Είναι πολλά τα στοιχεία αναλογίας και συσχετισμού που μπορεί να σκεφτεί κανείς ανάμεσα στην ιστορία του Κυπριακού τα τελευταία 50-60 χρόνια και σε όσα έγιναν ή μέλλει να γίνουν στο Μακεδονικό.
Η συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ, που υπογράφτηκε την 17.7.2018 στις Πρέσπες δημιουργεί ένα νέο πλαίσιο στις βαλκανικές διευθετήσεις για τις επόμενες δεκαετίες. Έχει όλα τα σημάδια της ανάμιξης των μεγάλων δυνάμεων και των διευθετήσεων που επιτρέπουν τη δημιουργία τετελεσμένων.
Το Κυπριακό μετά το 1950 μετατράπηκε σε στίβο ανταγωνισμού ανάμεσα σε ΗΠΑ και Αγγλία. Μετέτρεψαν ένα ζήτημα αγώνα ενάντια στην αγγλική αποικιοκρατία ενός τμήματος του ελληνισμού, σε πρόβλημα ‘ τριών χωρών εγγυητριών δυνάμεων (Ελλάδα. Τουρκία, Αγγλία)’. Εντελώς περίεργα και τεχνητά, με τις συνθήκες Ζυρίχης και Λονδίνου ο τουρκικός παράγοντας έγινε κεντρικό μέρος της όποιας επίλυσης. Τότε, το 1959, ο αστικός κόσμος πανηγύριζε ότι λύθηκε το κυπριακό. Είδαμε τη συγκλονιστική συνέχεια.
Τα ίδια χαρακτηριστικά φέρει και η συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ. Δεν λύνει το πρόβλημα, αλλά το οξύνει. Επισημοποιεί τον αλυτρωτισμό των Σκοπίων και είναι έντονα παραχωρητική για την Αθήνα. Περιπλέκει την υπόσταση ολόκληρης της βόρειας περιοχής της Ελλάδας από τον Έβρο έως την Αδριατική, και μπορεί να αποτελέσει αφορμή μεγάλων επιπλοκών στην περιοχή.
Αντικειμενικά, δημιουργεί όρους παρεμβάσεων, οριοθετήσεων, ακόμα και αλλαγής συνόρων. Η ανοιχτή αναγνώριση ενός μακεδονικού έθνους με μακεδονική γλώσσα και ονομασία για τη χώρα «Βόρεια Μακεδονία», δημιουργεί όρους για να τροφοδοτηθεί, και όχι να καμφθεί, ο αλυτρωτισμός. Πρόκειται για συμφωνία ταπεινωτική και επικίνδυνη για την Ελλάδα.
Πίσω από το Σκοπιανό παίζεται ένα πολύ μεγάλο παιγνίδι ισχύος με πρωταγωνιστές τις ΗΠΑ-Γερμανία και την Τουρκία, με την πρώτη να θέλει την πάση θυσία ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, την δεύτερη να θέλει ελεύθερη πρόσβαση στο Αιγαίο, και την τρίτη να θέλει διακαώς τον διαμελισμό του βαλκανικού κρατιδίου και την προσάρτηση των περιοχών με αλβανόφωνους πληθυσμούς στην ελεγχόμενη από την Άγκυρα Αλβανία με σκοπό την δημιουργία μιας «δεύτερης Τουρκίας» στα Βαλκάνια με ισλαμικό προσανατολισμό, μέσα σε ένα περιβάλλον αδιαφορίας της ΕΕ για τα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας και την ελληνική Ιστορία.
Το μακεδονικό ζήτημα δεν λύνεται ούτε με εφήμερες συμφωνίες, ούτε με δημοψηφίσματα και εκλογές. Ακολουθεί επί δεκαετίες τη χώρα και θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ανάλογα. Θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με κοινή Εθνική στρατηγική.
Αλήθεια, γνωρίζει κανείς ποιό είναι το αντάλλαγμα της συμφωνίας;
Σε καμία περίπτωση δεν θα επιτρέψουμε την κατάπτυστη συμφωνία των Πρεσπών. Λέμε όχι στην ψήφιση της συμφωνίας και ναι στο ειρηνικό συλλαλητήριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου