Ξαφνικά η αυτοπεποίθηση των «νικητών των δημοσκοπήσεων» εξανεμίσθηκε από την αυτοπεποίθηση των νικητών της πραγματικής πολιτικής. Το βλέπει κανείς στη συμπεριφορά παραζαλισμένου κοτόπουλου της ΝΔ και την αφασία της Φώφης. Αλλά και στην αμηχανία των υποστηρικτών του Νεομητσοτακισμού.
Οι καλύτεροι σχολιογράφοι του στα ΜΜΕ διχάσθηκαν: οι μισοί του συστήνουν να αλλάξει ρότα στο Σκοπιανό, γιατί παραγίνεται ακραίος και μόνο οι φλούφληδες και φανατικοί επιμένουν ότι πρόκειται για κακή συμφωνία και καλώς την απορρίπτει.
Από πολιτική άποψη αυτό που γίνεται αυτές τις μέρες είναι ότι ο Τσίπρας ξαναμοιράζει την τράπουλα. Φυσικό είναι. Στις κοινοβουλευτικές Δημοκρατίες τον πρώτο λόγο έχουν οι πρωθυπουργοί. Και στα οργανωμένα υπερεθνικά σύνολα οι συζητήσεις γίνονται με κυβερνήσεις, όχι με κόμματα της αντιπολίτευσης.
Πιο απλά το θέμα είναι τι λέει ο Γιούνκερ, η Μέρκελ, η Μογκερίνι, ο Σεντένο, ο Στόλτενμπεργκ. Όχι τι λέει ο αξιοθρήνητος Βέμπερ και πόσα δευτερόλεπτα κράτησε η αδιάφορη χειραψία του Μητσοτάκη με την Καγκελάριο που τον αγνοεί πάντα ή αν βγήκε καλός στις φωτογραφίες με τον Νετανιάχου.
Το πολιτικό περιβάλλον, λοιπόν, αλλάζει γιατί αλλάζουν τα δεδομένα του. Το πρώτο βήμα ήταν η συμφωνία για το Σκοπιανό που έκλεισε ικανοποιητικά για την Ελλάδα. Ακολουθεί η τελευταία αξιολόγηση και η έξοδος από το Μνημόνιο. Και επίκειται διευθέτηση για το χρέος.
Με ισάριθμες επιτυχίες στα τρία κρίσιμα μέτωπα της χώρας ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ανατρέπει το πολιτικό σκηνικό και αλλάζει δραστικά τα δεδομένα του πολιτικού παιχνιδιού. Οι εξελίξεις αρχίζουν να τρέχουν πλέον με ταχύτητα αφήνοντας πίσω τον αντίπαλό του Κυριάκο Μητσοτάκη που έχασε το βηματισμό του και προσπαθεί να παίξει το ρόλο του με σπασμωδικές κινήσεις.
Οι εξελίξεις ευνοούν τον Πρωθυπουργό γιατί αυτός πήρε την ευθύνη να κινήσει τα πράγματα. Με τις λύσεις που διαμορφώνονται στα προαναφερόμενα μέτωπα αναδιατάσσεται το πολιτικό σκηνικό και βρισκόμαστε μπροστά σε νέους συσχετισμούς δυνάμεων.
Ο Τσίπρας ανακτά πλήρως την πρωτοβουλία των κινήσεων, ενώ στο στρατόπεδο της ΝΔ προσπαθούν απλώς να μη διασπαστούν και ο Κυριάκος Μητσοτάκης διαρκώς αποδυναμώνεται από τους ακραίους.
Ο Πρωθυπουργός ενισχύει το αφήγημα με το οποίο θα ζητήσει στις εκλογες ανανέωση της εντολής μέσα σε κλίμα διεθνούς συμπαράστασης προς την κυβέρνησή του, ενώ ο Μητσοτάκης άγεται και φέρεται εντός της ΝΔ και απομονώνεται στο διεθνή χώρο. Το επόμενο φθινόπωρο τίποτε δεν θα είναι όπως ήταν το προηγούμενο.
Η πρώτη ορατή αλλαγή θα προκύψει στη Βουλή με την ανασύνταξη της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας με βάση νέες πολιτικές συμμαχίες. Για τη ακρίβεια ο Παν. Καμμένος απομακρύνεται από τον κυβερνητικό συνασπισμό, αλλά η κυβέρνηση Τσίπρα δεν κλονίζεται: θα καλυφθούν οι έξι ψήφοι που λείπουν για την απόλυτη πλειοψηφία από άλλες δυνάμεις.
Ταυτόχρονα η απομάκρυνση Καμμένου φέρνει πιο κοντά τον Πρωθυπουργό με τον Σταύρο Θεοδωράκη. Η προοπτική άμεσης ένταξης του ΣΥΡΙΖΑ στον Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα -αφού θα λείπει το εμπόδιο του Καμμένου- υποχρεώνει τη Φώφη Γεννηματά να απομακρυνθεί από την ιδέα συμπόρευσης με τη Δεξιά και να αναζητήσει πεδίο διαπραγμάτευσης για κυβερνητική συνεργασία με τον Τσίπρα. Ήδη το μισό κόμμα της το κάνει.
Αυτές οι διεργασίες θα καταλήξουν στην ανασύνταξη της Κεντροαριστεράς και της ευρύτερης δημοκρατικής παράταξης με κεντρικό φορέα τον ΣΥΡΙΖΑ και σύμπραξη των υπολοίπων δυνάμεων ανάλογα με τη δύναμη τους.
Αυτή η προοπτική αποδυναμώνει πλήρως το σενάριο της πρωθυπουργίας Μητσοτάκη. Χάνει οριστικά το ενδεχόμενο να στηριχθεί από το κόμμα της Γεννηματά και ταυτόχρονα ενισχύονται οι φυγόκεντρες τάσεις της ΝΔ. Θα απολήξουν σε διάσπαση και πάντως σε νέα ενίσχυση της Ακροδεξιάς με την οποία ο Μητσοτάκης συμπορεύθηκε άκριτα και την νομιμοποίησε.
Όσο το κύρος του Πρωθυπουργού ενισχύεται διεθνώς, τόσο χάνει έδαφος ο Κυριάκος Μητσοτάκης ακόμη και εκεί που κυριαρχούν οι δυνάμεις του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. Είχε ο ίδιος την ευκαιρία να διαπιστώσει την απομόνωσή του στο Μόναχο, προ ημερών. Ενώ οι δικοί του διατυμπάνιζαν για κύκλο επαφών που θα τον αναβάθμιζαν, ως υποψήφιο Πρωθυπουργό, τελικά είχε μόνο κάποιες τυπικές συναντήσεις.
Η Μέρκελ με την οποία ήλπιζε να «συναντηθεί», δεν του διέθεσε ούτε τριάντα δευτερόλεπτα. Του χάρισε μόνο μια τυπική και φευγαλέα χειραψία στη σειρά με άλλους, απολύτως ανέκφραστη. Αυτή η αντίθεση στην αντιμετώπιση του Πρωθυπουργού και του προέδρου της ΝΔ στο ευρωπαϊκό πολιτικό περιβάλλον από παράγοντες, ανεξαρτήτως ιδεολογίας, έχει τη ρίζα της στις εσωτερικές πολιτικές συμπεριφορές τους.
Ο Αλέξης Τσίπρας θεωρείται από όλους αξιόπιστος συνομιλητής και υλοποιεί τις συμφωνίες της χώρας, για να περάσει στην μεταμνημονιακή φάση. Ο Κυριάκος γίνεται όλο και πιο Βαλκάνιος πολιτικός. Με τη ρητορική του ο Μητσοτάκης, είτε το αντιλαμβάνεται είτε όχι,-αμφισβητεί τις συμφωνίες, δίνει υποσχέσεις που δεν μπορούν να υλοποιηθούν, επικρίνει τα κοινοτικά όργανα και τους θεσμούς γιατί… στηρίζουν τη χώρα.
Η εναντίωση του στη λύση του Σκοπιανού εκλαμβάνεται ως εθνικιστική συμπεριφορά και υπονόμευση των προσπαθειών της Ευρώπης για σταθερότητα στα Δυτικά Βαλκάνια- εξ ου και η παρουσία της επίτροπου Μογκερίνι στην υπογραφή της Συμφωνίας Τσίπρα-Ζάεφ.
Το πάρτι της μέλλουσας πρωθυπουργίας Μητσοτάκη που έκανε ευτυχείς τους εκλεκτούς του κατεστημένου της σήψης και της διαφθοράς τελειώνει. Για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται ότι η πολιτική δεν γίνεται με επικοινωνιακά τερτίπια, τυφλούς φανατισμούς όχλων, χυδαιότητα και επιστράτευση τυχοδιωκτικών στοιχείων. Γίνεται με προτάσεις, πρωτοβουλίες, σχέδιο και ρίσκο. Σ’ αυτό ο Τσίπρας στέλνει τον έρμο τον Κυριάκο αδιάβαστο…
Ο πρόεδρος της ΝΔ και οι φίλοι του ακόμη δεν είδαν τίποτε. Τα συμφραζόμενα των πολιτικών εξελίξεων διαφοροποιούνται δραστικά πλέον και η τελική ευθεία προς τις εκλογές θα ξεκινήσει με τον Πρωθυπουργό σε πλήρη ανάπτυξη της πολιτικής του. Απέναντι στο σημερινό επικεφαλής της ΝΔ που τα έκανε ως τώρα όλα λάθος και πλέον χάνει ακόμη και τον ζωτικό του χώρο, έχοντας ήδη παραδώσει τα κλειδιά στον Άδωνι, τον Σαμαρά και δυο μιντιάρχες…
Του Γ. Λακόπουλου
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου