσα στη βουλή;
ΔΕΝ αλλάζουν, δεν αλλάζουμε και ξανά προς τη δόξα. Αυτοί με την ψήφο του οπαδού κι εκείνος με την κουτοπονηριά του. Και, βέβαια, όσο βλέπει ο οπαδός να διορίζει λάθρα ο υπουργός ακόμα και σήμερα, τόσο ελπίζει και γίνεται πιο…οπαδός. Επενδύει στο Κόμμα, συνεπής στην παράταξη και με την ιδεολογία στο πορτοφόλι, όπως κάνουν όλοι σήμερα, σε ανατολή και δύση, Ευρώπη και Αμερική.
ΟΙ Δήμοι κάτι κάνουν, η Εκκλησία προσπαθεί, μανάβηδες χαρίζουν ζαρζαβατικά, πολλοί δανείζουν σε φίλους, αλλά των πολιτικών μας το άγρυπνο μάτι παραμένει καρφωμένο στην ψήφο μη τους φύγει. Χωρίς έγνοια και πρωτοβουλίες κι ας τους βαραίνουν αμαρτίες. Χωρίς καν να κατακεραυνώνουν τους (πολιτικά) αλήτες του σιναφιού που επιμένουν στα αναδρομικά τους(!!!).
ΔΕΝ βγήκε λόγος παρηγορητικός απ’ το σινάφι τους για τη δυστυχία ολόγυρά τους, δεν έκαναν πίσω απ’ τα εκατομμύρια των κομμάτων τους, δεν έκοψαν έναν (υπεράριθμο) μισθό απ’ τους «εργαζόμενους» της βουλής κι ούτε είπα να βάλουν το χέρι στη τσέπη, συμβολικά είτε όχι, ελληνικά και ανθρώπινα. Να το επιμερίσουμε κατά «βαθμό» και «κύκλο εργασιών»; Πόσοι υπουργοί ανακαίνισαν τα γραφεία τους για να αποτινάξουν και το τελευταίο μόριο της βλαχιάς τους (συμβολικά ο όρος), μεταμορφωμένοι πια σε αριστοκράτες, πόσοι πουπουλόκωλοι από δαύτους που δεν δούεψαν στη ζωή τους δουλεύουν με χίλια τσιράκια στα γραφεία τους κι άλλα τόσα στη βουλή;
ΔΕΝ αλλάζουν, δεν αλλάζουμε και ξανά προς τη δόξα. Αυτοί με την ψήφο του οπαδού κι εκείνος με την κουτοπονηριά του. Και, βέβαια, όσο βλέπει ο οπαδός να διορίζει λάθρα ο υπουργός ακόμα και σήμερα, τόσο ελπίζει και γίνεται πιο…οπαδός. Επενδύει στο Κόμμα, συνεπής στην παράταξη και με την ιδεολογία στο πορτοφόλι, όπως κάνουν όλοι σήμερα, σε ανατολή και δύση, Ευρώπη και Αμερική.
ΟΙ Δήμοι κάτι κάνουν, η Εκκλησία προσπαθεί, μανάβηδες χαρίζουν ζαρζαβατικά, πολλοί δανείζουν σε φίλους, αλλά των πολιτικών μας το άγρυπνο μάτι παραμένει καρφωμένο στην ψήφο μη τους φύγει. Χωρίς έγνοια και πρωτοβουλίες κι ας τους βαραίνουν αμαρτίες. Χωρίς καν να κατακεραυνώνουν τους (πολιτικά) αλήτες του σιναφιού που επιμένουν στα αναδρομικά τους(!!!).
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου