Η πρωτοβουλία του Γιώργου Παπανδρέου να προχωρήσει στη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, για την έγκριση ή όχι από τον ελληνικό λαό, της νέας δανειακής σύμβασης της Ελλάδας, μετά το «κούρεμα» του χρέους, έχει ένα βασικό προαπαιτούμενο: Να πάρει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή.Και αυτό είναι το πρώτο βήμα στη στρατηγική του Γιώργου Παπανδρέου: Οδηγώντας με δική του πρωτοβουλία, την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ σε πολωτική αναμέτρηση με την αντιπολίτευση εντός της Βουλής, και ζητώντας ψήφο εμπιστοσύνης με διαδικασίες εξπρές, ουσιαστικά… εκβιάζει αυτή τη θετική ψήφο.
Ενώπιον μιας κοινοβουλευτικής κάλπης που ενδεχομένως οδηγήσει σε πρόωρες εκλογές, στις οποίες το ΠΑΣΟΚ θα γνωρίσει βαριά ήττα, και οι περισσότεροι εξ αυτών δεν πρόκειται να επανεκλεγούν βουλευτές, είναι προφανές ότι η Κοινοβουλευτική Ομάδα του κυβερνώντος κόμματος δεν θα επιλέξει την προσωπική πολιτική αυτοχειρία.
Με την απόφασή του να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ λοιπόν, ο Γιώργος Παπανδρέου επί της ουσίας καθιστά τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος… ομήρους της αναγκαιότητας να μην πέσει η Κυβέρνηση.
Και έτσι, αφαιρεί από τους ίδιους βουλευτές, κάθε μελλοντική προσπάθεια να κρατήσουν αποστάσεις, ή ακόμη και να καταδικάσουν, καταψηφίζοντάς τες, τις επόμενες πρωτοβουλίες της Κυβέρνησης.
Η τελευταία ζαριά του Παπανδρεϊσμού
Μέχρι… το Καστρί ακούστηκε η σημερινή ομιλία του Γιώργου Παπανδρέου στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, ειδικά στο σκέλος που έθεσε και το περίγραμμα των πολιτικών εξελίξεων: Ψήφος εμπιστοσύνης μέσα από τη Βουλή τις επόμενες ημέρες, και δημοψήφισμα για την έγκριση ή μη της συμφωνίας των Βρυξελλών για το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, σε ποσοστό 50%.
Η κίνηση του Γιώργου Παπανδρέου έπιασε εξ απήνης τους περισσότερους, καθώς επέλεξε να συνδυάσει τις πολιτικές πρωτοβουλίες της ψήφου εμπιστοσύνης, η οποία απευθύνεται στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, και του δημοψηφίσματος, που επιχειρεί να ανοίξει «διάλογο» με το σύνολο της κοινωνίας
Πληροφορίες αναφέρουν ότι ακόμη και στενοί συνεργάτες του Γιώργου Παπανδρέου, δεν είχαν ακριβή γνώση των προθέσεων του Πρωθυπουργού, μέχρι και την τελευταία στιγμή. Καθοριστικό ρόλο στις αποφάσεις του Γιώργου Παπανδρέου φέρεται να έχει διαδραματίσει ο αδελφός του Νίκος, ο οποίος άλλωστε βρίσκεται διαχρονικά στο πλευρό του Πρωθυπουργού, σε κάθε δύσκολη συγκυρία της πολιτικής σταδιοδρομίας του.
Έτσι, επιβεβαιώθηκαν οι εκτιμήσεις που ήθελαν το Καστρί να μην… παραδίδει τα όπλα, και να κρατάει ψηλά το λάβαρο του παπανδρεϊσμού. Επιλέγοντας να ρίξει μια τελευταία ζαριά, προκειμένου να βγάλει τον Γιώργο Παπανδρέου από τη δύσκολη θέση στην οποία έχει περιέλθει, ακόμη και στο ίδιο το εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ.
Και… εκλογές μετά το δημοψήφισμα
Η τελευταία ζαριά του παπανδρεϊσμού συνεπαγόταν τελικά την επιδίωξη να κερδίσει η Κυβέρνηση πολιτικό χρόνο, να παραταθεί για μερικούς μήνες η παραμονή του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, και να κλονιστεί συθέμελα η βιωσιμότητα της Συμφωνίας των Βρυξελλών για το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους. Μιας Συμφωνίας που, κατά δήλωση του ίδιου του Πρωθυπουργού, έβαζε τέλος στην προοπτική χρεοκοπίας της Ελλάδας, και άνοιγε… λεωφόρους για ένα καλύτερο μέλλον.
Η απόφαση του Γιώργου Παπανδρέου να προχωρήσει στον τακτικισμό του δημοψηφίσματος για την έγκριση ή μη της νέας δανειακής σύμβασης, απλώς… καθυστερεί για μερικούς μήνες τη διεξαγωγή των πρόωρων εκλογών. Που πλέον, αντί να διεξαχθούν μέχρι τα τέλη του έτους, θα πρέπει να αναμένονται στις αρχές του 2012, εφόσον το κλίμα κοινωνικής εξέγερσης εκφραστεί στις κάλπες με ένα «όχι». Ανεξαρτήτως του ποιο ακριβώς θα είναι το ερώτημα του δημοψηφίσματος, και οι παρενέργειες του αποτελέσματός του.
Η πολιτική πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού συνάντησε την καθολική αντίδραση κομμάτων και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, ακόμη και μεσκληρούς χαρακτηρισμούς. Δεν έλειψαν και εκείνοι που ουσιαστικά προέτρεψαν τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να ρίξουν την Κυβέρνηση, κατά την επικείμενη ψηφοφορία για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης.
Ταυτόχρονα, σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και διεθνών αγορών,περισσεύει ο εκνευρισμός και η αβεβαιότητα για τα μελλούμενα στην Ελλάδα, μετά την πρωτοβουλία του Γιώργου Παπανδρέου, η οποία έρχεται μετά από μια οδυνηρή και επώδυνη διαπραγμάτευση των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τους εκπροσώπους των τραπεζών, προκειμένου να δεχθούν οι τελευταίοι «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, σε ποσοστό 50%.
Αξίζει να σημειωθούν ακόμη δυο παράμετροι: Είναι μόλις η δεύτερη φορά στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, που διενεργείται δημοψήφισμα, με πρώτη την ετυμηγορία του ελληνικού λαού για την εγκαθίδρυση του πολιτεύματος της Προεδρευόμενης Δημοκρατίας, και την κατάργηση της μοναρχίας.
Για τη θεμελιώδη απόφαση ένταξης της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, ο Εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής πήρε πάνω του την ευθύνη. Δεν έκανε δημοψήφισμα. Λειτούργησε ως εθνικός ηγέτης, πέρα και πάνω από την εποχή του και την ιστορική συγκυρία. Κοίταξε στο μέλλον, τράβηξε… από το μανίκι έναν ολόκληρο λαό, και η Ιστορία τον δικαίωσε πανηγυρικά.
Ακόμη: Η Ιστορία έχει διδάξει ότι σε ένα δημοψήφισμα δεσμευτικού χαρακτήρα, η κοινωνία δεν απαντάει ποτέ στο ερώτημα που τίθεται. Επιλέγει να τοποθετηθεί, σύμφωνα με το γενικότερο κλίμα που επικρατεί τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, και τα υπόγεια ρεύματα που τη διαχέουν.
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι Γάλλοι, βαθιά πολιτικοποιημένος λαός, δεν δίστασαν να φρενάρουν πριν από μερικά χρόνια το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, ψηφίζοντας «όχι», επειδή ήθελαν να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους για την πολιτική της τότε κυβέρνησης. Και τελικά, φρέναραν το μέλλον της Ευρώπης.
Στην ουσία λοιπόν, η παράμετρος που άλλαξε απόψε το βράδυ, μετά την ομιλία του Γιώργου Παπανδρέου στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, αναφορικά με το χρονοδιάγραμμα των πολιτικών εξελίξεων, είναι ότι… πριν από τις εθνικές εκλογές, θα έχουμε δημοψήφισμα.
Στην πτήση της επιστροφής από τις Βρυξέλλες, την Πέμπτη 27ηΟκτωβρίου, ο Γιώργος Παπανδρέου θα επιχείρησε να «ταξιδέψει» τη σκέψη του στο πολιτικό μάλλον του ΠΑΣΟΚ. Αναζητώντας ένα παράθυρο ευκαιρίας, ώστε να μετριάσει τις συνέπειες και τις παρενέργειες, από τη διαγραφόμενη ως βέβαιη ήττα του Κινήματος που ίδρυσε ο πατέρας του, στις επόμενες βουλευτικές εκλογές.
Μια ήττα που αναμένεται για πρώτη φορά μετά το 1981, να προσλαμβάνειχαρακτηριστικά «στρατηγικής» υποχώρησης για το ΠΑΣΟΚ, με μόνιμες απώλειες σε εφεδρείες κοινωνικών ομάδων, οι οποίες το στήριζαν παραδοσιακά, ακόμη και στις πιο δύσκολες «στραβοτιμονιές» της ιστορικής διαδρομής του.
Ευελπιστώντας λοιπόν ότι θα μπορούσε να παρουσιάσει ως «σχεδόν επιτυχία» τη συμφωνία των Βρυξελλών για το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους σε ποσοστό 50%, ο Πρωθυπουργός προσδοκούσε βάσιμα να κερδίσει πολιτικό χρόνο.
Να υπερβεί τον σκόπελο των δυο μηνών που απομένουν ως το τέλος του έτους, και να απομακρύνει το ενδεχόμενο διενέργειας πρόωρων εκλογώντουλάχιστον μέχρι την άνοιξη του 2012. Προσδοκώντας ότι το ασταθές διεθνές περιβάλλον που, εκ των πραγμάτων θα προκύψει, λόγω της διενέργειας εκλογών στις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Ρωσία, τη Γαλλία, και ενδεχομένως τη Γερμανία και την Ιταλία, θα του επιτρέψει να διεκδικήσει καλύτερους όρους εφαρμογής της δανειακής σύμβασης που ο ίδιος υπέγραψε με την τρόικα.
Οι παραπάνω προσδοκίες έμελλε να καταρριφθούν ανήμερα της επετείου εορτασμού της 28ης Οκτωβρίου. Το κοχλάζον κλίμα κοινωνικής έκρηξης, που διαπιστώθηκε σε όλες σχεδόν τις παρελάσεις και εορταστικές εκδηλώσεις, σε συνδυασμό με το μπαράζ δημόσιων τοποθετήσεων στελεχών της Κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ, οι οποίες ουσιαστικά αμφισβητούν το παπανδρεϊκό imperium, δεν επέτρεψαν στο κλίμα να αλλάξει. Ούτε καν προσωρινά.
Δημοσκοπικά, η πολιτική πραγματικότητα την οποία καλείται σήμερα να διαχειριστεί ο Γιώργος Παπανδρέου, ονομάζεται «παγίωση». Η εκλογική συμπεριφορά των Ελλήνων έχει «καρφιτσωθεί» σε εξαιρετικά αρνητικό για το ΠΑΣΟΚ ισοζύγιο. Και όποια πολιτική πρωτοβουλία κι αν αναλαμβάνουν η Κυβέρνηση και το Μέγαρο Μαξίμου, πέφτει στο κενό.
Ενόψει της αποψινής συνεδρίασης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ, και της αυριανής συζήτησης στη Βουλή, σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών, για τα συμπεράσματα της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής των Βρυξελλών, και της απόφασης για απομείωση του ελληνικού χρέους σε ποσοστό 50%, ο Γιώργος Παπανδρέου βλέπει την «ταμπακιέρα» των πρόωρων εκλογών να επανέρχεται στο προσκήνιο.
Είναι άλλωστε προφανές ότι η σημερινή Κυβέρνηση στερείται εκκωφαντικά κοινωνικής, πολιτικής και… σχεδόν κοινοβουλευτικής νομιμοποίησης. Άρα, είναι εκ των πραγμάτων ανίσχυρη να διαχειριστεί τα αδιέξοδα. Αδιέξοδα που η ίδια δημιούργησε.
Ίσως το μοναδικό ερώτημα στο οποίο καλείται να απαντήσει ο Πρωθυπουργός, και επομένως να πάρει την κρίσιμη απόφαση, είναι ο ακριβής χρόνος διεξαγωγής των πρόωρων εκλογών. Θα είναι άμεσα, δηλαδή το αργότερο μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου, ή θα είναι στις αρχές της άνοιξης του 2012; Και ένα δεύτερο ερώτημα: Ο ίδιος, ποιόν πολιτικό ρόλο θα έχει στις εκλογές αυτές;
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου