Ο Βενιζέλος, χοντρό πρόβλημα για τη ΝΔ

του Κώστα Βαξεβάνη

Είναι ο Αβραμόπουλος ΣΥΡΙΖΑ; Μήπως εγκαινιάζει τη διαδρομή για μια μελλοντική συγκατοίκηση στα ανώτερα δώματα της εξουσίας; Την Προεδρία για παράδειγμα; Από την ώρα που ο υπουργός Άμυνας τοποθετήθηκε κατά του Βενιζέλου για τις συμβάσεις των υποβρυχίων, η δημοσιογραφική «ανάλυση» οργιάζει, όπως οι περικοκλάδες σε ποτιστικό χωράφι του κάμπου της Θεσσαλίας.

Είναι προφανές πως σχεδόν όλοι απαντούν με βεβαιότητα ότι κάτι τρέχει με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αβραμόπουλο, πράγμα το οποίο και τον οδήγησε να ξυρίσει σύριζα τον αντιπρόεδρο, και μάλιστα κόντρα.

Η ανάλυση ωστόσο προϋποθέτει πραγματικά γεγονότα και όχι να κοιτάς στο στόμα τον Βενιζέλο, μήπως και κάνει επαναπροσδιορισμό των όρων και δεν το πάρεις είδηση. Ο.... Αβραμόπουλος είναι σίγουρα ένας δυσαρεστημένος από τον Σαμαρά, αφού παρέδωσε την Αντιπροεδρία στον Βενιζέλο, υποκύπτοντας στον αλληλοεκβιασμό που τους κρατά στην εξουσία.

Αλλά ο Αβραμόπουλος είναι Υπουργός Εθνικής Άμυνας. Ο οποίος καλείται να πληρώσει δύο υποβρύχια που δεν υπάρχουν, μαζί με τα άλλα τρία που δεν παραδόθηκαν παρότι έχουν επίσης πληρωθεί, αυτά του Άκη. Η σκανδαλώδης σύμβαση που υπέγραψε ο Βενιζέλος με την εταιρεία του Σάφα Ισκαντάρ, η οποία ανέλαβε τα Ναυπηγεία, προβλέπει πως η κατασκευάστρια εταιρεία μπορεί να πληρώνεται χωρίς να παράγει έργο. Αυτό, υπέγραψε ο κύριος Βενιζέλος. Όταν μάλιστα ο Βενιζέλος πέρασε από το Υπουργείο Άμυνας στο Υπουργείο Οικονομίας, ο Ισκαντάρ του ζήτησε χρήματα για έργο που δεν έκανε και όταν ο Βενιζέλος προσπάθησε να αρνηθεί ο Λιβανέζος επιχειρηματίας του έγραψε σε μια επιστολή «όπως θα ενθυμείστε, Εξοχότατε, οι πληρωμές συγκεκριμένα δεν ήταν συνδεδεμένες με συμβατικά ορόσημα εκτέλεσης. Αυτή είναι η λεπτή εξίσωση που καθιερώθηκε προκειμένου να σωθούν τα Ναυπηγεία».

Με το επιχείρημα της διάσωσης των Ναυπηγείων, ο Βενιζέλος παρέδωσε τα Ναυπηγεία στον Ισκαντάρ, προβλέποντας την «λεπτή εξίσωση» της χοντρής είσπραξης χωρίς έργο. Τα Ναυπηγεία δεν διασώθηκαν, ούτε και οι εργαζόμενοι. Πριν από αυτό ο Βενιζέλος, με τον νόμο 3885/2010, απάλλαξε τους Γερμανούς από την υποχρέωση να μας δώσουν ρήτρες για τα υποβρύχια που έγερναν και δέσμευσε το ελληνικό κράτος πως δεν θα έχει καμιά αξίωση εναντίον τους. Στη συνέχεια, απάλλαξε πάλι τη γερμανική εταιρεία από τα φορολογικά προβλήματα που είχε (πλαστά τιμολόγια, φορολογικές παραβάσεις, πρόστιμα) προκειμένου καθαρή να αποδοθεί στον Ισκαντάρ. Οι Γερμανοί έκλεβαν και ο Βενιζέλος κάλυπτε, όπως θα δείτε στο επόμενο HOT DOC.

Ο Ισκαντάρ πήρε τα χρήματα χωρίς να παραδώσει υποβρύχια και οι εργαζόμενοι στα Ναυπηγεία κάνουν κάθε μέρα διαμαρτυρίες έξω από το υπουργείο του κυρίου Αβραμόπουλου. Με όλα αυτά λοιπόν ως πραγματικότητα, ο κύριος Αβραμόπουλος, θα έπρεπε σύμφωνα με τον κύριο Βενιζέλο, να συνεχίσει να πληρώνει και πολύ περισσότερο να μην πει κουβέντα για σκανδαλώδεις συμβάσεις, με τις μάλιστα, η Νέα Δημοκρατία είχε διαφωνήσει τότε.

Αν το Μαξίμου και ο Σαμαράς λοιπόν σήμερα είναι παγιδευμένοι, δεν είναι εξαιτίας του Αβραμόπουλου, αλλά του προξενιού που υλοποίησαν με τον Βενιζέλο. Ο Σαμαράς ζει την ισορροπία τρόμου που επιβάλλει η διγλωσσία Βενιζέλου και βέβαια το παρελθόν και η πολιτική του πρακτική.

Η πολιτική ομηρία του χώρου της ΝΔ, δεν είναι πλέον πρόβλημα μόνο για τους πολλούς στο κόμμα που αντιπαθούν το Βενιζέλο, αλλά και γι” αυτούς που είναι αναγκασμένοι να συγκατοικούν μαζί του περιμένοντας τη μέρα που θα ανατινάξει όλη την κρεβατοκάμαρα του πολιτικού του έρωτα, για να σωθεί ο ίδιος.

Γνωρίζουν πολύ καλά, πως όσο η πολιτική καταβύθιση του Βενιζέλου τον φέρνει συνεχώς σε απόσταση αναπνοής από το κόμμα του Βασίλη Λεβέντη, τόσο θα γίνεται απαιτητικός (για να το πω κομψά) από τη ΝΔ για να διασωθεί. Είναι κατάντια, υποστηρίζουν στη ΝΔ, να περιθάλπει αυτόν που το κόμμα του θέλει με κάθε τρόπο να αποτάξει.

Το πρόβλημα Βενιζέλος στη ΝΔ εν ολίγοις δεν είναι θέμα μεγέθους, αλλά ποιότητας του προβλήματος. Θα τους πάρει στο βυθό, αν καταλάβει πως βουλιάζει ο ίδιος. Αυτά υποστηρίζουν στη ΝΔ. Από τη μεριά μου υποστηρίζω πως το Βαγγέλης από το ΒαγγελΑΚΗΣ, είναι μόλις δυό γράμματα δρόμος.

από το «Κουτί της Πανδώρας»