Αυτοί είναι οι Πρωθυπουργοί της μεταπολίτευσης στην Ελλάδα

Ούτε ένας, ούτε δύο, αλλά 13 Πρωθυπουργοί ανέλαβαν την διακυβέρνηση της χώρας από τη μεταπολίτευση και έπειτα.  

Μακροβιότερος μπορεί να χαρακτηριστεί ο αείμνηστος Ανδρέας  Παπανδρέου και ακολούθησε ο Κώστας Σημίτης.
Αυτός όμως που θα μείνει στην ιστορία είναι σίγουρα ο Γιώργος Παπανδρέου, όπου επί των ημερών του η χώρα μπλέχτηκε στα γρανάζια του ΔΝΤ.
Από τη μεταπολίτευση και μετά λοιπόν, το τιμόνι της χώρας ανέλαβαν οι παρακάτω πρωθυπουργοί:

Κωνσταντίνος Καραμανλής 1955-1963 και 1974-1980


Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής γεννήθηκε στις 8 Μαρτίου 1907 στην κωμόπολη Πρώτη της περιφέρειας Σερρών. Πατέρας του ο Γεώργιος Καραμανλής, μαχητής σε όλες τις φάσεις του Εθνικού αγώνα των Ελλήνων της Μακεδονίας.
Μαθητεύει διαδοχικά στα σχολεία της Πρώτης, της Νέας Ζίχνης των Σερρών και τελικά στην Αθήνα. Την περίοδο 1925-1929 φοιτά στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1935 η πρώτη εκλογή ως βουλευτής Σερρών του Λαϊκού Κόμματος -άρνηση συνεργασίας με το καθεστώς της της 4ης Αυγούστου και επάνοδος στη δικηγορία το 1936.
Κατόπιν εγκατάστασης και προσωρινής άσκησης δικηγορίας στην Αθήνα, διαφεύγει στη Μέση Ανατολή για να επιστρέψει στην απελευθερωμένη Αθήνα. Εκλογή ως βουλευτής Σερρών στις πρώτες μεταπελευθερωτικές εκλογές (1946). Υπουργική θητεία 1946-1955: Αναλαμβάνει τα υπουργεία Εργασίας, Μεταφορών, Κοινωνικής Πρόνοιας, Δημοσίων Έργων, Συγκοινωνιών.
Ανάληψη εντολής σχηματισμού κυβέρνησης το 1955 μετά το θάνατο του Αλέξανδρου Παπάγου. Υιοθέτηση της πρωτοβουλίας του βασιλέως από την συντριπτική πλειοψηφία των βουλευτών του Ελληνικού Συναγερμού. Σύσταση Εθνικής Ριζοσπαστικής Ενώσεως (ΕΡΕ).
Πρωθυπουργός την περίοδο 1956-1963 μετά την εξασφάλιση απόλυτης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας σε τρεις διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις ( 1956, 1958, 1961) . Στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής, εξασφαλίζεται η συμμετοχή στη διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης με τη σύναψη της συμφωνίας σύνδεσης με την ΕΟΚ ( Ιούλιος 1961). Παράλληλα εξασφαλίζεται η ανεξαρτησία της Κύπρου (1959).
Παραίτηση από την πρωθυπουργία το 1963 μετά από διαφωνία με τον Βασιλέα Παύλο, απώλεια της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας στις γενικές εκλογές και οριστική αναχώρηση για το εξωτερικό. Παραμονή στο Παρίσι το διάστημα 1963-1974.
Θριαμβευτική επάνοδος στην Αθήνα τον Ιούλιο του 1974 και συγκρότηση, υπό την προεδρία του, κυβερνήσεως εθνικής ενότητος με αποστολή την άμεση αντιμετώπιση της κυπριακής κρίσης και την αποκατάσταση των δημοκρατικών θεσμών. Ακόλουθη σύσταση της Νέας Δημοκρατίας, αδιάβλητη διεξαγωγή γενικών εκλογών και, στη συνέχεια, δημοψηφίσματος που απολήγει στην εγκαθίδρυση του καθεστώτος της αβασίλευτης δημοκατίας.

Γεώργιος Ράλλης 1980-1981


Ο Γεώργιος Ράλλης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 26 Δεκεμβρίου 1918 και ήταν απόφοιτος της Νομικής Σχολής.
Πολιτεύθηκε για πρώτη φορά και εκλέχθηκε βουλευτής Αθηνών το 1950. Επανεκλέχθηκε σε όλες τις κατοπινές εκλογές, εκτός από τις εκλογές του 1958 στις οποίες δεν έλαβε μέρος.
Ορκίστηκε για πρώτη φορά το 1954 ως υπουργός Προεδρίας Κυβερνήσεως, με πρωθυπουργό τον στρατάρχη Αλέξανδρο Παπάγο.
Στενός συνεργάτης του Κωνσταντίνου Καραμανλή, το 1955 υπήρξε μέλος της πρώτηςτου κυβέρνησης ως υπουργός Προεδρίας, ενώ συνέπραξε, το 1956, στην ίδρυση της Εθνικής Ριζοσπαστικής Ενώσεως (ΕΡΕ). Το 1956-58 διετέλεσε υπουργός Δημοσίων Έργων και Συγκοινωνιών και το 1961-1963 υπουργός Εσωτερικών.
Στις 21 Απριλίου 1967 ως υπουργός Δημοσίας Τάξεως διέφυγε τη σύλληψη και από το σταθμό δράσεως της Χωροφυλακής προσπάθησε να κινητοποιήσει το Γ' Σώμα Στρατού εναντίον των κινηματιών αλλά οι διαταγές του δεν μεταβιβάστηκαν.
Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας τον συνέλαβαν τρεις φορές, φυλακίστηκε και εκτοπίστηκε στην Κάσο. Οταν επέστρεψε, συνέχισε με κάθε μέσο την αντίσταση κατά της δικτατορίας και τον Ιούλιο του 1973 έλαβε ενεργό μέρος στον αγώνα εναντίον του δημοψηφίσματος του Παπαδόπουλου.
Ακόμα ανέλαβε την επώνυμη διεύθυνση του περιοδικού «Πολιτικά θέματα».
Έλαβε μέρος στην Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας ως υπουργός Προεδρίας, αξίωμα που διατήρησε και στην Κυβέρνηση που σχηματίστηκε μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου 1974 και από τον Ιούλιο του 1976 ανέλαβε και το υπουργείο Παιδείας όπου εισηγήθηκε την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και επέβαλλε σε όλες τις βαθμίδες της εκπαιδεύσεως και στη Διοίκηση τη χρήση της νεοελληνικής καταργώντας την καθαρεύουσα.
Μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου 1977 ανέλαβε το υπουργείο Συντονισμού και τον Μάιο 1978 το υπουργείο Εξωτερικών. Κατά το διάστημα από 10 Μαίου 1978 έως 8 Μαρτίου 1980 ως υπουργός Εξωτερικών συνέχισε τις διαπραγματεύσεις με την ΕΟΚ οι οποίες το Μάιο 1979 κατέληξαν στην υπογραφή της συμφωνίας εισδοχής της Ελλάδος ως δέκατο μέλος της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Επίσης ήταν ο πρώτος Έλληνας υπουργός Εξωτερικών που επισκέφθηκε τον Οκτώβριο 1978 τη Σοβιετική Ενωση.
Στις 8 Μαίου 1980 εκλέχθηκε από την κοινοβουλευτική ομάδα αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας και την μεθεπόμενη ορκίστηκε πρωθυπουργός. Παραιτήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 1981 μετά την ήττα του κόμματος στις εκλογές της 18ης Οκτωβρίου 1981. Στις αρχές Δεκεμβρίου 1981 έθεσε στην κοινοβουλευτική ομάδα θέμα εμπιστοσύνης και όταν η πλειοψηφία των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας του την αρνήθηκε, παραιτήθηκε και από την αρχηγία του κόμματος.
Το Μάιο του 1987 ανεξαρτητοποιήθηκε από τη Νέα Δημοκρατία και δεν πολιτεύθηκε στις εκλογές του Ιουνίου 1989. Ύστερα από πρόσκληση του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, μετήχε στις εκλογές του Νοεμβρίου 1989 και του Απριλίου 1990 και εκλέχθηκε βουλευτής Κερκύρας.
Από το Μάρτιο του 1993 διαφωνώντας με τον χειρισμό του Μακεδονικού παραιτήθηκε από βουλευτής.
Ο Γεώργιος Ράλλης συμμετείχε ως έφεδρος ανθυπίλαρχος στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο όπου διακρίθηκε και παρασημοφορήθηκε. Την περίοδο 1946-1949, στον Εμφύλιο, επανήλθε στο στράτευμα καιυπηρέτησε στο Σώμα Τεθωρακισμένων.
Tιμήθηκε με πολλές διακρίσεις και ήταν συγγραφέας 14 έργων. Μιλούσε Γαλλικά, Αγγλικά και Γερμανικά.
Απεβίωσε στις 15 Μαρτίου του 2006.

Ανδρέας Παπανδρέου 1981-1989 και 1993-1996


Ο Ανδρέας Παπανδρέου γεννήθηκε το 1919 στη Χίο. Γιος του Γεωργίου Παπανδρέου. Φοιτητής της Νομικής Σχολής Αθηνών κατά τη διάρκεια της δικτατορίας Μεταξά. Το 1941 αναχωρεί για τις ΗΠΑ και ακολουθεί πανεπιστημιακή καριέρα. Δύο έτη αργότερα ανακηρύσσεται διδάκτωρ Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ. Τακτικός καθηγητής και στα Πανεπιστήμια της Μινεσότα, του UCLA, της Καλιφόρνια. Διαμονή στις ΗΠΑ επί δύο δεκαετίες.
Το 1962 αρχίζει η πολιτική του σταδιοδρομία με την εκλογή του ως βουλευτής Αχαΐας του Κόμματος της Ένωσης Κέντρου, της οποίας ηγείτο ο πατέρας του. Μετείχε στην κυβέρνηση αρχικά ως υπουργός Προεδρίας και αργότερα ως αναπληρωτής υπουργός Συντονισμού (1964-65). Παραιτείται και αφότου συσπειρώνει τη λεγόμενη κεντροαριστερή πτέρυγα της Ένωσης Κέντρου αναλαμβάνει εκ νέου το υπουργείο Συντονισμού. Κατηγορείται ως αρχηγός στην υπόθεση «Ασπίδα».
Αφότου κηρύσσεται η δικτατορία των συνταγματαρχών συλλαμβάνεται και κατόπιν διεθνών πιέσεων αποφυλακίζεται.
Στις 16 Ιανουαρίου του 1968 πηγαίνει στο εξωτερικό, αρχικά στη Σουηδία ως καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης και ακολούθως στον Καναδά, τελώντας καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο.
Όντας στο εξωτερικό ο Ανδρέας Παπανδρέου ιδρύει το Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα (ΠΑΚ) με αρχική έδρα τη Στοκχόλμη.
Επιστρέφει στην Ελλάδα κατά την πτώση της χούντας το 1974 και ιδρύει το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα (ΠΑΣΟΚ), καθορίζοντας το ιδεολογικό-πολιτικό πλαίσιο του κόμματος με τη Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη. Έπειτα από δύο εκλογικές αναμετρήσεις (1974, 1977) το ΠΑΣΟΚ σχηματίζει κυβέρνηση μετά από την αναμέτρηση της 18ης Οκτωβρίου του 1981, κατά την οποία συγκέντρωσε ποσοστό 48,06%.
Στις εκλογές του 1985 το ΠΑΣΟΚ συγκεντρώνει το 45,82% των ψήφων και παραμένει κυβέρνηση, ενώ το 1989 ο Α.Παπανδρέου είναι αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στον απόηχο του σκανδάλου Κοσκωτά και κατόπιν σοβαρής εγχείρισης καρδιάς στην οποία υποβάλλεται στο Χέρφιλντ του Λονδίνου.
Επί κυβέρνησης Τζανετάκη παραπέμπεται στο Ειδικό Δικαστήριο για το σκάνδαλο Κοσκωτά. Μετά την παραίτηση της κυβέρνησης Μητσοτάκη το 1993 ορκίζεται για τρίτη φορά πρωθυπουργός.
Μεταφορά στο Ωνάσειο το Νοέμβριο του 1995 με σοβαρά προβλήματα υγείας, τα οποία και οδηγούν στην παραίτησή του από τον πρωθυπουργικό θώκο τον Ιανουάριο του 1996.
Εξέρχεται του νοσοκομείου το Μάρτιο του 1996 και καταλήγει τα ξημερώματα της 23ης Ιουνίου του ίδιου έτους από ανακοπή καρδιάς. Απέκτησε τρεις γιους και μία κόρη από το γάμο του με την Μαργαρίτα Τσαντ.

Τζανής Τζαννετάκης 1989


Ο Τζανής Τζαννετάκης γεννήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου του 1927 στο Γύθειο.
Διατέλεσε κυβερνήτης του κανονιοφόρου Λάσκος από το 1959 έως το 1960 και ακολούθως κυβερνήτης υποβρυχίων την περίοδο 1963-1967.
Παραιτήθηκε από αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού μία ημέρα κατόπιν της επιβολής της δικτατορίας της 21ης Απριλίου του 1967.
Συνελήφθη τον Ιούλιο του 1969 από το δικτατορικό καθεστώς και φυλακίσθηκε το διάστημα 1969-1971.
Στη Μεταπολίτευση, διετέλεσε γενικός γραμματέας του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού (ΕΟΤ) κατά την περίοδο 1974-1977.
Έχοντας προσχωρήσει στη Νέα Δημοκρατία εκλεγόταν διαρκώς βουλευτής από το 1977. Το 1982 είχε θέσει υποψηφιότητα για το Δήμο Αθηναίων.
Διετέλεσε πρωθυπουργός και υπουργός Τουρισμού της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας και του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου από τον Ιούλιο του 1989 έως τον Οκτώβριο του ίδιου έτους.
Το 1989, 1993 και 1996 υπήρξε υπεύθυνος της Επιτροπής εκλογών της Νέας Δημοκρατίας.
Είχε διατελέσει υπουργός Δημοσίων Έργων, Εξωτερικών, Εθνικής Αμυνας, Τουρισμού. Επί κυβέρνησης Μητσοτάκη (1990-1993) διατέλεσε αντιπρόεδρος και υπουργός Επικρατείας, καθώς και υπουργός Πολιτισμού.
Ο κ. Τζαννετάκης ανακοίνωσε το 2007 ότι αποχωρεί από την πολιτική. «Κάποια στιγμή, όπως έλεγε στον Πλάτωνα -o Σωκράτης δηλαδή- πρέπει κανείς να ξέρει πότε αποχωρεί» είπε χαρακτηριστικά.
Είχε τιμηθεί με Χρυσό Σταυρό Γεωργίου Α', Χρυσό Σταυρό Φοίνικος, Μεγαλόσταυρο Τιμής, Μεγαλόσταυρο Λουξεμβούργου.
Μετέφρασε στην ελληνική γλώσσα το βιβλίο ινδουιστικής φιλοσοφίας Εκλογή από τις Ουπανισάδε (1961) και το έργο του Πάτρικ Λη Φέρμορ Η Μάνη (1973).
Το 1994 εξέδωσε τα βιβλία Χώρος Εστί της Αγοράς και Ινδία: Ένας Άλλος Τρόπος Ζωής. Έγγαμος με τη Μαρία Ραγκούση, έχει αποκτήσει ένα γιο και μία κόρη.
Πέθανε την 1η Απριλίου 2010.

Ιωάννης Γρίβας 1989



Ο Γρίβας Ιωάννης γεννήθηκε το 1923 στην Κάτω Τιθορέα της Λοκρίδας.
Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εισήλθε στο δικαστικό σώμα το 1954.
Εξελέγη Αρεοπαγίτης το 1979.
Επτά χρόνια αργότερα ανέλαβε αντιπρόεδρος και την περίοδο από το 1989 έως το 1990 διατέλεσε πρόεδρος του Αρείου Πάγου.
Μετείχε στη σύνθεση του δικαστηρίου που δίκασε τους επικεφαλής της δικτατορίας της 21ης Απριλίου του 1967.
Ως πρόεδρος του Αρείου Πάγου ήταν επικεφαλής στο στο ειδικό δικαστήριο που συστήθηκε για την εκδίκαση της υπόθεσης του γιουγκοσλαβικού καλαμποκιού.
Διατέλεσε πρωθυπουργός στην υπηρεσιακή κυβέρνηση που σχηματίστηκε στις 12 Οκτωβρίου του 1989 για να διενεργήσει τις εκλογές της 5ης Νοεμβρίου του ίδιου έτους.
Κατόπιν της εκλογικής αναμέτρησης, παρέδωσε τον πρωθυπουργικό θώκο στον Ξενοφώντα Ζολώτα, ο οποίος και ηγήθηκε της οικουμενικής κυβέρνησης.

Ξενοφών Ζολώτης 1989-1990


Ο Ξενοφών Ζολώτας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1904. Παρέμεινε στον πρωθυπουργικό θώκο της Ελλάδας από τις 23 Νοεμβρίου του 1989 έως τις 11 Απριλίου του 1990 ως πρόεδρος της οικουμενικής κυβέρνησης.
Φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές του στις Οικονομικές και Πολιτικές Επιστήμες στην Εμπορική Σχολή της Λειψίας (όπου αναγορεύτηκε διδάκτορας το 1926) και στη Νομική Σχολή του Παρισιού.
Το 1928 εκλέχτηκε υφηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, τον ίδιο χρόνο εκλέχτηκε τακτικός καθηγητής της Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και το 1931 τακτικός καθηγητής στην αντίστοιχη έδρα της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου δίδαξε μέχρι την παραίτησή του, το 1968.
Από το 1931 μέχρι το 1968 ήταν εκδότης της Ελληνικής Επιθεωρήσεως Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών. Το ογκώδες και πολύγλωσσο επιστημονικό συγγραφικό του έργο αφορά σε ζητήματα Οικονομικής Θεωρίας και Οικονομικής Πολιτικής, όπως επίσης και Κοινωνικής, Νομισματικής και Δημοσιονομικής Πολιτικής.
Ο Ξ.Ζολώτας διατέλεσε μέλος του Ανωτάτου Οικονομικού Συμβουλίου (1932), αρχηγός της Ελληνικής Αντιπροσωπείας στο Οικονομικό Συμβούλιο της Βαλκανικής Συνεννοήσεως (1934-1939), πρόεδρος του ΔΣ της Αγροτικής Τράπεζας (1936-1939), συνδιοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος μετά την απελευθέρωση (1944-1945), μέλος του ΔΣ. της UNRRA (1946), διοικητής για την Ελλάδα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (1946-1967 και 1974-1981).
Επίσης, διατέλεσε μέλος της Ελληνικής Αντιπροσωπείας στα Ηνωμένα Έθνη (1948-1953), αντιπρόσωπος της Ελλάδας στην Οικονομική Επιτροπή της Ευρώπης (1949-1953), μέλος, από το 1950, της Διεθνούς Εταιρίας Οικονομικών Επιστημών και από το 1980 επίτιμος πρόεδρός της, μέλος της Νομισματικής Επιτροπής (1950-1955). Διατέλεσε ακόμη υπουργός Συντονισμού (το 1952 στην υπηρεσιακή κυβέρνηση Δ. Κιουσόπουλου και αργότερα, στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας του Κ. Καραμανλή, το 1974).
Ακόμη διατέλεσε διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος (1955-1967 και 1974-1981) και έκτοτε επίτιμος διοικητής, μέλος της Επιτροπής των «Τεσσάρων Σοφώ» για την αναδιοργάνωση του ΟΕΟΣ σε ΟΟΣΑ (1960). Υπήρξε μέλος της Επιτροπής για τη Νομισματική Ένωση της Ευρώπης (από το 1986).
Έχει τιμηθεί με παράσημα και διακρίσεις στην Ελλάδα, στη Γερμανία, στη Γαλλία, στην Ιταλία, στην Ηνωμένη Αραβική Δημοκρατία και αλλού. Το 1952 εκλέχτηκε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών στην έδρα των Οικονομικών Επιστημών.
Ο Ξενοφών Ζολώτας απεβίωσε στις 10 Ιουνίου 2004, σε ηλικία 100 ετών.

Κωνσταντίνος Μητσοτάκης 1990-1993


Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης γεννήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 1918 στα Χανιά της Κρήτης. Προέρχεται από οικογένεια Κρητών με μεγάλη παράδοση στην πολιτική, είναι ανιψιός του Ελευθερίου Βενιζέλου. Σπούδασε Νομικά, Πολιτικές και Οικονομικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει τέσσερα παιδιά και 12 εγγόνια με την Μαρίκα Γιαννούκου.
Πολέμησε ως Εφεδρος Ανθυπολοχαγός στη Μακεδονία κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Συμμετείχε στην Αντίσταση ως ηγετικό στέλεχος της Εθνικής Οργάνωσης Κρήτης. Για τη δράση του φυλακίστηκε και καταδικάστηκε δύο φορές σε θάνατο. Κατά τη δεύτερη φυλάκιση, σώθηκε με ανταλλαγή του με Γερμανούς αιχμαλώτους.
Μετά την κατοχή εκλέγεται για πρώτη φορά βουλευτής Χανίων με το Κόμμα των Φιλελευθέρων ή τα Κόμματα του Κέντρου έως το πραξικόπημα του 1967. Αναλαμβάνει υφυπουργός Οικονομικών το 1951 στην κυβέρνηση Πλαστήρα. Αργότερα αναλαμβάνει και τα υπουργεία Συγκοινωνιών και Δημοσίων Έργων. Υπουργός Οικονομικών στις κυβερνήσεις της Ενώσεως Κέντρου το 1963 και 1964. Στις κυβερνήσεις του 1965-1966 είναι υπουργός Συντονισμού.
Το βράδυ του πραξικοπήματος των συνταγματαρχών στις 21 Απριλίου του 1967 συλλαμβάνεται. Τον Αύγουστο διαφεύγει κρυφά με τελικό προορισμό το Παρίσι, όπου παραμένει εξόριστος για τα επόμενα έξι έτη. Συνεργάζεται στενά με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και με την άρση του στρατιωτικού νόμου το 1973 φθάνει στην Ελλάδα.
Φυλακίζεται ξανά από το καθεστώς Ιωαννίδη στις φυλακές Χανίων. Αποφυλακίστηκε με τη μεταπολίτευση και την επιστροφή του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην Ελλάδα. Το 1977 εκλέγεται βουλευτής, επικεφαλής του μικρού κεντρώου κόμματος των Νεοφιλελεύθερων.
Το 1978 προσχωρεί στη Νέα Δημοκρατία, και αναλαμβάνει το υπουργείο Συντονισμού. Το 1980 είναι υπουργός Εξωτερικών επί κυβέρνησης Ράλλη έως τις εκλογές του 1981. Εν συνεχεία διατελεί κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ μέχρι το 1984, οπότε εκλέγεται πρόεδρος του κόμματος.
Στις Εκλογές του Ιουνίου του 1989 η Νέα Δημοκρατία εκλέγεται πρώτο κόμμα με 44,2% χωρίς να συγκεντρώσει αυτοδυναμία. Διαπραγματεύσεις με τον Συνασπισμό οδηγούν στην κυβέρνηση Τζαννετάκη. Το Νοέμβριο του 1989 επίσης έλλειψη αυτοδυναμίας οδηγεί στην οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα.
Ορκίζεται πρωθυπουργός το 1990 μετά τη νίκη της ΝΔ στις εκλογές με ποσοστό 46,88%. Μετά τις πρόωρες εκλογές του Οκτωβρίου 1993 και την ήττα της Νέας Δημοκρατίας παραιτείται από πρωθυπουργός και πρόεδρος του κόμματος. Στις 3 Νοεμβρίου του 1993 του απονεμήθη ο τίτλος του επίτιμου προέδρου της ΝΔ.
Από τις εκλογές του 2004 δεν θέτει υποψηφιότητα.

Κώστας Σημίτης 1996-2004


Ο Κώστας Σημίτης γεννήθηκε στον Πειραιά στις 23 Ιουνίου 1936. Σπούδασε νομικά και οικονομικά στη Γερμανία και την Αγγλία, όπου και γνώρισε τη σύζυγο του Δάφνη Αρκαδίου, με την οποία απέκτησε δύο κόρες. Ξεκίνησε την ακαδημαϊκή του σταδιοδρομία ως υφηγητής στο Πανεπιστήμιο της Κωσταντίας της Δυτικής Γερμανίας, ενώ από το 1977 είναι τακτικός καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Στον αντιδικτατορικό αγώνα εναντίον της χούντας των συνταγματαρχών (1967-1974), συμμετείχε ενεργά και καταδικάστηκε ερήμην σε φυλάκιση. Το 1969 διέφυγε στο εξωτερικό και σε αντίποινα συνελήφθη η σύζυγός του και κρατήθηκε για δύο μήνες σε απομόνωση. Στη Γερμανία το 1970 έγινε μέλος του ΠΑΚ (Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα) και το 1974 υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ, συμμετέχοντας στην διατύπωση της Διακήρυξης της 3ης Σεπτέμβρη. Συμμετείχε στο πρώτο Εκτελεστικό Γραφείο και στην πρώτη Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ.
Αμέσως μετά την εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ τον Οκτώβριο του 1981 διετέλεσε υπουργός Γεωργίας από το 1981 έως το 1985. Εκλέγεται βουλευτής της Α' εκλογικής περιφέρειας Πειραιά, συνεχώς από το 1985 -οπότε και αναλαμβάνει το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας. Διετέλεσε για μικρό διάστημα υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων κατά τη διάρκεια της οικουμενικής Κυβέρνησης Ζολώτα. Από το 1993 ως το 1995 διετέλεσε Υπουργός Βιομηχανίας, Ενέργειας, Έρευνας, Τεχνολογίας και Εμπορίου.
Στις 18 Ιανουαρίου 1996 εξελέγη πρωθυπουργός από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, μετά την παραίτηση του Ανδρέα Παπανδρέου από το αξίωμά του για λόγους υγείας. Στις 30 Ιουνίου 1996, το 4ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, τον αναδεικνύει πρόεδρο του Κινήματος, και με τη νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές 22ας Σεπτεμβρίου 1996, επανεκλέγεται πρωθυπουργός, με αυτοδύναμη κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Στο 5ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ το 1999 επανεκλέγεται πρόεδρος του κινήματος.
Στις κοινοβουλευτικές εκλογές της 9ης Απριλίου 2000 επανεκλέγεται πρωθυπουργός, με αύξηση του ποσοστού του ΠΑΣΟΚ και στο 6ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ που ακολουθεί, τον Οκτώβριο του 2001, επανεκλέγεται πρόεδρος του κινήματος.
Ο Κώστας Σημίτης προήδρευσε του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου κατά το α΄ εξάμηνο του 2003 στο πλαίσιο της προγραμματισμένης 4ης Ελληνικής προεδρίας από την ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Κατέχοντας το ρεκόρ συνεχούς παραμονής στον πρωθυπουργικό θώκο στη σύγχρονη πολιτική ιστορία, αποχώρησε από την προεδρία του ΠΑΣΟΚ υπέρ του Γιώργου Παπανδρέου λίγο πριν τις εκλογές της 7ης Μαρτίου 2004.
Κατέρχεται στις εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου ως υποψήφιος στην Α' Πειραιώς.

Κώστας Καραμανλής 2004-2009


Ο Κώστας Καραμανλής γεννήθηκε στην Αθήνα το Σεπτέμβριο του 1956.
Φοίτησε στο Πειραματικό Σχολείο Αθηνών.
Σπούδασε στη Νομική Σχολή Αθηνών και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Fletcher School of Law and Diplomacy του Πανεπιστημίου Tufts των ΗΠΑ.
Είναι μέλος της Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών και ισόβιο μέλος – σύμβουλος του Ιδρύματος «Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής».
Το διάστημα 1974-1979 υπήρξε ηγετικό στέλεχος της Οργάνωσης Νέων Νέας Δημοκρατίας (Ο.Ν.ΝΕ.Δ) και εξελέγη πολλές φορές στα φοιτητικά συνδικαλιστικά όργανα με την παράταξη της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ.
Το 1986 ανέλαβε πρόεδρος της ειρηνιστικής κίνησης ΚΙΠΕΑ και του Ελληνικού Κέντρου Προώθησης της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης «Ευρώπη '92».
Από το 1984 έως το 1989 άσκησε τη δικηγορία και παράλληλα συνεργάστηκε με το περιοδικό «Οικονομικός Ταχυδρόμος».
Τον Ιούνιο του 1989 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής στην Α’ εκλογική περιφέρεια Θεσσαλονίκης με το ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας.
Έχει διατελέσει γραμματέας του προεδρείου της Βουλής το 1989 και γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού της Νέας Δημοκρατίας.
Το 1994 εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας. Στις 21 Μαρτίου του 1997, εξελέγη πρόεδρος του κόμματος, από το 4ο Συνέδριο.
Το Φεβρουάριο του 1999 εξελέγη αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ) θέση στην οποία επανεξελέγη τον Οκτώβριο του 2002.
Τον Ιούνιο του 2002, εξελέγη αντιπρόεδρος της Διεθνούς Δημοκρατικής Ενώσεως.
Το 2001 ορίστηκε από το ΕΛΚ επικεφαλής της Πρωτοβουλίας για τη Δημοκρατία στα Δυτικά Βαλκάνια. Το 2003, το ΕΛΚ, αναγνωρίζοντας το έργο του, τον όρισε Πρόεδρο του Forum για την ΝΑ Ευρώπη.
Στις 7 Μαρτίου του 2004, ως αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, αναδείχθηκε νικητής στις βουλευτικές εκλογές με ποσοστό 45,36% εξασφαλίζοντας κοινοβουλευτική πλειοψηφία 164 εδρών επί συνόλου 300. Έλαβε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και στις 10 Μαρτίου ορκίστηκε πρωθυπουργός και υπουργός Πολιτισμού.
To 2007 προκήρυξε πρόωρες εκλογές για τις 16 Σεπτεμβρίου, τις οποίες κέρδισε η ΝΔ, εξασφαλίζοντας κοινοβουλευτική πλειοψηφία 152 εδρών.
Ο Κ.Καραμανλής έλαβε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης και στις 19 Σεπτεμβρίου ορκίστηκε και πάλι πρωθυπουργός. Στις 2 Σεπτεμβρίου 2009 προκηρύσσει και πάλι πρόωρες εκλογές επικαλούμενος ζητήματα της οικονομίας.
Είναι νυμφευμένος με την Νατάσα Παζαΐτη και πατέρας ενός γιου και μιας κόρης, διδύμων.

Γιώργος Παπανδρέου 2009-1011


Ο Γιώργος Α. Παπανδρέου γεννήθηκε στις 16 Ιουνίου του 1952 στο Σεν Πολ της Μινεσότα, όπου ο πατέρας του και μετέπειτα πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου κατείχε πανεπιστημιακή έδρα. Εκλέγεται βουλευτής από το 1981, διατέλεσε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ από το 2004 έως το 2012 και πρωθυπουργός της Ελλάδας από το 2009 έως το 2011.
Σπούδασε κοινωνιολογία στο Amherst College της Μασαχουσέτης (1970-1975) και πήρε μεταπτυχιακό δίπλωμα στην κοινωνιολογία της ανάπτυξης στο London School of Economics, (1975-1977). Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στη Στοκχόλμη και παρακολούθησε μεταπτυχιακά μαθήματα στο Κέντρο Διεθνών Σχέσεων στο Χάρβαρντ. Έχει ζήσει και εργαστεί σε διάφορες χώρες (Ηνωμένες Πολιτείες, Σουηδία, Καναδάς).
Ο Γιώργος Παπανδρέου εκλέγεται βουλευτής από το 1981 -αρχικά στην Αχαΐα (γενέτειρα της πολιτικής οικογένειας Παπανδρέου), έπειτα στην Α' Αθήνας και Α' Θεσσαλονίκης. Στις βουλευτικές εκλογές της 6ης Μαΐου έχει τεθεί επικεφαλής του ψηφοδελτίου του ΠΑΣΟΚ στην Αχαΐα.
Διετέλεσε υφυπουργός Πολιτισμού (1985-1987), υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (1988 - 1989, 1994-1996), υφυπουργός Εξωτερικών (1993-1994), αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών (1996-1999) και υπουργός Εξωτερικών (1999-2004).
Ο Γιώργος Παπανδρέου είναι σήμερα πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, μέλος του ΔΣ του Ιδρύματος Μεσογειακών Μελετών και ιδρυτικό μέλος της Πρωτοβουλίας για τη Συνεργασία στα Βαλκάνια, μεταξύ άλλων.
Είναι παντρεμένος με την Άντα Παπανδρέου και έχει δύο παιδιά, τον Ανδρέα και την Μαργαρίτα-Έλενα.
Ο Γιώργος Παπανδρέου έλαβε το «δαχτυλίδι» της διαδοχής στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ το 2004 από τον Κώστα Σημίτη. Η ήττα του ΠΑΣΟΚ στις κάλπες του Σεπτεμβρίου του 2007 οδήγησε σε εκλογές για την ηγεσία του Κινήματος με τον Γ.Παπανδρέου να επανεκλέγεται πρόεδρος με 55,57%, επικρατώντας του Ευάγγελου Βενιζέλου και του Κώστα Σκανδαλίδη.
Τον Ιούνιο του 2009 το ΠΑΣΟΚ ήλθε πρώτη δύναμη στις ευρωεκλογές με 36,64%, έναντι 32,29% της Νέας Δημοκρατίας. Και στις πρόωρες εκλογές της 4ης Νοεμβρίου του 2009 το ΠΑΣΟΚ αναδείχθηκε στην εξουσία με ποσοστό 43,92 έναντι 33,48% της Νέας Δημοκρατίας.
Επί πρωθυπουργίας του Γιώργου Παπανδρέου η Ελλάδα προσέφυγε για οικονομική στήριξη στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την ΕΕ και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα όντας σε κατάσταση αδυναμίας χρηματοδότησης του τρέχοντος ελλείμματος, αδυναμίας αναχρηματοδότησης του χρέους και πληρωμής των ελληνικών κρατικών ομολόγων.
Εν μέσω λαϊκής δυσαρέσκειας και πολιτικής έντασης το ελληνικό Κοινοβούλιο επικύρωσε το Μάιο του 2010 (με 172 ψήφους υπέρ) το Μνημόνιο με τα σκληρά μέτρα λιτότητας που απαιτούνταν από τους πιστωτές για τη χορήγηση του δανείου.
Η σύμβαση για τη χορήγηση 80 δισ. ευρώ εκ μέρους της Ευρωζώνης και 30 δισ. ευρώ από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο υπεγράφη, και εκπρόσωποι της τρόικας (Κομισιόν, ΕΚΤ, ΔΝΤ) ανέλαβαν να αξιολογούν ανά τρίμηνο την πρόοδο του προγράμματος και να αποφασίζουν για την εκταμίευση της κάθε δόσης.
Ακολούθησε τον Ιούνιο του 2011 η υιοθέτηση του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος Δημοσιονομικής Στρατηγικής εν μέσω μαζικών διαδηλώσεων. Στη δραματική Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών, τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, επιτεύχθηκε συμφωνία για πρόσθετο δάνειο προς την Ελλάδα από την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ ύψους 130 δισ. ευρώ και «κούρεμα» 50% των ελληνικών ομολόγων.
Η ακόλουθη ανακοίνωση της πρόθεσης του Γ.Παπανδρέου για τη διενέργεια δημοψηφίσματος επί της νέας δανειακής σύμβασης προκάλεσε κύμα αντιδράσεων διεθνώς, ευθεία παρέμβαση των ηγετών Γαλλίας και Γερμανίας, και κλιμάκωση των αντιδράσεων στο εσωτερικό πολιτικό μέτωπο, αλλά και στους κόλπους του ΠΑΣΟΚ.
Η πρόταση ανακλήθηκε, ο πρωθυπουργός ζήτησε (και έλαβε με 153 ψήφους υπέρ) την ψήφο εμπιστοσύνης του Κοινοβουλίου, και κινήθηκαν οι διεργασίες για τη συγκρότηση μεταβατικής κυβέρνησης συνεργασίας χωρίς τη διενέργεια εθνικών εκλογών.
Στις 11 Νοεμβρίου του 2011, κατόπιν πολυήμερων διαπραγματεύσεων, ο Γιώργος Παπανδρέου παραιτήθηκε και πρωθυπουργός ανέλαβε ο Λουκάς Παπαδήμος ως επικεφαλής κυβέρνησης συνεργασίας μεταξύ ΠΑΣΟΚ, Νέας Δημοκρατίας και ΛΑΟΣ.
Δρομολογήθηκαν, παράλληλα, οι διαδικασίες για την εκλογή νέου προέδρου στο ΠΑΣΟΚ με τον Ευάγγελο Βενιζέλο να εκλέγεται το Μάρτιο του 2012 στην ηγεσία του Κινήματος.

Λουκάς Παπαδήμος 2011-2012


Ο Λουκάς Παπαδήμος γεννήθηκε στις 11 Οκτωβρίου του 1947 στην Αθήνα.
Είναι καθηγητής δημόσιας διοίκησης στο Kennedy School of Government του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, και Senior Fellow στο Κέντρο Οικονομικών Σπουδών, στο Πανεπιστήμιο Γκαίτε της Φρανκφούρτης.
Αποφοίτησε από το Κολλέγιο Αθηνών. Σπούδασε Φυσική στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), από όπου έχει Bachelor of Science στη Φυσική, Master of Science Ηλεκτρολόγου Μηχανικού και διδακτορικό στα οικονομικά.
Παράλληλα, εργάστηκε ως βοηθός ερευνών και ειδικός επιστήμων στο ΜΙΤ. Το 1980 εργάστηκε ως οικονομικός εμπειρογνώμων στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ. Το 1985 επέστρεψε στην Ελλάδα αναλαμβάνοντας οικονομικός σύμβουλος της Τράπεζας της Ελλάδος (1985-1993).
Το 1993 διορίστηκε υποδιοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος και τον επόμενο χρόνο διοικητής της Τράπεζας, παραμένοντας μέχρι το 2002. Το ίδιο έτος ανέλαβε αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, θέση από την οποία αποχώρησε το 2010.
Έχει διατελέσει μέλος σε διάφορα διοικητικά συμβούλια και επιτροπές, συμπεριλαμβανομένων του Συμβουλίου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και της Οικονομικής και Δημοσιονομικής Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Έχει δημοσιεύσει πολυάριθμα άρθρα για θέματα μακροοικονομικής θεωρίας, δομής και λειτουργίας των χρηματοπιστωτικών αγορών, νομισματικής ανάλυσης και πολιτικής, καθώς και για θέματα που αφορούν στην οικονομική απόδοση, τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα και την οικονομική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Παράλληλα, με την επαγγελματική του σταδιοδρομία ακολούθησε ακαδημαϊκή καριέρα. Την περίοδο 1975-1984 υπήρξε επίκουρος καθηγητής και στη συνέχεια αναπληρωτής καθηγητής στο Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης, ενώ το 1988 εξελέγη καθηγητής Οικονομικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου δίδασκε έως το 1993. Το 2006 εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Το 2010 τοποθετήθηκε άμισθος οικονομικός σύμβουλος του τότε πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου.
Ο Λουκάς Παπαδήμος ορκίστηκε στην πρωθυπουργία της Ελλάδας στις 11 Νοεμβρίου 2011 ως επικεφαλής κυβέρνησης συνεργασίας μεταξύ του κυβερνώντος κόμματος ΠΑΣΟΚ, της αξιωματικής αντιπολίτευσης (Νέα Δημοκρατία) και του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού -που μετέπειτα αποχώρησε από το κυβερνητικό σχήμα.
Είχε λάβει μία ημέρα νωρίτερα εντολή σχηματισμού κυβέρνησης από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια έπειτα από ένα έντονο παρασκήνιο διαβουλεύσεων 96 ωρών, που ήλθε ως συνέχεια της ανακοίνωσης της παραίτησης του τότε πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, έτσι ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις σύστασης μεταβατικής κυβέρνησης ευρείας αποδοχής.
Η κυβέρνηση έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή με 255 ψήφους υπέρ και 38 κατά με κύριους στόχους την εκπλήρωση των όρων που προέβλεπε η συμφωνία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 26ης Οκτωβρίου 2011 για την απομείωση του ελληνικού χρέους και τη νέα δανειακή σύμβαση, την εφαρμογή των συνδεόμενων οικονομικών μέτρων λιτότητας, και τη δρομολόγηση εθνικών εκλογών κατόπιν των απαραίτητων διεργασιών.
Στις 13 Φεβρουαρίου του 2012, το Κοινοβούλιο υπερψήφισε την πρόταση νόμου για τη συμφωνία του Μνημονίου ΙΙ που υπέβαλε η κυβέρνηση Παπαδήμου.

Παναγιώτης Πικραμμένος 2012


Η αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου 2012 οδήγησε στο διορισμό υπηρεσιακής κυβέρνησης, όπως προβλέπεται από το Σύνταγμα, προκειμένου να οδηγήσει τη χώρα στις νέες εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012.
Βάσει του Συντάγματος, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε να επιλέξει για τη θέση του υπηρεσιακού πρωθυπουργού μεταξύ των τριών επικεφαλής των Ανωτάτων Δικαστηρίων της χώρας.
Επελέγη ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας Παναγιώτης Πικραμμένος, ο οποίος έλαβε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στις 16 Μαΐου.
Ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945.
Αποφοίτησε το 1963 από την Γερμανική Σχολή Αθηνών και πέντε χρόνια αργότερα πήρε το πτυχίο του από τη Νομική Σχολή Αθηνών του Καποδιστριακού. Μιλά άπταιστα αγγλικά, γαλλικά και γερμανικά.
Την τετραετία 1969-1973, δικηγόρησε στην Αθήνα, με εξειδίκευση σε θέματα Ναυτικού Δικαίου. Εργάστηκε το 1972 στο δικηγορικό γραφείο Ince&Co του Λονδίνου, ενώ, δύο χρόνια μετά πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο πανεπιστήμιο Paris II, απ' όπου και έλαβε τον μεταπτυχιακό τίτλο DES de Droit Public.
Το 1976 διορίστηκε, κατόπιν διαγωνισμού, στο Συμβούλιο της Επικρατείας, ως εισηγητής. Πέντε χρόνια αργότερα, προήχθη στον βαθμό του παρέδρου. Παρακολούθησε, στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής του αδείας, τη διετία 1988-1989, μαθήματα Ευρωπαϊκού Δικαίου στο πανεπιστήμιο Paris II. Το 1993 τον βρίσκει με τον βαθμό του συμβούλου.
Προήχθη σε αντιπρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας, το 2007 και, δύο χρόνια μετά, δηλαδή τον Ιούλιο του 2009, προήχθη σε πρόεδρο του ίδιου δικαστηρίου. Είναι, παράλληλα, πρόεδρος του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου (ΑΕΔ) και έχει διατελέσει μέλος νομοπαρασκευαστικών επιτροπών, καθώς και υπηρεσιακών συμβουλίων.
Την τετραετία 2005-2009, άσκησε, παράλληλα με τα καθήκοντα του δικαστικού λειτουργού και καθήκοντα γενικού διευθυντή της Εθνικής Σχολής Δικαστικών Λειτουργών, θέση από την οποία υπέβαλε παραίτηση, μετά την προαγωγή του σε πρόεδρο του ΣτΕ (2009).
Τη διετία 1991-1993, διετέλεσε σύμβουλος του τότε πρωθυπουργού, Κ.Μητσοτάκη, σε θέματα δημοσίου δικαίου, ενώ, το χρονικό διάστημα 1990-1991, ήταν μέλος της Κεντρικής Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής - ΚΕΝΕ.
Διετέλεσε μέλος της ειδικής νομοπαρασκευαστικής επιτροπής που εκπόνησε το σχέδιο του νόμου 3674/2008 «Ενίσχυση του θεσμικού πλαισίου διασφάλισης του απορρήτου της τηλεφωνικής επικοινωνίας και άλλες διατάξεις».
Προήδρευσε της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής του υπουργείου Δικαιοσύνης για την ενσωμάτωση στο εθνικό δίκαιο της οδηγίας 2002/58/ΕΚ «για την προστασία της ιδιωτικής ζωής στις ηλεκτρονικές επικοινωνίες» (Ν. 3471/2006 «Προστασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και της ιδιωτικής ζωής στον τομέα των ηλεκτρονικών επικοινωνιών και τροποποίηση του Ν. 2472/1997»).
Επιπλέον, προήδρευσε της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής του υπουργείου Δικαιοσύνης για την ενσωμάτωση της οδηγίας 2006/24/ΕΚ (σχέδιο νόμου με τίτλο «Διατήρηση δεδομένων που παράγονται ή υποβάλλονται σε επεξεργασία σε συνάρτηση με την παροχή διαθέσιμων στο κοινό υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών ή δημοσίων δικτύων επικοινωνιών και τροποποίηση του Ν. 3471/2006»).
Διετέλεσε εισηγητής σε σημαντικές υποθέσεις ενώ, υπό την προεδρία του, έχουν εκδοθεί πολλές αποφάσεις μείζονος σπουδαιότητας. Ειδικότερα, ήταν εισηγητής, μεταξύ άλλων, στις υποθέσεις του δασικού νόμου, της ανέγερσης του Μουσείου της Ακρόπολης, του γηπέδου της ΑΕΚ, ενώ προήδρευσε στις υποθέσεις του Μνημονίου, της έκτακτης εισφοράς, η οποία εισπράχθηκε μέσω της ΔΕΗ, του «Καλλικράτη», κ.λπ.
Είναι παντρεμένος με την Αθηνά Νούτσου- Πικραμμένου, με την οποία έχει μια κόρη.

Αντώνης Σαμαράς 2012 - 


Ο Αντώνης Σαμαράς γεννήθηκε στην Αθήνα στις 23 Μαΐου 1951.
Σπούδασε Οικονομικά στο Amherst College και Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο του Harvard (MBA). Από το 1977 έως το 1993 εκλέγεται Βουλευτής Μεσσηνίας της ΝΔ Το 1989 ορίζεται Υπουργός Οικονομικών, ενώ από το Νοέμβριο του 1989 έως το Φεβρουάριο του 1992 διατέλεσε υπουργός Εξωτερικών των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας.
Στις 21 Οκτωβρίου 1992, έπειτα από διαφωνία του με τον τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, ανακοίνωνε την παραίτησή του από την κυβέρνηση της ΝΔ. Η διαφωνία του αφορούσε στον τρόπο χειρισμού του Μακεδονικού και τη λύση της διπλής ονομασίας που προέκρινε ο τότε πρωθυπουργός. Λίγο μετά η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχασε στη Βουλή τη δεδηλωμένη μετά την παραίτηση και του βουλευτή Γιώργου Συμπιλίδη
Στις εκλογές του 1993 κατεβαίνει και η Πολιτική Άνοιξη, δημιούργημα του Αντώνη Σαμαρά, η οποία λαμβάνει ποσοστό 4,88% και καταφέρνει να εισέλθει στη Βουλή με 10 βουλευτές. Ο Αντώνης Σαμαράς εκλέγεται βουλευτής Μεσσηνίας. Παραμένει πρόεδρος της Πολιτικής Άνοιξης έως το 2004.
Το 2004 εκλέγεται ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας. Στην Ευρωβουλή διετέλεσε μέλος στην Επιτροπή Προϋπολογισμού, στην Επιτροπή Οικονομικής και Νομισματικής Πολιτικής, στην Επιτροπή για τη Στρατηγική της Λισσαβώνας, καθώς και στην Επιτροπή Κοινοβουλευτικής Συνεργασίας ΕΕ – Ρωσίας.
Το 2007 εκλέγεται βουλευτής Μεσσηνίας της Νέας Δημοκρατίας. Μέχρι την ανάληψη των καθηκόντων του υπουργού Πολιτισμού (Ιανουάριος 2009) ήταν μέλος της Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων και της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του Ελληνικού Κοινοβουλίου.
Τον Οκτώβριο του 2009 επανεκλέγεται πρώτος Βουλευτής Μεσσηνίας της Νέας Δημοκρατίας.
Το Νοέμβριο του 2009 εκλέγεται από τα μέλη του κόμματος, 7ος Πρόεδρος στην ιστορία της Νέας Δημοκρατίας.
Τον Ιούνιο 2012, μετά τις διπλές εκλογές, οδηγεί το κόμμα του σε νίκη, χωρίς να κατακτά την αυτοδυναμία. Σχηματίζει ως πρωθυπουργός κυβέρνηση συνεργασίας με ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ, η οποία έναν χρόνο αργότερα αποχώρησε από το κυβερνητικό σχήμα.
Oμιλεί Αγγλικά, Γαλλικά και Ιταλικά.
Είναι παντρεμένος με την Γεωργία Κρητικού και είναι πατέρας της Λένας και του Κώστα.