Νέος μνημονιακός θρίαμβος: κατήργησαν και τη μεταλλουργική βιομηχανία της χώρας!

Ένας απ’ τους τελευταίας εσοδείας μνημονιακούς νόμους είναι ο Ν.4262 (ΦΕΚ τ.Α΄ 114 της 10/5/2014) με τον εύηχο τίτλο “Απλούστευση της αδειοδότησης για την άσκηση οικονομικής δραστηριότητας και άλλες διατάξεις”. Στο γραφειοκρατικό λαβύρινθο που ζούμε κάθε μέρα και ποιος δεν θα ήθελε μια “απλούστευση”! Η “απλούστευση” αυτή λοιπόν πρόσθεσε άλλες σαράντα (40) σελίδες “ελληνικού” τύπου νομοθεσίας, ξέρετε, απ’ αυτές τις ωραίες που σου λένε πάντα ότι “η παράγραφος τάδε του άρθρου δείνα του Ν. 19τόσο του 18-και-κάτι, όπως τροποποιήθηκε απ΄ την παράγραφο δείνα του άρθρου τάδε του νόμου εκείνου και όπως ισχύει τροποποιείται ως εξής”. Κι άντε να ψάχνεις να βρεις που σε παραπέμπουν, για να ανακαλύψεις ότι κι από εκεί θα φτάσεις σε παραπέμπουν κάπου αλλού! Κάτι ίσως σαν τον 8ο “από τους 12 Άθλους του Αστερίξ”, με “το Σπίτι που τρελαίνει”.

Κάπου βαθιά χωμένη μέσα σ’ αυτό το νόμο, τον 4262, στη σελίδα 25, βρίσκεται η παράγραφος 4 του άρθρου 43, που λέει το εξής “αθώο”:  “Τα άρθρα 85Α, 85Β και 85Γ του ν.δ. 210 της 3/5.10.1973 «Περί Μεταλλευτικού Κώδικος» (Α΄277) καταργούνται“. Έτσι ακριβώς, σε μιαν αράδα. Και σκέφτεσαι, ίσως, “έ, το 1973 χούντα είχαμε, αποφάσισαν επιτέλους να καταργήσουν μια χουντική διάταξη“. Μπράβο στους “μεταρρυθμιστές“! Τόσες δημοκρατικές κυβερνήσεις είχαμε στα 40 χρόνια που πέρασαν απ’ το 1974, γιατί κανένας δεν σκέφτηκε να καταργήσει αυτές τις διατάξεις;

Πάμε λοιπόν να δούμε τι λένε αυτές οι διατάξεις και πέφτουμε πάνω σε δυο “εκπλήξεις“:

1η “έκπληξη”: ΔΕΝ είναι διατάξεις της χούντας, είναι προσθήκες που έγιναν με το Ν274/1976, και συγκεκριμένα με τα άρθρα 16, 17 και 18 αντίστοιχα. Επί κυβέρνησης Κωνσταντίνου Καραμανλή, την εποχή της “σοσιαλμανίας”!

2η “έκπληξη”: Το άρθρο 85Α ξεκινάει ως εξής: “Πρός εξασφάλισιν της  …

επαρκούς τροφοδοτήσεως υφισταμένων ή ιδρυθησομένων εν Ελλάδι Μεταλλουργικών Βιομηχανιών δύναται ο Υπουργός Βιομηχανίας δι` ητιολογημένης αποφάσως του να υποχρεοί τον εκμεταλλευόμενον των δεδομένων μεταλλείων, να πωλή το όλον ή τμήμα των εξορυσσομένων μεταλλευμάτων πρός τας εν λόγω βιομηχανίας, εφ` όσον δεν τροφοδοτεί ήδη εξ αυτού ιδίαν ή ετέραν εν Ελλάδι μεταλλουργικήν βιομηχανίαν, δυναμικότητος του μεταλλείου ή δεν υπάρχουν ανειλημμέναι εκ μέρους του συμβατικαί υποχρεώσεις πρός διάθεσιν εις άλλους των εν λόγω προϊόντων, αποδεικνυόμεναι δι` εγγράφου βεβαίας χρονολογίας και υπό τον όρον ότι τοιαύται υποχρεώσεις δεν υπερβαίνουν την πενταετίαν απο της συνομολογήσεως των.”

Το άρθρο 85Β ξεκινάει ως εξής: “Πρός εξασφάλισιν της επαρκούς τροφοδοσίας ιδρυθησομένων εν Ελλάδι μεταλλουργικών βιομηχανιών, δύναται δι` αποφάσεως του Υπουργικού Συμβουλίου, να εκμισθούνται αναγκαστικώς οιαδήποτε μεταλλεία εις τας εν λόγω μεταλλουργικάς βιομηχανίας και εφ` όσον ο εκμεταλλευόμενος το μεταλλείον δεν τροφοδοτεί ήδη εξ αυτού ιδίαν ή ετέραν εν Ελλάδι μεταλλουργικήν βιομηχανίαν διά ποσοτήτων μεταλλεύματος αναλόγων πρός την δυνατότητα παραγωγής του μεταλλείου, συμφώνως πρός τους κανόνας της κανονικής από οικονομικοτεχνικής απόψεως εκμεταλλεύσεως.“

Και το άρθρο 85Γ ορίζει ότι μεταλλουργικές βιομηχανίες θεωρούνται αυτές που παράγουν τελικό ή και ημιτελές προϊόν εφόσον αλλάζει η ορυκτολογική σύσταση: “Μεταλλουργική Βιομηχανία, εν τη εννοία του παρόντος, είναι η έχουσα ως σκοπόν την εξαγωγήν εκ του μεταλλεύματος των περιεχομένων εν αυτώ μετάλλων, είτε αμιγών είτε υπο μορφήν κραμάτων ή χημικών ενώσεων αυτών. Μεταλλουργική βιομηχανία θεωρείται και εκείνη ήτις παράγει ου μόνον το ως άνω τελικόν μεταλλουργικόν προιόν αλλά και ημιτελές τοιούτον, ως ενδεικτικώς η φρύξις του μαγνησίτου ή η παραγωγή αλουμίνας εκ βωξίτου ή η φρύξις του σιδηροπυρίτου. Δεν θεωρείται ως μεταλλουργία η βιομηχανική κατεργασία η πραγματοποιούσα διά διαφόρων μεθόδων εμπλουτισμόν του μεταλλεύματος δι` απομακρύνσεως των πτωχών τμημάτων τούτου άνευ μεταβολης της ορυκτολογικής φύσεώς του“.

Κατήργησαν δηλαδή μέσα σε μια νύχτα το προτιμησιακό καθεστώς να αξιοποιείται ο Ελληνικός ορυκτός πλούτος σε Ελληνικές μεταλλουργίες! Ακριβώς τις ίδιες μέρες που η Γαλλία έκανε ειδική νομοθεσία για να προστατέψει την Alstom από  την εξαγορά της απ’ τη General Electric!

Η τωρινή αλλαγή της νομοθεσίας έγινε με κατάθεση τροπολογίας, κάτι που κάνει ακόμα πιο “πονηρή” την όλη διαδικασία. Με την Αιτιολογική έκθεση που κατατέθηκε, χαρακτηρίζουν τις καταργούμενες διατάξεις ως “αναχρονιστικές“, ότι “συνιστούν παρέμβαση σε ιδιωτικής φύσης δραστηριότητες δυσανάλογη του σκοπού και δεν συνάδει με τους κανόνες του ελεύθερου ανταγωνισμού αλλά και της ελευθέριας άσκησης οικονομικής δραστηριότητας“, “η κατάργησή τους προτείνεται προς ενίσχυση της ασφάλειας δικαίου“! Έτσι ακριβώς! Μιλούν για “ασφάλεια δικαίου” αυτοί που 4 χρόνια τώρα έχουν κάνει το Σύνταγμα κουρελόχαρτο! Που πλέον τα δικαστήρια έχουν αρχίσει να καταρρίπτουν τα μέτρα τους.

Πόσες είναι οι ελληνικές μεταλλουργίες που αξιοποιούν ελληνικό ορυκτό πλούτο; Δεν είναι και πολλές, είναι το Αλουμίνιο -που αξιοποιεί το βωξίτη, είναι η Λάρκο -που αξιοποιεί το νικέλιο και είναι και οι Ελληνικοί Λευκόλιθοι -που αξιοποιούν το ομώνυμο μετάλλευμα. Παλαιότερα ήταν και τα Ελληνικά Σιδηροκράματα -που αξιοποιούσαν τα κοιτάσματα χρωμίτη και ίσως θα μπορούσαν να ξαναλειτουργήσουν κάποια μέρα. Σε τι λοιπόν αποσκοπεί η κατάργηση των “αναχρονιστικών” διατάξεων; Μάλλον όχι στους βωξίτες, μάλλον όχι στους λευκόλιθους, μένει η Λάρκο και το νικέλιο.

Το περασμένο καλοκαίρι είχε ξεκινήσει μια προσπάθεια ξεπουλήματος και της Λάρκο μέσω ΤΑΙΠΕΔ, συνοδευόμενη από ενορχηστρωμένα δημοσιεύματα στον “έγκυρο” τύπο, περί “ζημιογόνας” Λάρκο, που “επιβαρύνει τους Έλληνες φορολογουμένους”, που πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί “για να βρει κεφάλαια“. Η προσπάθεια ιδιωτικοποίησης της Λάρκο παραπέμφθηκε στις καλένδες το ίδιο ξαφνικά όσο ξαφνικά είχε ξεκινήσει, χωρίς ποτέ να μάθουμε τι μεσολάβησε.

Το νικέλιο έχει μια ιδιαιτερότητα, είναι στρατηγικής σημασίας μέταλλο κι έχουμε τα μεγαλύτερα κοιτάσματα στην ΕΕ. Χρησιμοποιείται για την κατασκευή ανοξείδωτου χάλυβα, αλλά εσχάτως έχει προκύψει μια ακόμα πιθανή χρήση του, που, αν επιβεβαιωθεί, θα εκτοξεύσει στη στρατόσφαιρα την αξία του ελληνικού νικελίου. Πρόκειται για την αξιοποίηση του νικελίου ως καυσίμου, μέσω χημικών αντιδράσεων σύντηξης του υδρογόνου με το νικέλιο σε ελεγχόμενες συνθήκες. Το πρόγραμμα εξελίσσουν Έλληνες μηχανικοί της Defkalion Green Tecnologies SA, αρχικά στην Ξάνθη και στη συνέχεια στο Πανεπιστήμιο του Βανκούβερ. Τον Ιούλιο 2013 είχε γίνει μια επίδειξη του συστήματος (προβιομηχανικό πρωτότυπο R5) στο Μιλάνο και ανέβηκαν στο διαδίκτυο πολυάριθμα βίντεο της επίδειξης.

Ο ιστότοπος της Defkalion είναι αρκετούς μήνες ουσιαστικά ανενεργός, με μόνο μια ανακοίνωση ότι από τις 20/1/2014 ξεκίνησε η τελική φάση προετοιμασίας του προ-βιομηχανικού προϊόντος τους, του Υπερίωνα, ενός μικρού μεγέθους αντιδραστήρα 45KW για οικιακή χρήση. Ωστόσο την προηγούμενη εβδομάδα στην ανακοίνωση προστέθηκε μια λακωνική δήλωση ότι κάποιοι ερευνητές χαρακτήρισαν το σύστημα που επιδείχθηκε στο Μιλάνο “ως μη αξιόπιστο”.

Όπως φαίνεται, στις 12 Μαίου δημοσιεύθηκε η ανάρτηση “Defkalion demo proven not to be reliable“, που σχολιάζει μια έκθεση, η οποία φαίνεται να συντάχθηκε τον περασμένο Μάρτιο. Η έκθεση έχει συνταχθεί απ’ το Luca Gamberale, πρώην Τεχνικό Διευθυντή της συνεταίρου της Defkalion για την ανάπτυξη του συστήματος στην Ευρώπη. Ο Gamberale, σε μια 12σέλιδη έκθεση, φαίνεται να αμφισβητεί την ακρίβεια των συστημάτων μέτρησης της παραγόμενης θερμότητας από τον πειραματικό αντιδραστήρα R5 στο Μιλάνο. Προκαλεί τουλάχιστον ερωτηματικά ο χρόνος που μεσολάβησε, από τις 23 Ιουλίου 2013 που έγινε η επίδειξη, μέχρι το Μάρτιο 2014 που φαίνεται να συντάχθηκε η έκθεση και το Μάιο που δημοσιεύτηκε.

Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι το πρόγραμμα της Defkalion έχει συγκεντρώσει το παγκόσμιο ερευνητικό ενδιαφέρον, καθώς είναι μια διαφορετική προσέγγιση στο πρόβλημα της σύντηξης από αυτή που ακολουθεί το τεράστιο και πανάκριβο πρόγραμμα ΙTER στο ερευνητικό κέντρο Cadarache, στα σύνορα Γαλλίας- Ελβετίας. Το πρόγραμμα παρακολουθεί και η NASA, που αναζητά καύσιμο για να πραγματοποιήσει το ταξίδι στον Άρη.

Μετά τα πιο πάνω, προκαλεί πολλές απορίες η σκοπιμότητα της κατάργησης των σχετικών διατάξεων του Μεταλλευτικού Κώδικα, που μόνο ως “αναχρονιστικές” δεν μπορεί κανείς να τις χαρακτηρίσει.

Έχετε λοιπόν τώρα ένα ακόμα λόγο να χαρακτηρίσετε “αναχρονιστικά” τα δυο πρώην μεγάλα κόμματα της μνημονιακής συγκυβέρνησης και να τα στείλετε την Κυριακή οριστικά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Χρειαζόμαστε μια νέα Ελλάδα, χωρίς τα βαρίδια του παρελθόντος.

Τα λινκς τεκμηρίωσης βρίσκονται στο http://greeklignite.blogspot.gr/2014/05/blog-post_19.html και στο Facebook, στη διεύθυνση Greeklignite!