Εάλω...

Εάλω η ματιά η φλογερή… .ύδωρ την κάπνισε στους αιώνες…

Σώπασε η ευωδιά της φύσης… .ηλεκτρισμός μύρισε… νέκρα…

Κλάμμα απάνω στα κλαδιά ξεκίνησαν τα πτηνά μαδώντας τις... φτερούγες τους… 
Να μην ξαναπετάξω ποτέ,δεν αντέχω αλυσίδα…

Κι ύστερα σιωπή…

Ψυχές ανέβαιναν μουρμουρίζοντας… άσπρισε η νύκτα…

Εάλω κι η ψυχή μου…

Ξέφτισαν όλα… τα ξεφλούδισε η Ιστορία… μαδημένα λόγια διάσπαρτα ηχούν…
Ντροπή!

Κερκόπορτες ανοίγουν ξανά… είναι παιγχνίδι τώρα… συνήθειο ο θάνατος τριγύρω…

ΟΧΙ ΠΑΛΙ… ακούστηκε μια φωνή από την πύλη του Αγίου Ρωμανού… ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ!

Στρατιές τα βλέμματα έσκισαν τον ορίζοντα… άγρια,βαθιά βλέμματα…

Γεννούν τα κλαδιά αητούς… σκιάζουν τη μέρα τα φτερά τους…

ΟΧΙ ΠΑΛΙ… ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ!

Ανοίξτε τις κερκόπορτες… στα ίσια τώρα… σπαθί με σπαθί… βλέμμα με βλέμμα… φλέβα στη φλέβα να ποτίζει…

Εμαθα… θέριεψε το μυαλό… δε με γελούν πια…

Θέλεις το αίμα μου… θα στο χαρίσω… μόνο για να ποτίσει το ξεραμένο και σάπιο δικό σου…

Αυτοκράτορας εγώ πια…. εσείς…. όλοι…. Φρουρά που στέκεται ολόρθια και πολεμά ακόμα… Φλόγα που καίει, δροσίζοντας τις ψυχές…

Βυζάντιο… ποιος μιλα για το Βυζάντιο;…