Το μέγεθος της ανεργίας ειδικά τον τελευταίο καιρό δεν είναι επικίνδυνα μεγάλο μόνο στην Ελλάδα ή την Ευρώπη αλλά στο κόσμο όλο.
Μπλέκεται με το προσφυγικό, το μεταναστευτικό, τους πολέμους, και καταλήγει στην πλήρη οικονομική και κοινωνική απαξίωση ολόκληρων περιοχών του πλανήτη.
Οι σύγχρονες κοινωνίες δοκιμάζονται άμεσα. Η Ευρώπη πεδίο και συνισταμένη όλων των ιστορικών αλλαγών ευρίσκεται σε σταυροδρόμι αποφάσεων. Θα υπερισχύσουν οι στοιχειώδεις δημοκρατικές αρχές ή θα κατρακυλήσουμε στο σκοταδισμό και τη βαρβαρότητα;
Θα «αντέξουν» οι κατακτήσεις – εντός του πλαισίου του κράτους πρόνοιας ή οι εξωτερικές και εσωτερικές επιθέσεις σε αυτό θα το συντρίψουν, μέσα από τον οδικό χάρτη του κινέζικου υποδείγματος;
Οι 100δες χιλιάδες άνεργοι, μαζί με τις στρατιές εξαθλιωμένων εργαζομένων των 300 ευρώ, των ανασφάλιστων και μισοασφαλισμένων, της μαύρης και απλήρωτης εργασίας είναι μια εφιαλτική πνιγηρή κανονικότητα. Μια κανονικότητα που προσπαθούν να μας την επιβάλουν με χιλιάδες τρόπους και να πείσουν τη κοινωνία της εργασίας ότι δεν υπάρχει έξοδος διαφυγής.
Όλο και περισσότερο περιοχές πόλεων στην Ευρώπη μας μεταφέρουν στις παραγκουπόλεις της Αφρικής, της Ασίας, της Ν Αμερικής. Και όλα αυτά την ώρα που ο παγκόσμιος πλούτος δεν μειώνεται τόσο ώστε να πολλαπλασιάζεται η φτώχεια.
Απαιτείται λοιπόν να καταλάβουμε τα αίτια και να οικοδομήσουμε σαν κοινωνία της εργασίας μια διέξοδο δημοκρατική προοδευτική μακριά από τις καταδικασμένες και αποτυχημένες συνταγές του ληστρικού νεοφιλελευθερισμού αλλά και από βολονταρισμούς, τηλεοπτικά χαπενιγκ και φιέστες εντυπωσιασμού.
Μια διέξοδο που θα αρνείται αυτή την κανονικότητα του σύγχρονου εργασιακού ολοκαυτώματος τύπου Κίνας που έχει φτάσει το μεροκάματο 1,5 ευρώ, που απορρύθμισε τις εργασιακές σχέσεις σε παγκόσμιο επίπεδο και εκτίναξε την ανεργία στα ύψη. Εκεί στη «κομμουνιστική»- ληστρικοκαπιταλιστική Κίνα που είναι δυσδιάκριτη η διαφορά μεταξύ εργαζόμενου και άνεργου. Φταρνίζεται η Κίνα και οι υπόλοιποι είναι ήδη άρρωστοι!! Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: μια κινέζικη ομπρέλα πουλιέται 3 ευρώ. Πού είναι τα υλικά, πού είναι τα εργατικά, πού είναι τα μεταφορικά, το κέρδος του βιομήχανου, το κέρδος του μικροπωλητή;
Κανείς λοιπόν σήμερα δεν μπορεί να κάνει ότι δεν καταλαβαίνει και να περιορίζει το πρόβλημα σε προσλήψεις βασικά στο δημόσιο.
Οι πολιτικές ανακούφισης είναι αναγκαίες, αλλά δεν είναι ικανές από μόνες τους να λύσουν το πρόβλημα. Η ιατροφαρμακευτική κάλυψη όλων των ανασφάλιστων και ανέργων είναι σημαντικό μέτρο. Η εθνική σύνταξη το ίδιο. Αλλά όλα αυτά στηρίζονται και έχουν όριο την εργασία.
Για να χτυπηθεί η ανεργία πρέπει η χώρα να αλλάξει βηματισμό:
1.Να προχωρήσει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης. Προχωρώντας βήμα-βήμα στην απαγκίστρωση της πατρίδας μας από την επιτροπεία των δανειστών που τα τελευταία 6 χρόνια την πρόσδεσε το σύστημα του παρασιτισμού και του νεοφιλελευθερισμού της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ και των εξαπτέρυγων τους.
2. Να σταματήσει η απορρύθμιση της αγοράς εργασίας που εισάγει τη επιβίωση και καταργεί τη αξιοπρεπή ζωή του εργαζόμενου. Να αποκατασταθεί το δίκιο στοιχειωδών εργασιακών σχέσεων με συλλογικές συμβάσεις και όχι ατομικές που πρέπει να καταργηθούν.
3. ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ να συνεχιστεί και να ανασχεδιαστούν στο σύνολο τους τα προγράμματα ανεργίας του ΟΑΕΔ και τα ΕΣΠΑ γιατί 20 χρόνια τώρα το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. δεν τα χρησιμοποίησαν μόνο για την ανακύκλωση της ανεργίας αλλά ήταν πηγή παράνομου πλουτισμού διαπλοκής και παρασιτισμού μιας κάστας επιχειρηματιών, εργολάβων και μιας κάστας συνδικαλιστών για εξαγορά συνειδήσεων. Φυσικά δεν έχει νόημα η χρηματοδότηση επιχειρήσεων τύπου μπάρ και καφετέριας που σε ένα χρόνο απλά δεν θα υπάρχουν.
4. Να δοθούν κίνητρα κυρίως στους νέους ώστε να επανασχεδιαστεί και να προχωρήσει ένα άλλο υπόδειγμα στην παραγωγική διαδικασία: Οι κοινωνικές επιχειρήσεις.
ΜΑΝΩΛΗΣ ΒΑΝΔΩΡΟΣ
φοιτητής στο τμ. τηλεπικοινωνιακων συστηματων καιι δικτύων
ΤΕΙ Ναυπάκτου
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου