Θα εξάγει θάνατο ο Καναδάς αναζωογονώντας το τελευταίο του μεταλλείο αμιάντου;

Από το "ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ"
  

Αυθόρμητη είναι η ερώτηση: “Εξορύσσεται ακόμη αμίαντος; Δεν είναι επικίνδυνος; Δεν είναι καρκινογόνος; Δεν είναι απαγορευμένος;”. Αυθόρμητες και οι άλλες ερωτήσεις που προκύπτουν μετά την ανάγνωση του άρθρου:

- Είναι δυνατόν μια προηγμένη και δημοκρατική χώρα να εξάγει εν γνώσει της θάνατο σε φτωχές χώρες του Τρίτου Κόσμου;

- Είναι δυνατόν να είναι τόσο σφιχταγκαλιασμένη με τους εμπόρους του θανάτου που να αγνοεί επιδεικτικά τα συντριπτικά επιστημονικά δεδομένα οτι...
 Ο ΑΜΙΑΝΤΟΣ ΣΚΟΤΩΝΕΙ;

- Είναι δυνατόν η κυβέρνηση αυτής της προοδευτικής και δημοκρατικής χώρας να απαγορεύει τη χρήση αυτού του θανατηφόρου υλικού μέσα στη χώρα, αλλά να  χρηματοδοτεί με δημόσιο χρήμα την προώθηση και εξαγωγή του σε άλλους τόπους και άλλους ανθρώπους;

- Είναι δυνατόν η βιομηχανία παραγωγής θανάτου να βαφτίζεται “ανάπτυξη” και να διατυμπανίζονται οι 500 θέσεις εργασίας που θα προσφέρει;

- Είναι δυνατόν, εν έτει 2011,  οι άθρωποι στην περιοχή εξόρυξης του αμιάντου, στον “προηγμένο” Καναδά, να μην έχουν καταλάβει ακόμη ότι για τους καρκίνους που θερίζουν φταίει αυτό το αναθεματισμένο υλικό που βγάζουν από τη γη;

- Είναι δυνατόν ποτέ κανείς να μην είπε στους εργαζόμενους ότι αυτό το πράγμα σκοτώνει;

Είναι δυνατόν…; Ναι, είναι. Διαβάστε το παρακάτω άρθρο. Kaι ακολουθούν, αναπόφευκτα, κι άλλα ερωτήματα. Είναι ο αμίαντος μεμονωμένη περίπτωση; Πόσες φορές κυβερνήσεις και επιχειρηματικά λόμπι έχουν συνεργήσει ενάντια στη ζωή και την υγεία μας; Πόσες φορές η προπαγάνδα και η διαφήμιση μας έχουνε πείσει ότι κάτι είναι αθώο και ακίνδυνο ενώ είναι ακριβώς το αντίθετο; Πόσο ενημερωμένοι είναι οι κάτοικοι για τους πιθανούς κινδύνους στην υγεία τους, ειδικά σε χώρους όπου γίνεται εξόρυξη, επεξεργασία, μεταφορά, διάθεση επικίνδυνων υλικών;

του Andrew Schneider, AOL News, 17-2-2011

ΑΜΙΑΝΤΟΣ, Κεμπέκ – Ένα σχέδιο για την αύξηση της παραγωγής από το τελευταίο μεταλλείο αμιάντου του Καναδά, κοντά στην πόλη που φέρει το όνομα του θανάσιμου μετάλλου, έχει εξοργίσει την ιατρική κοινότητα σε όλη την υδρόγειο. Λένε ότι οι ίνες από το μετάλλευμα χρυσοτίλη, που ονομάζεται επίσης λευκός αμίαντος, ευθύνονται για το θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων παγκοσμίως. Πολλοί ειδικοί είναι εξοργισμένοι, ειδικά επειδή το σχέδιο είναι να εξαχθεί το καρκινογόνο ορυκτό σε χώρες στις οποίες υπάρχουν ελάχιστοι ή καθόλου προστατευτικοί περιορισμοί στη χρήση του.

Πολιτικοί, επιχειρηματίες και γραφειοκράτες στο Κεμπέκ επιμένουν ότι ο χρυσοτίλης αμίαντος που εξορύσσεται σήμερα 75 μίλια βορείως των συνόρων του Βερμόντ είναι απόλυτα ασφαλής, αβλαβής για τους μεταλλωρύχους, τους εργαζόμενους και τους καταναλωτές.

Ένας από τους κορυφαίους ειδικούς σε θέματα τοξικολογίας της κυβέρνησης των ΗΠΑ σχετικά με τους κινδύνους του αμιάντου, δήλωσε ότι αυτό είναι εξωφρενικό. “Ο χρυσοτίλης είναι ένα γνωστό καρκινογόνο για τον άνθρωπο – αυτό το ευρέως γνωστό γεγονός έχει γίνει αποδεκτό από τους επιστήμονες και τους φορείς δημόσιας υγείας εδώ και δεκαετίες. Μόνο στις ΗΠΑ, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από μεσοθηλίωμα, άλλες μορφές καρκίνου των πνευμόνων και πνευμονοκονίαση εξαιτίας της εισπνοής ινών χρυσοτίλη”.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας εκτιμά ότι πάνω από 107.000 άτομα πεθαίνουν παγκοσμίως κάθε χρόνο από ασθένειες του αμιάντου, και οι ίνες που τις προκαλούν έχουν κάνει τον αμίαντο έναν παρία στις περισσότερες ανεπτυγμένες χώρες. Τουλάχιστον 55 χώρες έχουν ήδη απαγορεύσει τη χρήση και την εισαγωγή του αμιάντου.

Μέσα στο μεγαλύτερο ορυχείο αμιάντου στον κόσμο

Στο επίκεντρο της σημερινής αντιπαράθεσης είναι το μεταλλείο Jeffrey, το μεγαλύτερο μεταλλείο αμιάντου στον κόσμο και το τελευταίο από αρκετά εξαντλημένα μεταλλεία αμιάντου στο ανατολικό Κεμπέκ. Από αυτή την περιοχή, για περισσότερο από έναν αιώνα, έχει προέλθει σχεδόν το 90 τοις εκατό του εμπορικού αμιάντου στον κόσμο.

Το μεταλλείο Jeffrey έχει μήκος 2.400 μέτρα, πλάτος 1.600 μέτρα, βάθος 500 μέτρα και δυο τεράστια εργοστάσια εμπλουτισμού στην περιφέρειά του. Μέχρι πρόσφατα, το 2006, τα μεταλλεία παρήγαγαν 150.000 τόνους μεταλλεύματος, αξίας περίπου 112 εκατομμύριων δολαρίων. Τώρα, είναι ήσυχα και λίγο πολύ καθαρά. Ένα εργατικό δυναμικό που κάποτε αριθμούσε σε χιλιάδες είναι σήμερα λιγότερο από 200, οι περισσότεροι με μερική απασχόληση.

Ωστόσο, κάτω από το έντονο μπλε χρώμα της λιμνούλας με τα νερά που συγκεντρώνονται στον πάτο του γιγαντιαίου μεταλλείου Jeffrey, βρίσκεται ένα σχεδόν ολοκληρωμένο υπόγειο τούνελ που οι μηχανικοί και γεωλόγοι λένε ότι μπορεί να είναι η πύλη για το μεγαλύτερο γνωστό απόθεμα αμιάντου στον κόσμο.

Ο ιδιοκτήτης του ορυχείου, Bernard Coulombe, δεν απάντησε σε ερωτήσεις σχετικά με τις υπόγειες εργασίες. Αλλά ο επιχειρηματίας από το Μόντρεαλ που ηγείται της κοινοπραξίας των ξένων επενδυτών Balcorp Ltd που θέλει να αγοράσει το μεταλλείο λέει ότι ότι αν καταφέρει να αγοράσει το Jeffrey, θα μπορεί να προμηθεύει ένα μεγάλο μέρος της παγκόσμιας αγοράς αμιάντου για τουλάχιστον 25 χρόνια.

Οι επίδοξοι επενδυτές – από τον Καναδά, την Ευρώπη, Βραζιλία και Ινδία – ζήτησαν από την κυβέρνηση του Κεμπέκ για μια εγγύηση δανείου 57 εκατομμύριων δολαρίων (ΗΠΑ) για να ολοκληρώσουν την κατασκευή του υπόγειου μεταλλείου, η οποία λένε ότι θα δώσει νέα πνοή σε αυτήν την ετοιμοθάνατη περιοχή εξόρυξης αμιάντου, 95 μίλια ανατολικά του Μόντρεαλ. Αυτό το δάνειο, λέει ο επιχειρηματίας που ηγείται της κοινοπραξίας, θα δημιουργήσει μια νέα γενιά μεταλλωρύχων στα μεταλλεία αμιάντου και θα φέρει τουλάχιστον 500 νέες θέσεις εργασίας σε αυτή την κοινότητα.

Το μέλλον για τον αμίαντο είναι φωτεινό, λέει ο εκπρόσωπος της Balcorp.

“Κατά κανένα τρόπο δεν σβήνει η αγορά χρυσοτίλη. Υπάρχει μεγάλη ζήτηση στις αναπτυσσόμενες χώρες καθώς και σε πολλές πολύ πλούσιες χώρες όπως η Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ”, δήλωσε στο AOL News.

Όμως αυτό που έχει εξοργίσει τους υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι το πού σκοπεύει η κοινοπραξία να αποστείλει αυτό το καρκινογόνο υλικό. Η Balcorp λέει ότι όλος ο αμίαντος που θα παράγεται από ορυχείο Jeffrey θα εξάγεται στην Ασία, με περίπου το μισό πηγαίνει στην Ινδία και το υπόλοιπο στο Βιετνάμ, την Καμπότζη, την Ταϊλάνδη, το Μπαγκλαντές, την Ινδονησία, το Πακιστάν και τις Φιλιππίνες. Αυτές οι χώρες φαίνεται ότι έχουν ένα πράγμα κοινό: μια χαλαρή ή ανύπαρκτη διαδικασία ελέγχου του αμιάντου.

Ο Καναδάς χαίρει ευρείας εκτίμησης ως ένα από τα πιο πολιτισμένα μέρη του κόσμου και έχει επαινεθεί επειδή δαπανά περισσότερα για τη φροντίδα των πολιτών του από κάθε άλλο κράτος. Ωστόσο, πολλοί Καναδοί πολιτικοί υποστηρίζουν πλήρως την αποστολή του θανατηφόρου προϊόντος σε χώρες όπου, σύμφωνα με τους ειδικούς, οι άνθρωποι είναι λιγότερο πιθανό να γνωρίζουν ότι ο αμίαντος μπορεί να τους σκοτώσει και πώς να προστατευθούν από αυτόν.

“Είναι σχεδόν απίστευτο ότι μια ελεύθερη και δημοκρατική χώρα όπως ο Καναδάς είναι διατεθειμένη να θυσιάσει ανθρώπινες ζωές σε φτωχές και αναπτυσσόμενες χώρες στο βωμό της απληστίας”, δήλωσε ο επικεφαλής του Κέντρου Επαγγελματικής και Περιβαλλοντικής Ιατρικής του Ινστιτούτου Καρκίνου του Μίτσιγκαν.

Ένας περιζήτητος φονιάς

Ο αμίαντος είναι περιζήτητος επειδή δεν σκουριάζει ή αποσυντίθεται με την πάροδο του χρόνου, έχει απίστευτη αντοχή εφελκυσμού και είναι πυρίμαχος μέχρι τουλάχιστον τους 3.800 βαθμούς. Χρησιμοποιείται σε πάνω από χίλια προϊόντα, συμπεριλαμβανομένων πυρίμαχων υφασμάτων, φρένων, εξωτερικών πλαισίων, υλικών στέγης, σωληνώσεων και λεβήτων, μονώσεων σπιτιών, χρωμάτων και καταναλωτικών προϊόντων, όπως στεγνωτήρες μαλλιών.

Ωστόσο, αυτό το θαυμαστό ορυκτό πράγματι σκοτώνει.

Εκτός από τον χρυσοτίλη, υπάρχουν άλλες πέντε κύριες μορφές αμιάντου: κροκιδόλιθος, αμοσίτης, ανθοφυλλίτης, τρεμόλιθος και ακτινολίτης. Όλες είναι καρκινογόνες για τον άνθρωπο και μπορούν να προκαλέσουν μεσοθηλίωμα, καρκίνο του πνεύμονα, του λάρυγγα και των ωοθηκών και άλλες ασθένειες, όπως η αμιάντωση και πλευρικές πλάκες, που είναι η πάχυνση των ιστών στις εσωτερικές επιφάνειες του θώρακα, του διαφράγματος και του υπεζωκότα.

Ο χρυσοτίλης είναι η πιο κοινή μορφή αμιάντου που χρησιμοποιείται στον κόσμο και η μόνη που εξορύσσεται στον Καναδά. Η κυβέρνηση έχει δώσει στην οργάνωση λόμπι της καναδικής βιομηχανίας αμιάντου, το Ινστιτούτο Χρυσοτίλη, τουλάχιστον 1 εκατομμύριο δολάρια για την προώθηση του αμιάντου. Η οργάνωση εξακολουθεί να επιμένει ότι το υλικό είναι ασφαλές.

“Μπορεί να χρησιμοποιηθεί με ασφάλεια σε προϊόντα όπως τα δομικά υλικά, επενδύσεις πέδησης, καθώς και σωληνώσεις του νερού και αποχέτευσης”, λέει η οργάνωση σε δημόσιες δηλώσεις. “Σε πολλές χώρες, το τσιμέντο χρυσοτίλη παρέχει φθηνά και ανθεκτικά προϊόντα για την παροχή νερού, τη μεταφορά των λυμάτων και την χαμηλού κόστους στέγαση”.

Η οργάνωση επιμένει ότι οι θάνατοι των εργαζομένων ναυπηγείων, οικοδόμων, κατασκευαστών λεβήτων, υδραυλικών, καθώς και μηχανικών στην αυτοκινητοβιομηχανία και την αεροπορία οι οποίοι εργάστηκαν με χρυσοτίλη, προκλήθηκαν από “το κάπνισμα ή η έκθεση σε άλλα τοξικά υλικά στον χώρο εργασίας.” Το Ινστιτούτο υποστηρίζει επίσης ότι οι ίνες χρυσοτίλη δεν προκαλούν ασθένεια των πνευμόνων: “Είναι λοιπόν ανώφελος ο πανικός στη θέα του χρυσοτίλη ή προϊόντων που περιέχουν την ίνα αυτή.”

Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς την απάντηση των ειδικών σε θέματα υγείας για τη θέση του Ινστιτούτου λόμπι.

“Είναι μια απαράδεκτη ανακοίνωση. Με βάση όλες τις μελέτες που εξέτασαν τις εμφανίσεις του καρκίνου – στην πλευρική κοιλότητα ή την επένδυση του πνεύμονα – οι πιο κοινές ίνες είναι του χρυσοτίλη”, δήλωσε ο Dr. David Egilman, ειδικός στις επαγγελματικές ασθένειες.

Ωστόσο, λίγοι ξεφεύγουν από τη δύναμη του λόμπι αμιάντου του Καναδά. Είναι το ίδιο λόμπι που το 1991 μήνυσε την κυβέρνηση των ΗΠΑ για βάλει τέλος στις προσεκτικά σχεδιασμένες προσπάθειες της αμερικανικής Υπηρεσίας Προστασίας Περιβάλλοντος (ΕΡΑ) να απαγορεύσει τον αμίαντο. Το 5ο Περιφερειακό Εφετείο της Νέας Ορλεάνης ανέτρεψε την απαγόρευση εξ’αιτίας μιας τεχνικής λεπτομέρειας και ο Καναδάς συνέχισε να πωλεί σημαντικές ποσότητες θανατηφόρων ινών στους Αμερικανούς κατασκευαστές.

Σήμερα, πολλοί Καναδοί είναι συγκλονισμένοι από το σχέδιο για την αναζωογόνηση του μεταλλείου Jeffrey. Μια δημοσκόπηση τον περασμένο μήνα από την Καναδική Ένωση Ιατρών για το Περιβάλλον διαπίστωσε ότι 76 τοις εκατό των κατοίκων του Κεμπέκ αντιτίθενται στα σχέδια της κυβέρνησής τους να χρηματοδοτήσει την επέκταση του μεταλλείου.

“Αυτό που η χώρα μου κάνει είναι εντελώς αδικαιολόγητο και εντελώς υποκριτικό”, δήλωσε η πρώην διευθύντρια της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Βρετανικής Κολομβίας και για πολλά χρόνια ακτιβίστρια ενάντια στην εξαγωγή του αμιάντου.

“Δεν χρησιμοποιούμε εμείς οι ίδιοι τον αμίαντο και ξοδεύουμε εκατομμύρια για να τον αφαιρέσετε από τα σχολεία μας, τη Βουλή άλλα κυβερνητικά κτιρίων, αλλά τον στέλνουμε το εξωτερικό για να μπει σε σπίτια και σχολεία στις αναπτυσσόμενες χώρες, λέγοντας στους ανθρώπους ότι είναι ασφαλής όταν γνωρίζουμε ότι δεν είναι”.

“Η τραγωδία και η ντροπή του ζητήματος του αμιάντου στον Καναδά είναι ότι αντιμετωπίζεται ως πολιτικό θέμα για να κερδίσει ψήφους στις περιοχές όπου γίνεται η εξόρυξη του αμιάντου”.

Οι γιατροί καταρρίπτουν τις αιτιάσεις περί ασφάλειας

Η κοινοπραξία Balcorp υποσχέθηκε να κατασκευάσει εντελώς ασφαλή εργοστάσια, που θα καθαρίζονται, θα αερίζονται και θα φιλτράρονται προσεκτικά, όπου οι εργαζόμενοι θα έχουν τον πιο σύγχρονο προστατευτικό εξοπλισμό, ντους και αποδυτήρια, ώστε να μην μεταφέρουν τις θανατηφόρες ίνες σπίτι, στις οικογένειές τους.

Αλλά έμπειρες φωνές ρωτούν τι θα γίνει με τα απόβλητα αμιάντου από τα εργοστάσια και τους χώρους εργασίας, όπου σύννεφα σκόνης φορτωμένα με αμίαντο κατακλύζουν τα πάντα καθώς οι εργάτες κόβουν, τρυπούν και χτυπούν με σφυριά το αμιαντοτσιμέντο, τους αμιαντοσωλήνες, τις αμιαντοσκεπές και άλλα προϊόντα. Η εισπνοή μιας και μόνο ίνας αμιάντου στην κατάλληλη θέθη στον πνεύμονα μπορεί να αποβεί μοιραία.

Οι επίδοξοι επενδυτές λένε ότι μπορούν να αναπαράγουν αυτό που αποκαλούν “ασφαλείς πρακτικές χρήσης”, “προστατευτικό εξοπλισμό” και “μέτρα ασφαλείας” στις αναπτυσσόμενες χώρες, όπως λένε λένε ότι χρησιμοποιούνται σήμερα στο Κεμπέκ.

Ωστόσο, οι δημόσιες αρχές υγείας επισημαίνουν το τραγικό μητρώο ασφαλείας των μεγάλων αντιπροσώπων αμιάντου, όπως η Johns-Manville, στην οποία ανήκε για χρόνια το μεταλλείο Jeffrey, και άλλες. Σύμφωνα με ολόκληρα βουνά δικαστικών εγγράφων, οι εν λόγω εταιρείες και άλλοι πωλητές και κατασκευαστές που χρησιμοποιούσαν αμιάντου απέκρυπταν συστηματικά τους κινδύνους του υλικού από τους εργαζομένους τους που πέθαιναν και αρρώσταιναν κατά χιλιάδες.

Στην κατάθεση του το 1979 σε μια μήνυση εναντίον της Johns-Manville και άλλων επτά κατηγορούμενων, ένας πρώην προϊστάμενος προσωπικού της εταιρείας εξήγησε για ποιο λόγο δεν προειδοποιούνταν οι εργαζόμενοι για τους κινδύνους της εργασίας με τον αμίαντο. “Αν πεις σε 300 ανθρώπους ότι αυτό με το οποίο εργάζονται μπορεί να προκαλέσει καρκίνο, μπορεί το επόμενο πρωί να μην εμφανιστεί κανείς για δουλειά”, είπε.

Αν αυτή η στάση που βάζει το κέρδος πάνω από την ασφάλεια αποτελεί σύνηθες φαινόμενο στις ανεπτυγμένες χώρες, οι ειδικοί ανησυχούν τι πρόκειται να συμβεί με τους κανονισμούς ασφάλειας σε χώρες όπου οι δωροδοκίες και το “μπαξίσι” είναι ο κανόνας.

Η Εθνική Ακαδημία Επιστημών, διεθνείς οργανισμοί περιβαλλοντικής και εργασιακής ασφάλειας (EPA, NIOSH, OSHA) και 55 χώρες σε όλο τον κόσμο δεν συμφωνούν με τον Καναδά ως προς την ασφάλεια του χρυσοτίλη.

“Ο Καναδάς φαίνεται να ενδιαφέρονται περισσότερο για τη δική του οικονομική ευημερία και να μην υπολογίζει τις φρικτές επιπτώσεις που η απληστία τους θα έχει στις ζωές αμέτρητων άλλων σε όλο τον κόσμο που θα υποφέρουν και θα πεθάνουν από την παρατεταμένη έκθεση στον αμίαντο”. “Η ιδέα ότι ο αμίαντος τους είναι ασφαλής ή ότι η “ελεγχόμενη χρήση” του θα οδηγήσει σε μηδενικές αρρώστιες είναι ένας μύθος.”

Οι χώρες που οι Καναδοί σχεδιάζουν να εξάγουν τον χρυσοτίλη γνωρίζουν ελάχιστα πράγματα για την εργασιακή ασφάλεια, δήλωσε ο Egilman, ο οποίος έχει χρηματοδοτήσει πολυάριθμα ιατρικά προγράμματα σε αυτό το μέρος του κόσμου. “Είναι γελοίο, εντελώς παράλογο να πιστεύουμε ότι μερικές χώρες στην … νότια και νοτιοανατολική Ασία μπορούν να εφαρμόσουν πρακτικές ασφαλούς λειτουργίας που ούτε χώρες της Δύσης δεν μπορεσαν να εφαρμόσουν”.

Προσθέτει ο Barry Castleman, γνωστός διεθνής ερευνητής του αμιάντου που αγωνίζεται εδώ και καιρό για μια παγκόσμια απαγόρευση του θανάσιμου ορυκτού ως αντιπρόσωπος στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου:

“Αν αυτή η σύμβαση δανείου πραγματοποιηθεί θα αναβιώσει την βιομηχανία αμιάντου του Καναδά και θα κοστίσει το θάνατο αμέτρητων χιλιάδων ανθρώπων, επειδή ο Καναδάς συνεχίζει να βρίσκεται στην πρωτοπορία της προπαγάνδας για τη χρήση του αμιάντου σε παγκόσμιο επίπεδο”.

Η στάση της κυβέρνησης του Καναδά στο θέμα του αμιάντου μπορεί να έχει περισσότερο να κάνει με την εσωτερική πολιτική του Καναδά παρά με τις επιστημονικές διαφωνίες για τις ιδιότητες των ορυκτών.

Το Κεμπέκ έχει επανειλημμένως απειλήσει στο παρελθόν με απόσχιση από τον Καναδά. Επί του παρόντος αυτή η κίνηση μόλις σιγοβράζει , αλλά η επιρροή του Κεμπέκ στην εθνική πολιτική και η δύσκολη σχέση του με τις αγγλόφωνες επαρχίες του Καναδά κάνει την Οτάβα πολύ προσεκτική σε ένα ζήτημα που θα μπορούσε να ρίξει εκατοντάδες κατοίκους του Κεμπεκ στην ανεργία.

Άλλοι λένε ότι η μάχη είναι απλώς για να κερδηθούν μια-δυο έδρες στην περιοχή εξόρυξης του αμιάντου, όπου οι κάτοικοι είναι υπερήφανοι για το θαυματουργό ορυκτό που εξορύσσουν από το έδαφος.

Μια πόλη της υπερηφάνειας, της καταστροφής και του θανάτου

Μια περίτεχνα ζωγραφισμένα επιγραφή “Καλωσήρθατε στον Αμίαντο”, έξι μέτρα ύψος, ξυλόγλυπτη, με φύλλα χρυσού, υποδέχεται τους επισκέπτες που εισέρχονται στην πόλη.

Σε επανειλημμένα ταξίδια του στον Αμίαντο στη διάρκεια αρκετών ετών, οι κάτοικοι της πόλης είπαν στον δημοσιογράφο του ΑΟL News ότι δεν φοβούνται τον αμίαντο και ότι έχουν έντονη υπερηφάνεια για τη σχέση τους με τις θανατηφόρες ίνες, η οποία ξεκίνησε από τους προγόνους τους, το 1879.

Σχεδόν χωρίς εξαίρεση, ποτέ δεν απέδωσαν τις ασθένειες ή τους θανάτους των συγγενών και των γειτόνων τους στο ορυκτό που τράβηξαν από το λάκκο.

Στην πραγματικότητα, κανένας από τους παλιούς κατοίκους της πόλης δεν είχε ποτέ τίποτα αρνητικό να πει για τα μεταλλεία.

Ούτε για τις δεκαετίες των ανατινάξεων, η οποία έστελνε συχνά τεράστια κομμάτια βράχων μέσα στην πόλη, προκαλώντας ζημίες ή καταστρέφοντας τα κοντινά σπίτια. Ούτε για την βαριά, φορτωμένη με αμίαντο λευκή σκόνη που σχεδόν πάντα κάλυπτε σαν κουβέρτα την κοινότητα. Ούτε για το γεγονός ότι χιλιάδες τετραγωνικά πόδια της πόλης και εκατοντάδες σπίτια, κυβερνητικά κτίρια και δρόμοι καταβροχθίζονταν χρόνο με το χρόνο από το διαρκώς διευρυνόμενο πηγάδι.

Ένας ηλικιωμένος μεταλλωρύχος μίλησε με θλίψη για την απουσία όλο το εικοσιτετράωρο της άλεσης του μεταλλεύματος στους θραυστήρες και του εκκωφαντικού θορύβου των τεράστιων μηχανών. “Η καρδιά της πόλης μας δεν χτυπάει πλέον δυνατά”, είπε.

Ένας άλλος παλιος μεταλλωρύχος, με τα χέρια παραμορφωμένα από την αρθρίτιδα και τους τραυματισμούς, έδειχνε συνεχώς προς τον ουρανό, επαναλαμβάνοντας την ίδια φράση στα γαλλικά. Ένας μεταφραστής, τέλος, εξήγησε: “NASA, αν ο αμίαντός μας είναι τόσο κακός, γιατί είναι στα αμερικανικά διαστημικά σκάφη;”  Ο άνθρωπος αναγνώρισε αγάπη και τον σεβασμό της πόλης για τους νότιους γείτονες της, αλλά μετά έφτυσε στο πεζοδρόμιο και καταράστηκε την Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος των ΗΠΑ.

“Τα προβλήματά μας οφείλονται στην ανάμιξη της Αμερικής”, είπε.

Αναρτήθηκε από sibilla