.Η κυβέρνηση ρίχνει βενζίνη στη φωτιά της ύφεσης!

Τι δήλωσε ο καθηγητής οικονομικής θεωρίας Γιάννης Βαρουφάκης για τα νέα μέτρα. Τι προτείνει για την αντιμετώπιση της ύφεσης.

Ο καθηγητής οικονομικής θεωρίας μίλησε στην τηλεόραση του ΑΝΤ1 και σχολίασε τα νέα μέτρα. Χαρακτηριστικά ανέφερε ότι ρίχνουν "βενζίνη στη φωτιά της ύφεσης", συμπληρώνοντας ότι η κυβέρνηση έχει λάθος στόχους.

"Η τραγωδία της Ελλάδας είναι ότι τρία χρόνια τώρα είναι ότι έχουμε λάθους στόχους που προσπαθούσε να τους επιτύχουμε με καταστροφικά μέσα", δήλωσε χαρακτηριστικά.

"Εδώ και τρία χρόνια έχουμε λάθος στόχους που προσπαθούμε να επιτύχουμε με λάθος μέσα. Η επιμήκυνση είναι παράταση σε μια δανειακή συμφωνία που εξ ορισμού δεν μπορεί να βγει.

Η πτώχευση του ελληνικού δημοσίου γίνεται πιο βαθιά και παρατείνεται στο μέλλον. Κανείς δεν πρόκειται να αγοράσει τα προς ιδιωτικοποίηση φιλέτα στο άμεσο μέλλον. Παρατείνεται κοινώς η καθίζηση της ελληνικής οικονομίας", ανέφερε.

"Οι Ευρωπαίοι θα βρεθούν αντιμέτωποι με την πλήρη αποτυχία ενός συστήματος που έχουν επιβάλλει στην Ελλάδα".

Στη συνέχεια, επανέλαβε τις προτάσεις του:

-Τα χρήματα που θα δοθούν στις τράπεζες να μην καταγραφούν στο ελληνικό δημόσιο χρέος.-Άμεση διασύνδεση του ρυθμού αποπληρωμών των δανείων μας στην Τρόικα στο ρυθμό. ανάπτυξης της χώρας ή τουλάχιστον στο ρυθμό συρρίκνωσης της χώρας

-Outsourcing των αδιάθετων πόρων του ΕΣΠΑ, ύψους 12 δισ. ευρώ, στην Ευρωπαική Τράπεζα Επενδύσεων, η οποία θα αναλάβει τη διενέργεια άμεσων επενδύσεων στην Ελλάδα.

Από Χάρρυ Κλυνν

Μας απαγορεύτηκε ακόμη και η αναφορά της λέξης "επιμήκυνση".

Μιλώντας στην εφημερίδα «les Echos», ο Γάλλος υπουργός των Οικονομικών Πιερ Μοσκοβισί, ξεκαθάρισε πως αποχώρηση μέλους από την ευρωζώνη συνιστά απειλή για το σύνολό της, με πολύ σοβαρό το ενδεχόμενο της διάχυσης του φαινομένου.Ειδικά στην περίπτωση της Ελλάδας κάτι τέτοιο θα προκαλούσε πραγματικό "σοκ". 
Ο κ. Μοσκοβισί είπε επίσης οτι, "η συνάντηση που είχαν την προηγούμενη εβδομάδα η καγκελάριος Μέρκελ και ο πρόεδρος Ολάντ υπήρξε σε εξαιρετικό βαθμό ωφέλιμη", θέλοντας να δείξει ότι το ελληνικό ζήτημα απασχόλησε με θετικό τρόπο και την συνάντηση Μέρκελ – Ολάντ.
Το κλίμα σε Ευρωπαϊκό επίπεδο φαίνεται οτι αρχίζει να αλλάζει. Ακόμη  και οι  Ολλανδοί αλλάζουν στάση, όπως προέκυψε και από την προχθεσινή συνάντηση του υπουργού των Οικονομικών Γ. Στουρνάρα με τον υπουργό Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Ολλανδίας Μπεν Κνάπεν.
Παρ'όλα  αυτά στελέχη του υπουργείου ανέφεραν, πως η ολλανδική πλευρά προέτρεψε την ελληνική  να αποφεύγει να χρησιμοποιεί τη λέξη "επιμήκυνση", διότι αυτή αποτελεί "κόκκινο πανί" για τούς  Βορειοευρωπαίους. Αντ'αυτής πρότειναν την χρήση του όρου "frontloading". Ορος που θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως "εμπροσθοβαρής εκταμίευση των δόσεων".
Η συγκεκριμένη πρόταση των Ολλανδών συζητήθηκε μεν κατά τη συνάντηση των δύο ανδρών, αλλά οι αποφάσεις θα ληφθούν από την τρόικα.

ΞΕΥΤΙΛΑ!

του Θ. Καρτερού*

Επί δεκαετίες οι λυκάνθρωποι της δεξιάς έτρωγαν κόσμο και κοσμάκη, χόρταιναν, πλούτιζαν κι εξουσίαζαν, προστατεύοντας την πατρίδα από τους κομμουνιστές. Ο κομμουνιστικός κίνδυνος ξέπλενε όλε τις αμαρτίες τους, βόλευε όλες τις ατιμίες τους και δικαιολογούσε όλα τα εγκλήματά τους. Με αποτέλεσμα να τον έχουν κάνει λάστιχο αυτό το κίνδυνο, που ούτε οι ίδιοι τον πίστευαν, και να φτάσουμε στην κορυφαία πατριωτική έγερση των συνταγματαρχών –από την κοιλιά κι από την κεφάλα τους ξεπήδησαν κι αυτοί, για να τσακίσουν τον κομμουνισμό, τρομάρα τους.

Έκτοτε αποδείχτηκε πολλές φορές ότι μια πολιτική αίσχους έχει πάντα ανάγκη από το αίσχος ενός κινδύνου. Πώς να περάσεις ας πούμε σήμερα τη φτώχεια, την εξαθλίωση, την περιφρόνηση της δημοκρατίας , την υπεροψία της αλλοδαπής τρόικας και τη δουλικότητα της εγχώριας, χωρίς να υπάρχει το Κακό που παραμονεύει και τη χώρα υπονομεύει; Πάρε λοιπόν να 'χεις –το λόμπι της δραχμής. Το ξεκίνησε ο Παπανδρέου, το τάισε ο Βενιζέλος, το χάιδεψε ο Κουβέλης και τώρα το...

αμολάει κατά πάνω μας ο Σαμαράς. Ο οποίος σώζει τη χώρα από το δικό τους θηρίο με τις δικές μας θυσίες.

Το λόμπι της δραχμής έχασε ένα αποφασιστικό γύρο, είπε μετά τη συνάντησή του με το Παπούλια ο απίστευτος. Τηρούμε τις δεσμεύσεις μας, είπε χτες ο ανεκδιήγητος. Ποιες δεσμεύσεις εννοεί; Την αποκατάσταση των χαμηλών συντάξεων; Την ενίσχυση των κοινωνικών επιδομάτων; Την προστασία των ειδικών μισθολογίων και ειδικά των μισθολογίων των ένστολων; Τη σκληρή, ή έστω τη μαλακή αναδιαπραγμάτευση του μνημονίου; Την ανατροπή της συνταγής που ισοπεδώνει τη χώρα, σύμφωνα με τις λεξούλες του;

Τι λέτε καλέ; Τώρα πρέπει να κάνει ακριβώς τα αντίθετα από όσα δεσμεύτηκε, γιατί ελλοχεύει το λόμπι, ο Τσίπρας, η δραχμή. Υποσχεθήκαμε ότι θα κάνουμε τα πάντα για να μη βγει η χώρα από το ευρώ, είπε χτες ο αρχιστράτηγος της σωτηρίας μας. Ποια πάντα βρε Πινόκιο, που φτάνει η μύτη σου μέχρι τις Βρυξέλλες; Τι σχέση έχουν τα πάντα που υποσχέθηκες με τα πάντα που διαπράττεις; Και πότε υποψίασες όσους σε ψήφισαν για τα πάντα που τους –και μας- ετοιμάζεις; Κι έχεις από πάνω το θράσος να δεσμεύεσαι –εσύ!- ότι το πακέτο που μας έρχεται είναι το τελευταίο.

Ξευτίλα!

*Δημοσιεύθηκε στην «Αυγή» την Παρασκευή 31 Αυγούστου 2012

Από ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ Ε.ΠΑ.Μ.

Διαχειριστές της... επόμενης χρεοκοπίας

του Σταύρου Χριστακόπουλου

Αν κάποιος παρακολουθήσει προσεκτικά τη διεθνή συζήτηση για την Ελλάδα – και όχι τους τρομολαγνικούς εκβιασμούς που η ίδια η τρικομματική συγκυβέρνηση πρακτορεύει στο εσωτερικό – θα διαπιστώσει ότι σε γενικές γραμμές υπάρχει πράγματι ένα πλάνο πάνω στο οποίο όλοι διαβουλεύονται και, πιθανότατα, διαπραγματεύονται. Η βάση της συζήτησης είναι, κατ’ αρχάς, η οικονομία, η οποία πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο.

Όπως σημειώνουν οι Financial Times στο χθεσινό τους editorial: «Οι διπλωματικές προσπάθειες στα τέλη του καλοκαιριού από την Ελλάδα, προς το παρόν, είχαν μικρότερο αντίκτυπο ως προς το μέλλον της χώρας στην ευρωζώνη από ό,τι η ίδια η οικονομική της κατάσταση, η οποία συνεχίζει να αλλάζει – κυρίως προς το χειρότερο, αλλά με τέτοιο τρόπο που μπορεί να προκαλέσει τους ευρωσκεπτικιστές».

Το κύριο πρόβλημα που γενικώς διαπιστώνεται λοιπόν είναι η συνεχιζόμενη ύφεση, η οποία θα επιδεινωθεί με τη λήψη των νέων κυβερνητικών μέτρων, αλλά και των επόμενων που σίγουρα...

θα χρειαστούν. Συνεπώς οι δημοσιονομικοί στόχοι απομακρύνονται πάλι από το βεληνεκές του ελληνικού προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής.

Ο μόνος δείκτης που δείχνει βελτίωση, ύστερα από τις αιματηρές θυσίες του ελληνικού λαού, είναι η μείωση του περίφημου «πρωτογενούς ελλείμματος» (δηλαδή το έλλειμμα πριν από τη πληρωμή των τόκων για το χρέος). Τι σημαίνει αυτή η εξέλιξη, σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα:

«Οι ισορροπίες στην προσπάθεια στήριξης θα αλλάξουν σημαντικά εάν η Αθήνα πετύχει σύντομα μηδενισμό του πρωτογενούς ελλείμματος. Δεν θα χρειάζεται βοήθεια για να πληρώσει μισθούς και συντάξεις. Το πακέτο στήριξης θα χρησιμοποιείται μόνο για να πληρώνονται οι πιστωτές. Η διακοπή της χρηματοδότησης θα είναι λιγότερο επώδυνη. Να είστε σίγουροι ότι θα υπάρξει επιβεβλημένηαναδιάρθρωση του χρέους, αλλά θα είναι λιγότερο επώδυνη από ό,τι εάν υπήρχε σημαντικό κενό χρηματοδότησης».

Κοινώς το κύριο άρθρο της εφημερίδας αναγγέλλει αυτό που από καιρό επισημαίνουμε ότι είναι ηαναπόφευκτη εξέλιξη εν όψει της διαπιστωμένης και μη αναστρέψιμης αδυναμίας εξυπηρέτησης του χρέους: μια νέα χρεοκοπία, της οποίας το μοντέλο προφανώς βρίσκεται υπό συζήτηση, αν δεν είναι ήδη αποφασισμένο.

Ο στόχος, λοιπόν, της επίτευξης του πρωτογενούς πλεονάσματος δεν αφορά την ικανότητα της Ελλάδας να λειτουργεί με λιγότερες «εξαρτήσεις», όπως ισχυρίζονται οι προπαγανδιστές των... συμβεβλημένων με την τρόικα ΜΜΕ, αλλά τη διαχείριση της επόμενης χρεοκοπίας.

«Εντός ευρώ»...

Όπως αποκαλύφθηκε με την κυβερνητική «διαρροή» στην ίδια εφημερίδα προ ολίγων ημερών και όπως σημειώσαμε αμέσως μετά, οι «ιδέες» της κυβέρνησης για «επιμήκυνση» χωρίς υποχρέωση της ευρωζώνης για περαιτέρω παροχή δανείων συμπίπτουν με την άποψη των περισσοτέρων παραγόντων της ευρωζώνης και, φυσικά, της Γερμανίας, η οποία έχει αποκλείσει το περίφημο «τρίτο πακέτο».

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον όμως έχει μια άλλη παράγραφος από το άρθρο των FT:

«Το κρίσιμο είναι ότι η χρεοκοπία δεν θα οδηγήσει κατ’ ανάγκην και σε έξοδο από το ευρώ. Από τη στιγμή που θα ολοκληρωθεί η ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών, και ειδικότερα εάν η ευρωζώνη προχωρήσει στην τραπεζική ενοποίηση, τότε η Αθήνα δεν θα έχει τίποτα να κερδίσει με την απομάκρυνση από το ευρώ, ακόμη και σε περίπτωση χρεοκοπίας».

Επομένως, τι πρόκειται να συμβεί; Ιδού μια πρώτη απάντηση:

«Ο ιδιωτικός τομέας ίσως υποστεί μία δύσκολη προσαρμογή, αλλά ρεαλιστικά το χειρότερο σενάριο είναι μία κατάσταση σαν του Μαυροβουνίου, όπου η οικονομία λειτουργεί αποκλειστικά με ευρώ αν και η χώρα δεν είναι μέλος της ευρωζώνης. Μία τέτοια κατάσταση θα είναι αρκετά ταπεινωτική και η Ελλάδα θα πρέπει να στοχεύει ψηλότερα. Η νέα δραχμή, όμως, ενδέχεται να είναι λιγότερο πιθανή από ό,τι νομίζουν οι αγορές».

Τι μας λένε οι... ποιητές επί της ουσίας;

● Η οικονομία σας είναι κατεστραμμένη και δεν αναμένεται να ανακάμψει. Αντιθέτως η επιδείνωσή της μάλλον θα ενισχύσει τους ευρωσκεπτικιστές.

● Στη γωνία σάς περιμένει η επόμενη χρεοκοπία, επομένως φτιάξτε τώρα πρωτογενές πλεόνασμα για να μπορείτε να πληρώνετε μισθούς και συντάξεις – όσες θα έχουν απομείνει δηλαδή μετά τα αλλεπάλληλα «κουρέματα» και για όσους έχουν μισθούς με την ανεργία στο ενάμισι εκατομμύριο άτομα.

● Επειδή, λοιπόν, μετά τις «αγορές», κλείνει και η θεσμική ευρωπαϊκή δανειακή κάνουλα, φροντίστε να τα βολεύετε όπως μπορείτε. Αν συνεχιστεί το δανειακό πρόγραμμα, αυτό θα πηγαίνει κατά πλήρη αποκλειστικότητα στην εξυπηρέτηση των δανείων – μέχρι τώρα πήγανε εκεί μόλις το... 85%.

Και αν η οικονομία σας καταστράφηκε ύστερα από δυόμισι χρόνια μνημονίων, δεν τρέχει τίποτε. Εμείς φροντίζουμε να παραμείνετε στο... ευρώ. Ολόκληρη Κίνα άλλωστε γι’ αυτό ανησυχεί – και ο πρόεδρός της το λέει στην ίδια τη Μέρκελ:

«Η ευρωπαϊκή κρίση χρέους συνέχισε πρόσφατα να επιδεινώνεται, προκαλώντας μεγάλες ανησυχίες στη διεθνή κοινότητα. Ειλικρινά, είμαι κι εγώ ανήσυχος. Υπάρχουν δύο κύριες ανησυχίες: κατ’ αρχάς αν η Ελλάδα θα εγκαταλείψει την ευρωζώνη. Και κατόπιν, αν η Ιταλία και η Ισπανία θα λάβουν ολοκληρωμένα μέτρα ανάκαμψης».

Ιεραρχικά πρώτη ανησυχία της Κίνας λοιπόν η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ. Την ίδια ανησυχία συμμερίζεται ο υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας Πιερ Μοσκοβισί:

«Είμαι βέβαιος ότι η αποχώρηση μέλους από την ευρωζώνη συνιστά μία απειλή για το σύνολό της, συνοδευόμενη μάλιστα από την αρνητική επίπτωση της δυνητικής διάχυσης του φαινόμενου». Συνεπώς «δεν πρέπει να ελαχιστοποιείται το σημαντικό σοκ που αντιπροσωπεύει τυχόν ελληνική έξοδος από την ευρωζώνη».

Και αν νομίζετε ότι στο σημείο αυτό η Γαλλία διαφωνεί με τη Γερμανία, κάνετε λάθος. Σύμφωνα με τον Λαρς Φελντ, σύμβουλο της Μέρκελ και έναν εκ των «πέντε σοφών» συμβούλων της γερμανικής κυβέρνησης, το ενδεχόμενο πλήρους διάλυσης της Ευρωζώνης θα κόστιζε στη Γερμανία μέχρι και το 10% του ΑΕΠ της. Στο πλαίσιο αυτό μια ελληνική έξοδος από το ευρωνόμισμα θα ενείχε, κατά τον ίδιο, τεράστιο ρίσκοεκδήλωσης ντόμινο, άρα το κόστος της δεν μπορεί να θεωρείται αμελητέο για τη Γερμανία.

...«για να μην τα χάσετε όλα»!

Στο ίδιο κλίμα κινείται και η ανάλυση του καθηγητή Οικονομικών Καρλ Γουίλαν στο Forbes, ο οποίος σημειώνει πως «πρέπει να σταματήσουμε να συγχέουμε τη χρεοκοπία με την έξοδο από το ευρώ». Κι αυτό διότι:

«Η κατάλληλη αντιμετώπιση του διογκούμενου και μη βιώσιμου ελληνικού χρέους είναι η παραγραφή του και όχι η ενίσχυσή του με νέα δάνεια ή με την απαίτηση εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη».

Εξ άλλου «εξαναγκάζοντας μια ελληνική έξοδο, πολύ πιθανό να προκαλούνταν μια πολύ μεγαλύτερηαναδιάρθρωση των χρεών που η Ελλάδα οφείλει στην ευρωζώνη σε σχέση με μία συντεταγμένη αναδιάρθρωση εντός του ευρώ. (...) Παρά τα όσα έχουν λεχθεί από Ευρωπαίους αξιωματούχους περί διαχειρίσιμου κόστους της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, στην πραγματικότητα η έξοδος της χώρας από  το κοινό νόμισμα θα πυροδοτούσε εκ νέου την κρίση».

Με άλλα λόγια, «χρεοκοπήστε τους εντός ευρώ για να μην τα χάσετε όλα»!

Όπως λοιπόν ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί, μπορεί πολλοί αξιωματούχοι στην ευρωζώνη να θεωρούν ότι η έξοδος της Ελλάδας από το νόμισμα θα ήταν μια θεμιτή, διαχειρίσιμη – και ίσως ωφέλιμη γι’ αυτούς – επιλογή, ωστόσο δύσκολα μπορεί να υποτιμηθεί ο κίνδυνος του αγνώστου, αφού ποτέ πριν δεν έχει υπάρξει ανάλογο προηγούμενο που να μπορεί να χρησιμοποιηθεί για ασφαλή πρόβλεψη.

Το συμπέρασμα απ’ όλα αυτά είναι μάλλον... προφανές: Η Ελλάδα, ακόμη και πεσμένη στο καναβάτσο, έχει διαπραγματευτική ισχύ. Απλώς η κυβέρνηση δεν τη βλέπει ή δεν έχει τα κουράγια να την ασκήσει. Προφανώς προτιμά τον ρόλο του διαχειριστή της επόμενης – και, προφανώς, όχι τελευταίας – χρεοκοπίας. Αρκεί αυτή να είναι εντός ευρώ. Όλα τα άλλα, προφανώς, παρέλκουν...

από το "ΠΟΝΤΙΚΙ"

ΕΡΩΤΗΣΗ Προς τον Υπουργό Εσωτερικών: «Τι μέτρα σκοπεύει να λάβει το Υπουργείο Εσωτερικών για την εύρυθμη, νόμιμη, αποδοτική και πραγματικά αναπτυξιακή λειτουργία των αναπτυξιακών εταιρειών στη Στερεά Ελλάδα»

Στη συνεδρίαση  της 23/8/2012 του  Περιφερειακού Συμβουλίου Στερεάς Ελλάδας  ετέθησαν θέματα νομιμότητας των Αναπτυξιακών Επιχειρήσεων, «Αναπτυξιακή Διαχειριστική Στ.Ελλάδας-Θεσσαλίας (ΑΝΔΙΑ), Αναπτυξιακή Φθιώτιδας ΑΕ (ΦΘΙΩΤΙΚΗ ΑΕ), Αναπτυξιακή Εύβοιας ΑΕ (ΕΥΒΟΙΚΗ ΑΕ), Αναπτυξιακή Φωκίδας (ΦΩΚΙΚΗ ΑΑΕ), Βοιωτική Ανώνυμη Εταιρεία Περιφερειακής Ανάπτυξης & Επενδύσεων (ΒΕΑΠΑΕ-ΒΟΙΩΤΙΚΗ ΑΕ), και ΕΥΡΥΤΑΝΙΑ ΑΕ, στις οποίες κύριος μέτοχος είναι η Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση Στερεάς ΕλλάδαςΣτο Περιφερειακό Συμβούλιο ετέθη επίσης  θέμα και για στέλεχος-τριπλοθεσίτη της ΑΝΔΙΑ, (μόνιμος Δημόσιος Υπάλληλος Περιφερειακής Ενωσης Δήμων-Δντής ΤΕΔΚ Βοιωτίας, Δ/νων Σύμβουλος στην εταιρεία  ΑΝΔΙΑ και Yπεύθυνος έργου σε Πρόγραμμα του ΥΠΑΝ) για το οποίο σας έχουμε υποβάλλει και σχετική ερώτηση . 

Πρόσφατα δε  έγινε και  προσφυγή στην Επιτροπή του άρθρου 18 για την υπογραφή Προγραμματικής Σύμβασης του Περιφερειακού Συμβουλίου Στ.Ελλάδας με την Αναπτυξιακή Εύβοιας ΑΕ ύψους 450.000€.

Επειδή

Α) Ως Βουλευτές της Περιφέρειας δεχόμαστε καταγγελίες, για παρανομίες στην λειτουργία τους και ενδεχόμενες παραλείψεις των αιρετών και των δημοσίων ελεγκτικών αρχών.

Β) οι Αναπτυξιακές Επιχειρήσεις : ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΕΥΒΟΙΑΣ ΑΕ, ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ ΑΕ, η ΒΟΙΩΤΙΚΗ (ΒΕΑΠΑΕ) ΑΕ (με κύριο μέτοχο την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας και προέδρους αυτών αιρετούς μέλη του ΠΣ), δεν  έκαναν – ως όφειλαν - προσαρμογή του καταστατικού τους σύμφωνα με τον νόμο Ν.3463/06, οι προθεσμίες και παρατάσεις προσαρμογής έχουν εκπνεύσει ήδη από το 2010, και συνεχίζουν να συνάπτουν συμβάσεις με το Ελληνικό Δημόσιο

Γ) οι Ανώνυμες Εταιρείες της Περ. Αυτοδιοίκησης Στ. Ελλάδας, «Αναπτυξιακή ΦΩΚΙΚΗ ΑΕ», «Βοιωτική (ΒΕΑΠΑΕ) ΑΕ» (εταιρεία ΟΤΑ ανενεργή), έχουν (3) τρεις ζημιογόνες χρήσεις στον Ισολογισμό τους και σύμφωνα με τον νόμο έπρεπε να έχουν κλείσει, ενώ η Ανώνυμη Εταιρεία με την επωνυμία «ΕΥΡΥΤΑΝΙΑ ΑΕ» είναι ανενεργή εδώ και 10 χρόνια, έχει 5 (;) ζημιογόνες χρήσεις και δεν δημοσιεύει Ισολογισμό από το 2006 και

Δ) οι εταιρείες αυτές διαμορφώνουν στην κοινή γνώμη την εικόνα μηχανισμών ανομίας, διαφθοράς και διαπλοκής, πλήττοντας τον θεσμό της  Αυτοδιοίκησης ,

                      

ερωτάται ο κ. Υπουργός:

1. Ελέγχει το Υπουργείο του την νομιμότητα λειτουργίας των ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΕΥΒΟΙΑΣ ΑΕ, ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ ΑΕ, η ΒΟΙΩΤΙΚΗ (ΒΕΑΠΑΕ) ΑΕ ; Πως προχωρούν στην σύναψη συμβάσεων έργων και προγραμμάτων του ΕΣΠΑ, του Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης, Εταιρείες που έπρεπε να βρίσκονται σε εκκαθάριση ; Αρκείται το Δημόσιο στην κατά δήλωση τους νομιμότητα της λειτουργία τους ;   

2. Γιατί δεν εφαρμόζονται όσα προβλέπει το άρθρο 194 του ν.  3852/2010 για τις επιχειρήσεις «Αναπτυξιακή ΦΩΚΙΚΗ ΑΕ», «Βοιωτική (ΒΕΑΠΑΕ) ΑΕ» «ΕΥΡΥΤΑΝΙΑ ΑΕ» της Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης; Δεν συνιστά παράβαση καθήκοντος για τους αιρετούς που δεν εφαρμόζουν τον νόμο ;

3. Έχει γίνει έλεγχος νομιμότητας της λειτουργίας των αναφερομένων Αναπτυξιακών Εταιρειών από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση Θεσσαλίας-Στερεάς Ελλάδας ;  Έχει λάβει γνώση για τις καταγγελίες νομιμότητας λειτουργίας των ΑΝΕΤ η ΓΓ της Αποκεντρωμένης Διοίκησης κ. Γερακούδη ; Έχει ελέγξει την τήρηση του ν. 3463/06, και του ν. 3852/2010 στις αναφερόμενες περιπτώσεις και τι μέτρα έχει λάβει για περιπτώσεις μη τήρησης αυτών ; Ο περιφερειάρχης κ. Κ. Περγαντάς και οι αιρετοί-Πρόεδροι των αναφερομένων εταιρειών, έχουν τηρήσει την νομιμότητα και τα όσα προβλέπει ο νόμος περί εκκαθάρισης-λύσης των εταιρειών αυτών ;

4. Εάν οι αναφερόμενες αναπτυξιακές και οι αιρετοί-νόμιμοι εκπρόσωποι αυτών, παραβλέπουν την νομοθεσία χωρίς κυρώσεις, πώς τηρείται από το Ελληνικό Δημόσιο η αρχή της ισονομίας στην αντιμετώπιση των Αναπτυξιακών Εταιρειών έναντι άλλων φορέων, και πως νομιμοποιούνται οι εταιρείες αυτές να συμβάλλονται με το Ελληνικό Δημόσιο με συμβάσεις δεκάδων εκατομμυρίων Ευρώ ;

5. Συνιστά προνομιακή μεταχείριση από πλευράς ΥΠΕΣ το γεγονός ότι σε όλες τις παραπάνω  περιπτώσεις  πρόκειται για  σχήματα της Αυτοδιοίκησης και οι εμπλεκόμενοι σε αυτά είναι αιρετοί ; 

6.Γιατί δεν έχει δημιουργηθεί το Μητρώο Επιχειρήσεων των OTA με κριτήρια και κανόνες, που θα μπορούσε να σταθεί φραγμός σε τέτοια φαινόμενα ανομίας; Πότε προβλέπεται να ενεργοποιηθεί;

7. Πως ελέγχεται ο τριπλοθεσίτης κρατικός υπάλληλος στην αναφερόμενη περίπτωση ; Θα ελέγξει τo ΥΠΕΣ την ΠΕΔ για τους υπαλλήλους που απασχολεί, την εργασία που αποδίδουν, εάν έχουν την έγκρισή της για άλλη  απασχόληση ; και

8 .Θα αποδώσει ευθύνες το ΥΠΕΣ για να κάνει πράξη τον εξορθολογισμό της Δημόσιας Διοίκησης, για να αντιμετωπίσει τα φαινόμενα διαφθοράς και σπατάλης του Δημοσίου χρήματος όπως διατείνεται ο Πρωθυπουργός ;

Οι  Ερωτώντες  Βουλευτές

Αποστόλου Βαγγέλης

Κυριακάκης Βασίλης

Σταθάς Γιάννης 

Η Τρόϊκα έρχεται για να εξετάσει την πορεία του ελλείμματος και των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων

O εκπρόσωπος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Τζέρι Ράις, δήλωσε σήμερα, οτι στα μέσα της επόμενης εβδομάδας επιστρέφει η αποστολή της τρόικας στην Αθήνα,   για να συζητήσει με τις ελληνικές αρχές, τα δεδομένα και τις προοπτικές της σημερινής κατάστασης.

Ο εκπρόσωπος ανέφερε ότι ο έλεγχος του προγράμματος θα επικεντρωθεί στο στόχο για τον περιορισμό του ελλείμματος καθώς και στην πρόοδο που έχει σημειωθεί στην εφαρμογή των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων για την τόνωση της απασχόλησης και των διαρθρωτικών μέτρων που θα επιτρέψουν στην Ελλάδα να επιστρέψει σε τροχιά βιώσιμης ανάπτυξης, καθώς και για το σχεδιασμό των επόμενων βημάτων.
Ο κ. Ράις, απαντώντας σε σχετικές ερωτήσεις, τόνισε ότι αυτή την στιγμή δεν είναι σε θέση να προσδιορίσει το χρονικό διάστημα παραμονής των μελών της τρόικας στην ελληνική πρωτεύουσα και ότι αυτό θα εξαρτηθεί από τις συζητήσεις και την πρόοδο που θα επιτευχθεί. Επίσης, είπε ότι δεν γνωρίζει για το πότε θα είναι έτοιμη η έκθεση της τρόικας ώστε να δοθεί στα μέλη του συμβουλίου του Ταμείου και στη συνέχεια να δημοσιοποιηθεί. Πρόσθεσε ότι αυτή είναι πάντα η τακτική που ακολουθείται και από τους Ευρωπαίους συνεργάτες και θα γίνει (η ετοιμασία της έκθεσης) όταν "όλα θα ξεκαθαριστούν", επισήμανε χαρακτηριστικά.
Τέλος, ο κ. Ράις επιβεβαίωσε την χθεσινή τηλεφωνική επικοινωνία που είχε ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, με την επικεφαλής του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, υποστηρίζοντας ότι "δεν είναι κάτι το ασυνήθιστο" και πως συζήτησαν την όλη κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, αλλά και γενικότερα της ευρωζώνης. Ο εκπρόσωπος του Ταμείου σημείωσε ότι ήταν μια "ιδιωτική συνομιλία" και δεν θέλησε να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες.
Κι όποιος κατάλαβε... κατάλαβε!!!

Εάν λέτε αλήθεια για το ΤΤ κύριε Στουρνάρα, γιατί είναι ακόμα ελεύθερος ο Παπακωνσταντίνου, ο Προβόπουλος, ο Παπαδόπουλος;

Η απλή αλήθεια με αριθμούς.

Το 9μηνο του 2009, αυτός ο παλιάνθρωπος, ο κουρασμένος, ο βούδας της Ραφήνας, άφησε το ίδρυμα με …κέρδη 160 εκ. Ευρώ! Έχοντας μάλιστα περάσει τους παγκόσμιους κραδασμούς από την κατάρρευση της Lehman. Οι δείκτες του ΤΤ το έφερναν πανευρωπαϊκά στην πρώτη τετράδα.

Έπειτα, ανέλαβαν οι “ξεκούραστοι”. Ο κύριος Κλέων Παπαδόπουλος με την φυσική επιστασία του κυρίου Προβόπουλου και την πολιτική του κυρίου Παπακωνσταντίνου. Δείτε τα αποτελέσματα του 2011.

Αυτό στην γλώσσα των επιχειρήσεων ονομάζεται ανελέητο πλιάτσικο. Σε μία τράπεζα συνυφασμένη με την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών. Με τον “κουμπαρά” της οικογένειας.

Σήμερα ο κύριος Στουρνάρας χωρίς να δίνει συγκεκριμένες απαντήσεις, βάσει “απόρρητων εκθέσεων” του …Προβόπουλου και του ΤΧΣ, μας λέει ότι το ΤΤ δεν είναι βιώσιμο! Δηλαδή τα αποτελέσματα του είναι ακόμα χειρότερα από την χρήση του 2011. Χωρίς να απαντά στον κοινοβουλευτικό έλεγχο.

Θα κάνουμε λοιπόν εμείς τον συνήγορο του διαβόλου κύριε Στουρνάρα και θα εστιάσουμε σε συγκεκριμένα θέματα.

• Φταίει το κούρεμα των ομολόγων που κατείχε. ΓΙΑΤΙ ΤΟΤΕ ΠΟΥΛΗΘΗΚΕ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΡΟ ΚΙΝΔΥΝΟΥ (CDS) που θα είχε διασφαλίσει την θέση της τράπεζας; Πιθανό (sic) κακούργημα που δεν παραγράφεται λόγω των κωμικών αποφάσεων του ΔΣ της τράπεζας για απαλλαγή από ποινικές ευθύνες των μελών της διοίκησης.

• Φταίει η αγορά ομολόγων τα οποία μετέπειτα κουρεύτηκαν. Θαυμάσια. Ποινική δίωξη αυτών που αποφάσισαν την αγορά των ομολόγων ενώ η χώρα ήδη βρισκόταν υπό καθεστώς μνημονίου (ΔΝΤ). Εάν υπάρχουν σχετικές αποφάσεις του ΔΣ (που θα έπρεπε), όσοι προσυπέγραψαν. Εάν δεν υπάρχουν, τότε ήδη οι εισαγγελείς πρέπει να αρχίσουν τις προφυλακίσεις.

• Φταίνε οι άστοχες επενδύσεις της διοίκησης, με κορωνίδα την “Πράσινη Ανάπτυξη”. Άψογα. Το ίδρυμα ενεπλάκει σε συνέργεια με ιδιώτη επιχειρηματία και έπειτα εξαγόρασε το μερίδιο του (!!!). Το ίδρυμα προέβει σε χορηγίες εκατομμυρίων κάποιες εκ των οποίων στα συνέδρια που διοργάνωνε ο αδελφός του τ. πρωθυπουργού. Διαφημιστική δαπάνη εκατομμυρίων σε ιδιωτικά ΜΜ”Ε” για την προώθηση προϊόντων και υπηρεσιών του ιδρύματος. Άμεσος έλεγχος στο ίδρυμα, από εισαγγελικούς λειτουργούς.

• Φταίνε τα “Θαλασσοδάνεια”. Η πολιτική του ΤΤ δεν επιτρέπει για παράδειγμα την δανειοδότηση ΜΜ”Ε”. Έρευνα για το ποιοί επιχειρηματίες έχουν πάρει δάνεια από το ΤΤ τα οποία δεν αποπληρώνονται σύμφωνα με τους όρους. Ποιοί από αυτούς τους επιχειρηματίες συνδέονται με ΜΜ”Ε” και ενδέχεται να χρηματοδοτήθηκαν διά της τεθλασμένης.

  Μπορεί βεβαίως και να φταίνε οι ενέσεις ρευστότητας που έκανε το ΤΤ σε ιδιωτικές τράπεζες όλη την προηγούμενη περίοδο. Τότε, πως τολμούν να εμφανίζονται αυτοί που χρηματοδοτήθηκαν από το ΤΤ ως αγοραστές του; Με ποιές αποφάσεις ΔΣ έγιναν αυτές οι “ενέσεις”; Ιδού πεδίον δόξης λαμπρό κύριε Πεπόνη.

Αυτά τα απλά ερωτήματα κύριε Στουρνάρα. Εάν λέτε αλήθεια, κάποιοι πρέπει να τιμωρηθούν παραδειγματικά. Εάν λέτε ψέμματα, τότε εξυπηρετείτε ιδιωτικά συμφέροντα. Υπάρχει βεβαίως και η τρίτη περίπτωση, να συμβαίνουν και τα δύο. Αυτό θα φανεί εάν συνεχίσετε να μην δίνετε στοιχεία.

Από  olympia.gr

Ο πάτος του θράσους δεν έχει πάτο

Γράφει ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
«Είναι απολύτως αναγκαία μια εθνική καμπάνια παρουσίασης των επιτευγμάτων (!!!) μέσα από την εφαρμογή του προγράμματος προσαρμογής (!!!)…».
*
Αυτό που διαβάσατε παραπάνω είναι ατάκα του Βαγγέλη Βενιζέλου.
Την εκσφενδόνισε χτες κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ…
*
Για να διευκολύνουμε το τιτάνιο έργο του Βενιζέλου,
για να συμβάλουμε κατά το μέτρο που μας αναλογεί στην «εθνική καμπάνια» προπαγάνδισης των «επιτευγμάτων» των μνημονίων,
για να διατρανώσουμε (ολοκληρωμένα) «το καλό που μας ήβρε», να το «επικοινωνήσουμε» ανά τις ρούγες της ημετέρας πατρίδας, άμα τε και ανά τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα της υδρογείου,
παρακαλούμε τους αρχιτέκτονες της «εθνικής καμπάνιας»,
ανάμεσα στα τόσα «επιτεύγματα»,

να μη λησμονήσουν και τα εξής:

*

• Ανεργία 25% με το ποσοστό στη νεολαία να ξεπερνά το 50%,
• δημιουργία «πόλεων αστέγων»,
• συντριβή όλων των «ρεκόρ» αυτοκτονιών,
• το 70% των Ελλήνων (σύμφωνα με τη Γιούροστατ) κάτω από το όριο της φτώχειας,
• πάνω από 400.000 άνθρωποι επιβιώνουν καθημερινά μέσω συσσιτίων,
• πάνω από ένα εκατομμύριο εντολές διακοπής παροχής ηλεκτρικού ρεύματος,
• παιδιά που λιποθυμούν λόγω ασιτίας στα σχολεία,
• διάλυση κάθε έννοιας «κοινωνικού κράτους» από παιδικούς σταθμούς, Ασφαλιστικό και νοσοκομεία μέχρι φάρμακα και γηροκομεία,
• άλωση του 50% του εισοδήματος των εργαζομένων και των συνταξιούχων,
• χαράτσια και φορολεηλασία, πείνα και εξαθλίωση, φτώχεια, μιζέρια και χρεοκοπία.

*

Αυτά είναι τα «επιτεύγματά τους»! 
Ευθέως ανάλογα του θράσους, της ξετσιπωσιάς και της ταξικής τους αναλγησίας.
*
Και τώρα, τα… «επιτεύγματά τους», πασπαλισμένα με άψυχους αριθμούς ώστε να μασκαρέψουν όλα τα μέχρι τώρα γνωστά σπρεντ της απανθρωπιάς, θέλουν να μας τα διαφημίσουν.
Θέλουν να μας τα κάνουν και καμπάνια. Σωστά. Πολύ σωστά. 
Μάλιστα τους προτείνουμε: Χορηγό της καμπάνιάς τους να βάλουν τη «Ζήμενς»…

 ΑΙΈΝ ΑΡΙΣΤΕΎΕΙΝ.

To σκιάχτρο της φοροδιαφυγής και το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του έλληνα πολίτη

του Δημήτρη Καζάκη
Εκστρατεία κατά της φοροδιαφυγής ετοιμάζει η κυβέρνηση, με βάση το νέο φορολογικό πλαίσιο που σχεδιάζει ο υφυπουργός Οικονομικών, ενώ παράλληλα εκτιμούν ότι θα λειτουργήσει και ως αντίβαρο στα σκληρά μέτρα των 11,6 δισ. ευρώ. Με απλά λόγια θα ξεκινήσει μια ακόμη εκστρατεία στιγματισμού και συλλογικής ενοχοποίησης επαγγελ-ματικών κατηγοριών και γενικά των ελλήνων πολιτών ως άθλιοι και διεφθαρμένοι φοροφυγάδες προκειμένου να «καταπιούν» τα υποζύγια το νέο πακέτο θανάσιμων μέτρων. Αυτό άλλωστε είναι και η επιθυμία της αυτού μεγαλειότητας της κ. Μέρκελ, η οποία μάλιστα υποσχέθηκε να βοηθήσει το προτεκτοράτο της στην πάταξη της φοροδιαφυγής. Πώς; Με «τεχνογνωσία», ειδικό προσωπικό (σύμβουλοι και συνεργάτες, όπως τους ονομάζουν στην κυβέρνηση των δοσίλογων) και εταιρείες.

Όπως επισημαίνει η γνωστή εφημερίδα του νέου καθεστώτος κατοχής. «Τα Νέα» (28/8), η απόφαση για έναν ειδικό επικοινωνιακό σχεδιασμό κατά των φοροφυγάδων ελήφθη μετά τον απόηχο των επεισοδίων στην Ύδρα που «τραυμάτισαν» την εικόνα της χώρας, όπως...
επισημαίνουν υψηλόβαθμες κυβερνητικές πηγές. Την εντατική μάχη κατά της φοροδιαφυγής, εξάλλου, προανήγγειλε ο πρωθυπουργός με τις δηλώσεις του σε Βερολίνο και Παρίσι, ενώ κυβερνητικά στελέχη αφήνουν να εννοηθεί ότι με στόχο να δοθεί ηχηρό πολιτικό μήνυμα από την πλευρά του Μαξίμου στο στόχαστρο βρίσκονται φοροφυγάδες «γαλάζιας» απόχρωσης από τους οποίους θα ξεκινήσει μπαράζ συλλήψεων.

Σ’ αυτό είναι σίγουρο ότι θα βρουν συμπαραστάτη και την αντιπολίτευση, η οποία έχει ήδη αποφανθεί ότι η φοροδιαφυγή είναι το κύριο αίτιο της κατάστασής μας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίπτωση της Ύδρας, όπου η οικονομική αστυνομία πέρασε χειροπέδες και οδήγησε στο αυτόφωρο μαγαζάτορα επειδή δεν έκοβε αποδείξεις. Οι κάτοικοι του νησιού ξεσηκώθηκαν και πολιόρκησαν το αστυνομικό τμήματα μέχρις ότου στάλθηκαν διμοιρίες των ΜΑΤ με ειδικό ταχύπλοο του Λιμενικού να απεγκλωβίσουν τους ενάρετους συναδέλφους τους και να πάρουν σιδηροδέσμιο τον καπετάν Γιαγκούλα που είχαν συλλάβει. Αμέσως ο κυβερνητικός εκπρόσωπος εξέφρασε τον πανικό της κυβέρνησης δηλώνοντας ότι η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να βάλει τέλος στη φοροδιαφυγή και να «αντιμετωπίσει αποφασιστικά τις αντιδράσεις των όποιων επιτήδειων» είπε έξω από το κυβερνητικό μέγαρο ο μέγας και πολύς Σίμος Κεδίκογλου στις 19/8. «Η κατάλυση του κράτους δεν θα γίνει ανεκτή», διεμήνυσε ως άλλος Λουδοβίκος, που κάποτε, λίγο πριν η καρμανιόλα στείλει στον αγύριστο όλη την φάρα του, συνήθιζε να λέει: L’etat, c’est moi (ελληνιστί, το κράτος είμαι εγώ). Ο κ. Κεδίκογλου και η συμμορία που μας κυβερνά έχει τόσο εθιστεί να θεωρεί το κράτος δικό της προνομιακό φέουδο, που ξεχνά ότι κάποιοι τους έχουν εκλέξει (λέμε τώρα!) και επομένως αυτοί έχουν κάθε δικαίωμα να καταλύσουν το κράτος στο σύνολό του, αν το θελήσουν. Κανένας Κεδίκογλου δεν μπορεί να τους σταματήσει, ούτε να τους τρομοκρατήσει, γιατί η κατάσταση έχει πλέον υπερβεί τα όρια αντοχής της κοινωνίας. Και η ιστορία λέει ότι όσοι ζήλεψαν τον Λουδοβίκο, τελικά τους έφαγε η καρμανιόλα.

Μετά την επίδειξη Λουδοβίκιας άποψης για το κράτος, με τουπέ και περούκα μπαρόκ, ο κ. Κεδίκογλου εξέθεσε το εξής δόγμα περί φοροδιαφυγής: «Το τεράστιο πρόβλημα της φοροδιαφυγής μαστίζει την ελληνική οικονομία, ακυρώνοντας κάθε προσπάθεια ανάκαμψης και ελπίδας για το μέλλον όλων. Από όπου κι αν προέρχεται αυτή η φοροδιαφυγή, όποια και αν είναι η πηγή της, θα πρέπει να ελεγχθεί και να παταχθεί άμεσα και παραδειγματικά.... Τη στιγμή που υπάρχουν πολίτες οι οποίοι υφίστανται τις βαρύτατες συνέπειες της κρίσης και των δράσεων που απαιτούνται για να εξυγιάνει η Ελλάδα την οικονομία της και να ανακτήσει την αξιοπιστία της, θα πρέπει όλοι, όποιοι και αν είναι αυτοί, να αναλάβουν το ηθικό και πρακτικό μερίδιο που τους αναλογεί και να μη στέκονται εμπόδιο στην εφαρμογή των νόμων και στην επιτυχία της χώρας.»

Από κοντά φυσικά και ο επίδοξος δελφίνος για την θέση του Στουρνάρα, ίσως και για του Σαμαρά, ονόματι Δ. Παπαδημούλης, ο οποίος έγραψε στο twitter: «Το δίκιο του Υδραίου φοροφυγά μου είναι απεχθές. Όσο μεγαλύτερη η φοροδιαφυγή, τόσο αγριότερη η περικοπή μισθών, συντάξεων. Καθαρές κουβέντες».

Είναι περίεργο που οι «καθαρές κουβέντες» του Παπαδημούλη είναι ταυτόσημες με αυτές του Λουδοβίκου Κεδίκογλου; Όχι βέβαια. Διότι έχουν ακριβώς την ίδια λογική. Μάλιστα, ο κ. Παπαδημούλης, που δίκαια μπορεί να ονομαστεί dauphin κατά τα πρότυπα της διαμάχης για τον θρόνο της Γαλλίας, έκανε και αυστηρές παρατηρήσεις στον συνάδελφό του Δρίτσα γιατί τόλμησε να κάνει λόγο για «ανόητη και πολυδάπανη παράσταση επίδειξης κρατικής και κυβερνητικής πυγμής, με εντελώς αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα».

Καπάκι, βγήκε κι ο κ. Σκουρλέτης, ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, για να μας εξηγήσει στον ΑΝΤ-1, ότι αυτοί που αντέδρασαν στην Ύδρα δεν ήταν παρά μια παρέα, η παρέα του φοροφυγάδα, ενώ η πλειοψηφία του νησιού παρατηρούσε αμέτοχοι. Δεν φτάνει που έχουν καταντήσει να αντιπολιτεύονται την συγκυβέρνηση όπως αντιπολιτεύονταν οι Ορλεανιστές τους Λουδοβίκους για τον ανώτατο θώκο, πρώτα βασιλικό και ύστερα προεδρικό, της Γαλλίας, έφτασαν έως το σημείο να επικαλεστούν ακόμη και την αντιδραστική θεωρία της «σιωπηρής πλειοψηφίας», η οποία χρησιμοποιείται από την εποχή του μοναρχοφασισμού για την άγρια καταστολή κάθε λαϊκής αντίστασης. Φανταστείτε να τους είχαμε κυβέρνηση. Το ξύλο από τα ΜΑΤ θα είχε σίγουρα προοδευτικό και αριστερό πρόσημο.

«Δεν υπάρχει καμία κοινωνική ευαισθησία, ούτε καμία προοδευτική θεωρία που να μετατρέπει τη φοροδιαφυγή σε ‘αντίσταση’» σχολίασε το ΠΑΣΟΚ, με αφορμή τα συμβάντα στην Ύδρα. Το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου που παίζει στα δάχτυλα την κοινωνική ευαισθησία και την προοδευτική θεωρία, που όλως τυχαίως την έχει ταυτίσει με τον δοσιλογισμό και την αποικιοκρατία. Ενώ δεν θα μπορούσε να μην συνδράμει και ο αντικαταστάτης του ΛΑΟΣ στην συγκυβέρνηση, η ΔΗΜΑΡ: «Κάθε δικαιολόγηση από πολιτικά κόμματα της άρνησης ελέγχου και της παρεμπόδισης των εντεταλμένων οργάνων της πολιτείας για την πάταξη της φοροδιαφυγής, όταν αυτή εκφράζεται συγκεκριμένα, απλώς αναδεικνύει τον βαθιά συντηρητικό χαρακτήρα τους» σχολίασε το μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ Δημήτρης Χατζησωκράτης.

Καταρχάς, από πότε ο νομικός πολιτισμός της δημοκρατίας, έτσι όπως την έχουν επιδιώξει με τους αγώνες τους οι λαοί, επιβάλει προσωποκρατήσεις, αυτόφωρα και διαπόμπευση για οφειλές προς το δημόσιο και φοροδιαφυγή;. Είναι ή δεν είναι αναβίωση του μεσαίωνα η λογική αυτή;

Δεύτερο, η φοροδιαφυγή δεν είναι κάτι το ενιαίο. Ούτε είναι αδιάφορα τα κίνητρα, οι συνθήκες και οι λόγοι που οδηγούν σε φοροδιαφυγή. Εκτός κι αν οι κυβερνώντες έχουν την λογική της απολυταρχίας που έβλεπε στην φορολογία την επιβεβαίωση της απόλυτης εξουσίας της στους υπεξούσιους. Επομένως, όποιος αρνιόταν την φορολογία, ή όποιος την διέφευγε αποτελούσε εμπράγματη αμφισβήτηση της απόλυτης εξουσίας. Οι δικοί μας είναι ακόμη χειρότεροι. Γιατί χρησιμοποιούν τον στραγγαλισμό μέσω της εφορίας όχι για να χτυπηθεί η φοροδιαφυγή, αλλά για να πληρωθούν οι τοκογλύφοι. Γι’ αυτό κι αν ακόμη εξαφανιζόταν ως μαγείας η φοροδιαφυγή κι όλοι μας καταθέταμε ακόμη και τον τελευταίο οβολό μας στο Δημόσιο Ταμείο, κατ’ εντολή και επ’ ωφελεία των ευρωπαίων δανειστών, οι μαζικές απολύσεις δεν σταματούσαν, ούτε οι μειώσεις μισθών, ούτε η καταστροφή που βιώνουν τα λαϊκά νοικοκυριά. Αυτές είναι καθαρές κουβέντες, κ. Παπαδημούλη, επαγγελματία της πολιτικής μπαρούφας, που μυρίστηκες εξουσία και δεν ξέρεις τι λες, ή μάλλον ξέρεις πολύ καλά τι λες, απλά νιώθεις ότι μπορείς να βγάλεις στην επιφάνεια το αληθινό σου πρόσωπο, όσο αποκρουστικό κι αν είναι.

Τρίτο, η φοροδιαφυγή δεν είναι προϊόν παραβατικότητας. Είναι πρωτίστως οικονομικό και κοινωνικό φαινόμενο. Κι έτσι μόνο μπορεί να αντιμετωπιστεί. Την γεννά και την αναγεννά η ίδια η κατάσταση της ελληνικής κοινωνίας και της ελληνικής οικονομίας. Δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με αστυνομικά μέτρα, ότι κι αν κάνουν οι αρμόδιες υπηρεσίες, όσο «αποτελεσματικές» κι αν γίνουν. Επομένως όποιος θέλει να μιλά γι’ αυτήν με ύφος εισαγγελέα εκτάκτου στρατοδικείου, καλά θα κάνει να μαζευτεί γιατί τον έχουμε πάρει χαμπάρι. Μιλά έτσι όχι γιατί τον ενδιαφέρει η πάταξη της φοροδιαφυγής, αλλά γιατί επιδιώκει την κλιμάκωση της καταστολής μέσα στην κοινωνία.

Τέταρτο, υπάρχει η φοροδιαφυγή της επιβίωσης, που χωρίς αυτήν στρώματα ολόκληρα της ελληνικής κοινωνίας δεν θα μπορούσαν να κρατηθούν στην επιφάνεια, ιδίως στις σημερινές συνθήκες. Και υπάρχει η φοροδιαφυγή του πλουτισμού. Η φοροδιαφυγή των ημέτερων, των μεγαλοκομπραδόρων, των εφοπλιστών, των επιχειρηματικών και επαγγελματικών κύκλων που πάνω τους πατά το επίσημο πολιτικό σύστημα. Το κράτος έχει συνειδητά ρημάξει τους μισθωτούς και συνταξιούχους, γιατί αυτοί δεν μπορούν να ξεφύγουν. Κι ενώ άδικα τους ρημάζει, προσπαθεί ταυτόχρονα να τους στρέψει ενάντια στους ελευθεροεπαγγελματίες, μικρομεσαίους, βιοτέχνες που τους στιγματίζει ως φοροφυγάδες. Η μόνη διαφορά που χωρίζει τους μεν από τους δε, δεν είναι ότι οι πρώτοι είναι έντιμοι φορολογούμενοι, ενώ οι δεύτεροι δεν είναι, αλλά το γεγονός ότι οι μεν δεν μπορούν να ξεφύγουν από την μέγγενη της φορολογίας, ενώ οι δε μπορούν έως ένα βαθμό. Και οι δυο τους έχουν έναν κοινό στόχο: να απαλλαγούν από αυτό το άθλιο, σάπιο και απόλυτα διεφθαρμένο κράτος που ζει παρασιτικά σε βάρος τους για να ταΐζει τους Κεδίκογλου, τους Σαμαράδες, του Βενιζέλους και όλο το σινάφι της εξουσίας, μαζί με  τα κυκλώματα, εντός και εκτός Ελλάδος, που κρύβονται πίσω τους. Πρώτα, θα καταλύσουμε όλοι μαζί αυτό το κράτος. Πρώτα, θα αποκτήσουμε πραγματική δημοκρατία, όπου ο λαός και όχι οι Λουδοβίκοι ή οι Ορλεανιστές κατά περίπτωση, θα κάνει κουμάντο. Πρώτα θα ξεμπερδέψουμε με το καθεστώς υποτέλειας, σαπίλας, διαφθοράς, εξαπάτησης, ξεπουλήματος και έπειτα θα ξεμπερδέψουμε και με την φοροδιαφυγή.

Ειδικά στις σημερινές συνθήκες η φοροδιαφυγή και ποιο συγκεκριμένα η συνειδητή άρνηση πληρωμής των φόρων είναι δημοκρατικό καθήκον και υποχρέωση. Ο πολίτης από τότε που έσπασε τα δεσμά της απολυταρχίας δεν είναι καθόλου υποχρεωμένος να πληρώνει ότι αυθαίρετα του φορτώνει το κράτος και η εκάστοτε κυβέρνηση. «Καμία χώρα δεν μπορεί να κυβερνηθεί αν οι πολίτες της δεν σέβονται τους νόμους. Η ανοχή των πολιτικών στην ανομία και τη χρήση βίας ως μέσο διαμαρτυρίας έχει φέρει καταστροφικά αποτελέσματα,» γράφει η ανώνυμη επιφυλλίδα της Καθημερινής, (28/8). Βέβαια, δεν μας κάνει εντύπωση που το γράφει αυτό η Καθημερινή. Αν κάνετε ένα φυλλομέτρημα στις αντίστοιχες επιφυλλίδες της ίδιας εφημερίδας την εποχή της ναζιστικής κατοχής, θα δείτε να γράφουν τα ίδια. Και το μόνο που υποδηλώνει είναι πόσο τρέμουν οι ντόπιοι δοσίλογοι και οι ξένοι κατακτητές μια καθολική αντίσταση του λαού ειδικά στην φοροεπιδρομή εναντίον του. Τρέμουν κυριολεκτικά την πιθανότητα μαζικής στάσης πληρωμών από τον λαό, που μπορεί να μετεξελιχθεί σε γενική πολιτική απεργία. Έχει αρχίσει ήδη να μετατρέπεται σε εφιάλτη τους.

Η αλήθεια, βέβαια, είναι τελείως, μα τελείως διαφορετική. Η ανοχή σε νόμους άδικους και καταχρηστικούς, ο φόβος μπροστά σε μια αδίστακτη κυβέρνηση που δεν νοιάζεται αν ζει ή πεθαίνει ο λαός, η υποταγή σε μια κατ’ επίφαση νομιμότητα που έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την θέληση, αλλά ακόμη και με την επιβίωση μεγάλου μέρους του ελληνικού λαού, είναι ο πιο ασφαλής δρόμος προς την ολοκληρωτική καταστροφή. Αυτό που πρέπει να έχουμε ξεκάθαρο είναι το εξής απλό: Τι προέχει; Τα εισπρακτικά μέτρα της κυβέρνησης που στερούν μάλιστα πόρους από την οικονομία και την βυθίζουν σε ύφεση μόνο και μόνο επειδή το ζητάνε ξένες μεγάλες δυνάμεις. Ή η επιβίωση της λαϊκής οικογένειας με κάθε τρόπο και μέσο. Από πού κι ως που θα πρέπει μια οικογένεια να στερηθεί τα μέσα προς το ζην, να στερηθεί ότι έφτιαξε με κόπο και ιδρώτα, προκειμένου να πληρώσει τους φόρους που επιβάλει η κυβέρνηση; Ποιο είναι το πρωτεύον; Η ζωή της μέσης λαϊκής οικογένειας, ή η ζωή της κυβέρνησης; Όποιος δεν μπορεί να καταλάβει ότι όταν απειλείται η ζωή των λαϊκών οικογενειών με τα μέτρα μιας κυβέρνησης, τότε ο λαός δικαιούται από κάθε άποψη να θέσει άμεσα και πρακτικά το εξής δίλλημα: Η ζωή μου, ή η ζωή της κυβέρνησης. Και προκειμένου να υπερασπιστώ τη ζωή μου, η φοροδιαφυγή δεν είναι παραβατική συμπεριφορά, αλλά ένας έννομος τρόπος δημοκρατικής άμυνας απέναντι σε ένα αδίστακτο καθεστώς που επιζητά την εξαθλίωση και την δήμευση του όποιου κομποδέματος έχει απομείνει στην μέση ελληνική οικογένεια.

Μόνο την εποχή της απολυταρχίας άνθισαν θεωρίες σαν τις σημερινές, δηλαδή ότι πρέπει να σκύβουμε το κεφάλι στους νόμους, χωρίς να μας ενδιαφέρει ο καταχρηστικός χαρακτήρας τους. Την εποχή της απολυταρχίας οι φόροι εκτός από μέσο είσπραξης, ήταν και μέσο καταστολής των λαϊκών τάξεων. Κι επειδή οι ηγεμόνες πολύ γρήγορα αντιλήφθησαν ότι δεν αποτελεί αρκετή νομιμοποίηση το ελέω θεώ δικαίωμα για να εισπράττουν φόρους κατά το δοκούν της εξουσίας, επινόησαν τα κοινοβούλια, ή «συνελεύσεις των τάξεων», όπως ήταν γνωστά στην Γαλλία.

Κάθε φορά που ο μονάρχης ήθελε να βάλει χέρι στις περιουσίες και τα εισοδήματα των υπηκόων του και μάλιστα των πιο αδύναμων, επιβάλλοντας νέους φόρους, φρόντιζε να συγκαλέσει κοινοβούλιο, parliament, parliamento, ή «συνέλευση των τάξεων». Γι’ αυτό και τον «αντιπροσωπευτικό» αυτό θεσμό «όλοι τον μισούσαν, γιατί ένα Κοινοβούλιο σήμαινε αναπόφευκτα νέους φόρους… Μόνο υπό την πιο αυστηρή πίεση του Στέμματος μπόρεσαν να διατηρηθούν τα Κοινοβούλια τον πρώτο αιώνα της ύπαρξής τους… Η εντύπωση ότι τα Κοινοβούλια ήταν το αποτέλεσμα ενός αυθόρμητου δημοκρατικού κινήματος, δεν μπορεί να υπάρχει σε οιονδήποτε έχει μελετήσει, έστω και λίγο, τα γεγονότα της ιστορίας.»[1]

Στα τέλη του 15ου αιώνα στην Γαλλία ο Κάρολος ο 8ος αναζητούσε εναγωνίως νέους φόρους για να συντηρηθεί το καθεστώς του και έτσι συγκάλεσε συνέλευση των τάξεων. Εκεί ακούστηκε η ιδέα να αρθεί ο φόρος ωνίων (tailles) που βάραινε τον χωρικό ανάλογα με τα στρέμματα που καλλιεργούσε και να αντικατασταθεί με προοδευτικό φόρο στις περιουσίες. Τότε ο στρατάρχης de Bourbon, άξιος εκπρόσωπος της απολυταρχίας, είπε: «Γνωρίζω πολύ καλά τα ήθη του όχλου. Αν δεν τον καταθλίβουν οι επιβαρύνοντες φόροι, τότε θα γίνει αυθάδης. Αν λοιπόν αφαιρέσετε εξ ολοκλήρου τον φόρο των ωνίων (tailles), είναι βέβαιο ότι αμέσως θα γίνουν αναμεταξύ τους, ότι είναι και προς τους ευγενείς, στασιαστές και ανυπόφοροι. Γι’ αυτό και δεν πρέπει να αισθανθούν τέτοια ελευθερία. Η εξάρτηση είναι η φυσική τους κατάσταση. Κατά τη γνώμη μου θεωρώ ότι ο φόρος αυτός είναι η ισχυρότερη αλυσίδα που μπορεί να τους συγκρατήσει.» Την ίδια γνώμη είχε και ο Φίλιππος ο 2ος, γιος του Καρόλου του 5ου, ο οποίος συνήθιζε να λέει: «Πρέπει να κρατάμε φορτωμένο το μουλάρι για να το εμποδίσουμε να κλωτσάει!»[2]  Ενώ ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς αυλικούς στην συνέλευση των τάξεων του 1580 στην Γαλλία, που έμεινε στην ιστορία ως κ. Μπεράνγκ, είναι αυτός που θεμελίωσε τον κανόνα που ακολουθεί έκτοτε κάθε αντιδραστική εξουσία ότι εξαίρετος είναι ο λαός ο κάτισχνος «διότι είναι λιγότερο ανήσυχος και ακατάλληλος να στασιάσει.»[3]

Η επιβολή δυσβάστακτων φόρων στο λαό ήξεραν πολύ καλά ότι τον μετατρέπει σε πειθήνιο όχλο, σε μουλάρι ανίκανο ακόμη και να κλωτσήσει. Αρκεί βέβαια να τον έπειθαν ότι πρέπει να σέβεται τους νόμους, ότι η αντίσταση δεν έχει κανένα νόημα και η πολιτική ανυπακοή φέρνει την καταστροφή. Η πρώτη αυθόρμητη εκδήλωση της πολιτικής ανυπακοής εκείνη την εποχή ήταν η εκτεταμένη φοροδιαφυγή. Μάλιστα, ορισμένοι από τους κλασσικούς συγγραφείς της πολιτικής οικονομίας την εκθειάζουν σε τέτοιο βαθμό ώστε θεωρούσαν ότι η προσπάθεια αποφυγής από την υπερβολική φορολογία χρησίμευσε τουλάχιστον στην τελειοποίηση της τέχνης του παράγειν και στην οξύνοια των βιοτεχνών και εμπόρων της εποχής. Η φοροδιαφυγή ήταν το λίκνο του σύγχρονου πολιτισμού, που γέννησε την βιομηχανία και το εμπόριο παγκόσμια.

Οι πιο φωτεινοί εκπρόσωποι αυτού του νέου πολιτισμού ήξεραν πολύ καλά τι σημαίνει βαριά φορολογία. Ένας από αυτούς, ο Ζαν Μπατίστ Σε, που οι σύγχρονοι οπαδοί της οικονομικής θεολογίας τον επικαλούνται συχνά όταν αναφέρονται στην «ελευθερία της αγοράς», έγραφε τα εξής για την δυσβάσταχτη φορολογία: «Η φορολογία, εξωθημένη στα άκρα, έχει το αξιοθρήνητο αποτέλεσμα να εξαθλιώνει το άτομο, χωρίς να πλουτίζει το κράτος… Κανένα μέρος από το εισόδημά του (ιδιώτη φορολογουμένου) δεν μπορεί να αφαιρεθεί από αυτόν χωρίς αναγκαστικά να περιορίζεται αναλογικά η κατανάλωσή του. Αυτό αναγκαία μειώνει την ζήτηση για όλα εκείνα τα αντικείμενα που δεν μπορεί πια να καταναλώσει, και ιδίως εκείνα που επηρεάζονται από την φορολογία. Η συρρίκνωση της ζήτησης θα ακολουθηθεί αναγκαστικά με συρρίκνωση της προσφερόμενης παραγωγής και κατά συνέπεια των αντικειμένων που μπορούν να φορολογηθούν. Έτσι ο φορολογούμενος στερείται των απολαύσεών του, ο παραγωγός των κερδών του και το δημόσιο ταμείο των εισπράξεών του.»[4] Αυτά είναι γνωστά τουλάχιστον από το 1825 που τα έγραφε ο Σε. Κι από τότε έως σήμερα δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτε.

Αξίζει όμως να αναφέρουμε και δυο ακόμη χωρία από αυτά που ήταν κοινώς αποδεκτά από την εποχή του Σε. «Η υπερβολική ή άνιση φορολογία προωθεί την απάτη, το ψεύδος και την ψευδορκία. Πρόσωπα με καλές προθέσεις αντιμετωπίζουν το οδυνηρό δίλλημα, ή να πουν ψέματα, ή να θυσιάσουν τα συμφέροντά τους προς όφελος λιγότερο ευσυνείδητων συμπολιτών. Δεν μπορούν παρά να αισθανθούν ακούσια αηδία, βλέποντας πράξεις, που από την φύση τους είναι αθώες και μερικές φορές χρήσιμες και αξιέπαινες, να στιγματίζονται ως εγκληματικές και να υποβάλλονται σε όλες τις συνέπειες του νόμου.»[5] Και δεν υπάρχει πιο ορθή, χρήσιμη και αξιέπαινη πράξη από το να φροντίσει πρώτα και κύρια κάποιος τον εαυτό του και την οικογένειά του. Όταν η εφορία τον εμποδίζει απ’ αυτό, μπορεί ο ίδιος να στιγματίζεται ως φοροφυγάς, αλλά η αλήθεια είναι ότι οι κυβερνήσεις που προωθούν τέτοιους φόρους δεν είναι τίποτε περισσότερο από δεσποτικά καθεστώτα. Ο Σε παρατηρούσε ορθά ότι μια δεσποτική διακυβέρνηση χαρακτηρίζεται πάντα από «υπερβολικές εισφορές» που φορτώνει με κάθε βιαιότητα πάνω στους υπεξούσιούς της με ταυτόχρονη κατάρρευση του δημόσιου ταμείου. Ενώ υπό την προστατευτική επιρροή μιας δίκαιης κυβέρνησης «υπάρχει μια προοδευτική ετήσια αύξηση των κερδών και των εισοδημάτων από τα οποία μπορούν να αντληθούν οι φόροι.»[6]

Δεν είναι τυχαίο που τα πιο προοδευτικά μυαλά της ανθρωπότητας ξεχώριζαν την φοροδιαφυγή από την φορολογική απάτη και απαιτούσαν η πρώτη να μην αντιμετωπίζεται με όρους ποινικοποίησης, προσωποκρατήσεων και αστυνομικής καταστολής. Η φοροδιαφυγή που παραβιάζει το νόμο, αλλά γίνεται στη βάση της ανάγκης για μεροκάματο, για επιβίωση, δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται με τους ίδιους όρους με την φορολογική απάτη με σκοπό τον πλουτισμό. Γι’ αυτό και ο Άνταμ Σμιθ, ο πατέρας της οικονομικής επιστήμης, διευκρίνιζε ότι «ένα πρόσωπο το οποίο, αν και χωρίς αμφιβολία φέρει ευθύνη για την παραβίαση των νόμων της χώρας του, είναι πολύ συχνά ανίκανο να παραβιάσει εκείνους [τους νόμους] της φυσικής δικαιοσύνης, και το οποίο θα γινόταν, από κάθε άποψη, ένας εξαίρετος πολίτης, αν οι νόμοι της χώρας του δεν μετέτρεπε σε έγκλημα αυτό που η φύση δεν θα το έκανε ποτέ. Σ’ αυτές τις διεφθαρμένες κυβερνήσεις όπου υπάρχει τουλάχιστον μια γενική καχυποψία για υπερβολικές δαπάνες και μεγάλη λαθροχειρία του δημόσιου χρήματος, οι νόμοι που την φυλάνε ελάχιστοι τους τιμούν.»[7]

Τώρα θα μου πείτε ποιος είναι ο Άνταμ Σμιθ μπροστά σε τέτοια αναστήματα όπως ο Κεδίκογλου, ο Παπαδημούλης, ο Βενιζέλος και το σινάφι τους; Μπορεί να έχετε δίκιο, αλλά η ιστορία των λαών είναι γεμάτοι με αγώνες που δεν δέχτηκαν να καταντήσουν πειθήνιος όχλος για τα γούστα των επαγγελματιών της πολιτικής εξαπάτησης. Και μια από τις πρώτες πράξεις των υπεξουσίων από την εποχή της αυτοκρατορικής Ρώμης είναι να διεκδικήσουν την ελευθερία τους, το αναφαίρετο δικαίωμα στην προσωπική τους αυτοδιάθεση, αρνούμενοι να πληρώσουν και να πειθαρχήσουν σε ένα διεφθαρμένο σύστημα διακυβέρνησης που συνεχώς νομοθετεί για να καλύψει τις ανομίες του.

Όταν σήμερα η απολυταρχία με κοινοβουλευτικό μανδύα αναβιώνει όπως τότε, χρησιμοποιεί την φοροεπιδρομή όπως παλιά για την ληστεία και την καταστολή των λαϊκών στρωμάτων. Ο αμερικανός νομικός Τσαρλς Ανταμς έγραφε στις αρχές της δεκαετίας του 1990 για την νέα τάση: «Σιωπηλά ο ΑΦΜ (Αριθμός Φορολογικού Μητρώου) και ο κομπιούτερ θα γελοιοποιήσουν την ελευθερία και το άσυλό μας…. Θα καταλήξουμε ως πολίτες δουλοπάροικοι-φορολογούμενοι όπως οι τελευταίοι Ρωμαίοι.; Η τρέχουσα κατεύθυνση των ποινικών νόμων και των μηχανισμών αστυνόμευσης του φορολογικού μας συστήματος δείχνει μια τέτοια πιθανότητα. Θα μπορούσαμε να βρεθούμε αιχμάλωτοι σαν νέοι δουλοπάροικοι στο σύγχρονο δημόσιο ταμείο.»[8] Κι έτσι η φοροεπιδρομή εντάθηκε ενάντια στα λαϊκά στρώματα με νέους πολύπλοκους φορολογικού κώδικες, με ένταση των αστυνομικών μέτρων και της ποινικοποίησης ακόμη και της πιο μικρής φορολογικής παράβασης. Το IRS (Υπηρεσία Εσωτερικού Εισοδήματος) στις ΗΠΑ έχει το δικαίωμα να κατάσχει το εισόδημα και την περιουσία οποιοδήποτε ύποπτου για φοροδιαφυγή χωρίς καν να χρειάζεται απόφαση δικαστηρίου. Η προσωποκράτηση και ο εγκλεισμός είναι σύνηθες ακόμη και για την παραμικρή φορολογική παράβαση. Ενώ τα φορολογικά δικαστήρια ξεκινούν με δεδομένη την ενοχή του κατηγορουμένου.

Κι όσο στα κατώτερα και μεσαία στρώματα του πληθυσμού η φοροεπιδρομή αυξάνεται, άλλο τόσο αυξάνουν οι φορολογικοί παράδεισοι για τις πολύ μεγάλες περιουσίες. Σήμερα εκτιμάται ότι βρίσκονται στους φορολογικούς παραδείσους και σε οφ σορ εταιρείες πάνω από 12 τρις δολάρια παγκόσμια. Οι περίπου 11 εκατομμύρια πιο πλούσιοι άνθρωποι του πλανήτη, ενώ διαθέτουν πάνω από 47 τρις δολ. περιουσία όλοι μαζί, πληρώνουν φόρους πολύ λιγότερους από τους μισθωτούς της Ευρώπης και των ΗΠΑ. Η εφορία έχει μεταβληθεί σ’ έναν από τους βασικούς κατασταλτικούς μηχανισμούς της ελευθερίας του ατόμου στην ανεπτυγμένη Δύση. Όλα στο όνομα της φοροδιαφυγής. Αλλά όπως έλεγε κι ο Πιέτρο Φιέρι ήδη από το 1771, «αν το προϊόν των φόρων διατίθετο με σωφροσύνη, τότε το κοινό θα θεωρούσε αυτό το βάρος ως ιερό χρέος. Οποιοσδήποτε θα ζητούσε να το αποφύγει θα συμμεριζόταν το αίσχος του συνεταίρου εκείνου, ο οποίος θέλησε να αρνηθεί να συμμετάσχει στις δαπάνες της εταιρείας αφού καρπώθηκε τα οφέλη της.»[9] Όσο η φορολογία θα γίνεται δυσβάσταχτη στις πλάτες μικρών και μεσαίων για την συντήρηση ενός απολυταρχικού στην ουσία κράτους που χρησιμοποιεί το κοινοβούλιο όπως παλιά οι μονάρχες, χωρίς κανένα ουσιαστικό αντίκρισμα για την κοινωνία, τόσο η φοροδιαφυγή θα δυναμώνει. Κι αυτό είναι απόλυτα υγιές. Πολύ περισσότερο όταν παραβιάζονται βασικοί κανόνες της οικονομίας που οδηγούν στην καταστροφή την κοινωνία μόνο και μόνο γιατί οι κυβερνήτες είναι δοσίλογοι και η χώρα βρίσκεται υπό καθεστώς προτεκτοράτο από ξένες δυνάμεις.

Τι συμπέρασμα βγαίνει; Η οικονομική επιστήμη, αλλά και η ιστορία, αποδεικνύει ότι η εκτεταμένη φοροδιαφυγή στον πληθυσμό μιας χώρας δεν αποτελεί απόδειξη του διεφθαρμένου χαρακτήρα του, ή της παραβατικής συμπεριφοράς του, αλλά έγκυρη απόδειξη του δεσποτικού και διεφθαρμένου χαρακτήρα της διακυβέρνησης της χώρας, η οποία προσπαθεί να καλύψει την δική της ασυδοσία με φοροεπιδρομές. Πολύ περισσότερο σήμερα που οι κυβερνώντες έχουν πάρει απόφαση να εξοντώσουν κυριολεκτικά και μεταφορικά ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας προς όφελος των «δάνειων δυνάμεων», επειδή το απαιτεί η Μέρκελ και τα επιτελεία της ευρωζώνης.

Αυτός που σήμερα αρνείται να πληρώσει τους φόρους γιατί βάζει την επιβίωση της οικογένειάς του και της πατρίδας του πάνω από αυθαίρετους νόμους και κυβερνήσεις, δεν κάνει τίποτε περισσότερο από αυτό που έκαναν οι λαοί επί αιώνες στην πάλη τους για τα δικαιώματά τους ενάντια στην απολυταρχία. Κι αυτή την φορά δεν θα το κάνει μεμονωμένα, αλλά συλλογικά μέσα στα πλαίσια ενός μεγάλου λαϊκού κινήματος που θα επιβάλλει την συλλογική στάση πληρωμών προς το κράτος μέχρις ότου η κυβέρνηση και το επίσημο πολιτικό σύστημα καταρρεύσει. Είναι η μοναδική δυνατότητα που έχει απομείνει στους έλληνες πολίτες, στον ελληνικό λαό, πρώτα και κύρια στους εργαζόμενους, προκειμένου να γλυτώσουν τα χειρότερα και το κρεματόριο που ετοιμάζει για εμάς η Ευρώπη των τραπεζιτών, των αγορών και των πουλημένων πολιτικών.

Μόνο όταν καταλυθεί ολοκληρωτικά το σημερινό καθεστώς μπορεί να απαιτηθεί από τον έλληνα πολίτη να θεωρήσει ως «ιερό χρέος» την καταβολή των φόρων του. Αφού πρώτα εξασφαλίσουμε ότι θα έχουμε αληθινή δημοκρατία στην χώρα και οι φόροι θα είναι πρωτίστως δίκαιοι και θα εισπράττονται όχι για να πληρώσουν τις ατασθαλίες των κυβερνώντων και τα καταχρηστικά δάνεια από του διεθνείς τοκογλύφους, αλλά θα επιστρέφουν άμεσα και πρακτικά πίσω στην κοινωνία μέσα από την ανάπτυξη αναγκαίων κοινωνικών υποδομών, την παροχή δωρεάν υγείας και παιδείας αντάξιας του σύγχρονου πολιτισμού και των αναγκών της ελληνικής οικογένειας και δημόσιων αγαθών που θα μας κάνουν όλους μας υπερήφανους που είμαστε πολίτες της Ελλάδας, μιας νέας Ελλάδας αντάξιας του ιστορικού της φορτίου.

[1] Edward Jenks, A History of Politics, London, 1910, σ. 127.

[2] Joseph Garnier, Οικονομολογικόν Εγχειρίδιον, έκδοσις τετάρτη, (μεταφρασθείσα εκ του Γαλλικού υπό Χρήστου Ζάππα), Βουκουρέστιον, 1887, σ. 34. Η μετάφραση των τοποθετήσεων έχει προσαρμοστεί από τον Δ.Κ..

[3].  Nicolas Froumenteau, Le secret des finances de France de convert et departi en trois livres, 1581, σ. 415.

[4] By Jean Baptiste Say, A Treatise on Political Economy; Philadelphia: Lippincott, 1857, σ. 449.

[5] Ό. π., σ. 459.

[6] Ό. π., σ. 461.

[7] Adam Smith, An Inquiry into the Nature and Causes of the Wealth of Nations. In two Volumes. Vol. II, Hartford: Cooke & Hale, 1818, σ. 310.

[8] Charles Adams, For Good and Evil: The Impact of Taxes on the Course of Civilization, Madison Books, 1993, σ. 237.

[9] Pietro Verri, Meditazioni sulla Economia Politica, 1771, σελ. 141

Από ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ Ε.ΠΑ.Μ.