Η Εθνική επέτειος της 25η Μαρτίου 1821

Η Ελληνική Επανάσταση ή Επανάσταση του 1821 ήταν η ένοπλη εξέγερση των Ελλήνων εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με σκοπό την απελευθέρωση του έθνους από τον οθωμανικό ζυγό και τη δημιουργία ανεξάρτητου εθνικού κράτους.
Οι απαρχές του ελληνικού εθνικού κινήματος βρίσκονται στην ώριμη φάση του νεοελληνικού Διαφωτισμού, περί το 1800. 
Η επανάσταση οργανώθηκε από μία "συνωμοτική" οργάνωση που ιδρύθηκε το 1814, τη Φιλική Εταιρία. Την άνοιξη του 1821 οι Φιλικοί δημιούργησαν πολλές επαναστατικές εστίες από την Μολδοβλαχία μέχρι την Κρήτη. Οι περισσότερες από αυτές έσβησαν σε σύντομο χρονικό διάστημα, όμως οι επαναστάτες κατάφεραν να υπερισχύσουν στην Πελοπόννησο, τη Στερεά Ελλάδα και σε πολλά νησιά του Αιγαίου και να κατανικήσουν τις στρατιές που έστειλε εναντίον τους ο Σουλτάνος τα δύο επόμενα χρόνια. Οι Έλληνες οργανώθηκαν πολιτικά και συνέστησαν προσωρινή κεντρική διοίκηση, η οποία επέβαλε την εξουσία της στους επαναστατημένους μετά από δύο εμφυλίους πολέμους. 
Οι οθωμανικές δυνάμεις με τη συνδρομή του Ιμπραήμ πασά κατάφεραν να περιορίσουν σημαντικά την επανάσταση, αλλά η πτώση του Μεσολογγίου το 1826 σε συνδυασμό με την ήττα του Ιμπραήμ στη Μάνη και το κίνημα του Φιλελληνισμού, συνέβαλαν στη μεταβολή της διπλωματικής στάσης των ευρωπαϊκών μεγάλων δυνάμεων, που είχαν αντιμετωπίσει με δυσαρέσκεια το ξέσπασμα της επανάστασης. 
Η διπλωματική ανάμιξη της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ρωσίας και η ένοπλη παρέμβασή τους με τη ναυμαχία του Ναυαρίνου και το ρωσοτουρκικό πόλεμο συνέβαλαν στην επιτυχή έκβαση του αγώνα των Ελλήνων, αναγκάζοντας την Πύλη να αποδεχθεί την ήττα της. Μετά από μια σειρά διεθνών συνθηκών από το 1827 και εξής, η ελληνική ανεξαρτησία αναγνωρίστηκε το 1830 και τα σύνορα του νέου κράτους οριστικοποιήθηκαν το 1832.
 Μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους, η εθνική γιορτή της Ελλάδας ήταν η Πρωτοχρονιά, γιατί την 1η Ιανουαρίου 1822 ψηφίστηκε το πρώτο Σύνταγμα της χώρας και ξεκίνησε η νομική ύπαρξη του ελληνικού κράτους. 
Η ιστορία με το μοναστήρι της Αγίας Λαύρας και την 25η Μαρτίου ξεκίνησε πολύ αργότερα, στοχεύοντας στην εμφάνιση της ορθόδοξης εκκλησίας ως συνιδρύτρια της νέας Ελλάδας.
Η αλήθεια όμως είναι ότι η εκκλησία αποτελούσε το κυριότερο στήριγμα της οθωμανικής εξουσίας. Η εκκλησία ήταν εκείνη που αφόρισε τον Ρήγα και τους κλέφτες το 1806, τον Σούτσο, τον Υψηλάντη και άλλους το 1821, γιατί αμφισβήτησαν την εξουσία του Σουλτάνου και του Πατριάρχη.
Στην Εγκύκλιο του Μαρτίου 1821, 23 ανώτατοι κληρικοί ισχυρίστηκαν ότι η κυριαρχία των Οθωμανών ήταν θεόπεμπτη και όποιος οργανώνει ανταρσία εναντίον τους κινείται εναντίον τού Θεού, γι΄ αυτό η Εκκλησία τον αφορίζει και τον καταδικάζει σε αιώνια τιμωρία. 
Οταν ξεκίνησε η Επανάσταση του 1821 η εκκλησία μέσω του Πατριαρχείου ΤΗΝ ΑΦΟΡIΣΕ όπως αφόρισε και τους επαναστάτες, το Ρήγα Φεραίο, αλλά και τον Υψηλάντη. 
Ο αφορισμός, εκτός από την υπογραφή του πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως (o οποίος το 1870 εντάχθηκε στους ήρωες και πρωτεργάτες της Ελληνικής Επανάστασης), φέρει την υπογραφή του μητροπολίτη Ιεροσολύμων, καθώς και των μητροπολιτών Καισαρείας, Νικομήδειας, Δέρκων, Ανδριανουπόλεως, Βιζύης κλπ., κλπ.