Η φράξια που ξερνάει μίσος.

Οι ακροβασίες του ΠΑΣΟΚ με τον εκλογικό νόμο συνεχίζονται. 
Θέλει μεν αναλογικότερο σύστημα, άλλα όχι αυτό που φέρνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο λόγος που διαφωνεί (ο πραγματικός και όχι τα φληναφήματα περί πολιτικής σταθερότητας που διακινούν ορισμένα στελέχη του) είναι ότι η πρωτοβουλία ανήκει στον ΣΥΡΙΖΑ!
Οτιδήποτε έρχεται απ’ αυτόν είναι κακό, ύποπτο, εξυπηρετεί σκοπιμότητες, κρύβει παγίδες και πρέπει να απορριφθεί χωρίς πολλή σκέψη. Μάλιστα. Το ερώτημα είναι αν η σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ έχει το πάνω χέρι στο κόμμα ή είναι όμηρος μιας φράξιας που δουλεύει με δική της ατζέντα. Νομίζω ότι ισχύει το δεύτερο.
Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ είναι αιχμάλωτη. 
Δεν δίνει αυτή τον τόνο στη δημόσια συζήτηση. Το πώς θα κινηθεί στο κόμμα και ποια θέση θα πάρει στα θέματα της επικαιρότητας καθορίζεται εν πολλοίς από τους εσωκομματικούς συσχετισμούς. Και στο πεδίο αυτό δεν είναι κυρίαρχη. Οι κινήσεις της σε μεγάλο βαθμό υπαγορεύονται από τους παράγοντες του κόμματος που έκαναν κουμάντο στην προηγούμενη φάση και συμμετείχαν με περίσσιο ενθουσιασμό και λουστραρισμένο κυνισμό στη διακυβέρνηση της χώρας ως τσόντα της Δεξιάς. 
Πρόκειται για πρωτοκλασάτα στελέχη που λειτουργούν με τη λογική της ρεβάνς. Προπηλακίστηκαν, κυνηγήθηκαν, απαξιώθηκαν, μερικά βγήκαν στο τσακ βουλευτές και τώρα ξερνάνε μίσος κατά της ριζοσπαστικής Αριστεράς γιατί πιστεύουν ότι αυτή είναι υπεύθυνη για την κατρακύλα τη δική τους και του κόμματός τους, και όχι η στρατηγική επιλογή τους να συγχρωτιστούν με τη Δεξιά του Αντ. Σαμαρά. 
 Εχουμε να κάνουμε με τη νοσηρή πικρία του νικημένου που ψάχνει απεγνωσμένα τη δικαίωση. 
Γι’ αυτά τα στελέχη που έχουν εύκολη πρόσβαση στα μέσα ενημέρωσης σε αντίθεση με τους προσκείμενους στη Φώφη Γεννηματά που δυσκολεύονται να βρουν χώρο να φιλοξενήσει τις απόψεις τους, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα επικίνδυνο μόρφωμα που κέρδισε τις εκλογές με ψέματα και λαϊκισμούς και ο Τσίπρας είναι ο πρωθιερέας της δημαγωγίας. Με κάθε θυσία πρέπει να φύγουν κι ας έρθει στη θέση τους όποιος να ’ναι, δηλαδή η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη, με την οποία δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα να συνεργαστούν αρμονικά, όπως το έκαναν άλλωστε στο παρελθόν. 
Πρόσφατα, ο πρώην υπουργός Οικονομικών Φ. Σαχινίδης αναφέρθηκε σε μια φράση-παρακαταθήκη του Ανδρέα Παπανδρέου: «Η Δεξιά είναι ο ιστορικός αντίπαλος της δημοκρατικής παράταξης, η Αριστερά ο δυνητικός εταίρος». Μέρες που είναι –είκοσι χρόνια από τον θάνατο του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ- καλό είναι να τη θυμούνται όσοι εμφανίζονται ως κληρονόμοι του. 
Ανάγωγα 
Ξεσάλωσαν κόμματα και μέσα ενημέρωσης για το εθνικό έγκλημα που διεπράχθη πέρσι τέτοιο καιρό. Στο δημοψήφισμα αναφέρονται. Από τις δηλώσεις των πολιτικών, τα κείμενα των αρθρογράφων και τις ανακοινώσεις των κομμάτων λείπει κάτι: το αποτέλεσμα και οι συνθήκες κάτω από τις οποίες προέκυψε. Συνασπίστηκαν οι πάντες εντός και εκτός Ελλάδας υπέρ του «ναι». Μετήλθαν όλα τα βρόμικα μέσα: ψέματα, συκοφαντίες, απειλές, εκβιασμούς, πιέσεις, οικονομική ασφυξία, δολιοφθορές. Κι όμως ηττήθηκαν κατά κράτος. Αντί λοιπόν να προβληματιστούν για το φτύσιμο που έφαγαν υποδύονται τους τιμητές. Υποκείμενα χωρίς τσίπα. 

Το άρθρο του Τάσου Παππά στην efsyn.gr