Φορτισμένες οι μέρες αυτές…
Το ΟΧΙ μας «που έγινε ΝΑΙ», ο οδυνηρός συμβιβασμός της 13ης Ιουλίου, απότοκος ενός άθλιου πραξικοπήματος, η προμελετημένη, όπως αποδείχθηκε, διάσπαση, η διάρρηξη σχέσεων, η συναισθηματική κόπωση, η μαζική απογοήτευση, ο αναγκαστικός ρεαλισμός της ενσωμάτωσης κι αυτή η αβάσταχτη αίσθηση μιας ακόμη πιο αβάσταχτης ματαίωσης…
Δεν αντέχω -ομολογώ- να ξαναβλέπω τα πλάνα από την πιο μεγαλειώδη στιγμή που ζήσαμε ποτέ στη Μεταπολιτευτική Ιστορία μας. Η αναμέτρηση με τη νοσταλγία με βγάζει νοκ άουτ…
Ένας λαός καθημαγμένος από τη βαρβαρότητα γερμανικής κοπής και ελληνικής εκτέλεσης, έκοψε το νήμα της Ιστορίας στα μέτρα του και για να τον τιμωρήσουν του έκοψαν τη φόρα…
Τσαλάκωσαν τον ηγέτη του αφού τον εκβίασαν, καταρράκωσαν το φρόνημα και επέβαλλαν το στάτους της αλητείας…
Δεν ήταν και πολύ δύσκολο εδώ που τα λέμε… Το κλαμπ των «Βάστα Σοϊμπλε» δεν απαρτίζεται μόνον από τους συνήθεις υπόπτους της αντιπολιτευτικής πλευράς… Αυτοί είναι πλέον πιο αναγνωρίσιμοι και από το σκοτάδι…
Υποστηρίζεται σθεναρά και από δυνάμεις υπεράνω πάσης υποψίας που κινούνται εντός των τειχών από την πρώτη στιγμή …
Κατέχουν κρίσιμα πόστα που επηρεάζουν όλη τη γκάμα της δημόσιας ζωής, παίρνουν αποφάσεις αρκετά δυσμενείς για το κοινωνικό σύνολο, στο όνομα των υποχρεώσεων της συμφωνίας, ελέγχουν μηχανισμούς φτιαγμένους με τα δομικά υλικά του προηγούμενου συστήματος, έχουν διασυνδέσεις που δεν τους βάζει ο κοινός νους και συμβάλλουν αποφασιστικά στην υπονόμευση του εγχειρήματος που ξεκίνησε ο Αλ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ στις 25 Γενάρη του 2015…
Είναι οι λεγόμενοι «εξαρτημένοι»… Με βασικό γνώρισμα μια διασταλτική αντίληψη περί ηθικής, έχουν ποικίλες εξαρτήσεις από το παρελθόν και ως εκ τούτου είναι δεσμευμένοι από την υποσχετική της διάβρωσης…
Για τους οξυδερκείς παρατηρητές ή ακόμη περισσότερο για τους γνωρίζοντες, είναι εύκολα αναγνωρίσιμοι καθώς το «παράλληλο πρόγραμμα» το οποίο δουλεύουν, έχει εκφάνσεις από την πρώτη στιγμή. Ένα τυπικό παράδειγμα είναι το γεγονός ότι πέρυσι τέτοιες μέρες, διοχετεύονταν συστηματικά δύο γραμμές, όχι μόνο σε ο,τι αφορούσε τη διαπραγμάτευση αλλά και στις κινήσεις της περιόδου εκείνης…
Ωστόσο η «πολιτική ορθότητα» της αναγκαστικής διαχείρισης, δεν επιτρέπει εύκολα το ξεμπρόστιασμα τους, τουλάχιστον σ’ αυτή τη φάση…
Όχι δεν πρόκειται για τη βολική κοινοτοπία της συνωμοσίας, ούτε για το ζωτικό άλλοθι των σοβαρών ανεπαρκειών που παρουσιάζει σε πολλούς τομείς η κυβέρνηση, η οποία είναι ήδη υπόλογη για εγκατάλειψη της κοινωνικής πλειοψηφίας στην οποία στηρίχτηκε. Κι αυτές τις μέρες της μνήμης και της υπόμνησης, μια τέτοια διαπίστωση λειτουργεί ως πολλαπλασιαστής δυσθυμίας και θυμού…
Πρόκειται όμως για μια πολυπλόκαμη παγίδα που ειδικά αυτή τη χρονική στιγμή, συνοψίζεται στο πιο εύστοχο καλαμπούρι το οποίο κάνει θραύση στα social media: «Βρέθηκαν λέει, άγνωστα χειρόγραφα του Μακιαβέλι. Ο καλύτερος τρόπος για να ακυρώσεις έναν πρωθυπουργό είναι να τον καθησυχάσεις»…
Ο Σεπτέμβρης είναι μεθαύριο, η επέτειος του ΟΧΙ μόλις χθες και οι μέρες ηλεκτρισμένες…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου