ΟΥΣΤ
Λάβαμε από τον αναγνώστη μας, Ι.Π., το μήνυμα τού μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαου, προς τούς μαθητές για την έναρξη τού σχολικού έτους 2010-11 με το εξής σχόλιο:
«Διαβάστε σας παρακαλώ το συνημμένο και πείτε μου -πέρα από αφορισμούς και λεκτικές καταδίκες- ο καρκίνος αυτός, που διοχετεύει ο Μεσογαίας πώς παλεύεται; Προσέξτε το άπλωμα των επιχειρημάτων του. Και είναι πολλοί, που λειτουργούν έτσι. Εδώ παίζεται όλο το παιχνίδι τής διαρκούς μας υποδούλωσης. Ούτε στην αποδοχή τού ΔΝΤ, ούτε στην αποδοχή κάθε μέτρου, που μάς επιβάλλουν. Τίποτα δεν θα μπορούσε να περάσει από όλα αυτά, εάν δεν υπήρχε η άλωση τής θέλησης και η διαστροφή των προσανατολισμών από τις νεαρές ηλικίες.» Το συγκεκριμένο μήνυμα έχουν διασπείρει σε πολλές θρησκευτικές, ελληναράδικες κ.ά. ιστοσελίδες, που το ανάρτησαν με επικεφαλίδα: «Μεσογαίας: Ας ξεσηκωθούμε όλοι! Σπουδαία ομιλία, αξίζει να διαβαστεί!»
Σας παρουσιάζουμε παρακάτω πλήρες το μήνυμα τού Σεβασμιώτατου. Κάτω από κάθε παράγραφό του υπάρχουν με κόκκινα πλάγια στοιχεία σε παρενθέσεις τα σχετικά σχόλια τού συνεργάτη μας, Θεόδωρου Α. Λαμπρόπουλου.
Προς:
Τα παιδιά των Λυκείων των Μεσογείων και τής Λαυρεωτικής

ΘΕΜΑ: «Έναρξη σχολικού έτους 2010-2011»


Αγαπητά μας παιδιά,

(«αγαπητό» να πα΄ να πεις κανέναν άλλον.)

Σας εύχομαι ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ με πρόοδο στον αγώνα τής μόρφωσής σας και όμορφες εμπειρίες σχολικής ζωής!

(Με απογόνους φαιοχιτώνων σκοταδι- στών και εμπρηστών βιβλιοθηκών, όπως εσύ στα σχολεία, οι ευχές σου μοιάζουν μακάβριες.)

Μόλις πριν από λίγο ολοκληρώθηκε ο αγιασμός. Ήλθε ο ιερέας, ιδιόμορφα ντυμένος

(ιδιόμορφη η στυλιστική ενδυματολογική επιλογή 2ου αιώνα ή απλώς γραφική;)

διάβασε μερικά λόγια, που λίγοι τα κατάλαβαν


(αν μετά από δύο αιώνες θεοκρατικής νεοελληνικής εκπαίδευσης, είναι μόνο λίγοι αυτοί που καταλαβαίνουν τα θεόπνευστα κολλυβογράμματά σας, τότε έχετε σοβαρό πρόβλημα…)

έκανε κάποιες κινήσεις στους περισσότερους ακατανόητες

(εμ βέβαια, αφού οι κινήσεις αυτές αποτελούν απολιθωμένα απομεινάρια από τις αρχές τού Μεσαίωνα, πώς να μην φαίνονται ακατανόητες σήμε- ρα;)

και τέλειωσε. Όλο αυτὸ μοιάζει με κατάλοιπο άλλων παλαιότερων εποχών.

(Είδες, που το καταλα- βαίνεις και μόνος σου;)


Οι πολιτικοί μας δέν το πιστεύουν, αλλά διστάζουν να το καταργήσουν.

(Το πιστεύουν όσο κι εσείς οι ρασοφόροι, δηλαδή καθόλου. Απλώς δέχονται πιέσεις από τα αφεντικά τους, ώστε να εκσυγχρονίσουν κάπως το προσωπείο τής εξουσίας. Αλλά παράλληλα τρέμουν στην προοπτική να κυβερνήσουν χωρίς τις πολύτιμες ποιμνιοποιητικές υπηρεσίες σας - οι βυζαντινοί αυτοκράτορες και οι σουλτάνοι, που σάς εμπιστεύθηκαν, κάτι ήξεραν.)

Εσάς δέν σάς ενδιαφέρει, γιατί σε λίγο θα τελειώσει και μετά τού χρόνου πάλι.

(Τελειώσει δεν τελειώσει, τού χρόνου ή του αντίχρονου, πάλι, ή ποτέ, γιατί θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει;)

Κάποιες Ανεξάρτητες Αρχές αντιδρούν, αλλά προς το παρόν άκαρπα.


(Μα πώς τολμούν να είναι ανεξάρτητες; Ποιός τούς το επέτρεψε; Από την άλλη, ρε δεν πά ν΄ αντιδρούν! Αφού η χώρα είναι βαθιά θρησκευάμενη - το κατοχυρώνει και το Σύνταγμα!)

Κανείς δέν το καταλαβαίνει, όπως γίνεται.

(Άντε πάλι τα ίδια… Γιατί; Υπάρχει τίποτα να καταλάβει κανείς από τα μεσαιωνικά ξόρκια σας;)

Ούτε και η Εκκλησία.

(Χα - χα! Πώς σού ξεφεύγουν τέτοιες ομολογίες! Θες να το παίξεις ειδήμων; Μύστης; Ή δεν το κατάλαβες; Ή και τα δύο;)
Απλά, αυτή το δέχεται ως κεκτημένο δικαίωμά της, που δέν θα ήθελε να το χάσει.


(Τόσο «απλά», που το προσπερνάμε και πάμε σε άλλο θέμα!)

Δέν υπάρχει κανένας λόγος να συντηρούμε, στην ουσία να εξευτελίζουμε, κάτι ιερό, που όμως, είτε δέν καταλαβαί- νουμε, είτε δέν θέλουμε, είτε δέν σεβόμαστε. Σκέφθηκα λοιπόν, έτσι που καταντήσαμε τον αγιασμό, φέτος να μήν τον κάνουμε,


(γιατί μόνο φέτος; οι καλές ιδέες πρέπει να εφαρμόζονται για πάντα)

να πω στους ιερείς να καθήσουν στους ναοὺς και απὸ εκεί να προσευχηθούν για σας.

(Καλωσύνη σου, αλλά προσευχηθούν δεν προσευχηθούν, πρόβλημά τους -και δικό σου).

Ίσως έτσι ο Θεός να τούς άκουγε περισσότερο.

(Μπάαα! Αν δεν τού πάνε λεφτά, δεν πρόκειται να ακούσει τίποτα. Είμαι σίγουρος, ότι «με πιάνεις» …).

Υποχώρησα,

(αφού, όπως είπες, απλά το σκέφτηκες χωρίς να κάνεις τίποτα. Πότε πρόλαβες και υποχώρησες κιόλας;)


πρώτον, γιατί κάποιοι δέν είναι έτοιμοι να το δεχθούν

(δηλαδή να χάσουν τα… «τυχερά» τους κάποια «ιερά» μαγαζάκια των ενοριών;)

και δέν θέλησα ως Επίσκοπος να τούς λυπήσω,

(ως Επίσκοπος, ε; ας «βγάλουν» και τα παπαδάκια κάτι - άλλωστε πώς θα βγάλεις κι εσύ;)
και δεύτερον, γιατί πριν το κάνω έπρεπε να σάς ειδοποιήσω.

(«Για να δείτε και πόσο καλός είμαι» -ευχαριστούμε για την ευγένεια, αλλά και πάλι δεν καταλαβαίνουμε σε τί μας αφορούν όλα αυτά).

Αυτοί όμως, που έβαλαν αυτούς τούς αγιασμούς στη ζωή μας

(αφού γενοκτόνησαν και ισοπέδωσαν τον ελληνικό πολιτισμό)

τὸ πίστευαν.

(Φοβερό επιχείρημα! Και οι Ναζί έκαναν με πραγματική πίστη τα εγκλήματά τους.)
Πίστευαν, ότι μαζί με τήν ανθρώπινη προσπάθεια χρειάζεται και ο φωτισμός και η βοήθεια τού Θεού.

(Έτσι εξηγείται π.χ. και το πώς προχώρησε η Επιστήμη - με… θεία φώτιση, νηστεία και προσευχή).

Πίστευαν στον Θεό.

(Και μάλιστα τόσο φανατικά, που επέβαλαν την πίστη τους με φωτιά και τσεκούρι σε δισεκατομμύρια άλλους σε Ευρώπη, Αμερική και Αφρική).

Είχαν σχέση ζωντανή μαζί Του.

(Δηλαδή; Με τρομάζεις! Τι εννοείς;)

Τον ήθελαν στη ζωή τους ως ό,τι πολυτιμότερο υπάρχει.

(Φυσικά, αφού πρώτα απαρνήθηκαν ό,τι πολυτιμότερο είχαν, δηλαδή τον εαυτό τους – και το… απαυτό τους.)

Ήθελαν όλα να τα αρχίζουν με την ευλογία τού Θεού.

(Όλα; Ακόμα και τα πιο… προσωπικά; Την επόμενη φορά, πριν αφοδεύσω θα ζητήσω την ευλογία του: Ευλόγησον!)

Αν είναι έτσι, φυσικά να γίνεται ο αγιασμός. Θα είναι η πιο σημαντική στιγμή τής χρονιάς.

(Μόνο τής χρονιάς; Όλης μας τής ζωής! Για να μην πώ όλης τής Ιστορίας!)


Σήμερα όμως, Τον ξεχάσαμε τον Θεό και απλά Τον διατηρούμε, για να Τον αμφισβητούμε, να Τον ειρωνευόμαστε ή δυστυχώς και να Τον βρίζουμε.

(Το θεό σας τον διατηρείτε εσείς, για να τα κονομάτε και για να κυβερνάτε – αυτό το γνωρίζουν πολλοί, που δικαίως τον χλευάζουν ως τη μεγαλύτερη απάτη όλων των εποχών).

Και να πού φτάσαμε! Να μήν θέλουμε ούτε τα σύμβολά Του.

(Αφού μόλις είπες, ότι δεν θέλουμε ούτε τον ίδιο! Τί να τα κάνουμε τα σύμβολά του; Για διακοσμητικά;).

Και νά πού καταντήσαμε!

(Πού;)

Χωρίς Αυτόν, η ζωή μας να χαρακτηρίζεται από κρίση, αδιέξοδα, σύγχυση, αυτοκαταστροφικότητα, βία και παραλογισμό.

(Ενώ με αυτόν ζούσαμε ευτυχισμένοι στον παράδεισο τού Μεσαίωνα, χωρίς βία, σύγχυση, δεισιδαιμονία, αυτομαστιγώσεις, πυρές όπου έριχναν τις «μάγισσες» και τούς «αιρετικούς» και παραλογισμό).

Στο σχολείο, που έρχεστε, μπορεί να γεμίσουν τα κεφάλια σας με πληροφορίες, που οι περισσότερες να μήν χρειάζονται,

(ενώ στα κατηχητικά και στα μοναστήρια μαθαίνουμε ένα σωρό χρήσιμα πράγματα, όπως «πίστευε και μή ερεύνα», «μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι», «μακάριοι οι μή ιδόντες και πιστεύοντες» κ.λπ.)

με γλώσσες, που δέν είναι δικές μας.

(Είναι άλλων… απίστων λαών – κυρίως αυτών, που είναι υπεύθυνοι για τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό, ο οποίος έκτοτε σάς έχει κάτσει στο λαιμό.)

Με ιστορία, που δέν είναι αληθινή,

(δηλαδή δεν είναι αλήθεια, ότι ο Χριστούλης υπήρξε κι ότι η Παναγία έμεινε έγκυος με τον κρίνο; Δεν είναι αλήθεια, ότι η θρησκεία σας επικράτησε χωρίς γενοκτονίες, αλλά ειρηνικά με την πειθώ; Κι ότι από τότε ο κόσμος έγινε ως δια μαγείας καλύτερος -ασχέτως αν δεν το καταλαβαίνουμε εμείς οι αχάριστοι;)

με θρησκευτικά, που δέν πείθουν,

(μπορεί να μην πείθουν, αλλά είναι χρησιμότατα μετά από μια κουραστική μέρα: είναι πολύ αστεία και πέφτει το γέλιο τής αρκούδας).

να σάς δώσουν βαθμούς χωρίς αντίκρυσμα.

(Με αντίκρυσμα ή χωρίς, άνεργοι και ανασφάλιστοι θα γίνουμε. Και γι΄ αυτό φταίτε κυρίως εσείς και οι φίλοι σας οι πολιτικάντηδες και οι «ιερές» μπίζνες, που κάνατε επί δεκαετίες. Στο σημείο που καταντήσατε τη χώρα και καταστρέψατε το μέλλον τής επόμενης -τουλάχιστον- γενιάς, το βαθμολογικό «αντίκρυσμα» σε μάρανε;)

Αυτό, όμως, που τελικά χρειάζεστε, είναι αξίες, για να πλημμυρίσουν την καρδιά σας.

(Προσωπικά, αυτό που χρειάζομαι, είναι τα μπούτια αυτής τής καινούριας συμμαθήτριας, που ήρθε φέτος στο σχολείο).

Αλλά αυτὸ δέν το δίνει η εποχή.

(Όχι γαμώτο, πρέπει να το κερδίσω μόνος μου…).

Η κατάσταση στον τόπο μας είναι σε αδιέξοδο.

(Τα είπες όλα! Πώς την έκανες αυτή τή μεγαλοφυή σκέψη;)

Κάτι πρέπει να γίνει άμεσα. Και η αλλαγή πρέπει να αρχίσει από το σχολείο. Ας ξεσηκωθούμε όλοι.

(Μα κατά τις θεόπνευστες γραφές σου, δεν είμαστε δούλοι και πρόβατα; Θέλεις να μας ξεσηκώσεις και να μας βάλεις σε μπελάδες; Ξεχνάς υποκριτή τί είπε ο ιδρυτής τής θρησκείας σου, ο Σαούλ, ότι δηλαδή πρέπει να υποτασσόμαστε στην εξουσία, γιατί όλες οι εξουσίες είναι δοσμένες από τον θεό»;)

Δάσκαλοι, γονείς και παιδιά αρνηθείτε το ψέμμα και πολεμήστε το σαν τον μεγαλύτερο εχθρό.

(Μα οι θεόπνευστες φυλλάδες σας δεν λένε, ότι πρέπει να αγαπάμε τους εχθρούς μας;).

Χτυπήστε τη μετριότητα, τον συμβιβασμό και τη μιζέρια σαν την χειρότερη αρρώστια.

(Μα πού πήγαν εκείνα τα μίζερα περί ταπεινοφροσύνης, περί γυρίσματος τού άλλου μάγουλου κ.λπ.;)

Μας κοροϊδεύει το σύστημα, που αυτό υπαίτιο για όλα, μας οδηγεί σε υπαρκτικό εκφυλισμό.

(Ισχυρίζεσαι δηλαδή, ότι η θρησκεία σου δεν αποτελούσε ποτέ …υπαρκτικό μέρος αυτού τού συστήματος;)

Διεκδικήστε την πνευματική ελευθερία σας με όποιο κόστος.

(Το έχουν κάνει ήδη για λογαριασμό μας όλοι αυτοί οι επιστήμονες, που κάψατε στις πυρές τού Μεσαίωνά σας - φυσικά σήμερα προς λύπην σας δεν μπορείτε πια να καίτε όποιον δεν σάς γουστάρει.)

Ξαναφέρτε την ιστορία και παράδοσή μας, τη γλώσσα και τα ήθη μας στη ζωή σας.

(«Θρησκεία - πατρίδα - οικογένεια», «ψωμί κι ελιά και Κώτσο βασιλιά», «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών» κ.λπ.. Αυτά δεν εννοείς; Την ιστορία των νικητών, όπως την γράψατε εσείς οι σκοταδιστές και ολετήρες τού Πολιτισμού. Τη «γλώσσα» τού γλειψίματος και την «παράδοση» τής καθαγιασμένης δουλείας των ανθρώπων στούς επουράνιους και επίγειους αφέντες. Και τα ήθη δούλων, που καλλιεργείτε από το 330 μ.Χ., που γίνατε εξουσία.)

Αγωνιστείτε για κοινωνία με ειλικρίνεια, ηρωισμό, καθαρότητα και εξυπνάδα.

(Μιλάς εσύ, ο ταγός τής πιο δουλοπρεπούς, αδιαφανούς, διεφθαρμένης και κουτοπόνηρης οργάνωσης;)

Απαιτήστε πολιτικούς, που να αγαπούν τον τόπο

(«όπου εμείς έχουμε τα…ιερά λεφτά μας αλλά και εσάς, τα πρόβατα που αρμέγουμε επικερδώς»)

περισσότερο από τα στενά μυαλά και συμφέροντά τους,

(μα γιατί τούς κατηγορείς; Όταν τα τρώγατε μαζί στα Βατοπέδια, στα ολυμπιακά έργα και στις άλλες μπίζνες, ήταν καλά; Τι άλλαξε στο μεταξύ;)

που να σέβονται την ιστορία

(αυτή την παραχαραγμένη, που μας μαθαίνετε στο σχολείο;)

περισσότερο από όσο προσδοκούν την ψήφο,

(«άλλωστε, εμείς, η Εκκλησία Α.Ε. έχουμε τη δύναμη να ανεβοκατεβάζουμε κυβερνήσεις, αφού ελέγχουμε εκατομμύρια ψηφοφόρους. Άρα για εμάς πρέπει να πονάνε οι πολιτικοί!»)

που να πονούν, για το κατάντημά μας περισσότερο απ΄ όσο υποτάσσονται στις ξένες σκοπιμότητες.

(Δηλαδή σε σκοπιμότητες, που είναι ανταγωνιστικές προς τις «ιερές» δικές σας;)

Αξιώστε Εκκλησία όχι με αδικαιολόγητους συντηρητισμούς, νεκρούς συμβολισμούς και πομπώδεις τελετουργίες, όχι Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου με δικαιώματα, περιουσίες καὶ διεκδικήσεις,

(«αλλά, παρ΄ όλα αυτά, αφήστε τα λεφτά της ήσυχα»)

αλλά Εκκλησία με πονεμένο προφητικό λόγο, με αυθεντική πίστη, με θυσιαστική μαρτυρία και άγια ζωή,

(άσε… ο Καζαντζίδης τα έχει πει καλύτερα)

Εκκλησία, που να εμπνέει και να έχει πρόταση ζωής.

(Π.χ. «οι προγαμιαίες σχέσεις είναι ανηθικότητα», «η γη είναι επίπεδη», κ.λπ., ή μήπως έχει αλλάξει κάτι από τότε, που αυτά αναφέρονται στις θεόπνευστες φυλλάδες σας;)

Τότε θα βρείτε τον Θεό ολοζώντανο μέσα σας.

(Λές να μείνω έγκυος με κανέναν κρίνο;)

Τότε, ο αγιασμὸς δέν θα επιβάλλεται με εγκύκλιο τού Υπουργείου Παιδείας, αλλά θα αποτελεί δικό σας αίτημα.

(Μεταξύ μας: από την αρχή, εκεί δεν ήθελες να καταλήξεις;)

Τότε το σχολείο θα ξαναγίνει η ελπίδα τής εθνικής και πνευματικής επιβίωσής μας. Τότε η νέα χρονιά θα είναι ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ.

(Καλή χρονιά θα είναι, όταν πάρετε τον πούλο από τα σχολεία και από όλους τούς θεσμούς και αποκρατικοποιηθείτε: μισό δις κοστίζουν στο ελληνικό δημόσιο και στον φορολογούμενο οι μισθοί και οι συντάξεις σας, βδέλλες τής κοινωνίας).

Σάς το εύχομαι με όλη μου την καρδιά

(βρε ουστ!)

Ο Θεός μαζί σας, αγαπητά μας παιδιά

(αγαπητούς σας να πείτε… ξέρετε ποιούς)
Με πατρικές ευχές και όλη μου την αγάπη,

(ρε ουστ, ανώμαλοι!)

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ†

Ο Μεσογαίας και Λαυρεωτικής ΝΙΚΟΛΑΟΣ

(ΠΙΣΩ ΜΕΣΑΙΩΝΑ!)





Θεόδωρος Α. Λαμπρόπουλος