Μιλάει λοιπόν για αναξιοπιστία της κυβέρνησης ο αρχηγός της ΝΔ. Του κόμματος που:
Από κοινού με το ΠΑΣΟΚ προκάλεσε την υπερχρέωση της χώρας με το σπάταλο και πελατειακό σύστημα διακυβέρνησης που επέβαλαν επί δεκαετίες.
Μετά, την εποχή των Ζαππείων, καλούσε σε αντιμνημονιακό αγώνα.
Μέσα σε μια νύχτα πέρασε στην πλήρη αποδοχή και στήριξη των πιο αντιλαϊκών μέτρων, για να πάρει την συγκατάθεση των δανειστών στην πρωθυπουργία Σαμαρά.
Έφτιαξε το πλαστό success story το 2014 μήπως και υποκλέψει τη λαϊκή ψήφο.
Άφησε σκόπιμα μετέωρη την τελευταία αξιολόγηση του προγράμματος για να εγκλωβίσει την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και την χώρα.
Από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε την ΝΔ ο Κυριάκος Μητσοτάκης ζητάει εκλογές. Χωρίς καμιά θεσμική ή πολιτική τεκμηρίωση του αιτήματος, με τη χώρα να ολοκληρώνει επιτυχημένα την αξιολόγηση, τις δόσεις χρηματοδότησης που προβλέπει η συμφωνία να έρχονται κανονικά, όλο τον πλανήτη να προβλέπει άμεση επιστροφή της Ελλάδας σε δυναμική ανάπτυξη. Αυτή η εμμονή στην εκλογολογία έχει μετατραπεί πια σε κρίση στρατηγικής της ΝΔ. Στο εσωτερικό συσπειρώνει μόνο τον σκληρό πυρήνα των ψηφοφόρων της, στο εξωτερικό θεωρείται αφερέγγυα σαν συνομιλητής. Και έχει αρχίσει ήδη η εσωκομματική αμφισβήτηση και η αναζήτηση ποικίλων “λύσεων” , χωρίς τον κ. Μητσοτάκη.
Ο κ. Μητσοτάκης προσέρχεται στη ΔΕΘ αναγκαστικά με ένα πρόγραμμα “Συμφωνία αλήθειας”. Ώστε να κλείσει προσωρινά τα στόματα όσων στο χώρο του επισημαίνουν το αδιέξοδο όπου οδήγησε τη ΝΔ.
Η “Συμφωνία αλήθειας”, του κ. Μητσοτάκη όμως αξίζει όσο και η εκλογολογία του, είναι για το θεαθήναι. Διακηρύσει ότι δεν υπόσχεται τίποτα και κλείνει συνεχώς το μάτι στην εκλογική του πελατεία. Με υποσχέσεις μειώσεων φόρων που θα στηριχτούν στην διάλυση του κράτους και του δημόσιου τομέα. Μιλάει για την ιδιωτική πρωτοβουλία και εννοεί αυτό ακριβώς που καυτηρίασε ο Αλέξης Τσίπρας στην ομιλία του, την κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα. Δηλαδή την οικονομία της αρπαχτής και των ημετέρων, την ανάπτυξη χωρίς σχεδιασμό, χωρίς βιωσιμότητα και εις όφελος των ολίγων.
Το σχέδιο και το πρόγραμμα του κ. Μητσοτάκη είναι ότι πιο παλιό υπάρχει στην πολιτική και στην κοινωνία. Όποιος τον ακούσει προσεκτικά συνειδητοποιεί ότι ο κ. Μητσοτάκης δεν έχει καταλάβει καθόλου τι έχει συμβεί ούτε στην Ελλάδα ούτε στην Ευρώπη τα τελευταία δέκα χρόνια. Δεν έχει καταλάβει γιατί η χώρα μπήκε στην κρίση, ποιά διαρθρωτικά προβλήματα αντιμετωπίζει η οικονομία μας, τι πρέπει να διεκδικήσουμε στην Ευρώπη.
Στο κοινωνικό πεδίο, ο Αλέξης Τσίπρας απευθύνθηκε στο 90% του ελληνικού λαού ενώ ο Κυριάκος Μητσοτάκης μιλάει για το 10%. Η ιδιωτική πρωτοβουλία που εννοεί δεν είναι οι εκατοντάδες χιλιάδες επαγγελματίες και έμποροι που αγωνίζονται για την επιβίωση αλλά εκείνοι που έχουν βγάλει χρήματα στα εξωτερικό και περιμένουν την ευκαιρία να τα νομιμοποιήσουν και να συνεχίσουν το πάρτυ. Ενώ οι μισθωτοί και συνταξιούχοι νιώθουν ήδη την απειλή από τις υποσχέσεις Μητσοτάκη για περικοπές στις πιο βασικές κατακτήσεις τους.
Στο καθαρά πολιτικό επίπεδο, ο κ. Μητσοτάκης συνεχίζει την επίθεση λάσπης στην κυβέρνηση και τον Σύριζα, μιλώντας για “καθεστωτική νοοτροπία”. Αυτό που θεωρεί “καθεστωτικό” είναι οι προσπάθειες της κυβέρνησης να μπει μια τάξη στη χώρα και να εφαρμοστούν για όλους οι ίδιοι νόμοι. Γιατί για το βαθύ κράτος της ΝΔ, το οποίο ξεκάθαρα πια εκφράζει η αρχηγία Μητσοτάκη στη ΝΔ, ό,τι απειλεί τα προνόμια και την ασυδοσία της διαπλοκής είναι καθεστωτικό. Από τη στάση του στον εκλογικό νόμο μέχρι την ταύτιση με τους χωρίς άδεια καναλάρχες, ο κ. Μητσοτάκης στέλνει ένα σαφές μήνυμα. Ότι θέλει να μην αλλάξει τίποτα σ' αυτή τη χώρα κια κυρίως να μην διαταραχθούν τα κυκλώματα της αθέατης οικονομικής και παράπλευρης πολιτικής εξουσίας. Θέλει τη δημοκρατία μας ανάπηρη και την πολιτική μας σκηνή ελεγχόμενη. Θέλει να κυβερνούν τα παρασκήνια και η διαπλοκή.
Οι ανήκειες και συνεχείς προσωπικές επιθέσεις στον Πρωθυπουργό και στα κυβερνητικά στελέχη επιδιώκουν να περάσουν αυτό το μήνυμα του ρεβανσισμού. Όταν μιλάει για την οικονομία ο κ. Μητσοτάκης είναι σαν να ακούμε το Σόιμπλε. Όταν μιλάει για το κράτος και την πολιτική, χαμογελάει στα παρασκήνια ο Μάκης Βορίδης.
Ο κ. Μητσοτάκης επέλεξε μόνος του την μετωπική σύγκρουση με την κυβέρνηση, μια σύγκρουση που θα ενισχύεται διαρκώς μέχρι το τέλος της τετραετίας. Το 2019 οι Έλληνες πολίτες θα έχουν μια σαφή επιλογή. Δίκαιη ανάπτυξη ή λιτότητα; Αναθεμελίωση του κοινωνικού κράτους ή απαξίωση του; Πραγματική δημοκρατία ή ομηρία στη διαπλοκή και τα συμφέροντα; Ελευθερίες και σύγχρονη ευρωπαϊκή διοίκηση ή ασφυκτικός έλεγχος των ακροδεξιών θυλάκων στο κράτος και την κοινωνία;
Η απάντηση σ' αυτά τα πραγματικά διλήμματα θα έρθει από την μεγάλη δημοκρατική, προοδευτική και αριστερή πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών από όλα τα κοινωνικά στρώματα. Και η απάντηση τους θα είναι η συνέχεια στην ελπίδα και την προοπτική για την πατρίδα μας.
Άρθρο του Παναγιώτη Σκούτα Διευθυντή του γραφείου του υπουργού επικράτειας Νίκου Παππά, μέλους της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου