«Ένα θέμα την ημέρα»: Για όσους δεν θυμούνται – για την ακρίβεια
προσπαθούν να ξεχάσουν – την στρατηγική Παπανδρέου στην προ του 2009
περίοδο του «Λεφτά υπάρχουν», υπενθυμίζω πως αυτή ήταν και τότε η
επικοινωνιακή πολιτική.
Το ίδιο κάνει και ο κ. Βενιζέλος.
Ξαφνικά έχει θυμηθεί τα πάντα – τη ρευστότητα, την ακρίβεια, τους
φτωχούς και τους αδυνάμους, την… ψυχή του ΠΑΣΟΚ.
Με τη μέθοδο της πλημμυρίδας, πετάει από το ένα θέμα στο άλλο – και για όλα έχει μια λύση, μια δικαιολογία, μια εξήγηση.
Μας
λέει τώρα ότι στο πρώτο μνημόνιο πήγαμε κατ’ ανάγκην και εκ των ενόντων
και πως ο ίδιος δεν συμφωνούσε – πλην όμως το εφάρμοσε και το
επεξέτεινε.
Στη συνέντευξή του στο «Μέγκα» μάλιστα, είπε επί
λέξει: «Κοιτάξτε, δεν ξέρω τι έγινε, δεν ήμουνα μέσα στο σύστημα που
έκανε τις επαφές και τις διαπραγματεύσεις, εγώ ήμουνα υπουργός Εθνικής
Άμυνας»!
Και ποιο ήταν δηλαδή αυτό το «σύστημα», από το οποίο είχε αποκλειστεί – και το οποίο υπηρέτησε μετά;
Δεν
ήταν οι κύριοι Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου; Επομένως, έστω και εκ
των υστέρων, δεν έπρεπε να είχε στείλει τον Παπακωνσταντίνου στη σπίτι
του, αντί να τον συμπεριλάβει στα ψηφοδέλτια;
Και το
καταπληκτικότερο όλων: Ξαφνικά ο κ. Βενιζέλος μας λέει πως το μνημόνιο
είναι πάντα υπό διαρκή διαπραγμάτευση και εξέλιξη, ότι μπορούμε να
διαπραγματευθούμε πιο σκληρά.
Επομένως, δεν ισχύει αυτό που
έλεγε πριν από μερικούς μήνες; Ότι δηλαδή «τώρα είναι η ώρα της
διαπραγμάτευσης, δεν υπάρχει διαπραγμάτευση μετά»;
Επιπλέον, ενώ
κατηγορεί όλους τους υπόλοιπους για λαϊκισμό, ο ίδιος κλείνει το μάτι
στους εύπιστους, λέγοντας πως «δεν χρειάζονται απολύσεις, όσο
αναδιατάξεις. Η υποχρέωση που έχουμε από το μνημόνιο είναι να μειώσουμε
το προσωπικό του κράτους κατά 15.000 άτομα. Να σας πω το εξής: Αν
απολύσεις 100.000 άτομα αυτό που κερδίζεις είναι περίπου 1,1 δισ. ευρώ.
Σου χρειάζονται πολύ περισσότερα».
Και επίσης, δηλώνει πως «δεν θα μπουν νέοι φόροι. Δεν θα μπουν σε καμία περίπτωση νέοι φόροι».
Και
επίσης, θυμήθηκε ξαφνικά πως πρέπει να αλλάξει ο νόμος που εξασφαλίζει
γρήγορη παραγραφή, ενώ είναι ο ίδιος ο αρχιτέκτων του άρθρου 86 του
Συντάγματος που οδήγησε στον γνωστό και ντροπιαστικό νόμο περί
«ανευθυνότητας υπουργών».
Και ενώ τα έχει πει όλα αυτά και έχει
αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο μιας νέας διαπραγμάτευσης, λίγο μετά το…
ξεχνάει και (μιλώντας στην Κρήτη την Παρασκευή), ρωτά τη Νέα Δημοκρατία
αν θα καταγγείλει τη σύμβαση και αν, σ’ αυτήν την περίπτωση, θα μπορεί
να πληρώσει μισθούς και συντάξεις τον Ιούνιο.
Καταλήγει επίσης στο συμπέρασμα ότι «η πλειοψηφία του λαού δεν επιθυμεί να γίνει πρωθυπουργός ο Αντώνης Σαμαράς».
Οπότε,
όπως υποστηρίζει, πρέπει ο ίδιος να λάβει την διερευνητική εντολή – και
επομένως πρώτο κόμμα πρέπει να αναδειχθεί το ΠΑΣΟΚ.
Για όλα
έχει κάτι να πει ο κ. Βενιζέλος. Για όλα εκτός από τις δηλώσεις των
συνομιλητών του, που αποτελούν ευθεία παρέμβαση στην εκλογική
διαδικασία.
Προφανώς πιστεύουν – η Λαγκάρντ, ο Τόμσεν, ο Μπαρόζο
– ότι βοηθούν τον άνθρωπο που ουδέποτε τους είπε «όχι» (αντίθετα
υπερθεμάτιζε και εμφανιζόταν βασιλικότερος του βασιλέως), εκτοξεύοντας
διάφορες απειλές.
Φυσικά, οδηγούν στο αντίθετο αποτέλεσμα.
Διότι, ως γνωστόν, οι αρετές της φυλής μας είναι και τα ελαττώματά της.
Ανάμεσά τους, το αψίκορο πάθος και η ιδιοτροπία της στιγμής.
Ειδικά
ο Τόμσεν, έχει πάρει την σκυτάλη από τους Παπανδρέου – Παπακωνσταντίνου
και δυσφημίζει τη χώρα μας, όπου βρεθεί και όπου σταθεί.
Το έπραξε και τις προάλλες, στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στο πλαίσιο της Εαρινής Συνόδου του ΔΝΤ.
Και παρενέβη λέγοντας ότι οι εκλογές θα κρίνουν κατά πόσο θα στηριχθεί και στη συνέχεια η εφαρμογή του προγράμματος!
Προφανώς, έκανε πως δεν άκουσε πως ο κ. Βενιζέλος σκοπεύει να επαναδιαπραγματευτεί μαζί του!
Αλλά, μήπως και ο κ. Βενιζέλος δεν κάνει ότι δεν ακούει τον κ. Τόμσεν;
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου