Γράφει ο petrosdiver.

Ισως γίνεται λίγο κουραστικό να επανερχόμαστε περισσότερες απο μία φορές σε παλαιότερα ρεποτάζ.

Πιστεύουμε όμως ακράδαντα ότι είναι περισσότερο απο επίκαιρο το θέμα και όχι μόνο.

Το παράδειγμα των φίλων Ισλανδών πρέπει να γίνει περισσότερο γνωστό, να καταλάβει ο κόσμος πως το εδώ σάπιο πολιτικό κατεστημένο  ψεύδεται ασύστολα και να αποτελέσει τον μπούσουλα που θα πρέπει να ακολουθήσουμε και εμείς, για να ξεπεράσουμε τους φόβους και την άγνοιά μας.

Οσοι φοβούνται λοιπόν την χρεοκοπία ας ρίξουν μια ματιά στην Ισλανδία όπου μια μικρή χώρα με δύναμη και  σαφήνεια διακηρύσσει ότι ο Λαός τους είναι ο κυρίαρχος….

Η αποκάληψη του ιταλικού ραδιοφωνικού σταθμού για την συντελούμενη επανάσταση στην Ισλανδία, είναι  χαρακτηριστικό παράδειγμα για την ένημέρωση που μας προσφέρουν τα δικά μας διαπλεκόμενα ΜΜΕ. 

 Απο την αρχή της κρίσης το 2008 η μικρή αυτή χώρα πτώχευσε και ταυτόχρονα χάθηκε και απο τα ραντάρ της ενημέρωσης.
Την στιγμή που η μία μετά την άλλη οι χώρες έπεφταν στα νύχια του ΔΝΤ και με  φανερή την απειλή διάλυσης της Ευρωζώνης οι Μερκοζί το τελευταίο πράγμα που θα ήθελαν, θα ήταν το παράδειγμα της Ισλανδίας να κάνει το γύρω του κόσμου.
Ο ΛΟΓΟΣ ΠΡΟΦΑΝΗΣ
Η Ισλανδία (πληθυσμός 320 χιλιάδες) ήταν μια από της πλουσιότερες χώρες του κόσμου. Το 2003 με την τελική επικράτηση του νεοφιλελεύθερου καθεστώτος όλες οι τράπεζες ιδιωτικοποιήθηκαν και, με στόχο την προσέλκυση ξένων επενδύσεων, οι τράπεζες αυτές προσέφεραν το ονλαϊν-μπάνκινκ και με την συνδρομή του χαμηλότερου δυνατού κόστους οι τράπεζες αυτές έδειχναν μεγάλα ποσοστά κερδών.
Οι λογαριασμοί, οι οποίοι ονομάστηκαν IceSave, προσέλκυσαν πολλούς μικρούς Βρετανούς και Ολλανδούς επενδυτές. Αλλά παράλληλα με την αύξηση των επενδύσεων αυξανόταν και το εξωτερικό χρέος των τραπεζών.
Το 2003 το χρέος της Ισλανδίας ήταν ίσο με το 200% του ΑΕΠ, ενώ το 2007 είχε φτάσει στο 900%. Στην Ελλάδα σήμερα είναι στο 160%  Η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008 έφερε το τελικό χτύπημα. Οι τρεις βασικές τράπεζες της Ισλανδίας ( Landbanki, Kapthing και η Glitnir) πτώχευσαν. Η κορόνα έχασε 85% της αξίας της έναντι του Ευρώ.
Με αποτέλεσμα στο τέλος του χρόνου η Ισλανδία να κηρύξει πτώχευση.
Η διαδικασία της άμεσης δημοκρατίας,  αποκαταστάθηκαν τα κυριαρχικά δικαιώματα των Ισλανδών μέσω του νέου συντάγματος.
Ο πρωθυπουργός της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης συνασπισμού Γκέιρ Χόρντε βρισκόταν σε διαπραγματεύσεις για την παροχή δανείου ύψους 2.1 δισεκατομμυρίων δολαρίων, στο οποίο ( δάνειο) η Βρετανία και η Ολλανδία πρόσθεσαν ακόμα 2.5 δισεκατομμύρια.
Οι διεθνείς οικονομικοί κύκλοι πίεζαν την Ισλανδία για δραστικά μέτρα. Το ΔΝΤ και η ΕΕ ήθελαν να πάρουν το πιο πάνω χρέος «πάνω τους» με επιχείρημα ότι αυτός ο τρόπος είναι ο μόνος για να μπορέσει η Ισλανδία να ξεπληρώσει την Βρετανία και την Ολλανδία.
Οι συνεχόμενες διαμαρτυρίες και ταραχές ανάγκασαν την κυβέρνηση να παραιτηθεί. 

Οι πρόωρες εκλογές του Απριλίου του 2009 ανέδειξαν στην κυβέρνηση έναν αριστερό συνασπισμό ο οποίος καταδίκασε το νεοφιλελεύθερο οικονομικό σύστημα, αλλά αμέσως παραδόθηκε στις απαιτήσεις των δανειστών και έπρεπε -η Ισλανδία- να επιστρέψει συνολικά τρία και πλέον δισεκατομμύρια Ευρώ. Έπρεπε ο κάθε Ισλανδός τα επόμενα 15 χρόνια να πληρώνει 100 Ευρώ κάθε μήνα. Έπρεπε δηλ. ο λαός να επωμιστεί τα  χρέη  ιδιωτών προς κάποιους άλλους ιδιώτες. Αυτό ήταν η σταγόνα η οποία ξεχείλισε το ποτήρι.
Ο πρωθυπουργός Όλαφ Ραγκνάρ Γκρίμσον αρνήθηκε να επικυρώσει τον νόμο με  τον οποίο ανάγκαζε τους πολίτες να σηκώσουν τα βάρη των Ισλανδών τραπεζιτών και προκύρηξε δημοψήφισμα.
 Αυτομάτως η διεθνής κοινότητα αύξησε την πίεση στην Ισλανδία. Η Βρετανία και η Ολλανδία απειλούσαν με  απομόνωση της χώρας. Το ΔΝΤ απειλούσε  με  στέρηση την χώρα απο οποιαδήποτε βοήθεια. Η Βρετανική κυβέρνηση απειλούσε να παγώσει τις καταθέσεις και τις αποταμιεύσεις των Ισλανδών.
Όπως έλεγε ο Πρωθυποπουργό κ. Γκρίμσον: «Μας έλεγαν αν δεν δεχθούμε τους όρους τους, θα γίνουμε η Κούβα του Βορρά. Ναι, αλλά αν συμφωνούσαμε θα γινόμασταν η Αϊτή του Βορρά».
Στην Ελλάδα οι αντίστοιχες επιλογές Βουλγαρία μέσα στο ευρώ και Αργεντινή εκτός.

Στο δημοψήφισμα του Μαρτίου του 2010 το 93% των Ισλανδών ψήφισαν κατά της πληρωμής των χρεών.  

Το ΔΝΤ πάγωσε τους δανεισμούς αμέσως. Αλλά η επανάσταση (για την οποία δεν έγραψε κανένα από τα ΜΜΕ, συμπεριλαμβανομένου και του Euronews) δεν πτοήθηκε.
Με την υποστήριξη των οργισμένων πολιτών η κυβέρνηση ξεκίνησε έρευνες για αστικές και ποινικές ευθύνες κατά των υπευθύνων για την οικονομική κρίση. Η Ιντερπόλ εξέδωσε διεθνές ένταλμα σύλληψης για τον πρώην πρόεδρο της τράπεζας Kaupthing Σιγκιζμούντ Έϊναρδσον. Αλλά και πολλοί τραπεζίτες, εγκατέλειψαν εσπευσμένα την χώρα.
Όμως οι Ισλανδοί δεν σταμάτησαν εκεί: αποφάσισαν να υιοθετήσουν νέο σύνταγμα, το οποίο θα απαλλάξει την χώρα από την δύναμη της Διεθνής οικονομίας και των εικονικών νομισμάτων.
Για να γραφτεί νέο σύνταγμα ο Λαός της Ισλανδίας εξέλεξε 25 άτομα μεταξύ 522 ενήλικων, οι οποίοι δεν ανήκαν σε κανένα από τα πολιτικά κόμματα του κατεστημένου. Οι αντιπρόσωποι αυτοί έπρεπε να είχαν προταθεί τουλάχιστον από 30 άτομα. Το έγγραφο γράφτηκε μέσα από το διαδίκτυο. Οι πολίτες μπορούσαν να κάνουν προτάσεις και σχόλια, βλέποντας με τα ίδια τους τα μάτια την διαμόρφωση του συντάγματος. Το σύνταγμα το οποίο τελικά γεννήθηκε μέσα από συμμετοχή των πολιτών, θα παρουσιαστεί στο κοινοβούλιο προς έγκριση μετά από τις επόμενες εκλογές.

Αυτός είναι ο λόγος που η Ισλανδία δεν είναι στις ειδήσεις.
Σήμερα η Ισλανδία των ψαράδων και του διεθνούς αποκλεισμού, χωρίς τον ορυκτό πλούτο, την Βιομηχανία και τον Γεωργικό τομέα που έχουμε εμείς, έχει ανάπτυξη 3.1% και ανεργία 6.9 το 2011.

 Αντίθετα με την Ελλάδα του ΔΝΤ και των Μνημονίων που έχει 7% ύφεση και 21% ανεργία.