Ένας βουλιμικός κοσμοπολίτης χωρίς επαφή με την πραγματικότητα

O Θεόδωρος Πάγκαλος το έχει πάρει απόφαση ότι ύστερα από τόσες γκάφες που διέπραξε τα τελευταία δυο χρόνια από τη θέση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης οδηγείται κατευθείαν στο μουσείο της πολιτικής ιστορίας του τόπου. Δεν είναι μόνο που... οι τελευταίες αποτυχημένες συγγραφικές απόπειρές του, όπως το βιβλίο «Με τον Ανδρέα στην Ευρώπη», είναι γεμάτες από νοσταλγικές αναμνήσεις, όπως η καταγγελία του ότι ο συγχωρεμένος ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ ήταν μέγας τρακαδόρος και δεν έβαζε ποτέ το χέρι στην τσέπη αλλά και... μπερμπάντης (αυτό δεν χρειαζόταν να μας το πει!), αφού τον είχε τσακώσει ο ίδιος στο δωμάτιο με τη Δήμητρα, σε μια εποχή που ήταν άγνωστος ο δεσμός τους. Η πιο χαρακτηριστική ένδειξη ότι ο Πάγκαλος πάει τρέχοντας για αποστρατεία είναι η έγνοια του για την υστεροφημία του -δεν θέλει να μείνει στη μνήμη των Ελλήνων ως ο πολιτικός της σπαλομπριζόλας- και η τάση του να παρομοιάζει τον εαυτό του με τον... Ελευθέριο Βενιζέλο! Απίστευτο και όμως ελληνικό. Σε ένα από τα συνηθισμένα πλέον παραληρήματά του, με αφορμή δημοσίευμα για τους λογαριασμούς των κινητών στο γραφείο του, έφτασε να υποστηρίξει ότι το ρεπορτάζ ήταν κατευθυνόμενο από τη Ν.Δ. και κατέληξε: «Ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της Συγγρού συναγωνίζεται πλέον τον αντιβενιζελικό Τύπο του 1920, όταν παρίσταναν τον Βενιζέλο (παρομοίαζαν ήθελε να πει, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα) με διάβολο!». Η άποψη αυτή έχει την πρωτοτυπία της. Ο εγγονός του δικτάτορα, απομίμηση του Βενιζέλου. Μήπως να του φτιάχναμε και ένα κέρινο ομοίωμα, να του το τοποθετήσουμε δίπλα σε εκείνο του μεγάλου Κρητικού στο Μουσείο Βρέλλη για να ηρεμήσει; Όπως και να έχει, εμείς δεν είχαμε σκοπό να του προκαλέσουμε τέτοιους συνειρμούς βενιζελικούς, αλλά να τον κάνουμε να μας απαντήσει για τους φουσκωμένους λογαριασμούς των κινητών και τον βασικό μισθό 126.000 ευρώ που έβγαλε σε στενό συνεργάτη του. Το καταφέραμε εν μέρει για το πρώτο, αλλά ο κύριος αντιπρόεδρος, μέσα στον οίστρο του, ξέχασε να απαντήσει για το δεύτερο! Από τη στιγμή που ξύπνησε ο Βενιζέλος μέσα του, πού να ασχοληθεί με τα προνόμια και τις αποδοχές της νομενκλατούρας. Και αν η αντίδρασή του για τα κινητά ήταν μνημειώδης, για το ταξίδι στη Βενετία ήταν κορυφαία. Ο αντιπρόεδρος ταξίδεψε στην πόλη των δόγηδων μαζί με την καταμαυρισμένη από την ψήφο των πολιτών του Δήμου Σαρωνικού σύζυγό του, Χριστίνα Χριστοφάκη, και παρέστη στα εγκαίνια του ελληνικού περιπτέρου της Μπιενάλε, το οποίο αφιερώθηκε στη γλύπτρια Διοχάντη. Σύμφωνα με το... λυρικό δελτίο Τύπου που εξέδωσε η αντιπροεδρία για να δικαιολογήσει το ταξιδάκι του Θόδωρου, «η ελληνική συμμετοχή χαρακτηρίστηκε από την αρμονία των στοιχείων. Η Διοχάντη εκάλυψε το βυζαντινίζον εξωτερικό του κτιρίου με σανίδωμα συμπαγές και εξασφάλισε ένα παιχνίδι φωτός, νερού και ήχου». Σύμφωνα δε με τον συντάκτη του δελτίου, ο οποίος δεν αποκλείεται να είναι ο ίδιος ο Πάγκαλος, «το νερό προερχόταν από το διπλανό κανάλι». Τέτοια ακρίβεια στην ενημέρωση! Όταν όμως ο Πάγκαλος κλήθηκε να δώσει διευκρινίσεις για το ταξιδάκι, καθώς τέτοιες πρακτικές αναψυχής είναι για... σανίδωμα αυτή την εποχή, το μόνο που βρήκε να πει, πέραν του νέου παραληρήματος, ήταν ότι δεν έμεινε σε ακριβό αλλά σε φθηνό ξενοδοχείο των 425 ευρώ. «Φθηνά επιχειρήματα αμετροεπούς ανθρώπου! Γνωρίζει άραγε πώς ακούει ένας συνταξιούχος ότι τα 425 ευρώ για μια βραδιά είναι λίγα; Να μη σου πω!» έλεγε μετά την αποκάλυψή μας σε δημοσιογραφική συντροφιά στέλεχος του ΠΑΣΟΚ. Αφήστε που δεν κατέλυσε εκεί που ισχυρίζεται. Η «δημοκρατία» ξέρει... Η αλήθεια είναι ότι ο αντιπρόεδρος αγαπούσε πάντα τέσσερα πράγματα: • το καλό φαγητό • την ντόλτσε βίτα • την αθυροστομία • τις διώξεις δημοσιογράφων (αυτό το τελευταίο πρέπει να είναι DNA από τον δικτάτορα πρόγονο) Οι περιφερειακοί και δημοτικοί σύμβουλοι στην ανατολική Αττική συχνά περιγράφουν έναν άνθρωπο που κρατά στα χέρια του τα παιδάκια στις δεξιώσεις και μπουκωμένος όπως είναι, καμιά φορά και λιγδωμένος, τους προσφέρει μεζέ! «Έλα, πάρε κι εσύ» είπε σε ένα συνεργάτη του Λεωνίδα Κουρή σε μια πρόσφατη δεξίωση... Το καλύτερό του είναι πάντως να τρώει το λαχταριστό κρέας στο Τρίγωνο των Καλυβίων ή σε μια άλλη ονομαστή ταβέρνα της Χασιάς. Όταν όμως πηγαίνει για κολύμπι και ούζο στο Λαγονήσι Resort του Μαντωνανάκη, όπου ο πεθερός του Χριστοφάκης, γνωστός κατασκευαστής, είχε αναλάβει διάφορες εργασίες, είναι πιο προσεκτικός, γιατί από τα αλώνια μπαίνει στα σαλόνια. Και παρότι Αρβανίτης στην καταγωγή και καμιά φορά άξεστος στους τρόπους του, τότε παίρνει έναν αέρα... ευρωπαϊκό. Αυτό που δεν μπορεί να κόψει διαχρονικά ο αντιπρόεδρος είναι το κυνήγι των δημοσιογράφων. Είναι δε τόσο μνησίκακος ώστε κρατά αρχείο δημοσιευμάτων που νομίζει ότι τον θίγουν, παραμονεύει τα υποψήφια θύματά του κι όταν δει ότι δεν σταματούν την κριτική, που είναι η δουλειά τους άλλωστε, τότε ανασύρει από το αρχείο τα δημοσιεύματα και καταθέτει αναδρομικά αγωγές γι' αυτά! Ολίγον βραδυφλεγής σε θέματα τιμής ο κύριος αντιπρόεδρος. Είναι δε τέτοιο το μένος του ώστε πρόσφατα λέγεται ότι τηλεφώνησε στον πρόεδρο της ΕΡΤ Θανάση Παπαγεωργίου και του ζήτησε την απόλυση του δημοσιογράφου της πρωινής ζώνης επειδή δεν του αρέσουν τα σχόλιά του! Για την αθυροστομία δεν χρειάζεται και πολλά. Την έχουν νιώσει στο πετσί τους άλλωστε η Βρετανή πρωθυπουργός Μάργκαρετ Θάτσερ και η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Μαντλίν Ολμπράιτ. Όσο για γκάφες και ατάκες, από πού να ξεκινήσει κανείς και πού να τελειώσει. Από τον μεγάλο τραγουδιστή, όπως αποκαλούσε τον Οτσαλάν σε τηλεφωνικές συνδιαλέξεις, την κυρία Κατεχάκη και τη δις κλοτσηδόν αποπομπή του από τις κυβερνήσεις Σημίτη; Από το γεγονός ότι τη βραδιά των Ιμίων ήταν σε τηλεοπτικό στούντιο και την απαράδεκτη φράση του περί σημαίας; 'Η, για να φθάσουμε στα πρόσφατα, τα «όλοι μαζί τα φάγαμε» και «το κίνημα των “Αγανακτισμένων” είναι μόδα των τεχνολογιών». Στην πραγματικότητα ξέρει και ο ίδιος βαθιά μέσα του ότι όσα λέει ή κάνει δεν είναι αντάξια της διαδρομής του, γι' αυτό στο περίφημο ταξίδι στην Ιταλία παραδέχθηκε ότι έχει πει πολλές βλακείες. Το ζήτημα είναι να μην κάνει και άλλες. Και όταν κάθεται τα βράδια στο διαμέρισμα που κληρονόμησε από τη θεία του στην πλατεία Κολωνακίου, καλό είναι να σκέφτεται πως ο πολιτικός πρέπει να ξέρει και πότε να φεύγει. Και όχι να επιδιώκει τη συνέχιση της παρουσίας του επιδιώκοντας να κληρονομήσει την έδρα του στην κατά πολύ νεότερη σύζυγό του... (ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ 12/06/2011 – Σ.Λ.)