Ευρωπαίος όπως θα έπρεπε να είναι: πολιτισμένος, φιλικός, ανεκτικός…», αναφέρει μεταξύ άλλων η Ιταλίδα τουρίστρια Κιάρα Φερραρέζε σε επιστολή της που δημοσιεύτηκε στην Ιταλική εφημερίδα Corriere Della Sera.
Και είναι η καλύτερη διαφήμιση για την χώρα μας.
Την επιστολή δημοσίευσε ολοσέλιδη η Corriere Della Sera χαρακτηρίζοντας την μάλιστα ως «η καλύτερη» από τις επιστολές που στάλθηκαν την περασμένη εβδομάδα.
Στην επιστολή ύμνο για την χώρα μας η κα Κιάρα Φερραρέζε, αναφέρει τα εξής:
«Ας αγκαλιάσουμε σφιχτά την Ελλάδα, την τελευταία παραλία της Ευρώπης.
Δεν παύω να σκέφτομαι την πάρα πολύ σύντομη εβδομάδα, των διακοπών, που πέρασα αυτό το καλοκαίρι στα Ελληνικά νησιά.
Με το που έκλεισα τον χώρο χειραποσκευών του αεροπλάνου, εδώ και μερικές εβδομάδες, έκλεισα μαζί κι εκείνο το φωτεινό παράθυρο, που βλέπει στο γαλάζιο ή μάλλον στα τόσα γαλάζια του Αιγαίου.
Με τα μάτια κλειστά και με μια κάποια αίσθηση θλίψης, προσπαθώ να καθορίσω τις αναμνήσεις εκείνες, που θα μου χρησιμεύσουν σαν απόθεμα ομορφιάς και ανθρωπιάς για όλο τον υπόλοιπο χρόνο.
Ανήκω στην μεγάλη κατηγορία των ερωτευμένων με την Ελλάδα, που συναντιόνται σε κάθε παραλία, πάντα έτοιμοι ν” απαρριθμίσουν όλα τα νησιά που επισκέφθηκαν, να προτείνουν τα πιο όμορφα και να νοιώσουν ικανοποίηση όταν κάποια γνώμη συμφωνεί με τους άλλους, αλλά και λίγη ζήλεια για κάποιον που εχει δει περισσότερα.
Σε αυτές τις παραλίες ανταμώνουν Γάλλοι, Βέλγοι, Γερμανοί, Ρώσοι, πολλοί Ολλανδοί, Σκανδιναβοί και φυσικά Ιταλοί.
Σε αυτές τις παραλίες, που μιλάνε μπερδεμένα και απίθανα αγγλικά, αισθάνεται κανείς οτι δεν ανήκει σε ένα και μόνο λαό.
Ναι, γιατί η Ελλάδα είναι ακριβώς η παραλία της Ευρώπης, το ακραίο τέλος: αρκετά μακριά ώστε να δραπετεύσεις από την καθημερινή ζωή και αρκετά κοντά και οικεία για να νοιώσεις σαν στο σπίτι σου.
Είναι πάνω από όλα οι Έλληνες, που σε κάνουν να νοιώσεις σαν στο σπίτι σου.
Είναι αυτοί, που συνεννοούνται σε ολες τις γλώσσες αυτής της τρελής Ευρώπης και μάλιστα αναγνωρίζουν απο μακριά, με μια ματιά τις ποικίλες εθνικότητες των τουριστών, χαιρετώντας τον καθένα στη γλώσσα του.
Είναι αυτοί, που σου νοικιάζουν ομπρέλες σε προσιτές τιμές και που σου σερβίρουν πιάτα λαχανικών με γεύση λαχανικών.
Είναι αυτοί, που λατρεύουν με αφοσίωση τις εικόνες μιας αρχαίας και συναρπαστικής πίστης, αλλά δεν δυσφορούν μπροστά σε εκείνους που πιστεύουν σε διαφορετικό Θεό.
Γνωρίζουμε όλοι, ότι η Ελλάδα είναι φτωχή, ότι τα αεροδρόμια έχουν δοθεί στους Γερμανούς, ότι με δυσκολία τα βγάζουν πέρα.
Ωστόσο, εδώ δεν τους λείπει η ευγένεια, κανείς δεν σε κοιτάζει με περιφρόνηση, αν δεν ξέρετε αγγλικά, όλοι είναι έτοιμοι να σας βοηθήσουν ακόμα και μέσα στη νύχτα εάν για παράδειγμα έχετε ξεχάσει τα φώτα του αυτοκινήτου αναμμένα και βρεθείτε χωρίς μπαταρία, (όπως μου συνέβη δύο φορές).
Σχεδόν παντού υπάρχουν κάποιοι Ευρωπαίοι, που εγκατέλειψαν τη χώρα καταγωγής τους και ήρθαν εδώ για να καλλιεργήσουν πεπόνια ή να πουλήσουν χειροποίητα καφτάνια. Σίγουρα θα υπάρχει λόγος.
Στην Ελλάδα αισθάνεται κανείς πραγματικά Ευρωπαίος.
Ευρωπαίος όπως θα έπρεπε να είναι: πολιτισμένος, φιλικός, ανεκτικός.
Ας αγκαλιάσουμε σφιχτά τους Ελληνες και όχι μόνο επειδή μας έδωσαν τον Όμηρο, τον Πλάτωνα και πολλούς άλλους, αλλά και για αυτό που μας δωρίζουν τώρα, από άποψη ανθρωπιάς.
Κιάρα Φερραρέζε
21 Σεπτεμβρίου 2017».
Πηγή
«Ας αγκαλιάσουμε σφιχτά την Ελλάδα, την τελευταία παραλία της Ευρώπης.
Δεν παύω να σκέφτομαι την πάρα πολύ σύντομη εβδομάδα, των διακοπών, που πέρασα αυτό το καλοκαίρι στα Ελληνικά νησιά.
Με το που έκλεισα τον χώρο χειραποσκευών του αεροπλάνου, εδώ και μερικές εβδομάδες, έκλεισα μαζί κι εκείνο το φωτεινό παράθυρο, που βλέπει στο γαλάζιο ή μάλλον στα τόσα γαλάζια του Αιγαίου.
Με τα μάτια κλειστά και με μια κάποια αίσθηση θλίψης, προσπαθώ να καθορίσω τις αναμνήσεις εκείνες, που θα μου χρησιμεύσουν σαν απόθεμα ομορφιάς και ανθρωπιάς για όλο τον υπόλοιπο χρόνο.
Ανήκω στην μεγάλη κατηγορία των ερωτευμένων με την Ελλάδα, που συναντιόνται σε κάθε παραλία, πάντα έτοιμοι ν” απαρριθμίσουν όλα τα νησιά που επισκέφθηκαν, να προτείνουν τα πιο όμορφα και να νοιώσουν ικανοποίηση όταν κάποια γνώμη συμφωνεί με τους άλλους, αλλά και λίγη ζήλεια για κάποιον που εχει δει περισσότερα.
Σε αυτές τις παραλίες ανταμώνουν Γάλλοι, Βέλγοι, Γερμανοί, Ρώσοι, πολλοί Ολλανδοί, Σκανδιναβοί και φυσικά Ιταλοί.
Σε αυτές τις παραλίες, που μιλάνε μπερδεμένα και απίθανα αγγλικά, αισθάνεται κανείς οτι δεν ανήκει σε ένα και μόνο λαό.
Ναι, γιατί η Ελλάδα είναι ακριβώς η παραλία της Ευρώπης, το ακραίο τέλος: αρκετά μακριά ώστε να δραπετεύσεις από την καθημερινή ζωή και αρκετά κοντά και οικεία για να νοιώσεις σαν στο σπίτι σου.
Είναι πάνω από όλα οι Έλληνες, που σε κάνουν να νοιώσεις σαν στο σπίτι σου.
Είναι αυτοί, που συνεννοούνται σε ολες τις γλώσσες αυτής της τρελής Ευρώπης και μάλιστα αναγνωρίζουν απο μακριά, με μια ματιά τις ποικίλες εθνικότητες των τουριστών, χαιρετώντας τον καθένα στη γλώσσα του.
Είναι αυτοί, που σου νοικιάζουν ομπρέλες σε προσιτές τιμές και που σου σερβίρουν πιάτα λαχανικών με γεύση λαχανικών.
Είναι αυτοί, που λατρεύουν με αφοσίωση τις εικόνες μιας αρχαίας και συναρπαστικής πίστης, αλλά δεν δυσφορούν μπροστά σε εκείνους που πιστεύουν σε διαφορετικό Θεό.
Γνωρίζουμε όλοι, ότι η Ελλάδα είναι φτωχή, ότι τα αεροδρόμια έχουν δοθεί στους Γερμανούς, ότι με δυσκολία τα βγάζουν πέρα.
Ωστόσο, εδώ δεν τους λείπει η ευγένεια, κανείς δεν σε κοιτάζει με περιφρόνηση, αν δεν ξέρετε αγγλικά, όλοι είναι έτοιμοι να σας βοηθήσουν ακόμα και μέσα στη νύχτα εάν για παράδειγμα έχετε ξεχάσει τα φώτα του αυτοκινήτου αναμμένα και βρεθείτε χωρίς μπαταρία, (όπως μου συνέβη δύο φορές).
Σχεδόν παντού υπάρχουν κάποιοι Ευρωπαίοι, που εγκατέλειψαν τη χώρα καταγωγής τους και ήρθαν εδώ για να καλλιεργήσουν πεπόνια ή να πουλήσουν χειροποίητα καφτάνια. Σίγουρα θα υπάρχει λόγος.
Στην Ελλάδα αισθάνεται κανείς πραγματικά Ευρωπαίος.
Ευρωπαίος όπως θα έπρεπε να είναι: πολιτισμένος, φιλικός, ανεκτικός.
Ας αγκαλιάσουμε σφιχτά τους Ελληνες και όχι μόνο επειδή μας έδωσαν τον Όμηρο, τον Πλάτωνα και πολλούς άλλους, αλλά και για αυτό που μας δωρίζουν τώρα, από άποψη ανθρωπιάς.
Κιάρα Φερραρέζε
21 Σεπτεμβρίου 2017».
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου