Το Internet δεν είναι τόσο παλιό. Οι γκριζομάλληδές του είναι ακόμα εν ζωή. Ο Vint Cerf, που έγραψε το Internet Protocol, έχει τοποθετηθεί ως "επικεφαλής ευαγγελιστής του Internet" της Google, ένα τιμητικό τίτλο που επέλεξε ο ίδιος. Ο Tim Berners-Lee, ο οποίος μας έδωσε το HTML, έγινε ιππότης. Κάθεται τώρα στην κεφαλή του δικού του δημιουργήματος στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), θεματοφύλακας της γλώσσας που έγραψε. Και οι γλώσσες είναι ο καλύτερος τρόπος για να σκεφτεί κανείς αυτού του είδους τις συμβολές.
Το Διαδίκτυο είναι μια εθελοντική συμφωνία, μια ομάδα γλωσσών που έχουμε όλοι αποφασίσει να έχουν από κοινού. Το πρωτόκολλο του Internet επιτρέπει στους υπολογιστές να μιλούν μεταξύ τους. Θα μπορούσατε να χρησιμοποιήσετε μια διαφορετική γλώσσα, αλλά αφού ο υπόλοιπος κόσμος μιλάει ήδη ΙΡ, θα νιώθατε πολλή μοναξιά, μιλώντας μόνο στον εαυτό σας.
Όταν ήταν μόλις έφηβος, ο Aaron Swartz άρχισε να παίζει με την XML, μια διαδικτυακή γλώσσα όπως η Σανσκριτική ή η Αρχαία Ελληνική - ευέλικτη, κομψή και ικανή για μεγάλη πολυπλοκότητα. Η XML χρησιμοποιείται συχνότερα για να μεταφέρεται μεγάλη ποσότητα πληροφοριών, ολόκληρες βάσεις δεδομένων, μεταξύ υπολογιστών. Μπορείτε να ανοίξετε την XML με την εισαγωγή νέων όρων και καθορίζοντας τι θα κάνουν, εντάσσοντας νέους ορισμούς μέσα σε αυτούς που έχετε ήδη δημιουργήσει. Από αυτό, ο Swartz δημιούργησε ένα είδος γλώσσας επαφής, ένα απλό σύνολο ορισμών που ονομαζόταν RSS.
Πριν το RSS, το Web ήταν στατικό, ένας χώρος από σελιδοδείκτες. Έπρεπε να μπεις σε μία ιστοσελίδα για να δεις τι υπήρχε καινούργιο. Η γλώσσα επφαής του Swartz κατέστησε εύκολο για τις ενημερώσεις να ταξιδεύουν μεταξύ των δικτυακών τόπων. Αν δείτε ένα κουτάκι σε μια ιστοσελίδα που γράφει "νέοι τίτλοι", οι τίτλοι αυτοί είναι πολύ πιθανό να προέκυψαν πίσω από μία τροφοδότηση RSS. Στην ηλικία των 14, ο Swartz έκανε την κίνησή του στο Διαδίκτυο. Έγινε αυτόχειρας στις 11 Ιανουαρίου σε ηλικία 26 ετών.
Ο Swartz δεν ήταν ο μόνος συγγραφέας του RSS. Ο Dave Winer, στον οποίο επίσης συχνά αποδίδεται το πρότυπο, έγραψε τη δική του ανάμνηση από τον Swartz. Επίσης συνέδεσε την ανάπτυξη του RSS στη δική του χρονολογική πορεία, ενώ ο Swartz δεν αναφέρεται καθόλου. Αυτή η αβεβαιότητα είναι ενδημική του τρόπου που το Διαδίκτυο προχωρά μπροστά. Οι μεγαλύτερες εξελίξεις και πρόοδοι έχουν προέλθει από έξυπνους ανθρώπους που προσπαθούν να λύσουν το ίδιο πρόβλημα χωρίς αμοιβή, μαζί ή χώρια και συχνά στο πλαίσιο ή στη διάρκεια των σπουδών τους. Ως έφηβος, ο Swartz σύχναζε στο Κέντρο Μπέρκμαν για το Διαδίκτυο και την Κοινωνία της Νομικής Σχολής του Χάρβαρντ, όπου ο Winer έγινε αργότερα επίσης μέλος.
Ολόκληρες αυτοκρατορίες βασίζονται πολλές φορές σε αυτές τις καινοτομίες. Στη συνέχεια προσπαθούν να τις αποκτήσουν. Όταν η Apple (AAPL), αποφάσισε να αρχίσει να δέχεται RSS ως έναν τρόπο για να μετατρέπει podcasts σε iTunes, "έκανε επιδρομή" στο πρότυπο, γεμίζοντάς το με τους δικούς της περιττούς Apple-κεντρικούς ορισμούς. Είχε τη δύναμη να το κάνει αυτό, παλιά όταν κυριαρχούσε στην αγορά των φορητών συσκευών αναπαραγωγής MP3. Η Apple δεν εφηύρε το RSS ή το podcasting, αλλά έχει αποκομίσει τεράστια κέρδη από τη δουλειά των Swartz και Winer. Το Twitter δημιουργήθηκε ως εταιρεία podcasting. Αρχότερα χρησιμοποίησε το RSS ως ένα τρόπο για να διανέμει τα μηνύματα του.
Αυτή είναι η ένταση στην καρδιά του διαδικτύου: είτε να κατέχεις είτε να φτιάχνεις. Μπορείτε να έχετε τη δική σας ιστοσελίδα ή ένα πρόγραμμα – το iTunes, τη Microsoft (MSFT), το Word, το Facebook (FB), το Twitter – αλλά δεν μπορείτε να κατέχετε μια γλώσσα. Ωστόσο, οι γλώσσες, γραμμένες για την ομορφιά και τη χρησιμότητα, καθιστούν τις ιστοσελίδες και τα προγράμματα χρήσιμα και πραγματοποιήσιμα. Κάνετε το Διαδίκτυο να δουλεύει φτιάχνοντας γλώσσες παγκόσμιες και δωρεάν. Μπορείτε να κερδίσετε χρήματα από το Internet αποκλείοντας την πρόσβαση σε κάποια κομμάτια του και χρεώνοντας όποιον θέλει να μπει. Σίγουρα δεν υπάρχει τίποτα κακό στο να βγάζει κανείς χρήματα, αλλά χωρίς τις καινοτομίες περίπλοκων, λαμπρών ανθρώπους σαν τον Swartz, κανείς δεν θα μπορούσε να τα βγάλει από πουθενά.
Το RSS ήταν μόνο ένα από επιτεύγματα του Swartz. Βοήθησε στην δημιουργία του Reddit, ενός site κοινωνικής δικτύωσης. Θα μπορούσε να ήταν ο Mark Zuckerberg, και οι δύο κινήθηκαν στους ίδιους κύκλους στο Cambridge στη Μασαχουσέτη, όμως, εκεί όπου ο Zuckerberg έχτισε μια αυτοκρατορία, ο Swartz συνέχισε να γυρεύει μπελάδες. Αμφισβήτησε την πρακτική του να χρεώνουν χρήματα για κατεβάσεις μία νομολογία, η οποία βρίσκεται σε ένα public domain. Μπήκε κρυφά στο MIT με ένα φορητό υπολογιστή και χρησιμοποιώντας τη σύνδεση του πανεπιστημίου κατέβασε το μεγαλύτερο μέρος από αρχείο JSTOR, ένα κατάλογο με νομικά άρθρα προσβάσιμα αντί αμοιβής, που πολλά έχουν γραφεί από ακαδημαϊκούς που χρηματοδοτούνται από τους φορολογούμενους. Το Υπουργείο Δικαιοσύνης άσκησε δίωξη εναντίον του για αυτό. Η οικογένειά του πιστεύει ότι αυτή η ιστορία έπαιξε κάποιο ρόλο στο θάνατό του.
Ο Swartz δεν ήταν αναρχικός. Κατέληξε να πιστεύει ότι η νομοθεσία περί πνευματικών δικαιωμάτων είχε κακοποιηθεί και είχε χρησιμοποιηθεί για να απαγορεύει την πρόσβαση σε αυτό που, με νόμο, θα έπρεπε να είναι ανοικτό. Είναι δύσκολο να βρει κανείς λάθος σε αυτή τη λογική και είναι πολλά αυτά που θαυμάζει κανείς σε έναν άνθρωπο ο οποίος, αντί να γίνει ένας μικρός θεός της Silicon Valley, ήταν πρόθυμος να τιμωρηθεί για να ακουστεί η γνώμη του. Ο κόσμος θα θυμάται με ευκολία τον Steve Jobs και τον Mark Zuckerberg και έτσι θα έπρεπε να είναι. Αλλά πρέπει να θυμόμαστε, επίσης, ανθρώπους σαν τον Aaron Swartz, αυτούς που δημιουργούν τις προϋποθέσεις για να δημιουργηθούν αυτές οι αυτοκρατορίες.
Ο Greeley είναι μόνιμος συντάκτης του Bloomberg Businessweek.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου