του Κώστα ΜπετινάκηΌταν ήταν υπουργός Εξωτερικών, η Χίλαρι Κλίντον είχε οργανώσει ομάδα αφοσιωμένη στην προσπάθεια να απονομιμοποιήσει την πολιτική του (αποθανόντος) Ούγκο Τσάβες και της Μπολιβαριανής Επανάστασης, όπως αποκαλύπτουν τα πολυσυζητημένα emails της που διέρρευσε το WikiLeaks.
Το 2010 η Κλίντον είχε ζητήσει από τον Arturo Valenzuela που ήταν τότε βοηθός υπουργός Εξωτερικών για Υποθέσεις στο Δυτικό Ημισφαίριο «να απαλλαγούμε από τον Τσάβεζ».
Ο Valenzuela της είχε απαντήσει: «Χρειαζόμαστε να εξετάσουμε σοβαρά τα επακόλουθα της κατά-μέτωπο σύγκρουσης και να αναζητήσουμε συμμάχους στην περιοχή που θα βοηθήσουν γι’ αυτό».
Όπως αποκάλυψε πάλι το WikiLeaks, η αμερικάνικη πρεσβεία στο Καράκας, από το 2006 είχε αρχίσει επαφές με την αντιπολίτευση για τον ίδιο λόγο.
Στο σχέδιο αυτό εντάσσεται τηλεγράφημα της αμερικάνικης πρεσβείας στην Κολομβία, το Δεκέμβριο 2007, που αναφέρεται σε συνάντηση του τότε προέδρου της χώρας Alvaro Uribe, με αντιπροσωπεία Αμερικάνων γερουσιαστών –ανάμεσά τους ο τότε επικεφαλής της πλειοψηφίας Harry Reid «με στόχο να πεισθεί η Ουάσινγκτον να αναλάβει δράση εναντίον της Βενεζουέλα».
Το τηλεγράφημα περιγράφει πως ο Ουρίμπε υποστήριζε ότι «ο Τσάβες αποτελεί για τη Λατινική Αμερική την ίδια απειλή όπως ο Χίτλερ στην Ευρώπη». Σε συνάντηση του Ουρίμπε με τον αρχηγό του αμερικάνικου Γενικού Επιτελείου, ναύαρχου Michael Mullen, τον Ιανουάριο του 2008, του είχε ζητήσει «άμεση επέμβαση του αμερικάνικου στρατού».
Άλλο τηλεγράφημα της αμερικάνικης πρεσβείας αναφέρεται στην συνάντηση του Αρχιεπίσκοπου της Βενεζουέλα Baltazar Porras με τον Αμερικάνο πρεσβευτή. Ο θρησκευτικός ηγέτης είχε ζητήσει από την Ουάσινγκτον «να αναλάβει δράση εναντίον της κυβέρνησης της χώρας του».
Τι ακριβώς συμβαίνει σήμερα στη Βενεζουέλα
Στην 15η επέτειο από το ολιγοήμερο πραξικόπημα εναντίον του δημοκρατικά εκλεγμένου προέδρου της χώρας Τσάβεζ, (11-13 Απριλίου 2002) η ίδια ολιγαρχία (και οι Αμερικάνοι υποστηρικτές, μαζί με τους διεθνείς υποστηρικτές τους «τις ύαινες» στο Μπουένος Άιρες, τη Βραζιλία, τη Λίμα και το Σαντιάγο) που είχαν πρωτοστατήσει τότε, έχουν ξεσπαθώσει εναντίον του προέδρου Μαδούρο, τον οποίο χαρακτηρίζουν «πραξικοπηματία».
Από την ημέρα που κέρδισε την πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση η δεξιά στη Βενεζουέλα τον Δεκέμβριο του 2015, η σύγκρουση ήταν πλέον αναπόφευκτη.
Η πρώτη κλιμάκωση της σύγκρουσης σημειώθηκε τον Οκτώβριο του 2016 όταν η Εθνοσυνέλευση ψήφισε «κατ΄αρχήν» να προωθήσει «την πολιτική δίκη εναντίον του προέδρου Μαδούρο».
Μία από τις κατηγορίες, ανέφερε ότι ο Μαδούρο, «δεν είναι πολίτης της χώρας και άρα δεν έχει δικαίωμα να είναι πρόεδρός της (!!). Τον Ιανουάριο του 2017 η Εθνοσυνέλευση διακήρυξε ότι «ο Μαδούρο έχει εγκαταλείψει το προεδρικό του γραφείο και ασκεί καθήκοντα πραξικοπηματικά».
Ταυτόχρονα, η Εθνοσυνέλευση καλούσε τον Οργανισμό αμερικάνικων Κρατών να επιβάλει τον Δημοκρατικό τους Χάρτη στη Βενεζουέλα –δηλαδή προσκαλούσε σε παραβίαση της κυριαρχίας της χώρας, δείχνοντας σε πιο σημείο έχουν φτάσει τα πράγματα.
Η πρόσκληση για την εφαρμογή του Δημοκρατικού Χάρτη, δεν έγινε αποδεκτή από την πλειοψηφία των χωρών μελών του OAS, παρά τις πιέσεις που άσκησε η Ουάσιγκτον στις χώρες αυτές.
Αν οι ολιγαρχικές δυνάμεις κατόρθωσαν να ανακτήσουν την εξουσία στην Αργεντινή και την Βραζιλία επιθυμούν να έρθει και η σειρά της Βενεζουέλα.
Δεν έχει σημασία ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο. Σημασία έχει πως οι ΗΠΑ εξακολουθούν να επιδιώκουν υποτακτικές κυβερνήσεις στη Κεντρική και Νότια Αμερική όπως ανέκαθεν.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου