Βανδώρος Χρήστος.
Η πρόσκληση έλεγε: Παρασκευή 5-Ιανουαρίου και ώρα 12 κοπή πίττας στο κοινοτικό γραφείο στο Μαυρολιθάρι.
Η πρόσκληση έλεγε: Παρασκευή 5-Ιανουαρίου και ώρα 12 κοπή πίττας στο κοινοτικό γραφείο στο Μαυρολιθάρι.
Η ημέρα ξεκίνησε ηλιόλουστη, η διαδρομή μετά το 51, αριστερά,
μέσα στα έλατα με λιγότερο ή περισσότερο χιόνι αλλά με καθαρό δρόμο.
Σύντομο «προσκύνημα» για καφέ στο Καταφύγιο Οίτης, στις
πανέμορφες Βρύζες και σύντομα ση διασταύρωση δεξιά, προς Πυρά για Μαυρολιθάρι.
ΣΤΗΝ ΕΔΕΜ ΤΗΣ ΡΟΥΜΕΛΗΣ
Εδώ, στην παλαιική πρωτεύουσα του Δήμου Κυτινίου(1834) ,
Καλλιέων στη
συνέχεια(1870), άλλη μια φορά θαυμάζουμε κοιτώντας γύρω μας.
συνέχεια(1870), άλλη μια φορά θαυμάζουμε κοιτώντας γύρω μας.
Ποτέ δεν χορταίνει το μάτι την ομορφιά της περιοχής.
Στα 1150 μέτρα, με τα
νερά άφθονα από την Αμπλά, την Ψωρομύτη
την Μουτσιάρα.
Απλωμένο το χωριό στην Οίτη, λουσμένο από τον χειμωνιάτικο
ήλιο, από την αυγή ως και το ηλιοβασίλεμα, με τα πέτρινα σπίτια αμφιθεατρικά
στην πλαγιά, δίπλα σε έλατα, καρυδιές, μηλιές, με λουλούδια, περιποιημένα, με
τον τεράστιο πλάτανο – μνημείο της φύσης- στην μεγαλύτερη πλατεία χωριού της
Ρούμελης και όχι μόνο.
Μια απίθανη αντίθεση ανάμεσα στις αστραφτερές πάλλευκες από
χιόνι και ήλιο ψηλές πλαγιές, και τις διαβαθμίσεις του πράσινου στις χαμηλότερες
ζώνες.
Στο παλιό σχολείο, όπου η έδρα της κοινότητας η Αντιδήμαρχος
Καλλιέων, Στρωμίτισσα κ Μαίρη Ανδρεοπούλου,
πρόεδροι των γύρω κοινοτήτων, ο κ Κ. Παύλου (Πυρά), Η. Τσαπάρας (Καστριώτισσα),
Χρ. Χαλέτσος (Οικοδεσπότης), πολίτες,
δημοτικοί υπάλληλοι, (ξεχώρισα τον κ Κοτρώνη) και φυσικά ο βουλευτής του Νομού, ο γιατρός κ. Ηλίας Κωστοπαναγιώτου…
Πρόσχαρα πρόσωπα, όμορφη ζεστή ατμόσφαιρα, ευχές για ένα
καλλίτερο χρόνο για όλους μας το 2018.
Ειλικρινής εκτίμηση στο πρόσωπο του βουλευτή, όπως εκφράστηκε
μέσα από τις σύντομες προσφωνήσεις αλλά και στις συζητήσεις που προηγήθηκαν και
συνεχίστηκαν.
Η πίττα κόπηκε, τα κομμάτια μοιράστηκαν, το φλουρί βρέθηκε κι
εμείς μετά την όμορφη γιορτή, συνεχίσαμε στην κοντινή Καστριώτισσα.
Τα μάτια γεμίζουν Βαρδούσια, Γκιώνα, λιβάδια, χρωμάτων
αποχρώσεις. Κάποια στιγμή το Βελχάκι, λιμνοσπήλαιο στα 1600 υψόμετρο –από παλιά
απωθημένο- περιμένει την επίσκεψη μας.
Τώρα το χιόνι είναι πολύ… Αναμένουμε… ελπίζουμε…προσμένουμε…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου