"Έχουν επιλέξει να συνδέσουν την τύχη τους, όπως έκαναν πάντα, με τις ξένες πλάτες"

του Νίκου Κοτζιά

Καταστρέφουν οι λίγοι – πρέπει να φεύγουν από τους πολλούς (Σ.Σ. στο τέλος)

Ποια είναι η κύρια παραγωγική δύναμη μιας χώρας; η μηχανή ανάπτυξή της;

Η απάντηση απλή: ο εργαζόμενος άνθρωπος με τα ταλέντα, την εργατικότητα, το δυναμισμό και την ελπίδα του! Τι έκανε το Κόμμα του Μνημονίου; Έσπασε την σπονδυλική στήλη των εργαζομένων. Παρήγαγε το αίσθημα της βαθύτατης αδικίας, της απελπισίας, του «μονοδρομικού» αδιέξοδου. Διέλυσε νομοθετικά την βάση ύπαρξης πολλών κοινωνικών ελευθεριών και κατήργησε δικαιώματα. Μείωσε δραματικά τους μισθούς και τις συντάξεις. Εκατομμύρια παραγωγικών ωρών χάνονται γιατί κάθε τρίτος έλληνας είναι άνεργος ή υποαπασχολείται. Άνθρωποι που θα μπορούσαν να προσφέρουν και να συμβάλλουν στην ανάπτυξη αυτοκτονούν. Τα καλύτερα παιδιά μας φεύγουν στο εξωτερικό. Η χώρα χάνει ανθρώπους. Χάνει ταλέντα. Χάνει το μέλλον της, αλλά ουδείς εκ των κυβερνόντων νιώθει για κάτι υπεύθυνος.

Οι θέσεις της χώρας στο διεθνές πολιτικό σκηνικό υποχωρούν συνεχώς. Δεν διαθέτει φωνή...
στα διεθνή φόρα. Δεν έχει στρατηγική πλεύσης ως προς τα που πάει σήμερα ο κόσμος, ποια πρέπει να είναι η θέση της χώρας σε αυτόν. Ουδείς συνδέει τα μεγάλα πατριωτικά καθήκοντα με την αναστροφή της αρνητικής οικονομικής πορείας. Αντίθετα, η κρίση αξιοποιείται για μια άγρια αναδιανομή πλούτου και εισοδημάτων. Οι μεγαλύτεροι κερδισμένοι από αυτή την ανακατανομή είναι οι διαπλοκές εξωτερικού, αυτές που έχουν αναθέσει στην τρόικα να προασπιστεί τις επενδύσεις τους στην Ελλάδα και οι τραπεζίτες.

Η δημοκρατία βρίσκεται σε κίνδυνο. Η Ελλάδα πέρασε υπό ξένο έλεγχο. Κατέφτασαν γερμανοί, ολλανδοί και γάλλοι επίτροποι. Σε κάθε υπουργείο υπάρχει ένας ύπατος αρμοστής που γνωρίζει αυτά που δεν γνωρίζουμε εμείς. Που ορίζει, ακόμα και στο Υπουργείο Άμυνας,  αυτά που δεν δικαιούμαστε, πλέον, να ορίζουμε εμείς. Αρμοστής ο οποίος ερευνά την Ελλάδα προκειμένου να εντοπίσει τα προς αρπαγή φιλέτα. Και το χειρότερο, όλοι αυτοί μαθαίνουν το σύνολο των μυστικών της Ελλάδας. Δεν υπάρχει ισχυρό κράτος στην ΕΕ που να μην έχει, πλέον, πλήρη εικόνα του τι και πώς λειτουργεί, καθώς και του τι δεν λειτουργεί σε αυτό τον τόπο. Που είναι οι μέγιστες αδυναμίες μας και που έχουν απομείνει μερικές δυνατότητες ακόμα. Έβαλαν τους εφιάλτες μέσα στην καρδιά της Ελλάδας και καμώνονται ότι την έσωσαν. Παραδόθηκαν αμαχητί.

Τσάκισαν τα μισθολόγια των στρατιωτικών, των εκπαιδευτικών, των ειδικευμένων νέων, των γερόντων που δεν μπορούν να καλύψουν τις ζωτικές τους ανάγκες. Στην ουσία έριξαν τα τείχη του μέλλοντος που είναι η ασφάλεια της χώρας, η εκπαίδευση, η έρευνα. Γιατί καμαρώνουν; Μα έσωσαν μέσα στην κρίση την ντόπια ολιγαρχία και τα συμφέροντα των ξένων δανειστών. Διέλυσαν τα ασφαλιστικά ταμεία, λεηλάτησαν τα νοσοκομεία και τα αποθέματα των πανεπιστημίων. Τα χειρότερα είναι ακόμα μπροστά μας. Και αυτά θα είναι αποτέλεσμα της δράσης τους. Της εξυπηρέτησης εκείνων των συμφερόντων που μας έφεραν μέχρι εδώ.

Η Ελλάδα αποκαμωμένη δεν θα αντέξει καμιά μεγάλη φυσική, εθνική, κοινωνική καταστροφή. Οι κυβερνήσεις της την παρέδωσαν. Είπαν ναι στα οικονομικά στρατεύματα. Τους δήλωσαν ότι μπορούν να περάσουν. Μόνο απέναντι στον λαό δείχνουν σκληροί, έτοιμοι για εξαπάτηση, πλήρεις επιχειρημάτων. Έχουν επιλέξει να συνδέσουν την τύχη τους, όπως έκαναν πάντα, με τις ξένες πλάτες, με αυτούς που τους διασφάλισαν ατιμωρησία. Όσο ο λαός τους ανέχεται, τόσο η καταστροφή που έρχεται θα είναι χειρότερη από εκείνη που φανταστήκαμε μια μέρα προηγούμενα. Και αυτό δεν πρέπει να συμβεί. Οφείλουμε να αντισταθούμε με γνώση, τόλμη και δημιουργικότητα. Εμείς μπορούμε να φτιάξουμε μια άλλη πατρίδα. Δική μας, όχι δική τους. Με αλληλεγγύη να πάψουμε να τους ακούμε. Να τολμήσουμε να κάνουμε και πάλι όνειρα. Να εξιστορήσουμε μια νέα δημιουργική ιστορία για την Ελλάδα. Να συνδεθούμε με τον διπλανό μας. Να φτιάξουμε ένα μεγάλο πατριωτικό και δημοκρατικό μέτωπο.

από τα «ΕΠΙΚΑΙΡΑ»