Ο κ. Τράα και η ΕΣΗΕΑ

Tου Φοίβου Καρζή. 

Την περασμένη Κυριακή στην εφημερίδα Το Βήμα ο συνάδελφος κ. Ζώης Τσώλης δημοσίευσε μια ολοσέλιδη περιγραφή της συνάντησης που είχε με τον μόνιμο εκπρόσωπο του ΔΝΤ στην Αθήνα κ. Μπομπ Τράα. Μου κάνει εξαιρετική και αλγεινή εντύπωση ότι το σώμα των δημοσιογράφων και το συνδικαλιστικό μας όργανο, η ΕΣΗΕΑ, δεν έχει ακόμη εξεγερθεί και απαντήσει στα όσα ανήκουστα καταγράφονται σε αυτό το δημοσίευμα.

Ο κ. Τσώλης μία εβδομάδα νωρίτερα είχε δημοσιοποιήσει έκθεση για προσλήψεις στο δημόσιο τομέα την περίοδο εφαρμογής του Μνημονίου, σε πλήρη αντίθεση όχι μόνον με τις δεσμεύσεις αλλά και με τις δημόσιες τοποθετήσεις κορυφαίων πολιτικών παραγόντων. Ο κ. Τράα τον κάλεσε και, ούτε λίγο ούτε πολύ, με ανοίκειο τρόπο

Α. τον εγκάλεσε για τη δημοσίευση,

Β. του ζήτησε να αποκαλύψει τις πηγές του και

Γ. τον απείλησε, με την προσθήκη ότι «δεν θα ξαναμιλήσουν» στην εφημερίδα του και ότι «έχουν κι άλλες εφημερίδες» ως συνομιλητές.

Και τα τρία αφορούν όχι μόνον το συνάδελφο που έγινε αντικείμενο ενός πρωτοφανούς (και εδώ η χρήση της λέξης δεν είναι πληθωριστική) θεσμικού bullying από τον κ. Τράα, ούτε μόνον την εφημερίδα του. Αφορούν τους Έλληνες δημοσιογράφους και τους δημοσιογράφους συνολικά, τους εντολείς του κ. Τράα, δηλαδή τον οργανισμό που εκπροσωπεί, αλλά κατεξοχήν το δικαίωμα στην ελευθεροτυπία και το δημόσιο συμφέρον.

Ας περιγράψουμε ορισμένα από αυτά που αυτονοήτως θα έπρεπε να έχει πράξει με δική της πρωτοβουλία ήδη από την Κυριακή η Ένωση Συντακτών, αλλά και ο αρμόδιος για τον Τύπο υπουργός Επικρατείας ή ο κυβερνητικός εκπρόσωπος:

Α. Να έχουν καλέσει τον κ. Τράα να διαψεύσει ότι πήρε μια τέτοια αδιανόητη πρωτοβουλία.

Β. Σε αντίθετη περίπτωση, να του έχουν ζητήσει μια δημόσια συγγνώμη από τον κ. Τσώλη και, επίσης, από το αναγνωστικό κοινό και τους Έλληνες πολίτες.

Γ. Να έχουν εξηγήσει στον κ. Τράα ότι εάν δεν συνέβαινε τίποτε από τα δύο (διάψευση ή απολογητική δήλωση) η Ένωση Συντακτών θα καλούσε τα μέλη της να παύσουν να καλύπτουν δηλώσεις, συνεντεύξεις, ομιλίες ή άλλες δραστηριότητες του ιδίου ή άλλων εκπροσώπων του ΔΝΤ, μέχρι να δώσουν τις απαραίτητες εξηγήσεις.

Δ. Να έχουν απευθυνθεί στο ΔΝΤ διαμαρτυρόμενοι για τη στάση του θεσμικού εκπροσώπου του έναντι του Τύπου και ζητώντας να ληφθούν μέτρα για την επανόρθωση και την αποφυγή επανάληψης.

Ε. Να έχουν απευθυνθεί στις διεθνείς ενώσεις Τύπου, ζητώντας να ασκήσουν αντίστοιχη πίεση στο ΔΝΤ.

Είναι θέμα κάθε οργανισμού, φορέα, αρχής ή επιχείρησης να προχωρεί σε εσωτερικές διαδικασίες διερεύνησης διαρροών και να εφαρμόζει τις πολιτικές που επιτρέπει ο νόμος για την αποφυγή τους. Δεν είναι ούτε δικαίωμα, ούτε διακριτική ευχέρεια της κάθε ατομικής ή συλλογικής έκφρασης φορέων να ασκούν εκφοβισμό, να απειλούν, να επιχειρούν να τρομοκρατήσουν και να καταπτοήσουν δημοσιογράφους, χωρίς καν να παρέχουν στοιχεία διάψευσης ή διόρθωσης ενός δημοσιεύματος. Αναρωτιέμαι, νομίζω εύλογα, αν ο κ. Τράα θα είχε διανοηθεί να κάνει το ίδιο αν η έκθεση είχε διαρρεύσει και δημοσιευτεί στην De Telegraaf ή την Algemeen Dagblad (τις μεγαλύτερες εφημερίδες της χώρας του, της Ολλανδίας), για να μη πω τι ακριβώς θα του συνέβαινε αν είχε την έμπνευση να κάνει το ίδιο με κάποιο δημοσιογράφο των Financial Times.

Και η ΕΣΗΕΑ, που παλιότερα είχε οδηγήσει τον κλάδο σε κινητοποιήσεις κατά του Μνημονίου, χωρίς να αναρωτηθεί εάν έχει την εντολή να υποκαθιστά την κυβέρνηση για λογαριασμό ενός κλάδου, καλύτερα θα είναι, αντί να φαντασιώνεται grande politique, να κάνει με καλύτερα ανακλαστικά το στοιχειώδες καθήκον της: να προασπίζεται την ελευθεροτυπία και τους δημοσιογράφους που παρεμποδίζονται στην άσκηση του επαγγέλματός τους.

  Protagon.gr