ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ; Μία πολύ περίεργη εμφάνιση του Μητσοτάκη μέσα στις γιορτές προκαλεί ανησυχία!

Περίεργες εξαγγελίες, μισόλογα, αόριστες υποσχέσεις, αντιφάσεις, υπολανθάνουσα αλλαγή στόχων και προσφυγή στη…φιλοσοφία συνδυάζει η πρώτη μετασυνεδριακή εμφάνιση του προέδρου της ΝΔ Κυριάκου Μητσοτάκη στα ΜΜΕ.
Μια συνέντευξη στο «Βήμα»- την υπογράφει η Δήμητρα Κρουστάλλη- διαμορφώνει μια διαφορετική βερσιόν για όσα έλεγε στα προσυνέδρια. Ειδικά το οικονομικό πρόγραμμα που θα οριστικοποιούσε το συνέδριο, έγινε πιο ασαφές, κάποιες από τις «δεσμεύσεις» μετατρέπονται μισόλογα, και για άλλες απαιτείται διερμηνεία.
Στη συνέντευξη- περιβόλι ο πρόεδρος της ΝΔ λέει ότι «είναι αδιαπραγμάτευτη δέσμευσή μου η μείωση φόρων» – ως κεντρικός πυλώνας της οικονομικής πολιτικής του. Αδιαπραγμάτευτη απέναντι σε ποιον; Προφανώς εννοεί τους δανειστές. Αλλά εφόσον θα κάνει διαπραγματεύσεις για μια εξαγγελία του , αν γίνει πρωθυπουργός,- υπάρχουν δυο ενδεχόμενα. Το ένα ότι αυτή η εξαγγελία τελεί υπό αίτηση. Το άλλο ότι θα επιμείνει παρά τις αντιρρήσεις ων δανειστών -οπότε θα τινάξει τη χώρα στον αέρα.

Στόχος που δεν μπορεί να υπάρξει

Σε άλλο σημείο άλλωστε, αναφέρεται σε «συνεννόηση με τους εταίρους, ώστε να μειωθεί το πρωτογενές πλεόνασμα από το 3,5% στο 2%,». Συνεννόηση ή «αδιαπραγμάτευτο»; Στο σημείο αυτό χάνεται η μπάλα. Στην αρχή αναφέρεται στο… «λεγόμενο υπερπλεόνασμα», το οποίο θεωρεί αχρείαστο. Ακολούθως βαφτίζει τη μείωση των πλεονασμάτων «εθνικό στόχο»- καλεί δηλαδή και άλλους να αμφισβητήσουν τη συμφωνία. Και τέλος συμπεραίνει ότι αυτόν το στόχο «αδύνατον να τον διεκδικήσει η κυβέρνηση Τσίπρα, καθώς δεν έχει την αξιοπιστία να προτάξει ένα τολμηρό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων με αντάλλαγμα μικρότερα πλεονάσματα».
Δεν μπορεί ο Τσίπρας να διεκδικήσει έναν στόχο που… δεν μπορεί να τεθεί! Μπορεί όμως ο ίδιος «να διεκδικήσει και να επιτύχει μια συμφωνία για μικρότερα πλεονάσματα». Πώς; «Πρώτα θα αποδείξει στην πράξη ότι είναι μια αξιόπιστη και αποτελεσματική κυβέρνηση, η οποία θα επιτύχει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, περιορίζοντας έτσι δραστικά την ανάγκη για υψηλά πλεονάσματα»
Από μόνη της η εξαγγελία δεν έχει λογική. Από τη μια υπόσχεται ότι θα χρηματοδοτήσει τις εξαγγελίες του πείθοντας τους δανειστές να μειωθεί το πρωτογενές πλεόνασμα και από την άλλη λέει ότι θα πειστούν… αφού εφαρμόσει μια πολιτική που χρειάζεται μια τετραετία για να αποδώσει- αλλά εν τω μεταξύ δεν θα μπορεί να εφαρμοστεί γιατί θα της λείπει η χρηματοδότηση που θα της εξασφάλιζε η μείωση του πλεονάσματος.
Τρελό, αν ληφθεί υπόψη ότι μιλάμε για πλεονάσματα που έχουν συμφωνηθεί ως το 2022, ενώ ο ίδιος, αν γινόταν πρωθυπουργός, θα άρχιζε από το 2020 να αποδεικνύει ότι είναι … αξιόπιστος, με μια πολιτική που θα μπορούσε να αποδώσει το… 2024, ώστε να χρησιμοποιηθεί ως βάση διαπραγμάτευσης για κάτι που θα έχει λήξει δυο χρόνια νωρίτερα.
Επί της ουσίας και μόνο το αίτημα για μείωση πλεονασμάτων θα σημαίνει αμφισβήτηση της συμφωνίας με συνέπειες που ο καθένας μπορεί φανταστεί. Ακόμη και ο ίδιος αφού μετά τη φοβέρα για το «αδιαπραγμάτευτο» προσφεύγει στην… καλή πίστη των δανειστών.
«Είμαι αισιόδοξος ότι θα βρούμε ευήκοα ώτα, καθώς από την πρώτη ημέρα της δικής μας διακυβέρνησης θα υλοποιήσουμε ένα εμπροσθοβαρές πρόγραμμα τολμηρών μεταρρυθμίσεων, το οποίο έχουμε ήδη έτοιμο, περιορίζοντας παράλληλα τις αχρείαστες κρατικές δαπάνες».
Ποιες ακριβώς θα είναι αυτές οι μεταρρυθμίσεις κάποιες ακριβώς κρατικές δαπάνες θα περιορίσει, δεν το λεει.

Ποιος ΕΝΦΙΑ;

Σε ό,τι αφορά τη μείωση των φόρων το καινούργιο στοιχείο είναι ότι ο εν αναμονή Πρωθυπουργός σ’ αυτή τη συνέντευξη παραλείπει τη βασική φορολογική εξαγγελία του: τη μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 30% σε δυο χρόνια. Ίσως γιατί λίγο νωρίτερα ο Πρωθυπουργός επανέλαβε ότι οι εκλογές γίνουν το 2019 και η κυβέρνηση ανήγγειλε ότι το 2020 ο ΕΝΦΙΑ θα μειωθεί κατά 20%. Άρα ο πρόεδρος της ΝΔ υπόσχεται ότι αν γίνει πρωθυπουργός θα κάνει ως το 2022 κάτι που θα εχει κάνειη ήδη η σημερινή κυβέρνηση για το 2020.
Επιμένει πάντως ότι το «νέο και σταθερό φορολογικό σύστημα που θα μειώνει τον φόρο στις επιχειρήσεις, σε πρώτη φάση, στο 20% από 29% και τον φόρο στο μέρισμα στο 5%» και ότι θα «πρέπει να επανεξετάσουμε και το ύψος των ασφαλιστικών εισφορών». Αλλά δεν λέει πότε ακριβώς θα γίνουν αυτά και πόσο θα κοστίσουν. Παρότι το ξέρει, υποτίθεται, αφού λέει ότι «οι αλλαγές αυτές στη φορολογία έχουν κοστολογηθεί αναλυτικά και έχουμε εντοπίσει και τα αναγκαία ισοδύναμα, που επίσης έχουμε περιγράψει».
Δεν μιλάει συγκεκριμένα, αλλά παρόλα αυτά αναγγέλλει και … δευτερο κύμα φορολογικών μειώσεων. Με βάση ότι «το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμά μας θα οδηγήσει την οικονομία σε τέτοιους ρυθμούς ανάπτυξης, που σε δεύτερο χρόνο θα μπορούμε να μειώσουμε και άλλο τη φορολογία».
Για τους πλειστηριασμούς ερωτάται αν «υπάρχει άλλος τρόπος για να αποκατασταθεί η ασφάλεια στο τραπεζικό σύστημα» και απλώς υπόσχεται να «ανταμείψει τους συνεπείς, θα προστατέψει τους πραγματικά αδύναμους και θα κυνηγήσει τους μπαταχτσήδες».
Το σχέδιο του είναι: εντοπισμός των στρατηγικών κακοπληρωτών- ενίσχυση της ευστάθειας του τραπεζικού συστήματος, αποτρέποντας άτακτους μαζικούς πλειστηριασμούς – συνολική ενεργητική διαχείριση των «κόκκινων» δανείων, καθώς οι πλειστηριασμοί δεν αποτελούν το μοναδικό εργαλείο αντιμετώπισης του ζητήματος.
Μετάφραση; Πιάσε το αυγό και κούρεφτο: μέχρι να αναλάβει όλα αυτή θα ηχούν γίνει η … δεν θα υπάρχει τραπεζικό σύστημα.

Και λίγο από Σαμαρά

Ερωτώμενος για το μεταναστευτικό υπόσχεται «να το αντιμετώπισε διαφορετικά από την κυβέρνηση». Τι θα κάνει; Εδώ κοπιάρει Σαμαρά: αποτελεσματικότερη φύλαξη των συνόρων, διαχωρισμό των προσφύγων και των οικονομικών μεταναστών, κλειστές δομές και απέλαση των παράνομων μεταναστών. Στο τέλος βάζει και κάτι… συριζαίικα: «Δραστική απλοποίηση της εθνικής διαδικασίας χορήγησης ασύλου, μέχρι να φτάσουμε στο σημείο να έχουμε μια ενιαία ευρωπαϊκή πολιτική για το μεγάλο αυτό πρόβλημα»
Είναι προφανές ότι δεν έχει κατανοήσει επαρκώς» το μεγάλο αυτό πρόβλημα». Όπως δεν έχει κατανοήσει και τη χρηματοδότησή του. Αλλιώς δεν θα έλεγε ότι «ακόμη περιμένουμε από την κυβέρνηση να μας πει σε ποιες ΜΚΟ δόθηκαν χρήματα, με ποια κριτήρια και, κυρίως, ποιο είναι το αποτέλεσμα κάθε δράσης τους», όταν αυτή η χρηματοδότηση γίνεται απευθείας από την Κομισιόν στις οργανώσεις. Δεν διαβάζει τουλάχιστον λίγο Αβραμόπουλο;
Για τον εκλογικό νόμο τάσσεται «υπέρ ενός νέου εκλογικού συστήματος που θα είναι πιο λειτουργικό, πιο αντιπροσωπευτικό και πιο αναλογικό από το σημερινό». Δεν είναι σαφές αν εννοεί αυτό με το οποίο θα διεξαχθούν οι επόμενες εκλογές τον αναλογικό σύστημα που ψήφισε η σημερινή κυβέρνηση. Προαναγγέλλει όμως ότι «από την αρχή θα θέσουμε το κρίσιμο αυτό θέμα σε όλα κόμματα του συνταγματικού τόξου και θα προσπαθήσουμε ο νέος εκλογικός νόμος να ψηφιστεί με την αναγκαία εκείνη πλειοψηφία που θα διασφαλίσει την εφαρμογή του αμέσως».
Δηλαδή ως κυβέρνηση θα πει στα κόμματα της αντιπολίτευσης να ψηφίσουν εναντίον ενός συστήματος που τα συμφέρει. Η θεωρία ότι θα τα έχει στο τσεπάκι ή ψάχνει για κοροΐδα- όπως όταν ψηφίσθηκε η απλή αναλογική.

Όι αόρατοι» υπουργοί»

Εκεί που χάνει η μάνα το παιδί είναι στο ερώτημα με ποιους θα κυβερνήσει. Πρώτα λέει ότι η κυβέρνησή του «θα είναι αξιοκρατική, που θα δώσει ευκαιρίες και σε σημαντικούς ανθρώπους εκτός πολιτικής». Τι σημαίνει «θα δώσει ευκαιρίες;». Θα μάθουν κάποιοι να κουρεύουν στου κασίδη το κεφάλι; Οι επιχειρήσεις δίνουν ευκαιρίες, όχι οι κυβερνήσεις. Οι υπουργοί υλοποιούν ένα πρόγραμμα που προκύπτει από μια πολιτική- δεν μετέχουν σε … διαγωνισμό ικανότητας…
Τι ακριβώς σημαίνει «άνθρωποι εκτός πολιτικής» που θα γίνουν υπουργοί; Δεν θα έχουν ως εκείνη τη στιγμή σχέση με την πολιτική; Ή απλώς δεν θα έχουν περάσει από την λαϊκή ετυμηγορία. Αυτό θυμίζει την πρώτη κυβέρνηση Παπανδρέου που είχε .. οκτώ «κηπουρούς», όπως χαρακτηρίστηκαν οι υπάλληλοι και φίλοι του που έγιναν εξωκοινοβουλευτικοί υπουργοί- και σήμερα βρίσκονται όλοι εκτός πολιτικής.
Ωστόσο ονόματα δεν λέει: «Ξέρετε κανέναν υποψήφιο πρωθυπουργό να αποκαλύπτει το Υπουργικό του Συμβούλιο πριν από τις εκλογές;» Ξέρουμε, όπως ξέρουμε και υποψήφιο πρωθυπουργό που αποκαλύπτει ποιος… δεν θα συμμετέχει στο υπουργικό συμβούλιο. Αλλά αυτό είναι άλλη υπόθεση.
Αυτό που δεν ξέρουμε είναι τι εννοεί ότι οι υπουργοί θα «προέρχονται κυρίως από το πολιτικό σύστημα –σ.σ.: προσοχή: δεν λέει «κυρίως από τη ΝΔ»- αλλά και από τον ιδιωτικό τομέα, όπως και από την πανεπιστημιακή κοινότητα». Προφανώς εξωκοινοβουλευτικοί. Το παιχνιδι των αοράτων.

Μεταξύ Άδωνι και Μαξ Βέμπερ

Ο Μητσοτάκης επιμένει ότι «το Συνέδριο ήταν γεμάτο από νέα πρόσωπα» που αποτελούν την «ανανέωση της ΝΔ»- αν και κανείς δεν τους είδε- και λέει ότι «η ΝΔ έχει σήμερα «μισό εκατομμύριο ενεργά μέλη». Κι αυτούς κανείς δεν του είδε. Κάνει πάντως προκαταβολικά κι ένα μνημόσυνο. «Είμαι πολύ υπερήφανος και για τα ιστορικά μας στελέχη, που συνεχίζουν να είναι στην πρώτη γραμμή του αγώνα για την Ελλάδα της επόμενης μέρας. Το κάνουν με ανιδιοτέλεια». Προφανώς εννοεί ότι δεν περιμένουν να μπουν στα ψηφοδέλτια και θα αφήσουν τη θέση τους τους δικούς του.
Η συνέχεια έχει λίγο από Γεωργιάδη: ενώ ορκίζεται ότι η ΝΔ «είναι το κόμμα όλων των Ελληνίδων και όλων των Ελλήνων», εξαιρεί «αυτούς που έβλαψαν συνειδητά τη χώρα». Δηλαδή; «Συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα, που εκμεταλλεύτηκαν την εξουσία με ιδιοτέλεια εις βάρος των πολιτών». Οι τελευταίοι είναι αναγκαίο κάποια στιγμή να λογοδοτήσουν για τις ευθύνες τους. Νάτα και τα ειδικά δικαστήρια. Μόνο που δεν αναφέρει κανένα από αυτά τα πρόσωπα.
Σ’ αυτή τη συνέντευξη ο Κυριάκος Μητσοτάκης… δεν ζητάει εκλογές. Είναι ο πρώτος αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης που ξεκίνησε ζητώντας επίμονα εκλογές και σταμάτησε να το ζητάει στο μέσο τη τετραετίας που θα ήταν εύλογο.
Τέλος μας λέει ότι προτείνει στους πολίτες «ένα νέο πρότυπο ηγεσίας». Πάλι τα Γιωργοπαπανδρεϊκά. Για να την ορίσει καταφεύγει στον…Μαξ Βέμπερ που «είχε προσδιορίσει τις τρεις καθοριστικές ιδιότητες ενός πολιτικού: το πάθος, το αίσθημα της ευθύνης και την αίσθηση του μέτρου».
Προφανώς έτσι βλέπει τον εαυτό του. Γιατί όπως λέει «οι λαοπλάνοι πολιτικοί, οι «μπαλκονάτοι» όπως τους λένε κάποιοι, έκλεισαν οριστικά τον κύκλο τους. Δυστυχώς, τον τελευταίο αυτού του είδους τον πληρώνουμε ακόμα». Δεν είναι μαγικός ο τρόπος με τον οποίο δικαιολογεί τις τάπες του από τον Τσίπρα;

Του Γιώργου Λακόπουλου anyxtoparathyro.gr periodista.gr