Ουκ αν λάβοις…

Για εκείνους που δεν γνωρίζουν, ο Χάρων της μυθολογίας που αργότερα έγινε Χάρος στα νεοελληνικά, ήταν βαρκάρης στον Αχέροντα. Η δουλειά του ήταν να μεταφέρει νεκρούς από τη μια όχθη του ποταμού στην άλλη, όπου βρισκόταν η πύλη του Άδη. Φυσικά έπαιρνε κόμιστρα, τα οποία όσοι δεν είχαν πήγαιναν κολυμπώντας.
Εμείς, θα ρωτήσετε, τι σχέση έχουμε με τον βαρκάρη; 
Who pays the ferryman; (ποιός πληρώνει το βαρκάρη;)
 Την ίδια ακριβώς σχέση που είχε και ο κυνικός φιλόσοφος Μένιππος που αρνήθηκε να πληρώσει τα ναύλα που του ζητούσε ο Χάρος. Σ’ αυτόν άλλωστε ανήκει η ρήση: «Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος», η οποία έμεινε παροιμιώδης και προβλέπεται να γίνει μόδα τους ερχόμενους μήνες. Δεν μπορείς να πάρεις από αυτόν που δεν έχει, και στην προκειμένη περίπτωση ακόμα και ο Χάρος να βγει για να εισπράξει φόρους, δεν θα μπορέσει να πάρει το παραμικρό από κάποιον που δεν έχει να δώσει το παραμικρό.
Δεν ξέρω ποια συμμετοχή έχει ο Χάρος στις προτάσεις που εμφανίζονται ως νέο «φορολογικό σύστημα», αλλά έχω την εντύπωση ότι όχι μόνο θα οδηγηθούμε στο «κυκλικό έλλειμμα», για το οποίο είχε μιλήσει ο Αντώνης Σαμαράς, αλλά θα κάνουμε κύκλους για 100 χρόνια γύρω απ’ τον Άδη. Όπως αυτοί που δεν είχαν να πληρώσουν τον «βαρκάρη». 
Διότι οι κυβερνητικές προτάσεις, μπορεί να ικανοποιούν τις τύψεις και ενδεχομένως τις ενοχές της ΔΗΜΑΡ, αλλά δεν υπάρχουν πουθενά στο κόσμο. Ίσως να υπάρχουν στον «κάτω κόσμο», αλλά με τέτοιους υψηλούς συντελεστές  φορολόγησης και ο πάνω κόσμος θα γίνει κάτω. Θα έρθουν τα «πάνω- κάτω». 
Αναρωτιέμαι πως ο πρωθυπουργός, ο οποίος γνωρίζει καλύτερα απ’ τον καθένα ότι η αυξήσεις φόρων δεν αυξάνουν τα έσοδα, υιοθετεί ένα σύστημα περισσότερο πολύπλοκο από το προηγούμενο. Πως δικαιολογεί διαφορετικές κλίμακες φόρου, άλλη για το εισόδημα από μισθούς, άλλη για τις υπηρεσίες, άλλη για εισοδήματα από ακίνητα, άλλη για μερίσματα κλπ. Μήπως τους πέρασε απ’ το μυαλό ότι, η είσπραξη περισσότερων φόρων από τους απολύτως απαραίτητους συνιστά έννομη ληστεία;
Από Statesmen