Καθώς στην Ελληνική Αστυνομία
εξακολουθούν να ανιχνεύονται νεοναζιστικά σταγονίδια με το DNA της
Χρυσής Αυγής, στο Μέγαρο Μαξίμου στεγάζεται ο εθνικισμός αυτοπροσώπως.
Δυό εθνικιστικά σταγονίδια με ονοματεπώνυμο για να είμαστε ακριβείς, αν
υποθέσουμε ότι, εν ώρα υπηρεσίας τουλάχιστον, οι πρωθυπουργικοί
σύμβουλοι Χρύσανθος Λαζαρίδης και Φαήλος Κρανιδιώτης (κατά το τεκμήριον
του βίου και της πολιτείας τους, μεταμοντέρνοι εθνικιστές) συστεγάζονται
με τον Αντώνη Σαμαρά στο πρωθυπουργικό μέγαρο.
Εάν τώρα συμφωνήσουμε ότι ο εθνικισμός
είναι το ιδεοληπτικό υπόβαθρο της Χρυσής Αυγής, τότε προκύπτει η
εκλεκτική συγγένεια του νεοναζιστικού μορφώματος με την σημερινή ηγεσία
της Νέας Δημοκρατίας. Και της κυβέρνησης…
***
Ο εθνικισμός, λέξη σακάτικη από τη
γέννησή της, – τέλος του 18ου αιώνα – χρησιμοποιείται πάντα υποτιμητικά,
με την έννοια του σωβινισμού, της ξενοφοβίας, του ρατσισμού. Μόνο στα
1892 ο Μωρίς Μπαρρές την αποσπά από την άθλια ύπαρξη της για να την
κάνει σύμβολο μιας θεωρίας και μιας πολιτικής που την αντιπαραθέτει στον
«κοσμοπολιτισμό». Ωστόσο, ο εθνικισμός δεν υπήρξε ποτέ δημιουργικός.
Επιχειρεί, απλά, να ανακτήσει και κυρίως να υπερασπίσει την
«κληρονομιά», ενάντια σ’ αυτούς που προσπαθούν να αλλάξουν την τάξη των
πραγμάτων. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που συνδέεται στην πολιτική
ιστορία με την συντήρηση, την συντηρητική δεξιά και την ακροδεξιά*…
***
Μετά την πτώση του τείχους, στην
περίοδο της «νέας pax americana» (περίοδο κατά την διάρκεια της οποίας ο
όρος «παγκοσμιοποίηση» συνοδεύεται με το γκρέμισμα των εθνικών
πολιτισμικών ταυτοτήτων και εκλαμβάνεται –όχι άδικα– ως ο Δούρειος Ίππος
του νέου ευρωαμερικανικού επεκτατισμού) ο εθνικισμός άρχισε να
επανέρχεται αντανακλαστικά, σαν ένστικτο πολιτισμικής αυτοσυντήρησης.
Αυτή τη φορά, μάλιστα, δεν συνδέθηκε προνομιακά μόνο με την συντηρητική
δεξιά, αλλά ευδοκίμησε, (εξακολουθεί να ευδοκιμεί) ατομικά ή και
συλλογικά, σε κάθε γεωγραφικό, ταξικό και ιδεολογικό μήκος και πλάτος.
Κοινός τόπος αυτού του ιδιότυπου, σύγχρονου, «εθνικισμού, η υπεράσπιση
της «κληρονομιάς», η αντίθεση στο «άνοιγμα των συνόρων», την
«παγκοσμιοποίηση», την «εισβολή των ξένων. Μαζί με τα παραδοσιακά παιδιά
του, βέβαια, τον σωβινισμό, και τον ρατσισμό.
***
Τότε είναι που «ο πρωθυπουργικός
σύμβουλος Χρύσανθος Λαζαρίδης δημιούργησε το εθνικοπατριωτικό ‘Δίκτυο
21’. Στόχος του, όπως διακήρυττε, ‘η δημιουργία ενός μετώπου κατά του
ενδοτισμού και όσων ενοχοποιούν τον πατριωτισμό’, και συγχρωτίσθηκε,
μεταξύ άλλων, με τον Σαρ. Καργάκο και τον Φ. Κρανιδιώτη. ‘Η παρέα του
Αντώνη, που τον επηρεάζει αφάνταστα, οι Κρανιδιώτης και Λαζαρίδης…’ λένε
σήμερα όσοι γνωρίζουν καλά τα της Ν.Δ., χωρίς να απορούν πλέον για τις
επιλογές του προέδρου»** Τη… θεωρία των δύο άκρων, λέω εγώ. Και όλες
εκείνες τις αρρωστημένες, γκεμπελικού τύπου, πατέντες που κινούνται στα
όρια του φονικού πάθους για τον ΣΥΡΙΖΑ…
***
«Ο εθνικισμός βασιλεύει στο σύμπαν»,
έλεγε ο Μορίς Μπαρές. Και, πραγματικά, τα πάντα τον τρέφουν: η θρησκεία,
η ποίηση, η αστική τάξη, το προλεταριάτο, οι καλλιτέχνες, οι
διανοούμενοι. Είναι ικανός να διαλύσει τις Διεθνείς, να ξαναζωντανέψει
χαμένες γλώσσες, να ξαναδώσει στους ανθρώπους την αξιοπρέπειά τους. Ή να
τους μεταβάλει σε άγρια θηρία: σε πολιτικούς στρατηγούς της πυγμής,
όταν κατέχουν την εξουσία. Σε φασιστικά τάγματα εφόδου, όταν επιχειρούν
να την κατακτήσουν…
*Ο Ζαν – Μαρί Ντομνάς σε ανάλυσή του για τον Εθνικισμό (Μικρή Πολιτική Εγκυκλοπαίδεια) *
*Από το άρθρο του Φώτη Παπούλια στην Εφημερίδα των Συντακτών με τον τίτλο «Χρύσανθος Λαζαρίδης, ο «γατούλης» που έγινε γεράκι»
Νίκος Τσαγκρής
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου