World Economic Forum: Η Ελλάδα, μετά από 4 χρόνια “μεταρρυθμίσεις”, κατατάσσεται 26η στους 28 της ΕΕ, στην ανταγωνιστικότητα.

Το World Economic Forum (WEF) είναι πιο γνωστό για τις διασκέψεις που κάνει στο Νταβός. 
Κάνει όμως κάπου-κάπου και κάποιες εκθέσεις και μια απ’ αυτές είναι η έκθεση του 2014 για την  ανταγωνιστικότητα στην Ευρώπη ενόψει των στόχων του 2020, που δημοσίευσε στις 10/6. Η Στρατηγική για το 2020 αποσκοπεί στο να μεταμορφώσει την ΕΕ σε “μια έξυπνη, βιώσιμη και περιεκτική οικονομία, που θα αποδίδει υψηλά επίπεδα απασχόλησης, παραγωγικότητας και κοινωνικής συνοχής“.

Το World Economic Forum παρακολουθεί τη ανταγωνιστικότητα των Ευρωπαϊκών οικονομιών ια πάνω από 30 χρόνια, έβγαλε την πρώτη σχετική έκθεση το 1979. Στη Σύνοδο Κορυφής της Λισαβόνας το Μάρτιο 2000, οι αρχηγοί των κρατών αποφάσισαν να θέσουν ένα 10ετές πρόγραμμα (“Στρατηγική της Λισαβόνας”) προκειμένου να κάνουν την ΕΕ την “πιο ανταγωνιστική και δυναμική, βασισμένη στη γνώση οικονομία στον κόσμο, ικανή για βιώσιμη ανάπτυξη με περισσότερες και καλύτερες δουλειές και περισσότερη κοινωνική συνοχή“. Μεταξύ 2002 και 2010 το WEF είχε τη σειρά εκθέσεων “The Lisbon Review”, για την παρακολούθηση της πορείας των στόχων της Στρατηγικής της Λισαβόνας. Και το 2012  …

εξέδωσε την πρώτη έκθεση για την ανταγωνιστικότητα.

Τι είναι εκείνο που, σύμφωνα με το WEF, προάγει την ανταγωνιστικότητα; Ένα πλαίσιο με τρεις πόλους, ανάλογα με τη μορφή της οικονομίας: πρώτη κατηγορία οι οικονομίες που στηρίζονται στους θεσμούς, τις βασικές υποδομές, το μακροοικονομικό περιβάλλον, την υγεία και τη βασική εκπαίδευση. Δεύτερη κατηγορία, οι οικονομίες που στηρίζονται στην ανώτατη εκπαίδευση, τις αποτελεσματικές αγορές αγαθών και εργασίας, την ανάπτυξη χρηματοοικονομικής αγοράς, την τεχνολογική ετοιμότητα και το μέγεθος της αγοράς.  Τρίτη κατηγορία, η επιχειρηματική κουλτούρα και η καινοτομία. Η γενικότητα της θεώρησης, που έχει η έκθεση, δεν αφήνει πολλά περιθώρια για να μιλήσει για το πόσο ανταγωνιστική μπορεί να είναι μια χώρα που διώχνει ή απαξιώνει το επιστημονικό της δυναμικό, προκειμένου να επικρατήσει παντού η μετριοκρατία των κομματικών μηχανισμών των κομμάτων που χρεοκόπησαν τη χώρα μας.

Η πρώτη παρατήρηση της τωρινής έκθεσης είναι ότι η Ευρώπη κατάφερε να μειώσει τις συνέπειες της κρίσης εφαρμόζοντες σφιχτές δημοσιονομικές πολιτικές. μετασχηματίζοντας το τραπεζικό σύστημα και μειώνοντας τις δημόσιες δαπάνες σε ορισμένα κράτη. Όχι, τη λέξη “λιτότητα” δεν τη συναντήσαμε πουθενά!

Η Ευρώπη συνεχίζει να υποαποδίδει σε σχέση με τις ΗΠΑ και “άλλες οικονομίες” στην οικοδόμηση μιας οικονομίας βασισμένης στη γνώση και την καινοτομία. Και ξέρετε τι φταίει; Οι “άκαμπτες” αγορές εργασίας σε αρκετές Ευρωπαϊκές χώρες, που έχουν ως αποτέλεσμα την απότομη αύξηση της ανεργίας, συχνά μακρόχρονης, στερώντας σε ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού μια προσοδοφόρο απασχόληση. Όχι, μην πάει το μυαλό σας αμέσως στο κακό, δεν είδαμε πουθενά να λέει η έκθεση ότι πρέπει οι εργαζόμενοι να δουλεύουν για μια κούπα ρύζι. Ούτε είδαμε πουθενά να αναφέρουν τις λέξεις “μεσαίωνας” ή “φεουδαρχία”. Δεν χρειάζεται να τα λένε, τους αρκεί να τα κάνουν.

Τώρα γιατί κάτι μου λέει ότι αυτά περί “απασχόλησης” και “κοινωνικής συνοχής” ξέχασαν να τα πουν στη Μέρκελ, θα σας γελάσω. Γιατί, όπως και η έκθεση διαπιστώνει, η Ευρώπη είναι βαθιά διαιρεμένη σε αναπτυγμένη Βόρεια/ΒορειοΔυτική και σε ασθμαίνουσα Κεντρική & Νότια. Δείτε χαρακτηριστικά πόσο διαφορετικά είναι τα χρώματα, με τη μισή Ευρώπη στο πράσινο και την άλλη μισή στο κόκκινο. Η θέση της Ελλάδας επισημαίνεται με το κόκκινο κυκλάκι.

Και πάμε στο “δια ταύτα”. η Ελλάδα κατατάσσεται 26η ανάμεσα στις 28 χώρες της ΕΕ, στους δείκτες που εξετάζει η έκθεση, πιο πάνω μόνο απ’ τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία. Πριν από δυο χρόνια, στην προηγούμενη έκθεση, ήταν 25η στο σύνολο των 27 τότε κρατών-μελών. Από 1/1/2013 στην ΕΕ προστέθηκε η Κροατία και πήρε θέση πιο πάνω από μας. Μετά από τέσσερα χρόνια “μεταρρυθμίσεων”, η ανταγωνιστικότητα της χώρας δεν λέει να βελτιωθεί με τίποτα. Παρά τις τεράστιες περικοπές σε μισθούς, παρά “το άνοιγμα των επαγγελμάτων”, παρά την πλήρη διάλυση της αγοράς εργασίας, παρά το ξεχαρβάλωμα της υγείας, παρά την εκθεμελίωση της παιδείας, απολύτως καμιά βελτίωση στην ανταγωνιστικότητα! Εξακολουθούμε να είμαστε πιο ψηλά από Σκόπια και Σερβία, αλλά ήδη είμαστε πιο χαμηλά από την Τουρκία.

Όσο θα συνεχίζουμε με το ίδιο βαθιά σάπιο πολιτικό σύστημα, που κατάφερε να χρεοκοπήσει τη χώρα σε καιρό ειρήνης και το μόνο που το ενδιαφέρει είναι η διαιώνιση της ολιγαρχικής επικυριαρχίας στη χώρα, δεν έχουμε καμιά ελπίδα, δεν θ’ αλλάξει τίποτα στη χώρα. Είχε δίκιο ο ΓΑΠ όταν έλεγε “Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε” και κάθε μέρα που περνάει η χώρα βουλιάζει περισσότερο, επειδή αφενός εδώ δεν αλλάζει τίποτα απ’ αυτά που πραγματικά καθηλώνουν τη χώρα κι αφ’ ετέρου η ανταγωνιστικότητα των άλλων δεν μένει στάσιμη, βελτιώνεται, οπότε ο πήχης ανεβαίνει όλο και ψηλότερα. Τα παιδιά μας θα ξενιτεύονται για να βρουν στον ήλιο μοίρα κι η Ελλάδα θα μετατραπεί στη Φλόριντα της Ευρώπης, εκεί όπου θα αποσύρονται οι ΒορειοΕυρωπαίοι συνταξιούχοι για να ζεστάνουν λίγο το κοκαλάκι τους στα γεράματα. Και με μελαμψούς νοσηλευτές βεβαίως-βεβαίως, καθόσον οι Έλληνες νέοι όλο και θα λιγοστεύουν και το κύμα της μετανάστευσης απ’ την Ασία και την Αφρική, της φτώχειας και της ανέχειας, δεν πρόκειται να το ανακόψει κανένας φράκτης, κι αυτοί πρέπει να ζήσουν. 

Η φθηνή ενέργεια είναι βασικό συστατικό για ανταγωνιστική οικονομία κι ο Μανιάτης βάζει αιολικά, που είναι 7 φορές ακριβότερα απ’ το λιγνίτη σε κόστος επένδυσης και χρειάζονται πρόσθετες δαπάνες σε εκτεταμένα δίκτυα υψηλής τάσης, για να διαχέεται το πρόβλημα της τυχαίας λειτουργίας τους σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο ηλεκτρικό σύστημα. Έβαλε και Φ/Β και τι έγινε με το κόστος; Το βλέπετε ήδη στους λογαριασμούς της ΔΕΗ και θα το δείτε ακόμα περισσότερο στο άμεσο μέλλον. Και, να μην ξεχνιόμαστε, οι ΑΠΕ χρειάζονται συνεχώς “στρεφόμενες εφεδρείες“, θερμικές μονάδες που να ανεβοκατεβάζουν φορτία ανάλογα με το πώς και αν φυσάει, αν υπάρχει ήλιος ή όχι, εφεδρείες που είτε είναι από λιγνίτη που καίγεται άσκοπα κι εκπέμπει και CO2, είτε είναι από πανάκριβο και εισαγόμενο φυσικό αέριο, που κι αυτό βέβαια εκπέμπει CO2, έστω λιγότερο. Γι’ αυτό λένε ότι θα κάνουν έργα αντλησιοταμίευσης, για να υπάρχει η ψευδαίσθηση της “καθαρής” ενέργειας από αιολικά και νερά, χωρίς να μας λένε τίποτα για το κόστος. Και η ανταγωνιστικότητα της χώρας θα έχει πάει περίπατο!

Οι “επενδυτές”, πρώτα στο φυσικό αέριο και τώρα στα αιολικά και τα Φ/Β, θέλουν εξασφαλισμένες αποδόσεις, “σίγουρα λεφτά και εισόδημα μεγάλο”, με την εγγύηση του δημοσίου. Κάτι σαν τα ομόλογα ΕΤΒΑ, που έλεγε κάποτε η διαφήμιση …  Αλλά, για όποιον δεν το κατάλαβε ακόμα, εμείς όλοι, μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ, πληρώνουμε τους “επενδυτές” και τις “αποδόσεις” τους …

Και, συνεχίζοντας σ’ αυτό το δρόμο,  η χώρα δεν πρόκειται να ορθοποδήσει ποτέ!

 http://greeklignite.blogspot.gr/2014/06/world-economic-forum-26-28-4.html