ΓΙΑ ΟΛΑ ΦΤΑΙΤΕ ΕΣΕΙΣ ΕΠΕΙΔΗ ΥΠΑΡΧΕΤΕ (Η Ν.Δ. ΣΥΝΕΠΗΣ ΣΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΤΗΣ)

Σ΄αυτήν εδώ τη χώρα έχουν γίνει πολλά εγκλήματα.

• Έχουν μπαζωθεί τα ρέματα.

• Έχουν χτιστεί τα δάση.

• Έχουν φαγωθεί οι λαϊκές αποταμιεύσεις πέντε δεκαετιών δουλειάς με δυο απλές και γρήγορες κομπίνες. Τη φούσκα του Χρηματιστήριου και τη φούσκα της οικοδομής.

• Έχουν φαγωθεί τα δημόσια οικονομικά και τα “πακέτα Ντελόρ” σε υπερκοστολογήσεις εργολαβιών και προμηθειών, σε αχρείαστη Ολυμπιάδα, σε τεράστια και αδιαφανή εξοπλιστικά προγράμματα.

• Έχουν φυγαδευτεί στο εξωτερικό τα κέρδη από όλα τα παραπάνω και από την φοροδιαφυγή.

• Και μετά, με δικαιολογία την κρίση του 2008, διαλύθηκε ότι είχε απομείνει. Μπήκαμε εκβιαστικά σε μηχανισμούς ξένης εποπτείας που μείωσαν 30% το ΑΕΠ και ακόμη περισσότερο το λαϊκό εισόδημα.

Τα εγκλήματα αυτά είχαν ωφελημένους. Κάποιοι “μαζί τα φάγανε”. Λίγοι κέρδισαν πάρα πολλά, κάπως περισσότεροι μάζεψαν τα υπολείμματα. Φτιάχτηκε μια κοινωνική και πολιτική συμμαχία των ευνοημένων από την καταλήστευση του δημόσιου και ιδιωτικού πλούτου, από την καταστροφή του περιβάλλοντος. Μια συμμαχία που είχε μονοπώλιο (με διαφορετικές επωνυμίες και ΑΦΜ, όπους στους στημένους διαγωνισμούς) και στην διακυβέρνηση. Γιατί δεν γίνονται αυτά χωρίς να ελέγχεις το γκουβέρνο. Αλλιώς θα βρεθεί ένας αστυνομικός, ένας εφοριακός, ένας δικαστικός, ένας δασάρχης και θα χαλάσει τη δουλειά.

Όπως είχαν μονοπώλιο και στην ενημέρωση. Ο έλεγχος της ενημέρωσης είναι απαραίτητος για τον έλεγχο της διακυβέρνησης σε κάθε δημοκρατία που σέβεται τους κανόνες του παιχνιδιού. Δημοκρατικά ξανάβγαιναν οι ίδιοι, δημοκρατικά παρέγραφαν τις ευθύνες τους, δημοκρατικά μοίραζαν την πίτα από τα εγκλήματα με άνισο τρόπο. Πολλά τα αφεντικά, κάμποσα οι εντολοδόχοι, κάτι ψίχουλα όσοι δέχονταν να μπουν στο πελατειακό σύστημα.

Παρόλα αυτά, κάποια στιγμή το παράκαναν. Όσο και να ούρλιαζε η ελεγχόμενη ενημέρωση ότι θα φάμε το κεφάλι μας σαν λαός αν αλλάξουμε ρότα, όσο και να δούλευαν στο φουλ τα γρανάζια των πελατειακών μηχανισμών, η καταλήστευση της πλειοψηφίας δεν αντεχόταν άλλο. Και βγήκαν να κυβερνήσουν άλλοι, αυτοί που δεκαετίες φώναζαν για τα προβλήματα και τα εγκλήματα αλλά δεν ακούγονταν.

Στην αρχή οι παλιοί κυβερνώντες από το προσκήνιο και το παρασκήνιο πίστεψαν ότι θα ξεμπερδέψουν γρήγορα με τα “θρασίμια” που χάλαγαν το παιχνίδι, ότι θα είναι όλη αυτή η ανατροπή μια σύντομη παρένθεση ίσα για να ξεπλυθούν οι ίδιοι από τις ευθύνες τους.

Έκαναν λάθος και τότε ανησύχησαν πολύ. Έβγαλαν λοιπόν νέους αρχηγούς στα κόμματα τους και νέα γραμμή στην ελεγχόμενη ενημέρωση.

“Εμπρός, κάντε λοιπόν θαύματα” είπαν

Φτιάξτε την οικονομία και μειώστε την ανεργία αμέσως ενώ οι φίλοι μας στους κυρίαρχους κύκλους των διεθνών ελίτ θα σας πολεμούν. Με στοιχεία και διαβολές που αν χρειαστεί θα τους δίνουμε εμείς.

Λύστε το προσφυγικό σε ένα βράδυ, τι κάθεστε.

Αποκομματικοποιείστε τη δημόσια διοίκηση εδώ και τώρα, αφού την έχουμε χειροπόδαρα δέσει εμείς στο πολιτικό σύστημα επί δεκαετίες.

Λύστε το συνταξιοδοτικό χτες, όχι σήμερα. Αφού πρώτα διαλύσαμε τα ταμεία με το PSI και με ευνοϊκές διατάξεις πελατειακών συνταξιοδοτήσεων, αφού μετά κόψαμε τις συντάξεις δέκα φορές.

Και μέσα στη λιτότητα που έχει φέρει η κρίση και η ξένη εποπτεία που έχουμε βάλει τη χώρα, διορθώστε και όλες τις υποδομές. Χωρίς λεφτά, χωρίς προϋπάρχουσες μελέτες, τι μας νοιάζει;

Αφού τολμήσατε να αμφισβητήσετε την εξουσία μας.   

Θαύματα δεν γίνονται, αλλά δουλειά έγινε και έφερε επιτυχίες. Στην οικονομία, στην έξοδο από τα μνημόνια, στην προστασία του εισοδήματος των ασθενέστερων, στη μείωση της ανεργίας και την υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων, στην φροντίδα για τη δημόσια υγεία.  Ακόμη και το διεθνές κλίμα γύρισε υπέρ της χώρας.

Οι παλιοί κυβερνώντες από το προσκήνιο και το παρασκήνιο ανησύχησαν ακόμη περισσότερο. Και κατέφυγαν πια σε μεθοδεύσεις βγαλμένες από τα χρονοντούλαπα της ιστορίας. Στο πάντρεμα τους με την ακροδεξιά και στην επιδίωξη διχασμού του λαού. Στην προσωπική λασπολογία και στην ψευδή πληροφόρηση.

Σε αυτή την επιχείρηση τους φαίνεται ότι επιδιώκουν να αξιοποιήσουν και την τραγωδία στο Μάτι. Η οποία αναδεικνύει τις διαχρονικές ευθύνες, με εσκεμμένες ενέργειες ή παραλείψεις, του στρεβλού και εγκληματικού μοντέλου “ανάπτυξης” που προαναφέρουμε, άρα και του κράτους που έχει συνέχεια περιλαμβανομένων προφανώς και των τελευταίων ετών.  Όμως:

Άλλο θέμα το μοντέλο ανάπτυξης, άλλο τα αθώα θύματα της τραγωδίας. Μια από τις χυδαιότητες που επιχειρούνται μέσω της παραπληροφόρησης είναι η ταύτιση αυτών των δυο, λες και οι συμπολίτες μας που βρήκαν τραγικό θάνατο  ευθύνονται προσωπικά για την έλλειψη πολεοδομικού σχεδιασμού.  Επικοινωνιακό τέχνασμα προφανώς για να εμποδιστεί ο δημόσιος διάλογος για την αυθαίρετη δόμηση.

Άλλο θέμα η πολεοδομική αναρχία στο Μάτι, άλλο η δουλειά της Πυροσβεστικής, του Λιμενικού κλπ που έσωσαν εκατοντάδες ανθρώπους. Στη Νέα Υόρκη στους δίδυμους Πύργους οι πυροσβέστες είχαν πολλούς νεκρούς οι ίδιοι χωρίς τελικά να περισώσουν ικανό ποσοστό εγκλωβισμένων. Δεν τους κατηγόρησε κανένας επειδή οι Πύργοι στατικά δεν άντεξαν. Στην Ελλάδα κατηγορούν την Πυροσβεστική επειδή η φωτιά έτρεχε με 100 σε κατοικημένη περιοχή. Κάποιος σχολίασε ότι υπάρχουν τόσα καμένα ΙΧ και κανένα καμένο πυροσβεστικό (!). Με τι ηθικό θα επιχειρήσουν και θα διακινδυνεύσουν τις ζωές τους πάλι αύριο;

Τελικά, άλλο ζητούμενο η αποτίμηση της τραγωδίας, των επιχειρησιακών ενεργειών στις λεπτομέρειες τους, των πολεοδομικών δεδομένων που δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για την τραγωδία και κυρίως του πως θα αλλάξουν αυτά και άλλο θέμα η αγωνία του παλιού συστήματος να ξαναπάρει την διακυβέρνηση πάση θυσία. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν πρόκειται για το σύστημα πολιτικής και οικονομικής εξουσίας που έχει κυριολεκτικά χτίσει το Μάτι και δυστυχώς εκατοντάδες παρόμοιες επικίνδυνες καταστάσεις.

Αν δεν ήταν τραγικό μετά την εκατόμβη των θυμάτων, θα ήταν κωμικό. Αυτοί που ως εξουσία μπάζωσαν τα ρέματα και έχτισαν τα δάση αξιοποιούν τις δραματικές συνέπειες της πολιτικής τους για να μπορέσουν να την επαναλάβουν. Στην ουσία πρόκειται για μια τεράστια επιχείρηση συγκάλυψης εκ μέρους της αντιπολίτευσης και των ελεγχόμενων ΜΜΕ. Δεν φταίει η κερδοσκοπική καταλήστευση του περιβάλλοντος, μην την πειράξετε.

Αυτό είναι το αληθινά κυνικό σχέδιο. Που υλοποιείται χέρι χέρι με έξαλλες φωνές που απειλούν και υβρίζουν χυδαία. Πειρασμός να θυμηθούμε τον τελευταίο στίχο του Μάνου Ελευθερίου από το τραγούδι για τον Πλουμπίδη. Αλλά τέτοιες ώρες δεν πρέπει να υποκύπτουμε στο θυμικό μας.

Αντίθετα, με σεβασμό στους νεκρούς και σε όσους έχασαν τις περιουσίες τους, με αίσθηση της ευθύνης που αντικειμενικά έχει αυτός που κάθε στιγμή κυβερνά, να μην επιτρέψουμε αυτή την τεράστια συγκάλυψη και ακόμη περισσότερο την διαιώνιση των εγκληματικών ενεργειών και παραλείψεων που οδήγησαν στην τραγωδία. 

 

 metasximatismos.gr