Πέρασαν χειροπέδες σε 13χρονη στη Ναύπακτο. Το «Έγκλημα» της μικρής Ρομά; Πουλούσε στυλό…

Όλοι θυμόμαστε την υπόθεση της σύλληψης του 62χρονου καστανά στή Θεσσαλονίκη τον Δεκέμβριο του 2015. Δώδεκα αστυνομικοί, ένα περιπολικό και ένα αυτοκίνητο ρυμουλκό συμμετείχαν στη σύλληψή του και στην κατάσχεση του καροτσιού του. Το αδίκημά του: έψηνε και πουλούσε κάστανα χωρίς άδεια.
Τότε είχαμε γίνει και διεθνώς ρεζίλι με τα καμώματα της Ελληνικής Αστυνομίας. Χαρακτηριστικό ήταν το άρθρο της ηλεκτρονικής σελίδας του Spiegel με τον τίτλο «Η Ελλάδα συλλαμβάνει καστανάδες αντί εκατομμυριούχων». 
Από τότε έχει κυλίσει πολύ νερό στο αυλάκι. Μετά τους επικίνδυνους για τα δημόσια έσοδα Καστανάδες, κουλουρτζήδες και τυροπιτάδες, το χτύπημα στη φοροδιαφυγή γίνεται ολοένα και πιο καίριο, με την αστυνομία αυτή την φορά να περνά χειροπέδες σε μια 13χρονη στη Ναύπακτο, με την κατηγορία ότι πουλούσε στυλό σε καφετέριες.
Σύμφωνα και με την ανακοίνωση της Αστυνομίας, από αστυνομικούς του Αστυνομικού Τμήματος Ναυπακτίας, συνελήφθη 13χρονη ημεδαπή κινούμενη πεζή σε υπαίθριο χώρο, διότι διέθετε προς πώληση διάφορα στυλό σε διερχόμενους πολίτες. 
Ευτυχώς το παιδί αφέθηκε ελεύθερο μετά από απόφαση του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Μεσολογγίου, ορίστηκε όμως, δικάσιμος για παράνομο υπαίθριο εμπόριο, ενώ σε βάρος των γονέων σχηματίστηκε δικογραφία για παραμέληση της εποπτείας ανηλίκου.
Μα θα πει κανείς, τι λέτε για την κατάσταση με τα τσιγγανόπουλα (προφανώς το ίδιο ισχύει για οποιονδήποτε ανήλικο)  που ωθούνται στο παραεμπόριο, την επαιτεία ή ενίοτε και σε βαρύτερες μορφές παραβατικότητας; Σαφώς και το πρόβλημα είναι υπαρκτό, μόνο που δεν αντιμετωπίζεται, όπως και κανένα από τα ζητήματα των κοινοτήτων των ρομά, ημεδαπών κι αλλοδαπών, με απλή καταστολή, εν προκειμένω μάλιστα και σε βάρος μιας ανήλικης που αν μη τι άλλο χρήζει προστασίας,  ή λογικές ατομικής ευθύνης. Ο φαύλος κύκλος στον οποίο εγκλωβίζονται εξ απλών ονύχων πολλά μέλη των κοινοτήτων αυτών, έχει να κάνει πρωτίστως με τις συνθήκες εχθρότητας που αντιμετωπίζουν επίσημα και ανεπίσημα ως πολίτες (ή αν είναι μετανάστες, ακόμα χειρότερα) β΄κατηγορίας από τους φορείς που θα έπρεπε να φροντίσουν για την ισότιμη μεταχείρισή τους και τη δυνατότητα ουσιαστικής κοινωνικής ένταξης. Αποδεδειγμένα όμως το αστικό κράτος και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι, ενδιαφέρονται μόνο εκλογικά για τη συγκεκριμένη κατηγορία, είτε προς άγραν ψήφων σε μια σχέση συναλλαγής και πατρωνείας, είτε όταν κρίνεται σκόπιμο ως “εχθροί” των οποίων η ψήφοι είναι ανεπιθύμητοι, όπως είχε δηλώσει πριν λίγους μήνες βουλευτής της ΝΔ στη Λακωνία προς συσπείρωση “νοικυραίικων” ψήφων.