Μετά την συνομιλια με τον Πούτιν, “Τούμπα” Ομπάμα για την Συρία !!!

Τωρα σε συνέντευξη τύπου:
Ναι, έχουμε ενδείξεις για χρήση χημικών όπλων, αλλά δεν γνωρίζουμε ποιοί τα χρησιμοποίησαν εναντίον ποιών!
Είναι η πρώτη φορά που Αμερικανός αξιωματούχος κρατά ίσες αποστάσεις μεταξύ του Ασάντ και των τρομοκρατών.
Εννοείται ότι οι πιέσεις που θα δεχθεί από τα ισλαμοφασιστικά λόμπι μετά από αυτό, θα είναι τρομερες.
Για να δούμε.
olympia.gr

ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΜΙΛΙ

Γράφει ο petrosdiver.
Η αναφορά δεν έχει να κάνει με κάποιο αγώνα ταχύτητας, αλλά με την ταινία "Το πράσινο μίλι"στην οποία οι καταδικασμένοι σε θάνατο κρατούμενοι, όταν έρχονταν η ώρα κάποιου, έκανε τα τελευταία μέτρα που τον χώριζαν απο το κελί έως το δωμάτιο της εκτέλεσης με την ηλεκτρική καρέκλα. Αυτά τα τελευταία μέτρα τα αποκαλούσαν το πράσινο μίλι.
Σ' αυτή την πορεία βρίσκεται και η Ελλάδα μας. Διανύει τα τελευταία μέτρα μιας πορείας προς την καταστροφή. 
Οι ολετήρες της τρικομματικής κυβέρνησης βρίσκονται αντιμέτωποι με το αδιέξοδο του πολιτικού τους εγκλήματος. 
Βρίσκονται αντιμέτωποι με 44 δις € ομόλογα (από Μάϊο μέχρι και τον Οκτώβριο), εκ των οποίων τα πρώτα 10,5 δις € θα πρέπει να τα αποπληρώσουμε μέχρι και τον Αύγουστο.
Για την ακρίβεια θα χρειαστούμε 5,6 δις για την αποπληρωμή δύο ομολόγων της ΕΚΤ έως τις 20 Μαίου, τα οποία θα καλυφθούν απο την δόση των 6,2 δις € του δανείου.
Τον Ιούνιο έχουμε υποχρεώσεις ύψους 1,5 δις €, που αφορούν περίπου 900 εκατ. ευρώ για ομόλογα που κατέχει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και 600 εκατ. ευρώ για ομόλογα ιδιωτών τα οποία δεν συμμετείχαν στο PSI. 
Τον Ιούλιο θα πρέπει να πληρώσουμε περίπου 600 εκατ. ευρώ και πάλι για ομόλογα ιδιωτών εκτός PSI. 
Και τέλος τον Αύγουστο θα πρέπει να γίνει η πληρωμή προς την ΕΚΤ ομολόγου αξίας 2 δις € και η αποπληρωμή 700 περίπου δις € προς το ΔΝΤ.
Οπως έχω ξαναγράψει το Δημόσιο έχει δώσει εγγυήσεις 233 δις € προς τις Τράπεζες, εν μέσω Μνημονίων (2010, 2011) και αντίστοιχα οι Τράπεζες χορήγησαν τις εγγυήσεις του Δημοσίου ως ομόλογα στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Σήμερα, καλείται το Δημόσιο να αποπληρώσει αυτά τα 233 δις ευρώ. 
Και γιατί το Δημόσιο και όχι οι Τράπεζες; 
Διότι αυτό το "επέβαλε" ο Διοικητής της ΤτΕ κ. Προβόπουλος. Σε περίπτωση δηλ. που τα δάνεια δεν πληρωθούν από τις Τράπεζες, τότε το χρέος περνάει στο Δημόσιο, δηλαδή στον Ελληνικό λαό! Τώρα που οι Τράπεζες όχι μόνο τα δάνειά τους δεν μπορούν να πληρώσουν αλλά διαλύονται, καλείται ο Ελληνικός λαός να πληρώσει αυτά τα δυσθεώρητα ποσά. 
Και το ερώτημα εύλογο: Πώς θα μπορέσει αυτός ο κόσμος που τον έχουν τσακίσει με  τα Μνημόνια και τα χαράτσια, τις μειώσεις μισθών και συντάξεων να μπορέσει να πληρώσει όλα αυτά τα δις € που τον καλούν να πληρώσει;;;
Αντε κουράγιο και ...καλή Ανάσταση...

Νέα θλιβερή πρωτιά για την Ελλάδα! Στο 27,2% η ανεργία με 59,1% στους νέους

Τη θλιβερή πρωτιά στην ανεργία εξακολουθεί να κατέχει η Ελλάδα στην ΕΕ, με συνολικό ποσοστό 27,2% και 59,1% για τους νέους κάτω των 25 ετών τον Ιανουάριο του 2013, σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας (Eurostat) που δόθηκαν σήμερα στη δημοσιότητα.Σημειώνεται ότι τα στοιχεία της Εurostat για την ανεργία στην ΕΕ αφορούν τον Μάρτιο του 2013, ενώ για την Ελλάδα αφορούν τον Ιανουάριο του 2013.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, τον Μάρτιο του 2013, η ανεργία στην Ευρωζώνη σημείωσε οριακή αύξηση, σε σχέση με το Φεβρουάριο, από 12% στο 12,1%, ενώ στην «ΕΕ των 27» η ανεργία παρέμεινε σταθερή στο 10,9% το Μάρτιο. Οι άνεργοι μέσα σε ένα μήνα αυξήθηκαν κατά 69.000 στην «ΕΕ των 27» και κατά 62.000 στην ευρωζώνη. Συνολικά, καταγράφονται 26,521 εκατομμύρια άνεργοι στην ΕΕ και 19,211 εκατομμύρια άνεργοι στην ευρωζώνη.

 

Μια άθλια επέτειος που δεν πρέπει με κανένα τρόπο να ξεχάσουμε

Πριν ακριβώς από τρία χρόνια ο τότε φερόμενος ως πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου ανακοίνωνε επίσημα αυτό που σχεδιαζόταν ανεπίσημα εδώ και μήνες στα επιτελεία της ευρωζώνης και της Ουάσιγκτον, την ένταξη της Ελλάδας στον «μηχανισμό στήριξης», δηλαδή στον μηχανισμό ελεγχόμενης χρεοκοπίας και εκποίησης υπέρ των δανειστών. Το ανακοίνωσε από το Καστελόριζο σε απόσταση αναπνοής από τα Τουρκικά παράλια όπου οι επιτελείς του και ο ίδιος είχαν σκεφτεί ότι θα μπορούσε να είχε ζητήσει άσυλο, αν ο ελληνικός λαός δεν αποδεικνυόταν τόσο νωθρός και άβουλος. Ο ίδιος ο Παπανδρέου σήμερα θεωρεί ως μέγιστη επιτυχία της κυβέρνησής του την δημιουργία αυτού του μηχανισμού. Αυτή ήταν άλλωστε η αποστολή του. Να θυσιάσει την χώρα και τον λαό της προκειμένου τα αφεντικά του εξ Ουάσιγκτον να εξαναγκάσουν την Γερμανία να δεχτεί την συγκρότηση μηχανισμού διαχείρισης χρεοκοπιών εντός της ευρωζώνης. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι επί μήνες πριν η Μέρκελ απέκλειε κάθε συζήτηση για «διάσωση» της Ελλάδας.

Στις 5 Μαρτίου 2010 σε επίσκεψη του τότε φερόμενου ως Έλληνα πρωθυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου στο Βερολίνο, η Καγκελάριος Α. Μέρκελ δήλωνε ότι δεν υπάρχει κανενός είδους σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας στα σκαριά. «Αυτή τη στιγμή μπορούμε να βοηθήσουμε την Ελλάδα, δηλώνοντας σαφώς ότι πρέπει να εκπληρώσει τα καθήκοντά της», δήλωνε η Μέρκελ, προσθέτοντας ότι η Ελλάδα πρέπει να «δείξει μεγάλο θάρρος», προκειμένου να απορροφήσει τα ελλείμματά της και να αποκαταστήσει τη «χαμένη αξιοπιστία» της. «Η Ελλάδα πρέπει να καταλάβει ότι δεν είναι οι φορολογούμενοι στη Γερμανία, το Βέλγιο, ή το Λουξεμβούργο διατεθειμένοι να διορθώσουν τα δημοσιονομικά λάθη της ελληνικής πολιτικής», προειδοποιούσε με προσποιητή ειλικρίνεια λίγες ημέρες νωρίτερα ο επικεφαλής της ευρωζώνης και πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου Jean-Claude Juncker.

Φυσικά και σχέδιο υπήρχε στα σκαριά και το έδαφος προετοιμαζόταν για να επιβληθεί στην Ελλάδα και στον ανύποπτο ελληνικό λαό. Χρειαζόταν απλά να ακολουθηθούν ορισμένα βήματα. Σ’ εκείνη την επίσκεψη του Παπανδρέου στο Βερολίνου τον Μάρτιο του 2010, ενάμισι σχεδόν μήνα πριν την 23^η Απριλίου όπου από το Καστελόριζο έγινε η ανακοίνωση υπαγωγής της χώρας στο «μηχανισμό στήριξης», η Γερμανία φρόντισε να υπογραφεί η περίφημη «Ελληνογερμανική εταιρική σχέση» ώστε εκ προοιμίου να της ανήκει το οικόπεδο που λέγεται Ελλάδα. Αυτή η σύμβαση που ποτέ δεν παρουσιάστηκε επίσημα στην ελληνική Βουλή, αλλά υλοποιείται βήμα προς βήμα, μας έφερε τον Φούχτελ στην Ελλάδα για να συντονίσει την εκποίηση της χώρας υπέρ της Γερμανίας.

Να πώς παρουσιάζει το Γερμανικό υπουργείο εξωτερικών την σύμβαση αυτή με την Ελλάδα: 

«Στις 5 Μαρτίου 2010, η ομοσπονδιακή Καγκελάριος Μέρκελ και ο Πρωθυπουργός Παπανδρέου συμφώνησαν να ανανεώσουν, να επεκτείνουν και να εντείνουν την ελληνο-γερμανική εταιρική σχέση. Επιβεβαίωσαν τη δέσμευση αυτή κατά τη συνάντησή τους στο Βερολίνο στις 22 Φεβρουαρίου 2011. Προκειμένου να εφαρμοστεί αυτή η κοινή δέσμευση, οι αντιπροσωπείες της Ελλάδας και της Γερμανίας με επικεφαλής τον Αναπληρωτή Υπουργό Εξωτερικών Δημήτρη Δρούτσα και τον Υφυπουργό Εξωτερικών Wolf-Ruthart συναντήθηκαν στην Αθήνα στις 24 Ιουνίου 2010. Εκπόνησαν έναν οδικό χάρτη συνεργασίας σε διάφορους τομείς όπως την περιβαλλοντική πολιτική, την ενεργειακή και κλιματική πολιτική, την πολιτική προστασία, την πολιτική στον τομέα της έρευνας, τη μετανάστευση, το άσυλο και την πολιτική ενσωμάτωσης, την εκπαίδευση, τις επαφές με την Κοινωνία των Πολιτών και τις πολιτιστικές ανταλλαγές, τον τουρισμό, την πολιτική υγείας, τις μεταφορές και το διάλογο μεταξύ των οικονομικών φορέων επί κοινωνικών και εργασιακών πολιτικών. Η σημασία αυτής της εταιρικής σχέσης επιβεβαιώθηκε εκ νέου σε μια συνάντηση μεταξύ των Υπουργών Εξωτερικών, Δημήτρη Δρούτσα και Guido Westerwelle στις 9 Νοεμβρίου 2010. Αυτή η συνεργασία αποτελεί σημαντική συνεισφορά σε μια χρονική στιγμή όπου η Ελλάδα εφαρμόζει μεγαλεπήβολες οικονομικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις προκειμένου να δημιουργήσει μια νέα βάση βιώσιμης ανάπτυξης. Σε αυτή την επίπονη προσπάθεια, η Γερμανία καθώς και οι άλλοι Ευρωπαίοι Εταίροι στηρίζουν πλήρως την Ελλάδα. Κατά τη περίοδο 2010 και 2011 αξιωματούχοι των δυο κυβερνήσεων συναντήθηκαν πολλές φορές, υπέγραψαν συμφωνίες διμερούς συνεργασίας και έχουν συνεχή συνεργασία επί του συντονισμού των στρατηγικών τους στους προαναφερθέντες τομείς πολιτικής.»

Ποιοι είναι οι βασικοί τομείς «συνεργασίας» Ελλάδας-Γερμανίας; Σύμφωνα πάντα με το υπουργείο Εξωτερικών της Ομοσπονδιακής Γερμανίας οι βασικοί τομείς είναι οι εξής:

1. Περιβαλλοντική πολιτική.
2. Ενεργειακή και κλιματική πολιτική.
3. Πολιτική προστασία.
4. Διάλογος οικονομικών φορέων στο τομέα των επενδύσεων και επιχειρηματική συνεργασία.
5. Διάλογος επί κοινωνικών και εργασιακών πολιτικών.
6. Πολιτική στον τομέα της έρευνας.
7. Μετανάστευση, άσυλο και πολιτική ενσωμάτωσης.
8. Εκπαίδευση, επαφές Κοινωνία πολιτών και πολιτιστικές ανταλλαγές.
9. Συνεργασία στον τομέα του τουρισμού.
10. Πολιτική υγείας.
11. Μεταφορές.

Όπως καταλαβαίνει κανείς οι Γερμανοί πήραν προκαταβολικά και με σύμβαση που ποτέ κανένας Έλληνας βουλευτής δεν την είδε να ψηφίζεται στην Βουλή, σχεδόν τα πάντα. Από το περιβάλλον, την ενέργεια, την έρευνα, έως την υγεία, την παιδεία και τις μεταφορές παραδόθηκαν στους Γερμανούς. Έτσι είπαν το «ναι» οι Γερμανοί και η Μέρκελ με σκοπό να ενταχθεί η Ελλάδα στον μηχανισμό χρεοκοπιών της ευρωζώνης. Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι ο «μηχανισμός στήριξης» με την μορφή του EFSF (Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας) ιδρύθηκε επίσημα στην ευρωζώνη μετά την επιβολή του πρώτου μνημονίου και της πρώτης δανειακής σύμβασης που επέβαλε η τρόικα στην Ελλάδα. Η Ελλάδα δεν υπήρξε απλά το πρώτο θύμα της ευρωζώνης που μετατράπηκε σε πειραματόζωο, αλλά και το δόλωμα που πετάχτηκε βορά στο Γερμανικό θηρίο προκειμένου να δεχτεί την δημιουργία του EFSF και αργότερα του μόνιμου ΕΜΣ.

Το τι συνέβη είναι πια γνωστό. Το διετές πρόγραμμα προσαρμογής που προβλεπόταν στο πρώτο μνημόνιο και υποσχόταν ότι μετά από μια βίαιη προσαρμογή εισοδημάτων και δαπανών στην ελληνική οικονομία, αυτή θα βρισκόταν σε πορεία ανάκαμψης από τα τέλη του 2011, αποτελεί παρελθόν προ πολλού. Βρισκόμαστε αισίως στον τρίτο χρόνο υπό καθεστώς νέας κατοχής και οι κυβερνήτες του δοσιλογισμού συνεχίζουν το ίδιο παραμύθι. «Του χρόνου θα έχουμε ανάκαμψη», λένε και ξαναλένε μηχανικά εδώ και τρία χρόνια. Εν τω μεταξύ η Ελλάδα καταρρέει, η κοινωνία συνθλίβεται και ο ελληνικός λαός στερείται ελπίδας και προοπτικής.

Οι Γερμανοί ιθύνοντες έχουν από καιρό ξεκαθαρίσει το γιατί έχουν επιβάλει αυτό το καθεστώς στην Ελλάδα. «Μας κοστίζουν πολλά οι Έλληνες, αλλά μας συμφέρει», δήλωσε στην Bild (8/12/2012) ο κ. Σόιμπλε.  Μόνο από την διαφορά των επιτοκίων η Γερμανία κέρδισε τα δύο τελευταία χρόνια τόκους 45 δις €. Άλλα 15 δις € κέρδισε μέχρι τώρα η Γερμανία από τα προγράμματα «διάσωσης» της Ελλάδας και μάλιστα στο μέλλον το ποσόν αυτό αναμένεται να αυξηθεί... Σε συνέντευξη που παραχώρησε και δημοσιεύτηκε στην κυριακάτικη Bild πριν μερικούς μήνες, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, παραδέχεται ότι η νέα συμφωνία για περαιτέρω απομείωση του ελληνικού χρέους θα κοστίσει δισεκατομμύρια ευρώ στη Γερμανία, σε βάθος χρόνου, παραδέχτηκε ωστόσο επίσης ότι το Βερολίνο πρέπει να υποστεί αυτές τις θυσίες, προκειμένου να διασφαλιστεί η παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη. «Τα πλεονεκτήματα που απολαμβάνει η Γερμανία από το κοινό νόμισμα της ευρωζώνης, είναι υπέρτερα, ξεπερνούν το όποιο κόστος από τα πακέτα βοήθειας, όποιο κι αν είναι αυτό», ήταν η πιο χαρακτηριστική αποστροφή του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στη συνέντευξή του στη Bild.  

Παραδέχτηκε επίσης ότι δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα πόσο θα είναι το συνολικό κόστος της διάσωσης της Ελλάδας για τη Γερμανία. Πρόσθεσε όμως ότι το Βερολίνο και οι υπόλοιποι εταίροι της Ελλάδας θα συνεχίσουν να εποπτεύουν και να ασκούν πιέσεις στην Αθήνα, προκειμένου να μην κάνει πίσω η κυβέρνηση από τις δεσμεύσεις τις οποίες έχει πάρει, αναφορικά με την εφαρμογή ενός εκτεταμένου προγράμματος προσαρμογής.

Ο  Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έρχεται να προστεθεί σε όσους Γερμανούς μιλούν τον τελευταίο καιρό και παραδέχονται, ότι η χώρα τους όχι μόνο δεν έχει ζημιωθεί από την ελληνική κρίση χρέους, αλλά, αντίθετα έχει καταγράψει σημαντικά κέρδη. Και αποδίδουν τα κέρδη αυτά κυρίως στο γεγονός ότι η Γερμανία δανείζει τη χώρα μας – μέσω των μηχανισμών «στήριξης» ή «διάσωσης» – με επιτόκιο μεγαλύτερο από εκείνο, που δανείζεται η ίδια, άρα λειτουργεί με τοκογλυφικούς όρους.

Ο Γερμανός επικεφαλής του EFSF Κλάους Ρέγκλινγκ, αποκάλυψε σε συνέντευξη που έδωσε στο γερμανικό περιοδικό Focus ότι με τα προγράμματα διάσωσης της Ελλάδας έχουν εισρεύσει στα ταμεία της χώρας τους κέρδη ύψους 15 δις ευρώ και μάλιστα στο μέλλον το ποσόν αυτό αναμένεται να αυξηθεί.

Επί λέξει ο κ. Ρέγκλινγκ παραδέχθηκε τα εξής: «Οι επιχειρήσεις διάσωσης δεν έχουν κοστίσει μέχρι στιγμής ούτε ένα ευρώ από τα χρήματα των Γερμανού φορολογούμενου. Στη Γερμανία έχει επικρατήσει η πεποίθηση ότι κάθε μεμονωμένη μεταφορά χρημάτων προς την Ελλάδα βαρύνει τον προϋπολογισμό της χώρας και χρηματοδοτείται από τα χρήματα φορολογουμένων. Η άποψη ότι τα χρήματα δόθηκαν και δεν θα επιστραφούν ποτέ είναι λάθος. Πρόκειται για δάνεια – τα οποία πρέπει να αποπληρωθούν. Απελευθερωθείτε από την εικόνα της Ελλάδας ως βαρελιού χωρίς πάτο. Δεν υπάρχουν δώρα ούτε μόνιμες μεταφορές χρημάτων. Κάθε άλλο: Η Γερμανία έχει ωφεληθεί από την κρίση, επειδή στη χώρα διοχετεύεται πολύ κεφάλαιο. Το γεγονός αυτό πιέζει τα επιτόκια δανεισμού προς τα κάτω. Σύμφωνα με ινστιτούτα ερευνών, η Γερμανία πληρώνει εξαιτίας της κρίσης 15 δισ. ευρώ λιγότερα σε τόκους. Οι ευνοϊκοί όροι δανεισμού της Γερμανίας λειτουργούν και επ’ ωφελεία των πολιτών, οι οποίοι χρηματοδοτούν την αγορά ακινήτου».

Σύμφωνα με τα όσα διεμήνυσε ο Γερμανός επικεφαλής του Ταμείου, η Γερμανία, όχι μόνο δεν έχει ζημιωθεί από την κρίση χρέους της Ελλάδας, αλλά αντιθέτως, έχει καταγράψει σημαντικά κέρδη, τα οποία μάλιστα αναμένεται να πολλαπλασιαστούν σε βάθος χρόνου, όσο οι προσπάθειες για την «επίλυσή» της εντατικοποιούνται. Αυτό, σύμφωνα με τον κ. Ρέγκλινγκ, συμβαίνει γιατί η Γερμανία δανείζει στην Ελλάδα όχι απευθείας αλλά μέσω των έκτακτων μηχανισμών στήριξης, με επιτόκια, πολύ μεγαλύτερα από αυτά με τα οποία δανείζεται η ίδια. «Κατ' αυτόν τον τρόπο η Γερμανία λειτουργεί ουσιαστικά τοκογλυφικά, έχοντας βάλει στα ταμεία της μέχρι στιγμής περίπου 15 δισ. ευρώ» σημειώνει ο επικεφαλής του EFSF στο Focus. 

Η ίδια η Άνγκελα Μέρκελ μιλώντας στο συνέδριο του κόμματός της τον Νοέμβριο του 2012, την Χριστιανοδημοκρατική Ένωση θριαμβολόγησε για την πολιτική διακυβέρνηση της Γερμανίας από την ίδια τονίζοντας:

«Η κυβέρνηση είναι η καλύτερη ομοσπονδιακή κυβέρνηση μετά την Επανένωση. Οδηγήσαμε τη Γερμανία να βγει από την κρίση ισχυρότερη απ' ό,τι μπήκε σ' αυτή. Ενώ άλλες χώρες της Ευρώπης βρίσκονται σε ύφεση, εμείς είμαστε ο κινητήρας της ανάπτυξης στην Ευρώπη. Όλα αυτά δεν έπεσαν από τον ουρανό». 

Αποκαλυπτικό για την τεράστια απάτη σε βάρος ενός ολόκληρου λαού, του ελληνικού και την απαξίωση μιας ολόκληρης χώρας με την προσπάθεια επιβολής του συνδρόμου της ενοχής με την αγαστή συνεργασία βέβαια των εγχώριων συνεργατών τους είναι το ρεπορτάζ του γερμανικού κρατικού τηλεοπτικού καναλιού ARD το οποίο προβλήθηκε προ μηνών από την ΝΕΤ. Σύμφωνα με το γερμανικό κανάλι, μετά από έρευνα που έχουν πραγματοποιήσει δημοσιογράφοι του, αν και οι Έλληνες ακούν κάθε μέρα ότι η Γερμανία πληρώνει δισεκατομμύρια για το ελληνικό χρέος στην πραγματικότητα τα ποσά που το γερμανικό κράτος έχει καταβάλει μέχρι στιγμής είναι 15,2 δισ. ευρώ!

Ποσό πολύ μικρό συγκριτικά με αυτά που έχει κερδίσει η Γερμανία, η οποία πρακτικά προκάλεσε την ελληνική κρίση για να αποκομίσει τεράστια κέρδη! 

Μάλιστα σημειώνει ότι μεγάλο μέρος των 130 δισ. ευρώ που ότι υποτίθεται θα λάβει η Ελλάδα από τις χώρες της ΕΕ είναι απλά εγγυήσεις οι οποίες θα αποπληρωθούν μόνο στην περίπτωση που η Ελλάδα χρεοκοπήσει. Αυτό όμως που είναι εκπληκτικό είναι το γεγονός ότι Γερμανοί βουλευτές μέλη της Επιτροπής Οικονομικών θεμάτων του γερμανικού κοινοβουλίου, φαίνεται να δηλώνουν άγνοια για το θέμα αυτό μπροστά στην τηλεοπτική κάμερα. Οι Γερμανοί βουλευτές δεν γνωρίζουν εκτός των άλλων τα οφέλη της χώρας τους από την διαφορά των επιτοκίων με βάση τα οποία δανείζει και δανείζεται η Γερμανία. 

Με τον τρόπο αυτό το γερμανικό κανάλι διαχωρίζει την θέση του από τα «παραμύθια» όπως αναφέρει που πλασάρονται από τα ΜΜΕ της χώρας, ότι οι Γερμανοί πληρώνουν τα χρέη της Ελλάδας. Κάνοντας ένα βήμα παραπέρα το γερμανικό κανάλι αποκαλύπτει ότι η γερμανική βιομηχανία αλλά και η γερμανική οικονομία στο σύνολο της ωφελήθηκε από την ελληνική κρίση χρέους και για το λόγο αυτό είχαν κάθε συμφέρον να την αφήσουν να βαθύνει. 

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει το γερμανικό κανάλι μία εταιρεία με έδρα στην Γερμανία έχει δει τις παραγγελίες της τον τελευταίο καιρό να αυξάνονται. Ο λόγος για αυτή την αύξηση των παραγγελιών είναι η υποτίμηση του ευρώ έναντι άλλων ανταγωνιστικών νομισμάτων που κάνει τις γερμανικές εξαγωγές πιο φτηνές και όπως αναφέρει στέλεχος του εργοστασίου η υποτίμηση αυτή σχετίζεται με την ελληνική κρίση χρέους. Αποτέλεσμα αυτής της εξέλιξης είναι το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι στο γερμανικό εργοστάσιο έλαβαν αύξηση μισθών και όλοι είναι ευχαριστημένοι.

Η ελληνική όμως θυγατρική της γερμανικής εταιρείας αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα λόγω των μέτρων λιτότητας που επέβαλε η τρόϊκα και η ελληνική κυβέρνηση. Ως αποτέλεσμα της κρίσης 25 από τους 40 εργαζομένους της θυγατρικής ελληνικής εταιρείας έχουν απολυθεί. 

Την άποψη του στελέχους του γερμανικού εργοστασίου συμμερίζεται και ο καθηγητής Γκουστάβ Χόρν του Ινστιτούτου Μακροοικονομίας και Αναπτυξιακών Ερευνών  ο οποίος δηλώνει ότι εξαιτίας της κρίσης χρέους της Ελλάδας μειώθηκε η αξία του ευρώ και αυτό είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση της ανταγωνιστικότητας των γερμανικών προϊόντων και την αύξηση των γερμανικών εξαγωγών κατά 50 δισ. ευρώ ποσό που μεταφράζεται σε αύξηση του γερμανικού ΑΕΠ κατά 2%.   

Επιπλέον όπως αναφέρει ο οικονομικός αναλυτής Φολκερ Χελμαιερ η Γερμανία επωφελήθηκε σημαντικά από την ελληνική κρίση διότι μπορεί να δανείζει στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες με αντίστοιχα προβλήματα με υψηλά επιτόκια την στιγμή που η ίδια δανείζεται από τις αγορές σε ιστορικά όπως αναφέρει χαμηλά επίπεδα. 

Από αυτή την διαφορά των επιτοκίων το γερμανικό κράτος κέρδισε τα δύο τελευταία χρόνια τόκους ύψους 45 δισ. ευρώ ποσό που τελικά μπορεί να διαμορφωθεί στα 65 δισ. ευρώ.

Ο μόνος που βλέπει φως στο τούνελ είναι αυτός που δεν έχει αντιληφθεί ότι η ατμομηχανή της κ. Μέρκελ και της τρόικας κατευθύνεται εναντίον του και μάλιστα με αυξανόμενη ταχύτητα. Υπάρχει ένα αλάνθαστο κριτήριο για να κρίνει ο καθένας μας από την προσωπική του εμπειρία το που πάει η όλη κατάσταση. Αν βλέπει το εισόδημά του συνεχώς να συρρικνώνεται μέχρις εξαφανίσεως και τα χρέη του να αυξάνονται, τότε είναι μαθηματικά βέβαιο ότι δεν πρόκειται να υπάρξει ανάκαμψη ούτε με σφαίρες. Κι αυτό συμβαίνει ήδη για την συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού καθώς και για την οικονομία. Ταυτόχρονα η κρίση βαθαίνει και στην ευρωζώνη. Ακόμη και η ίδια η Γερμανία αντιμετωπίζει στασιμότητα και ύφεση σε συνθήκες τεράστιας ιδιωτικής υπερχρέωσης. Οι δήμοι της καταρρέουν ιδιωτικοποιημένοι και κάτω από το βάρος τεράστιων χρεών. Το γεγονός αυτό κάνει την άρχουσα τάξη της Γερμανίας πιο επιθετική, πιο αδίστακτη στην προσπάθειά της να κανιβαλίσει τις πιο αδύναμες χώρες και οικονομίες της ευρωζώνης.

Η ίδια η ευρωζώνη έχει μετατραπεί σε πεδίο ενός αδυσώπητου ανταγωνισμού για το ποιος θα επικρατήσει έναντι όλων των άλλων, ή καλύτερα πάνω στα ερείπια όλων των άλλων. Είναι ποτέ δυνατόν μια χώρα υπό καθεστώς ελεγχόμενης χρεοκοπίας σαν την Ελλάδα να ελπίζει σε οτιδήποτε άλλο εκτός από το να μεταβληθεί σε κρανίου τόπο; Η λύση είναι μόνο μία: μονομερής διαγραφή του χρέους της Ελλάδας προς την ευρωζώνη και έξοδος από αυτήν με σκοπό την ανοικοδόμηση της χώρας εκ βάθρων στη βάση των συμφερόντων της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει παρά μόνο εκείνος που οδηγεί στα κρεματόρια της ευρωζώνης.

Ήδη έχουμε χάσει πολύτιμο χρόνο. Τα θύματα αυτής της καθυστέρησης μετρώνται σε εκατομμύρια. Θάνατοι, άνεργοι, μετανάστες, ολοκληρωτικά κατεστραμένοι επαγγελματίες και μικρομεσαίοι. Η ίδια η οικονομία αιμορραγεί. Χάνει την αφρόκρεμα του εργατικού της δυναμικού και το επενδυτικό εξοπλισμό της τελευταίας δεκαετίας. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι για πολύ. Από κάποιο σημείο και μετά η όλη πορεία θα είναι μη αναστρέψιμη τόσο για την οικονομία, όσο και για την κοινωνία. Το σημείο αυτό δεν απέχει πια και πολύ. Γι’ αυτό και η προσπάθεια των ιθυνόντων είναι να επιταχύνουν, να το φτάσουν μια ώρα νωρίτερα έτσι ώστε να επιβάλουν ήσυχα κι ωραία το κομμάτιασμα της χώρας.

Πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε ότι μας έχουν κηρύξει πόλεμο και διεξάγουν αυτόν τον πόλεμο εναντίον μας με σκοπό ο λαός και η πατρίδα μας να γίνει βορά των πιο ισχυρών της ευρωζώνης. Και σ’ αυτόν τον πόλεμο όπου ο εχθρός είναι αποφασισμένος να σε εξοντώσει, δεν αντιτάσσεις πρακτικές νόθου κοινοβουλευτισμού και νομιμοφροσύνης απέναντι σ’ ένα καθεστώς νέας κατοχής. Καταφύγιό σου είναι μόνο ένα, το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος: «H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.»

Μέσα σ’ αυτά τα τρία χρόνια η μόνη ουσιαστικά θετική εξέλιξη ήταν η ίδρυση του ΕΠΑΜ το καλοκαίρι του 2011 στον απόηχο του αυθόρμητου μαζικού λαϊκού ξεσπάσματος. Το ΕΠΑΜ είναι ένα Μέτωπο που παλεύει για την εθνική και κοινωνική απελευθέρωση του ελληνικού λαού. Εμείς παλεύουμε για εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία της χώρας μας. Αγωνιζόμαστε για την εθνική αυτοδιάθεση του λαού μας ενάντια στην υπερεθνική απολυταρχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που αποτελεί την μετουσίωση των ναζιστικών σχεδίων ενοποίησης της Ευρώπης κατά τον 2^ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Εκεί που απέτυχαν τότε οι ναζί με τις μεραρχίες των Ες-Ες, έρχονται σήμερα να πετύχουν οι τραπεζίτες με την Πέμπτη Φάλαγγα ενός δοτού «διεθνισμού» που δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των εθνών και των λαών. Παλεύουμε για να γίνει ο λαός μας αφεντικό στον τόπο του και όχι εξαθλιωμένος μετανάστης στην ευρωζώνη. Αγωνιζόμαστε να ενωθεί ο λαός μας πάνω στη βάση του πατριωτικού και δημοκρατικού του καθήκοντος, υπερβαίνοντας τεχνητούς διαχωρισμούς δεξιάς-αριστεράς που γεννούν εμφυλίους.

Για εμάς δεν υπάρχει αριστερός ή δεξιός, μόνο πατριώτης, δημοκράτης ή δωσίλογος και προδότης. Για εμάς είναι εξίσου εχθρός ο πορωμένος δεξιός που ζει με τους διαχωρισμούς του παλιού εμφυλίου, όσο και ο πορωμένος αριστερός. Δεν τους καίγεται καρφί για τον λαό μας. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι ο «χώρος» τους. Αυτό που θέλουν είναι να επιβάλουν την δικτατορία της δικής τους δεξιάς, ή της δικής τους αριστεράς, στην οποία ο λαός οφείλει να υποταχθεί. Εμείς στο ΕΠΑΜ παλεύουμε να κατακτήσει ο τόπος την δημοκρατία όπου ο ίδιος ο λαός κι όχι κάποιος δεξιός δικτάτορας ή κάποιος πατερούλης της αριστεράς, να κατέχει την εξουσία και να την ασκεί όπως αυτός θέλει. Γι’ αυτό άλλωστε παλεύουμε για Συντακτική Εθνοσυνέλευση και ένα νέο αληθινά δημοκρατικό Σύνταγμα έτσι ώστε ο λαός μας να γίνει αφεντικό στην χώρα του και όχι οποιοσδήποτε άλλος επίδοξος επιβήτορας από την δεξιά ή την αριστερά. Γι’ αυτό και δεν μας αρκεί όταν κάποιος αρχίζει να ψελλίζει, όπως κάνει τώρα τελευταία ο κ. Αλαβάνος, την διαγραφή του χρέους και το εθνικό νόμισμα. Χωρίς την δημοκρατία, χωρίς Συντακτική Εθνοσυνέλευση για να κάνει ο λαός μας μια καθαρή αρχή, τα αιτήματα αυτά δεν είναι παρά πολιτικά συνθήματα για τυχοδιώκτες καριέρας, ή προφάσεις για μελλοντικούς δικτάτορες.

Δημοσιεύτηκε στο Χωνί, 28/4/2013

Από ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ

ΔΥΟ ΓΙΑΤΡΟΙ (ΝΕΦΡΟΛΟΓΟΣ & ΠΑΘΟΛΟΓΟΣ) ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΤΗΣ ΑΜΦΙΣΣΑΣ

                       Γραφείο Βουλευτή Φωκίδας

                       Ασπασίας Π. Μανδρέκα

                          

                        Δ Ε Λ Τ Ι Ο   Τ Υ Π Ο Υ

Σε συνέχεια των παρεμβάσεών της στην πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας για το πρόβλημα που έχει ανακύψει στη Μονάδα Τεχνητού Νεφρού του Νοσοκομείου Άμφισσας, μετά την παραίτηση τής μιας εκ των δύο γιατρών Νεφρολόγων που υπηρετούσαν στο Νοσοκομείο, η Βουλευτής του Νομού επισκέφτηκε σήμερα τον Υπουργό Υγείας κ. Ανδρέα Λυκουρέντζο στο γραφείο του, προκειμένου να δοθεί λύση στο σοβαρό αυτό πρόβλημα που ταλαιπωρεί τους συμπολίτες μας.

Ο Υπουργός Υγείας ενέκρινε την Πρόσληψη στο Νοσοκομείο μας δύο, (2), Επικουρικών Ιατρών με Ειδικότητα Νεφρολόγου και Παθολόγου και μάλιστα έδωσε εντολή να συμπεριληφθούν οι δύο αυτές θέσεις στην σχετική Προκήρυξη του Υπουργείου Υγείας που θα δημοσιευθεί πιθανότατα αύριο προκειμένου να ενισχυθεί, χωρίς καμία χρονοτριβή, η Μονάδα Τεχνητού Νεφρού αλλά και να αποκατασταθεί η εύρυθμη λειτουργία ολόκληρου του Νοσοκομείου με στόχο πάντα την καλύτερη δυνατή παροχή υπηρεσιών στους ασθενείς της περιοχής μας.

             

Αθήνα, 29-4-2013,

Γραφείο Βουλευτή Φωκίδας,

Ασπασίας Π. Μανδρέκα.

Τι έλεγε το τσίρκο της ΔΗΜΑΡ το 2010.

ΑΡΧΕΙΟ.Μανιτάκης 2010.”Το δικαίωμα στην μονιμότητα ειναι Συνταγματικό, το αντίθετο με ξεπερνά ως νομικό, συνταγματολόγο, δημοκρατικό πολίτη”

   Υπέρ της μονιμότητας ο υπουργός της εφεδρείας;

Ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, Αντώνης Μανιτάκης είναι ο άνθρωπος που καλείται να βάλει φαρδιά – πλατιά,την υπογραφή του,για την εφεδρεία χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων. Ο κος Μανιτάκης όμως,εκτός απο μνημονιακός υπουργός και εκλεκτός της Δημάρ για την εν λόγω αποστολή,είναι και διαπρεπής καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου.
Στις 18.4.2010 μάλιστα,ο καθηγητής Μανιτάκης,δημοσίευσε στην εφημερίδα “Αυγή”,την επιστημονική του άποψη για το θέμα,με τον χαρακτηριστικό τίτλο “Το συνταγματικό δικαίωμα στην μονιμότητα”
Το άρθρο κατέληγε ως εξής “…Δεν τολμώ να φανταστώ ότι θα υπάρξει ελληνική κυβέρνηση που θα επιχειρήσει το αντίθετο, το οποίο θεω­ρώ ούτως ή άλλως απάνθρωπο: και μό­νη η σκέψη του με ξεπερνά ως νομικό, ως συνταγματολόγο, ως δημοκρατικό πολίτη.”
Πόσο μάλλον να τολμούσε,πριν δυο χρόνια,να φανταστεί,οτι θα υπάρξει ο ίδιος υπουργός της εν λόγω ελληνική κυβέρνηση.
Μένει μόνο να ξεκαθαριστεί με ποιο πρόσωπο ακριβώς,πρέπει να συζητούν τα συνδικάτα,με τον Δρ Τζέκιλ καθηγητή η΄ με τον Μίστερ Χάιντ υπουργό? Ενας απο τους δυο,πρεπει να βγει σε εφεδρεία!
Μας τα έχετε μπερδεψει κύριε Μανιτάκη,απο την Δημάρ. Όσο μας τα έχει μπερδέψει και η Δημαρ.  
Ακολουθεί το άρθρο,όπως δημοσιεύθηκε στην «Αυγή», στις 18.4.2010 και αναδημοσιεύθηκε στο “Ποντίκι”,στις 16.08.2012

Το συνταγματικό δικαίωμα στη μονιμότητα

Του Αντώνη Μανιτάκη
Καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου
Η συνταγματική εγγύηση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων, όπως κατοχυρώ­νεται σήμερα στο άρθρο 103 παρ. 4, είναι πολύ παλιά και καθιερώθηκε με την αναθεώρηση του Συντάγματος του 1911 με την έλευση του Ελευθερίου Βενιζέλου, ως δραστική αντιμετώπι­ση της κομματικής φαυλοκρατίας και ασυδοσίας, που επικρατούσε μέχρι τό­τε, σχετικά με τους διορισμούς και τις απολύσεις των δημοσίων υπαλλήλων.
Κάθε πολιτική παράταξη που κέρ­διζε τις εκλογές φρόντιζε να απολύει όλους τους υπαλλήλους που είχε διο­ρίσει η προηγούμενη κυβέρνηση και να τους αντικαθιστά με τους δικούς της. Οι απολυμένοι συγκεντρώνονταν σε ένδειξη διαμαρτυρίας στην πλατεία της πόλεως των Αθηνών και έκλαιγαν απελπισμένοι τη μοίρα τους. Η πλα­τεία αυτή ονομάστηκε, εκ του λόγου αυτού, πλατεία Κλαυθμώνος.
Εκατό χρόνια ακριβώς μετά το σημα­διακό αυτό ιστορικό προηγούμενο, η μοίρα αυτού του τόπου μάς αναγκάζει, αντί να γιορτάσουμε την επέτειό του, να ξαναθυμηθούμε τη νομική και θε­σμική σημασία του και να συμπυκνώ­σουμε το νόημά του, όπως μας το κλη­ροδότησε η εκατονταετής εφαρμογή της μονιμότητας από τον νομοθέτη και τη διοίκηση και όπως το ερμήνευσε η συνταγματική μας νομολογία.
Ήδη πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πό­λεμο, η νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας είχε διευκρινίσει ότι η κα­τάλυση της δημοσιοϋπαλληλικής σχέσης, την οποία επιφέρει αναγκαστικά η ενδεχόμενη νομοθετική κατάργηση της οργανικής θέσης που κατέχει ο δη­μόσιος υπάλληλος, ανατρέπεται και η απόλυση του δημοσίου υπαλλήλου αποτρέπεται, όταν ο νομοθέτης προ­βλέψει ταυτόχρονα με την κατάργηση τη δημιουργία νέων θέσεων όμοιων με τις καταργημένες.
Τότε ο υπό απόλυση δημόσιος υπάλ­ληλος έχει δικαίωμα διορισμού και αυτοδίκαιης ένταξης στις νέες ορ­γανικές θέσεις. Στην απόφαση π.χ. 1725/1955, που επιβεβαιώνει προγε­νέστερη νομολογία, το ΣτΕ διακήρυξε ότι «οι δημόσιοι υπάλληλοι οι απολαύ­οντες της κατά το Σύνταγμα μονιμότητος διατηρούσι ταύτην […] και εις περίπτωσιν καθ’ ην αι κατεχόμεναι υπ’ αυτών θέσεις μεταφέρονται εκ της δη­μοσίας υπηρεσίας εις το υφιστάμενον ή νεοϊδρυόμενον νομικόν πρόσωπον δημοσίου δικαίου».
Έκτοτε, παγίως ο νομοθέτης, όταν καταργούσε οργανικές θέσεις για δι­αφόρους λόγους, μεταξύ των οποίων και η αναδιάρθρωση υπηρεσιών, φρό­ντιζε να εντάσσει τους υπαλλήλους των οποίων οι θέσεις καταργούνταν στις νέες θέσεις που δημιουργούνταν.
Όταν οι νεοϊδρυόμενες θέσεις ήταν κατ’ ουσίαν όμοιες προς αυτές που καταργήθηκαν γινόταν παγίως δεκτό ότι αναβίωνε η συνταγματική προστατευόμενη μονιμότητα του απολυθέ­ντος λόγω καταργήσεως της οργανι­κής θέσης.
Η περίπτωση της αναβίωσης θα πρέ­πει να διακριθεί πάντως από τη διατήρησή της λόγω αυτοδίκαιης ένταξης, διότι είναι κάτι το διαφορετικό και το επιπλέον. Αυτό αποτελούσε μια πά­για πρακτική, η οποία λειτουργούσε ως έμπρακτη ερμηνεία της συνταγμα­τικής εγγύησης της μονιμότητας και αποτέλεσε τη βάση για τη θεμελίωση ενός συνταγματικού πλέον δικαιώμα­τος των δημοσίων υπαλλήλων στη μο­νιμότητα.
Αυτοδικαίως…
Έτσι μπορούμε σήμερα να ισχυρι­στούμε ότι από το άρθρο 103 παρ. 4 του Συντάγματος απορρέει ένα συ­νταγματικό δικαίωμα των δημοσίων υπαλλήλων στη μονιμότητα, το οποίο αναβιώνει μόλις ανασυσταθούν μετά από συγχώνευση, αναδιάρθρωση ή ανασύνταξη δημοσίων υπηρεσιών ή νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου θέσεις όμοιες από άποψη αντικει­μένου ή καθηκόντων με αυτές που καταργούνται.
Δημιουργείται δηλαδή, ακόμη και αν έχουν εν τω μεταξύ απολυθεί, ένα δικαίωμα αυτοδίκαιου επαναδιορι­σμού τους.
Η αναβίωση αυτή της μονιμότητας δεν αφορά συγκεκριμένα τις νέες θέ­σεις που ιδρύονται, που μπορεί να εί­ναι και λιγότερες από τις καταργού­μενες, αλλά γενικά και αφηρημένα τις δημόσιες υπηρεσίες ή τη δημόσια υπηρεσία με τη λειτουργική του όρου έννοια, που επιτελεί όμοια καθήκοντα και εξυπηρετεί τις ίδιες ανάγκες.
Οι υπό απόλυση δημόσιοι υπάλλη­λοι λόγω νομοθετικής κατάργησης της θέσης τους διαθέτουν άρα συνταγμα­τικό δικαίωμα διορισμού ή επανέντα­ξης ή μετάταξης γενικά στο Δημόσιο, ακόμη και σε άλλη ή παρεμφερή με την καταργούμενη δημόσια υπηρε­σία, εφόσον μεταξύ των άλλων, όλα αυτά τα χρόνια, τους δημιουργήθηκε η δικαιολογημένη εμπιστοσύνη ότι το συνταγματικό τους δικαίωμα στη νομι­μότητα δεν είναι δυνατόν να το θίξει ο κοινός νομοθέτης.
Το πόσο δίκαιη και δικαιολογημένη είναι αυτή η πεποίθηση των εν λόγω υπαλλήλων είναι πιστεύω περιττό να αναλύσω.
Δεν τολμώ να φανταστώ ότι θα υπάρξει ελληνική κυβέρνηση που θα επιχειρήσει το αντίθετο, το οποίο θεω­ρώ ούτως ή άλλως απάνθρωπο: και μό­νη η σκέψη του με ξεπερνά ως νομικό, ως συνταγματολόγο, ως δημοκρατικό πολίτη.

http://lefteria-news.blogspot.gr/2012/09/blog-post_5221.html

«Κοινωφελής Εργασία»: Το «όχημα» της νέας δουλείας

 Του Θύμιου Παπανικολάου

Ο εργασιακός Μεσαίωνας επιβάλλεται για τη …μείωση της ανεργίας!!!
Τα μεγαλύτερα εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας έγιναν στο όνομα της «δημοκρατίας» και «ελευθερίας», στο όνομα της …σωτηρίας της!!!
Τα μεγαλύτερα εγκλήματα εναντίον των εργαζομένων έγιναν κι αυτά για το …καλό τους!!!
Την ίδια συνταγή ακολουθεί και η κυβέρνηση της τρικομματικής «συναίνεσης».
Ψήφισε τροπολογία για την «ωφέλεια» των ανέργων που προωθεί, νομοθετεί και παγιώνει το σύγχρονο δουλοκτητικό καθεστώς στις εργασιακές σχέσεις: Ένα νέο ζοφερό και αποτρόπαιο Μεσαίωνα.
Επιβάλει, δηλαδή, τη νέα δουλεία στο όνομα της «Κοινωφελούς Εργασίας»!!!
Το δόλιο και αποτρόπαιο αυτό τέχνασμα το «εμπνεύστηκε» το ΠΑΣΟΚ. Το κόμμα που έχει εκπαιδευτεί στις μεγάλες ιστορικές πλαστογραφίες, στους θηριώδους σφετερισμούς, στην ισοπέδωση των πάντων, στην ΑΠΑΤΗ και στην αλαζονική δολιότητα.
Είναι αυτό το κόμμα της νέας δεξιάς που εφάρμοσε πιο συστηματικά και μοχθηρά τη συνταγή του πλανητικού φασισμού: Καταστρέφουμε, αφήνουμε πίσω μας συντρίμμια και αποκαΐδια, περνάμε χαλύβδινα στεφάνια γύρω από το σώμα της ελληνικής κοινωνίας, πάντα στο όνομα της «προόδου», του «εκσυγχρονισμού», της «δημοκρατίας» και του «σοσιαλισμού»…
Αυτή η «αριστερά» της Νέας Εποχής, πριν πεθάνει και δώσει τη σκυτάλη στην καρικατούρα της (ΣΥΡΙΖΑ), «εμπνεύστηκε» το τέχνασμα της  «Κοινωφελούς Εργασίας»: Το «όχημα» της νέας δουλείας…
Μια νέα, λοιπόν, νάρκη για την ολοκληρωτική κατεδάφιση των εργασιακών υπολειμμάτων και την πτώση του εργάτη σε καθεστώς δουλείας.
Σύμφωνα με αυτή την κτηνώδη δουλοκτητική τροπολογία της «κοινωφελούς Εργασίας» (!) οι άνεργοι θα απασχολούνται για μερικούς μήνες και θα παίρνουν:
«19,6 ευρώ ημερησίως και όχι μεγαλύτερες από 490 ευρώ μηνιαίως για τους ωφελούμενους ηλικίας 25 ετών και άνω και σε 17,1 ευρώ ημερησίως και όχι πάνω από 427 ευρώ μηνιαίως για ωφελούμενους ηλικίας κάτω των 25 ετών» (παρ. 5 της τροπολογίας).

Υπόμνηση 1^η

Ο ΣΕΒ, πριν από μια εβδομάδα επισήμανε τούτο: Σημασία δεν έχει το ύψος του μισθού. Αυτό  που πρέπει να ενδιαφέρει είναι η δουλειά και με όποια αμοιβή ελεήσουν κράτος και εργοδότες…
Τα ανδρείκελα εκτέλεσαν αμέσως την εντολή…

Υπόμνηση 2^η

Σήμερα, ο κατώτατος μισθός είναι στα 586 ευρώ μεικτά για τους άνω των 24 ετών και 511 μεικτά για τους κάτω των 24 ετών (ο «καθαρός» φτάνει περίπου τα 490 και 420 ευρώ αντίστοιχα).

Υπόμνηση 3^η

Υπενθυμίζεται ότι το επίδομα εναργίας, πριν τη μείωσή του, το 2012, ήταν 460 ευρώ, δηλαδή σχεδόν όσο είναι σήμερα ο μηνιαίος μισθός για τους άνω των 25 ετών και περισσότερο από το μηνιαίο μισθό για τους εργαζόμενους κάτω των 25 ετών!
Με τη δουλοκτητική αγχόνη της «Κοινωφελούς Εργασίας» οι άνεργοι θα απασχολούνται ΠΛΗΡΩΣ (οκτώ και πλέον ώρες), με το επίδομα ανεργίας που έπαιρναν πριν από ένα χρόνο και μάλιστα χωρίς να θεωρούνται εργαζόμενοι αλλά «ωφελούμενοι άνεργοι»!!!
Γίνεται ολοφάνερο ότι επιβάλλεται, με πλαίσιο τα εκατομμύρια ανέργους (διαρκώς και αλματωδώς αυξανόμενους) ένα καθεστώς ΘΕΣΜΟΘΕΤΗΜΕΝΗΣ δουλείας, ένα καθεστώς που θα ρίξει και αυτούς που εργάζονται με τους τωρινούς πετσοκομμένους μισθούς, στο καθεστώς των απασχολούμενων «κοινωφελώς»: Δούλους που θα εκλιπαρούν ένα φιλοδώρημα χωρίς κανένα δικαίωμα ούτε αυτών των καταστρατηγημένων Συμβάσεων Εργασίας…
Η σταθερή και μόνιμη, συνεπώς εργασίας ρίχνεται στον καιάδα της καπιταλιστικής κακουργίας.
Ταυτόχρονα, με την ίδια τροπολογία απαλλάσσονται οι εργοδότες από τις εισφορές:
«…προβλέπεται, ως μέτρο ανάσχεσης της ανεργίας, μείωση των εργοδοτικών εισφορών που καταβάλλουν στα Ταμεία Κοινωνικής Ασφάλισης, τα οποία ασφαλίζουν μισθωτούς, επιχειρήσεις που διατηρούν τις υφιστάμενες αυτές θέσεις εργασίας»!
Αυτή, λοιπόν, τη ΦΡΙΚΗ της δουλείας, την εμφανίζουν τα απανθρωπάρια της κυβέρνησης, αυτά τα δωσίλογα ανδρείκελα του κεφαλαίου, σαν «ανάσχεση» της ανεργίας και σαν «κοινωφελές έργο»!!!
Τέτοια κομπάζουσα θηριωδία κτηνωδίας και απάτης…

ΠΗΓΗ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7442

“Εθνικιστές” αποκαλούν όσους αντιδρούν στην “επένδυση” της Χαλκιδικής τα λαμόγια. Άσε, σας πρόλαβε ο Μαντέλης.

Eldorado Gold’s big Greek mining problem

By ERIC REGULY

The Vancouver company plans a major investment in the economically distressed country. But despite the needed jobs that will be created, a protest movement concerned about the environment and tourism is putting up stiff resistance

The first mobilizations against the expansion of the old mines in the Halkidiki peninsula, the birthplace of Aristotle in northeastern Greece, began in late 2011. That’s when Vancouver’s Eldorado Gold Corp. grabbed most of the local mining industry and unveiled plans for a €1-billion ($1.32-billion) development that would turn the recession-stricken region into a gold-producing powerhouse.

But development skeptics asked: At what cost to the environment, tourism and agriculture? They concluded that the massive project, smack in the middle of a part of Greece that could pass for Tuscany, would do more harm than good and took to the streets. “To live, you need, air, soil and water,” explains Nina Karina, 50, an artist who opposes Eldorado. “This investment takes away all three from us.”

At first, the protests were fairly low key, although there were times when the trigger-happy Greek police flung tear gas canisters at hothead protesters armed with flares, rocks and gasoline bombs. By the autumn of 2012, something akin to civil war had broken out. The turning point came on Oct. 21 when about 2,500 protesters fought a pitched battle with more than 200 police along the forest road leading to Eldorado’s Skouries gold-and-copper deposit, the centrepiece of its Greek strategy.

Sitting in a smoky café in Ierissos, a seaside town near the mining sites filled with “Canada and Eldorado Go Home” banners, Lena Panagiotopoulou, 40, recalls the terrifying battle. “The police smashed windows of cars and threw tear gas inside the cars and people were taken to the hospital,” she said. “They grabbed me and kicked me and made me kneel and I was just trying to protect my nephew.”

She was arrested with 13 others. Retribution came on the night of Feb. 16, when about 40 masked men invaded a Skouries work site in the forest, set fire to machinery and vehicles, and doused three security guards with fuel, threatening to burn them alive. Eldorado put the damage of the firebomb attack at $1-million (U.S.). Two men were arrested and another 18 are under investigation.

Greece’s economy is in tatters. With a 27-per-cent unemployment rate, Greece is in desperate need of foreign investment that can create jobs. Eldorado offers that in spades. The Council of State, Greece’s highest administrative court, last year said Eldorado’s “investment is particularly advantageous for the national economy.” Eldorado has most of the permits it needs and vows to forge ahead even as gold and copper prices have retreated sharply in recent months.

But the relationship between mine supporters and opponents has turned even more poisonous, with both sides accusing one another of provocation, violence and brutality, and Amnesty International calling for an investigation into alleged human rights violations by the police.

“The opposition forces provoke the police at every opportunity during these protests and then use any reaction by the police to support their cause,” El Dorado president Norm Pitcher, 57, said in an interview in Stratoni, Greece, home to the company’s milling and shipping operations on the Aegean Sea.

Resource nationalism

Canadian mining companies are not having an easy time in Europe even though job creation has become the primary goal of any government trapped in the debt crisis. And around the world, growing resource nationalism is empowering citizens and governments to hold greater sway over proposed mine and energy developments.

In Romania, Toronto-listed Gabriel Resources has spent more than a decade and $400-million-plus on the Rosia Montana gold project, the largest of its kind in Europe, with nothing to show for it.

Well-organized opponents, who at one point included Hungarian-American billionaire George Soros, have turned it into an international environmental cause célèbre and unleashed lawyers to challenge every permit.

The development of the Halkidiki mines has been an exercise in frustration for their many Canadian owners too.

The Halkidiki mining area is part of the Serbo-Macedonian ore belt, which has produced gold, silver and base metals such as copper, lead and zinc on and off since the time of Philip of Macedon, father of Alexander the Great.

The mines fell on hard times in the late 1980s after its industrialist owner, Alexander Athanasiadis, was killed by the infamous November 17 terrorist group. The mines were nationalized, then sold to Canada’s TVX Gold in 1995. In 2002, Greece’s State Council ruled that the potential risks of the mines’ redevelopment would exceed the benefits and, a year later, TVX, by then part of Kinross Gold, abandoned the Halkidiki mines.

In a rapid-fire sequence of murky events that is still debated today, TVX’s Greek assets were transferred to the Greek state for €11-million in December, 2003.

The state owned them for only a few hours before flipping them for the same price to a new company called Hellas Gold, which was backed by Aktor, Greece’s largest construction company (and now Eldorado’s construction partner and one of its investors). There was no auction and Hellas found itself the lucky owner of one of Europe’s richest ore bodies. Later, the European Commission determined that the sale to Hellas Gold was in breach of European Union state aid rules because it was done well below market value.

“The mines were sold with no tender, no competition,” said Maria Kadoglou, 45, an unemployed physicist who, along with her civil engineer husband, Tolis Papageorgiou, has devoted 15 years to fighting the mining developments. “It’s a scandal.”

But Mr. Pitcher, the Eldorado president, says there was no scandal because “there were no other takers except Hellas Gold” and that the mining area was effectively worthless at the time because “this was an unpermitted project with significant debt at the time of low metal prices.”

The mines’ value wouldn’t stay low for long. In 2007, yet another Toronto-listed company, European Goldfields, arrived on the scene. It bought Hellas Gold, which ultimately received government approval for the development’s crucial Environmental Impact Assessment (EIA) after what mine opponents called a “shockingly” inadequate public consultation process.

Eldorado, a mid-tier gold producer with operations in Turkey, Brazil, Romania and China, bought European Goldfields for about $2.5-billion in shares in late 2011, right at the top of the market. Equipped with the EIA, it set out to transform itself, and the Halkidiki region, with one of the most ambitious mining projects in Europe.

Eldorado is one of the Canadian mining industry’s more remarkable growth stories. Through acquisitions and mine development, it has doubled its production and reserves in the past five years. In 2012, its proven and probable reserves were 25.7 million ounces of gold and 72.3 million ounces of silver. Profit last year was $305-million on sales of $1.15-billion. But for Eldorado to meet its ambitious target of more than doubling production to 1.5 million ounces a year by 2015, the Greek mine plan must work.

The Greek mining portfolio is a four-property grab bag of existing and future developments, one of which – Stratoni – produces only lead, zinc and silver. The other three – Olympias, Perama Hill and Skouries – are primarily gold plays. Skouries is by far the biggest of the trio and the focus of the protests. About $450-million will take it from a relatively small open-pit mine to an underground monster that will produce 140,000 ounces of gold a year. Production is to start in 2015.

But, alarmingly for the anti-mine crowd, Skouries can’t be built without removing at least 180 hectares of forest and, they argue, depleting a precious aquifer. Eldorado claims there is more than enough water for everyone. But protesters say the combined projects are simply too big for the area and will put too much stress on the environment.

“The carrying capacity of the region will be exceeded by far,” said Kostas Katsifarakis, a civil engineering professor at the Aristotle University of Thessaloniki and co-ordinator of the school’s environment council, which did a study on the Skouries’ impact on the aquifer. “I think [Skouries] should be stopped, definitely yes.”

End of paradise or job boom?

The municipality of Aristotle, the region with the 16 villages that encompasses the Eldorado mining operations, has about 19,000 residents. The unemployment rate is atrocious, perhaps 30 per cent or more. Jobs are badly needed.

Eldorado now has 1,200 workers at its sites; employment will peak at 2,500 during the construction phase then fall to 1,500 to 1,800 during the 27-year working life of the projects. Workers’ after-tax pay will range from €1,000 to €1,500 a month, a small fortune when local hotel jobs in the depressed economy pay only about €500.

Given the job creation opportunity, the approved EIA and Eldorado’s scandal-free history of mining development elsewhere, the company is astounded by the ferocity of the opposition, even if they know more locals support the mines’ development than not – 12 of the 16 villages are in favour of the expansion.

Even an influential priest from the local Orthodox church, Christodoulos Aggelouglou, 52, has joined the protesters. He said he does not believe the state and company claims that the mine will shower benefits on the region.

“The state has bankrupted the economy,” he said. “Now the same state is telling us that this project will create so many jobs?”

For its part, Eldorado is confident the mine development won’t be interrupted and will, as advertised, revive an economically moribund region. “It’s the key to foreign investment here,” Mr. Pitcher said. “If they can’t do it [with this investment], how will that influence other foreign investors?”

And the opponents? They vow to keep fighting as they appeal court decisions that have all gone in favour of the project. More mass protests seem inevitable and each is praying the gold price will fall to the point that Eldorado will scale back or kill its glittering enterprise.

“We live in paradise and I’m worried they will turn it into hell,” said Ms. Panagiotopoulou, the woman arrested in the Oct. 21 battle, as she gestured to the anti-Canada banner across the street.

——————–

Eldorado snapshot

Eldorado Gold Corp. acquired Skouries and related properties in Greece through the 2011 takeover of European Goldfields for about $2.5-billion (U.S.) in shares in late 2011, while gold prices were flying high.

The company has doubled its production and reserves in the past five years though an ambitious acquisition and development program and now boasts proven and probable reserves of 25.7 million ounces of gold and 72.3 million ounces of silver. Eldorado has a target of more than doubling production to 1.5 million ounces a year by 2015. But shares have recently been caught in the downdraft of falling gold markets, and its key Greece gold development project is the target of intense protest.

About Eldorado

Headquarters:

Vancouver

Producing mines in Turkey, Brazil, Romania and China and Greece.

2012 results

Gold production:

656,324 ounces

Total cash costs per ounce:

$554

Revenue:

$1.15-billion

Profit:

$305.3-million

Earnings per share:

44 cents

Editor’s note: A hill-side banner depicted in a photo in the accompanying gallery was earlier incorrectly translated as “water, mountain, health, future, negotiable.” The current version has been corrected to read “water, mountain, health, future, non-negotiatable.”
http://license.icopyright.net/user/viewFreeUse.act?fuid=MTcxMjE5Njc%3D

ΟΙ ΣΟΣΙΑΛΗΣΤΕΣ ΤΗΣ ΒΡΕΤΑΝΙΑΣ ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ ΤΗΝ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑ ΣΕ ΕΒΡΑΙΑ ΛΟΓΩ… ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΟΣ! Θα γράψει τίποτα η Γκάρντιαν;

 Η ΕΥΡΩΠΗ ΣΤΑ ΝΥΧΙΑ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΜΠΟΥΤΑΡΟΚΑΜΙΝΗΔΩΝ.

Στα ψιλά προσπαθούν να περάσουν οι σοσιαλφασίστες προπαγανδιστές την είδηση ότι Βρετανίδα υποψήφια δεν έγινε δεκτή από το αδελφό κόμμα του ΠΑΣΟΚ, επειδή ήταν …Εβραία!

“Είσαι Εβραία και δεν θα σε βάλω υποψήφια! Δεν θα το δεχτούν ποτέ οι μουσουλμάνοι του Μπέρμινγχαμ!” Αυτή ήταν η απάντηση του εκλεκτού στελέχους του σοσιαλιστικού κόμματος της Βρετανίας, Mahmood Hussain στην Ελάινα Κοέν (φωτό). Μιλάμε για υψηλόβαθμο στέλεχος του κόμματος που βομβάρδισε την Σερβία παρέα με την συμμορία Σημίτη.

Μιλάμε για το κόμμα που έχτισε την εκλογική του βάση σε μετανάστες που τους άφησε έρμαια στα χέρια των ισλαμοφασιστών. Το ίδιο ακριβώς που προσπαθεί να κάνει η σοσιαλφασιστική συμμορία στην Ελλάδα, αφού κατάφερε να εκλέξει τους μπουταροκαμίνηδες με ψήφους …Ταλιμπάν που είχαν πάρει δικαίωμα – εξπρές από το λαθρονομοσχέδιο Παπανδρέου.

Θα έχει τεράστιο ενδιαφέρον να δούμε τις αντιδράσεις σε αυτό το ναζιστικό κρούσμα, από τα ελληνόφωνα ΜΜ”Ε”. Αυτά που βάπτιζαν τους σφαγείς βρεφων της Τουλούζης ως “μαχητές του τζιχάντ”. Αυτά που οι μεγαλομέτοχοι τους κάνουν μπίζνες με τους Εμίρηδες σε ορυχεία χρυσού.

Εκτός αν ήλθε ο καιρός για τους ισλαμοφασίστες – σοσιαληστές να βγάλουν τις μάσκες και να μην χρειάζεται καν να επικαλούνται το προσωπείο του “ανθρωπιστή” για να επαναφέρουν το ναζισμό από την πίσω πόρτα.

Η είδηση εδώ

Από  olympiada

Η Σκύρος γίνεται σκουπιδότοπος για να πουλήσουν οι Γερμανοί αιολικές σαβούρες και να κονομήσουν οι κολλητοί της “οικογένειας”.

Οι περισσότεροι από εσάς ακόμα πιστεύετε ότι τα αιολικά μπαίνουν για να έχουμε “πράσινο” ρεύμα, “καθαρή” ηλεκτροδότηση. Για να εκμεταλλευτούμε το “ανεξάντλητο αιολικό δυναμικό”. Αυτά είναι παραμύθια για αφελείς και μικρά παιδιά. 1. Τα αιολικά παράγουν ρεύμα μόνο όταν φυσάει.  Και όταν φυσάει, το ρεύμα τους είναι μεταβλητό. Όταν δεν φυσάει, “κάτι άλλο” ηλεκτροδοτεί” το δίκτυο, μόνο που αυτό το “κάτι άλλο” καίει καύσιμα και πληρώνεται, είτε φυσάει είτε δεν φυσάει. Και αν πας να το σβήσεις και να το ξανανάψεις, το χαλάς κι από πάνω. Και γίνεται χειρότερο. Αν έχουμε πολλά αιολικά, στις μεταβολές του αέρα (μεταβλητός είναι) δημιουργούνται και προβλήματα στο δίκτυο. Επειδή ακριβώς ο αέρας είναι τυχαίος και μεταβλητός, τα αιολικά είναι άχρηστα έως βλαπτικά για ηλεκτοδότηση δικτύου.  Η “πράσινη ηλεκτροδότηση” είναι σχήμα λόγου. Σημαίνει “μη ηλεκτροδότηση”.

2. Τα περί αιολικού δυναμικού είναι για να σας κοροϊδεύουν οι κατά τόπους λαδωμένοι Δήμαρχοι και ανττιδήμαρχοι. “Δυναμικό” είναι κάτι που παράγει “έργο”. Το μόνο “έργο” που παράγουν τα αιολικά είναι να εισπράττουν επιδοτήσεις, χωρίς να ηλεκτροδοτούν, χωρίς να υποκαθιστούν συμβατικές μονάδες ηλεκτροπαραγωγής, και χωρίς να εξοικονομούν καύσιμα. Αυτό το έχει ζήσει και η ΔΕΗ, όποτε για άλλους λόγους δεν την φτάνει η ηλεκτροπαραγωγή της, και ανακαλύπτουμε όλοι πόσο άχρηστα είναι τα αιολικά. Το αιολικό δυναμικό είναι καλό για να αλέθει σιτάρι ή αν αντλεί νερό, επειδή και το σιτάρι, και το αλεύρι και το νερό αποθηκεύονται. Ο αέρας, και το ρεύμα δεν αποθηκεύονται. Όταν δεν φυσάει, τα αιολικά είναι άχρηστα, και όταν φυσάει, εάν υπάρχουν πολλά αιολικά είναι και επιζήμια. Όποιοσδήποτε ΔΕΗτζής που σέβεται τον εαυτό του θα το επιβεβαιώσει. Το είπε και η Παπαδέδε (στην ΔΕΗ είναι και μην κοιτάτε πολιτικά, η φυσική και η μηχανολογία δεν έχουν πολιτικά).
3. Τα αιολικά είναι πεταμένα λεφτά σε καιρό φτώχειας. Δανειζόμαστε (δάνειο θα πάρουν οι αιολικοί “επιχειρηματίες”) για να ΜΗΝ λύνουμε ηλεκτροδοτικό πρόβλημα, και θα ξεπληρώνουμε το δάνειο για 20 όσα χρόνια από φουσκωμένους λογαριασμούς ΔΕΗ. Τι δεν καταλαβαίνετε;
4. Η ζημιά στην Σκύρο θα είναι ΜΟΝΙΜΗ. Όπου μπήκαν αιολικά (ήταν ξανά της μόδας την δεκαετία του 70 και 80, σαπίζουν, και θα σαπίζουν εσαεί, αφού μπήκαν για τις τότε επιδοτήσεις και τώρα είναι απλά μέρος του …τοπίου. Και επειδή ξέρω την Σκύρο και τις βραχονησίδες της, η ομορφιά της Σκύρου είναι σαφώς η Χώρα, αλλά η μαγεία της είναι οι ερημιές που τώρα θα καταστραφούν.  Όπου πάνε αιολικά, ο τουρισμός και οι αξίες της γης πέφτουν. Όχι της γης που πάνε τα αιολικά, αλλά της γης από όπου φαίνονται και ακούγονται.

5. Τα αιολικά δεν μπαίνουν στην Σκύρο, ούτε για το αιολικό δυναμικό, ούτε για να σωθεί η Πτολεμαΐδα, ούτε για να έχουμε ρεύμα. Μπαίνουν γιατί βρήκαν χώρο και βολικούς ανθρώπους που δεν μιλάνε πολύ. Τα καλώδια, δεν τα θέλουν για να ηλεκτροδοτούν, αλλά για να μην φαίνεται πόσο άχρηστα είναι. Και τα καλώδια είναι πεταμένα λεφτά. Η Σκύρος δεν χρειάζεται τέτοια καλώδια. Τα λαμόγια τα χρειάζονται (και εμείς τα πληρώνουμε). Μην ακούτε για θέσεις εργασίας… Οι φορτηγατζήδες και οι γερανοί, θα φάνε, θα πάνε τουαλέτα, και θα φύγουν.

Φλώρα Παπαδέδε:  Πράσινη Ανάπτυξη και Πράσινα Άλογα
η φωτό είναι από εδώ…
http://epppo.pblogs.gr/2013/04/skyros-anakoinwsh-kalesma-h-katastrofh-plhsiazei.html