Η χώρα διήρχετο κρίση

Γίνεται προσπάθεια να αναγκαστεί η κοινωνία να ανακαλύψει εκ νέου τον παλιό εχθρό: την Αριστερά και τις παραφυάδες της.
Η δήλωση είναι σαφής. Πιο σαφής είναι μόνο μια φωτογραφία αγκαλιά με τον Γεώργιο Παπαδόπουλο. «Ο Κ. Μητσοτάκης πρέπει να κάνει παρεμβάσεις στο κράτος και τους θεσμούς για να μην ξαναέρθει η Αριστερά στην εξουσία, γιατί οι ιδέες της είναι ελαττωματικές». Ανήκει δε στον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπό της ΝΔ Μάκη Βορίδη.
Και είναι σαφώς αντιδημοκρατική δήλωση γιατί στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν παρεμβάσεις στους θεσμούς που να εμποδίζουν ένα κόμμα να πάρει την εξουσία. Εκτός αν η «δημοκρατία» και οι «θεσμικές παρεμβάσεις» είναι του γούστου του Μάκη Βορίδη.
Θεσμοί που να κρατούν ένα κόμμα μακριά από την εξουσία έχουν συνήθως μπροστά κανόνι και από κάτω ερπύστριες. Δεν μπορεί να υπάρξει καμιά άλλη ερμηνεία για το πολιτικό όνειρο του Βορίδη, το οποίο μάλλον για τον ίδιο συνοψίζεται σε μια φράση μελλοντικού διαγγέλματος: 
«Η χώρα διήρχετο μια κρίση, αναζητούσα διέξοδον εξ ενός πολιτικού αδιεξόδου εις το οποίο έχει εισέλθει εξ αιτίας της ύπαρξης του ΣΥΡΙΖΑ». 
Τη χρησιμότητα του γύψου και το μίσος για τη δημοκρατία ο Μάκης Βορίδης τα έχει ανακαλύψει στα νιάτα του όταν ηγήθηκε του μορφώματος του Απριλιανού δικτάτορα και τα επαναλαμβάνει με οποιαδήποτε ευκαιρία χωρίς να δίνει ιδιαίτερη σημασία στα προσχήματα, για τον απλό λόγο ότι δεν έχει να φοβηθεί τίποτε.
Οσα δηλώνει με αίσθηση πολιτικής επιτακτικότητας ο Βορίδης δεν είναι ούτε βαρβαρισμοί ούτε βοριδισμοί. 
Ο Βορίδης εξέφραζε το καταπιεσμένο όνειρο τμήματος της φτιασιδωμένης και δημοκρατικοφανούς Δεξιάς που φαντασιωνόταν χουντική βαρβατίλα, αίμα στους πολιτικά αλλόθρησκους και κονσερβοκούτια στους ντιντήδες της δημοκρατίας. Αυτό που άλλαξε είναι ότι η Δεξιά πια εκφράζει τον Βορίδη και όχι ο Βορίδης τμήμα της Δεξιάς.
Το 2014 ο Αντώνης Σαμαράς άνοιξε την πόρτα της ΝΔ στην ακροδεξιά, δίνοντας το υγρό υπόγειο της πολυκατοικίας της Δεξιάς σε έναν τηλεβιβλιοπώλη και την ομάδα του ΛΑΟΣ. Η διαφορά σήμερα δεν είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης χάρισε σε αυτή την ομάδα το roof garden κάνοντας τον εαυτό του θλιβερό μπάτλερ. 
Η βασική ποιοτική διαφορά είναι ότι αυτή η ομάδα ξύπνησε τα αντιδημοκρατικά, εμφυλιοπολεμικά ένστικτα της παράταξης και ανέκοψε την πορεία προς την πολιτική ωριμότητα με ζητούμενο τη δημοκρατία. Ο γιος του παλιού βασανιστή της χούντας δεν προσπαθεί να κρυφτεί στη λήθη αλλά απαιτεί να ξανανοίξουν ξερονήσια, ενώ τα τρολ της ΝΔ και του αντιπροέδρου στα social media υπόσχονται εκκαθαρίσεις δημοσιεύοντας φωτογραφίες των «υπό εκκαθάριση». 
Ο ίδιος ο αντιπρόεδρος της καρδιάς του Κυριάκου αποκαλεί τον πρωθυπουργό της χώρας «αυτό το υποκείμενο». Δημοσιογράφοι επιτίθενται με χυδαία

γλώσσα σε έναν πρώην υπουργό του ΠΑΣΟΚ, τον Γιάννη Ραγκούση, γιατί τολμάει να διατυπώσει διαφορετική άποψη, «ενοχοποιώντας» τον ως μνηστήρα μιας καρέκλας στον ΣΥΡΙΖΑ, (ούτε αυτή η πρόβλεψη τους βγήκε).
Ολα αυτά δεν είναι για να φοβάται κάποιος δημοκράτης αλλά για να σκέφτεται και να συναισθάνεται. Οχι, οι νεοχουντοβασιλικοί της ΝΔ που βγαίνουν στο φως του ήλιου αργά ή γρήγορα θα καούν στο φως της απαιτητικής δημοκρατίας. 
Δεν θα επικρατήσουν, αλλά μπορούν να ταλαιπωρήσουν τη χώρα εκμεταλλευόμενοι έναν άβουλο αρχηγό που θεωρεί εαυτόν πολιτικό Ναπολέοντα που δεν στερείται Ιωσηφίνας. Υπάρχει ο κίνδυνος η δημοκρατία να κατρακυλήσει από τις σύγχρονες απαιτήσεις διαφάνειας, στις εποχές που ο αρχηγός καβαλάει το ελικόπτερο ή το λίαρ τζετ του επιχειρηματία-αφεντικού για να κάνει τη βόλτα του και δεν βρίσκεται κανένας στο κόμμα του να εντοπίσει τίποτε περίεργο και επικίνδυνο σε αυτό. Η δημοκρατία μπορεί να υποκλιθεί μπροστά στη λογοκρισία και στον απολυταρχισμό όπου εισαγγελείς (φίλοι πάντα) θα ορίζουν τι επιτρέπεται και τι απαγορεύεται.
Κάτω από την απειλή μιας νέας εξουσίας ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα συσπειρώνονται δυνάμεις που δεν έχουν σχέση με τίποτε αντιδημοκρατικό και παραδίδουν τις δημοκρατικές παραδόσεις σε έναν πολιτικό μακιαβελισμό. 
Η καθημερινότητα ορίζεται από τα fake news, τις διώξεις δημοσιογράφων και πολιτών που αντιστέκονται, αισχρό δημόσιο λόγο αλλά οι αντιΣΥΡΙΖΑ δεν βρίσκουν τίποτε κακό σε όλο αυτό. Και αφού δεν τους τρομάζει το τέρας, αργά ή γρήγορα θα ανακαλύψουν ότι οι ίδιοι έγιναν το τέρας.
Οι πολίτες όμως δεν μπορούν να έχουν τίποτε κοινό με όλα αυτά γιατί οι ηγεσίες εντοπίζουν ότι στενεύουν τα χρονικά περιθώρια για την επιβίωσή τους και δεν έχουν κανένα άλλο ενδιαφέρον πέρα από αυτό. Είναι έτοιμες να πουλήσουν τον εαυτό τους στον διάβολο ή και τον Άδωνη ακόμη.
Είναι διαφορετικό πράγμα η εναντίωση και οι διαφωνίες με τον ΣΥΡΙΖΑ από την προσπάθεια που γίνεται να ενοχοποιηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ και η Αριστερά με δάνεια από το παρακράτος και τις πρακτικές του. Το άκριτο αντιΣΥΡΙΖΑ μένος που καλλιεργείται για λόγους σκοπιμότητας από τις ηγεσίες δεν πλήττει τον ΣΥΡΙΖΑ. Κατασκευάζει ένα αντιδημοκρατικό τέρας που θα καταβροχθίσει πρώτα τον πολίτη.
Το διακύβευμα για τον δημοκρατικό πολίτη δεν μπορεί να είναι τα παιχνίδια των ηγεσιών, αλλά αν θα μπορεί να υπάρχει η δημοκρατία. Απειλή δεν είναι η δήλωση Βορίδη. Είναι όμως η επιβεβαίωση ότι ομαλότητα για στελέχη της ΝΔ είναι η ανωμαλία. Αυτή η πεποίθηση γίνεται προσπάθεια να απλωθεί στην κοινωνία, η οποία θα αναγκαστεί να ανακαλύψει εκ νέου τον παλιό εχθρό, «την Αριστερά και τις παραφυάδες της». Μπορεί να μην ακουστούν ερπύστριες, αλλά ο Μαρινάκης από τις εφημερίδες του θα λέει ποιοι πρέπει να επιβιώσουν και ποιοι να πέσουν στην πυρά.

Του Κώστα Βαξεβάνη