«Τα αποτελέσματα των ανασκαφών της Αρχαιολογικής Εταιρείας στην
Ίκλαινα της Μεσσηνίας, μας οδηγούν σε αναθεώρηση της γνώσης μας για τα
μυκηναϊκά κράτη, με πραγματικά απρόσμενα ευρήματα», τονίζει σε
συνέντευξη του στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό.
Πρακτορείο Ειδήσεων και στον ανταποκριτή στην Πάτρα, Ηλία Κάνιστρα, ο καθηγητής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Μιζούρι – Σεντ Λούις Μιχάλης Κοσμόπουλος, ο οποίος έχει αναλάβει τις ανασκαφές.
Όπως εξηγεί, «ο διοικητικός ιστός του κράτους του Εγκλιανού, απέκτησε μία διοικητική διαίρεση δύο βαθμίδων, που συνίστατο στην κεντρική πρωτεύουσα και τις περιφερειακές πρωτεύουσες». Πρόκειται, όπως προσθέτει, «για μία πρώιμη μορφή της διπλής διοικητικής διαίρεσης που απαντάται σε ομοσπονδιακά κράτη».
Με βάση τα δεδομένα που έχουμε από τη Μεσσηνία (που είναι μια από τις περιοχές που και έχουν εξερευνηθεί αρχαιολογικά και μας έχουν δώσει κείμενα υπό τη μορφή πινακίδων Γραμμικής Β) φαίνεται ότι τα μυκηναϊκά κράτη γεννήθηκαν μέσω διεργασιών ενσωμάτωσης/προσάρτησης ανεξάρτητων ηγεμονιών από έναν ισχυρό ηγεμόνα. Μία από τις ανεξάρτητες αυτές ηγεμονίες ήταν της Ίκλαινας, της οποίας ο ηγεμόνας (τουλάχιστον επί τη βάση προκαταρκτικής μελέτης των ευρημάτων) φαίνεται ότι ηττήθηκε από τον ηγεμόνα του Άνω Εγκλιανού και τα εδάφη του προσαρτήθηκαν σε αυτά του Εγκλιανού. Υποθέτουμε ότι παρόμοιες εξελίξεις σημειώθηκαν και με άλλες ηγεμονίες της Μεσσηνίας, που σιγά-σιγά προσαρτήθηκαν στην ηγεμονία του Εγκλιανού.
Όπως γίνονταν οι προσαρτήσεις αυτές, οι ηγεμονίες που προσαρτούνταν διατήρησαν κάποιο βαθμό της προηγούμενης ανεξαρτησίας τους: η κάθε μία διατήρησε την πρωτεύουσά της, είχε δικό της κυβερνήτη και αντικυβερνήτη, δικούς της αξιωματούχους, δικά της ιερά, αλλά τμήμα της οικονομικής της παραγωγής ελεγχόταν από την κεντρική πρωτεύουσα του Εγκλιανού. Έτσι, με τη διατήρηση τμήματος της προηγούμενης ανεξαρτησίας τους, οι ηγεμονίες αυτές εντάχθηκαν στο διοικητικό ιστό του κράτους του Εγκλιανού, το οποίο απέκτησε μία διοικητική διαίρεση δύο βαθμίδων, που συνίστατο στην κεντρική πρωτεύουσα και τις περιφερειακές πρωτεύουσες. Πρόκειται για μία πρώιμη μορφή της διπλής διοικητικής διαίρεσης που απαντάται σε ομοσπονδιακά κράτη.
(Στην κεντρική φωτογραφία εικόνα από το λεύκωμα «Μυκήνες 1954. Το καταμεσήμερο» σε κείμενο Αθηνάς Κακούρη, φωτογραφίες Robert McCabe και σχόλια Lisa Wace French/ εκδόσεις Πατάκη).
Πηγή
Πρακτορείο Ειδήσεων και στον ανταποκριτή στην Πάτρα, Ηλία Κάνιστρα, ο καθηγητής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Μιζούρι – Σεντ Λούις Μιχάλης Κοσμόπουλος, ο οποίος έχει αναλάβει τις ανασκαφές.
Όπως εξηγεί, «ο διοικητικός ιστός του κράτους του Εγκλιανού, απέκτησε μία διοικητική διαίρεση δύο βαθμίδων, που συνίστατο στην κεντρική πρωτεύουσα και τις περιφερειακές πρωτεύουσες». Πρόκειται, όπως προσθέτει, «για μία πρώιμη μορφή της διπλής διοικητικής διαίρεσης που απαντάται σε ομοσπονδιακά κράτη».
Η συνέντευξη του Μιχάλη Κοσμόπουλου:
- – Έχετε χαρακτηρίσει την Ίκλαινα ως μία από τις πιο σημαντικές μυκηναϊκές θέσεις που ανασκάπτονται. Τι αποκαλύπτουν;
- – Πώς σας βοηθούν τα ευρήματα, ώστε να καταλάβετε τον τρόπο που αναπτύχθηκαν οι πόλεις και τα κράτη στην ελληνική προϊστορία;
- – Ποια είναι τα ευρήματα που σας έχουν οδηγήσει στο συμπέρασμα, ότι πολλοί από τους θεσμούς που έχουμε σήμερα, δημιουργήθηκαν στην Ελλάδα πριν από 3.000 χρόνια;
- – Γιατί η Ίκλαινα θα μπορούσε να ήταν μέλος ενός πρώιμου ομοσπονδιακού κράτους, όπως για παράδειγμα, είναι σήμερα οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής;
- – Πώς αναπτύχθηκαν τα κράτη;
Με βάση τα δεδομένα που έχουμε από τη Μεσσηνία (που είναι μια από τις περιοχές που και έχουν εξερευνηθεί αρχαιολογικά και μας έχουν δώσει κείμενα υπό τη μορφή πινακίδων Γραμμικής Β) φαίνεται ότι τα μυκηναϊκά κράτη γεννήθηκαν μέσω διεργασιών ενσωμάτωσης/προσάρτησης ανεξάρτητων ηγεμονιών από έναν ισχυρό ηγεμόνα. Μία από τις ανεξάρτητες αυτές ηγεμονίες ήταν της Ίκλαινας, της οποίας ο ηγεμόνας (τουλάχιστον επί τη βάση προκαταρκτικής μελέτης των ευρημάτων) φαίνεται ότι ηττήθηκε από τον ηγεμόνα του Άνω Εγκλιανού και τα εδάφη του προσαρτήθηκαν σε αυτά του Εγκλιανού. Υποθέτουμε ότι παρόμοιες εξελίξεις σημειώθηκαν και με άλλες ηγεμονίες της Μεσσηνίας, που σιγά-σιγά προσαρτήθηκαν στην ηγεμονία του Εγκλιανού.
Όπως γίνονταν οι προσαρτήσεις αυτές, οι ηγεμονίες που προσαρτούνταν διατήρησαν κάποιο βαθμό της προηγούμενης ανεξαρτησίας τους: η κάθε μία διατήρησε την πρωτεύουσά της, είχε δικό της κυβερνήτη και αντικυβερνήτη, δικούς της αξιωματούχους, δικά της ιερά, αλλά τμήμα της οικονομικής της παραγωγής ελεγχόταν από την κεντρική πρωτεύουσα του Εγκλιανού. Έτσι, με τη διατήρηση τμήματος της προηγούμενης ανεξαρτησίας τους, οι ηγεμονίες αυτές εντάχθηκαν στο διοικητικό ιστό του κράτους του Εγκλιανού, το οποίο απέκτησε μία διοικητική διαίρεση δύο βαθμίδων, που συνίστατο στην κεντρική πρωτεύουσα και τις περιφερειακές πρωτεύουσες. Πρόκειται για μία πρώιμη μορφή της διπλής διοικητικής διαίρεσης που απαντάται σε ομοσπονδιακά κράτη.
(Στην κεντρική φωτογραφία εικόνα από το λεύκωμα «Μυκήνες 1954. Το καταμεσήμερο» σε κείμενο Αθηνάς Κακούρη, φωτογραφίες Robert McCabe και σχόλια Lisa Wace French/ εκδόσεις Πατάκη).
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου