«Μπάχαλο» με τους επικουρικούς- Άλλοι μένουν κι άλλοι φεύγουν…

Η λέξη «μπάχαλο» δεν είναι πολύ κόσμια αλλά ούτε και η κατάσταση που επικρατεί στα δημόσια νοσοκομεία. Αλλού οι επικουρικοί φεύγουν, αλλού παραμένουν μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2017 κι αλλού φεύγουν υποχρεωτικά επειδή προκηρύχθηκε η θέση τους αλλά χωρίς να έχει προχωρήσει όσο θα έπρεπε η διαδικασία πρόσληψης του αντικαταστάτη…
Δεδομένο πρώτο: Στα δημόσια νοσοκομεία το προσωπικό είναι την τελευταία 6ετία αποδεκατισμένο.Δεδομένο δεύτερο: Οι επικουρικοί γιατροί καλύπτουν πραγματικές ανάγκες όπου προσλήφθηκαν και υπηρετούν με σύμβαση ορισμένου χρόνου.
Δεδομένο τρίτο: Το λογικό- δεδομένων των συνθηκών- θα ήταν να προκηρυχθεί η θέση, να επιλεγεί ο καλύτερος υποψήφιος, και να ανανεώνεται η θητεία του επικουρικού με 3μηνες συμβάσεις ώστε όταν καλυφθεί η θέση από τον μόνιμο, να αποχωρήσει το αργότερο σε 2 -3 μήνες.
Αντί να επιλεγεί ωστόσο μια λογική, βιώσιμη λύση για τα -αποδεκατισμένα σε προσωπικό, επαναλαμβάνω- νοσοκομεία, επιλέγεται ο ξαφνικός θάνατος που αφήνει θέσεις κενές και φέρνει σε απόγνωση τους υπόλοιπους γιατρούς του τμήματος. Αν υπάρχουν...

Διαβάστε την καταγγελία της ΟΕΝΓΕ:

Με πρόσφατη νομοθετική ρύθμιση (ν. 4410, άρθρο 52, παρ. 7α) δίνεται η δυνατότητα παράτασης της θητείας ως 30/9/2017, ΜΟΝΟΝ όσων υπηρετούντων επικουρικών ιατρών η θητεία λήγει στις 30/9/2016. Αυτό μάλιστα σε αντίθεση με προηγούμενη σχετική ρύθμιση (ν. 4320, άρθρο 39, παρ. 2) που έδινε τη δυνατότητα παράτασης της θητείας ως 31/12/2015, σε όλους ανεξαιρέτως τους επικουρικούς γιατρούς.

Είναι αυτονόητο πως η ρύθμιση δημιουργεί ανισοτιμία και αδικία σε βάρος των επικουρικών ιατρών η θητεία των οποίων λήγει σε ημερομηνία διαφορετική της 30/9/2016 (π.χ. στις 31/12/2016) και απαιτείται άμεση επανόρθωση ώστε να περιλαμβάνει ΟΛΟΥΣ τους επικουρικούς γιατρούς που υπηρετούν σήμερα ανεξαρτήτως της ημερομηνίας λήξης της θητείας τους. Στην πράξη αποδεικνύεται πως η διατήρηση του «θεσμού» προσωρινότητας και ομηρίας του «επικουρικού επιμελητή»,εκτός των άλλων (προσωρινότητα, ελαστικότητα, αδιαφάνεια, μισθοδοσία από «ίδια έσοδα» των δημόσιων μονάδων υγείας, ανισοτιμία σε καθήκοντα - υποχρεώσεις -δικαιώματα) δίνει διαχρονικά την ευχέρεια στην πολιτεία να δημιουργεί διακρίσεις κατά το δοκούν.

Εμμένουμε στο πάγιο αίτημα μας για κάλυψη όλων των κενών θέσεων ειδικευμένων ιατρών ΕΣΥ με προσλήψεις μόνιμων επιμελητών Β, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης και κατάργηση των εργασιακών σχέσεων ομηρίας( επικουρικοί,μέσω ΚΕΕΛΠΝΟ,κ.λ.π.).

Πηγή