Μέγκος Παν.: «SOS για την Στερεά Ελλάδα από τις βιομηχανικές αιολικές συστοιχίες και τις ανεξέλεγκτες και αντιαναπτυξιακές εξορύξεις»

Την Δευτέρα 18/2/2019 πραγματοποιήθηκε σε αίθουσα της ΕΣΗΕΑ στον 3^ο όροφο συνέντευξη τύπου από εκπροσώπους κινήσεων πολιτών και συλλόγων από τους Νομούς της Στερεάς Ελλάδας, Ευρυτανία, Εύβοια, Βοιωτία, & Φωκίδα σχετικά με τα Αιολικά Πάρκα και τις εξορύξεις. Το θέμα για τα Αιολικά Πάρκα παρουσίασε και ανέπτυξε ο καθηγητής Θεοχάρης Ζάγκας, Πρόεδρος του τμήματος Δασολογίας του Α.Π.Θ.

Η διοργάνωση της συνέντευξης έγινε με πρωτοβουλία των συλλόγων της Ευρυτανίας. Σήμερα εξετάζεται στο Σ.τ.Ε. προσφυγή των Ευρυτανικών συλλόγων ενάντια στην εγκατάσταση των Αιολικών Πάρκων στα βουνά των Αγράφων.

Τα δεσμά της Φωκίδας

Λόγος και αιτία αναζωπύρωσης του ενδιαφέροντος πολλών κατοίκων της Φωκίδας για τα ζητήματα των ΑΠΕ και άλλων θεμάτων, αποτέλεσε η Αναθεώρηση του Χωροταξικού της Περιφέρειας.

Στις 14-12-2018 δημοσιεύτηκε το Αναθεωρημένο Χωροταξικό της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας όπου με έκπληξη διαπιστώσαμε πως το 45% της Φωκίδας χαρακτηρίζεται ως περιοχή αποκλειστικής μεταλλευτικής δραστηριότητας. Στο παραλιακό μέτωπο πολύ κοντά στη θάλασσα, από τη μια μεριά ως την άλλη, έχουν οροθετηθεί αιολικά πάρκα, ενώ μέσα στη θάλασσα κοντά στις ακτές είναι χωροθετημένες, σε τρεις μεγάλες περιοχές, εγκαταστάσεις ιχθυοκαλλιέργειας.

Από τα βουνά ως και τη θάλασσα χωροθετούνται δραστηριότητες οικονομικού ενδιαφέροντος που εξυπηρετούν μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, μακριά από τις ανάγκες και την καθημερινότητα της τοπικής κοινωνίας.

Για τη Φωκίδα, όσον αφορά το περιβάλλον και την επέμβαση σε αυτό, τους ενεργειακούς πόρους και την εκμετάλλευση της Φωκικής γης, ως κυρία δραστηριότητα ορίζεται η μεταλλεία και κατά δεύτερο λόγο οι ΑΠΕ και οι ιχθυοκαλλιέργειες. Το άθροισμα των τριών δραστηριοτήτων και η επικάλυψη τους πάνω στον χωροταξικό χάρτη, έχουν δημιουργήσει ασφυκτική και απαγορευτική κατάσταση για κάθε άλλη οικονομική δραστηριότητα και κάθε είδους ανάπτυξη.

Οι Δελφοί και το Δελφικό τοπίο, μια περιοχή Οικουμενικής Αξίας που προστατεύεται από την ΟΥΝΕΣΚΟ και άλλα καθεστώτα προστασίας, δε στάθηκαν ικανά να σταματήσουν τη χωροθέτηση των συγκεκριμένων δραστηριοτήτων μεταλλείας και ΑΠΕ.

Αρκεί να αναφέρουμε ενδεικτικά πως η χωροθέτηση της μεταλλείας στο αναθεωρημένο χωροταξικό, ακουμπά τη ζώνη Α του Δελφικού τοπίου από τη μεριά της Αράχοβας και έχει σημεία που χωροθετείται η δραστηριότητα μέσα στον Ελαιώνα της Άμφισσας, που είναι Α ή Β ζώνη Δελφικού τοπίου. Έχει χωροθετηθεί μεταλλευτική εξόρυξη ακόμα και κάτω από τη πόλη της Άμφισσας, της πρωτεύουσας του Δήμου Δελφών.

Από την άλλη, η διάταξη των αιολικών πάρκων έγινε σε κορυφογραμμές που είναι ορατές από τους Δελφούς, πάνω από την πόλη του Γαλαξιδιού και χωριών όπως τα Πεντεόρια και η Βουνιχώρα. Σήμερα έχει ξεκινήσει επίσης η κατασκευή αιολικών πάρκων πάνω στη χερσόνησο της Δεσφίνας, που φτάνουν έως και πολύ κοντά στις μοναδικές παραλίες που βρίσκονται στη συγκεκριμένη χερσόνησο. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι στη χερσόνησο αυτή στο αναθεωρημένο χωροταξικό, δεν αναφέρεται ούτε χωροθετείται η τουριστική δραστηριότητα, ακόμα και με τον αόριστο τρόπο που αναφέρεται για πολλά άλλα μέρη της Φωκίδας.

Ύστερα από αυτή την εξέλιξη, ο Ορειβατικός Σύλλογος της Άμφισσας και όλοι οι Σύλλογοι των ορεινών χωριών του Δήμου Δελφών αντέδρασαν και εξέδωσαν ομόφωνα ψηφίσματα ενάντια στο Αναθεωρημένο Χωροταξικό της Περιφέρειας.

Αντίστοιχη αντίδραση υπήρξε και από τους κατοίκους και τον πολιτιστικό Σύλλογο Δεσφίνας για την κατασκευή των αιολικών πάρκων όταν συνειδητοποίησαν, πως οι δρόμοι που ανοίγονται για τη μεταφορά των μεγάλων ανεμογεννητριών επιφέρουν σημαντικές μεταβολές στο ανάγλυφο της περιοχής. Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν η κοπή 300!!! και περισσοτέρων δένδρων από το δάσος Πευκιάς, πάνω από την ομώνυμη παραλία της χερσονήσου.

Aπ’ όλα αυτά μπαίνει ένα κύριο ερώτημα: οι συγκεκριμένες επιλογές για την παραγωγή της ενέργειας, την εξόρυξη ορυκτών ή την παραγωγή της τροφή μας, γίνονται με στόχο την επάρκεια των ενεργειακών και διατροφικών αναγκών μας, ή γίνονται με σκοπό τη μεγιστοποίηση κερδών συγκεκριμένων οικονομικών συμφερόντων;

Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα ότι, το Αλουμίνιο της Ελλάδας στην Βοιωτία παίρνει την πρώτη του ύλη από τα βουνά της Φωκίδας και ταυτόχρονα κατασκευάζει αιολικά πάρκα και ηλεκτροπαραγωγούς σταθμούς που καίνε φυσικό αέριο για να λειτουργήσουν, με το αιτιολογικό την παράγωγη της ενέργειας που χρειάζεται η λειτουργία του εργοστασίου.

Την παραγόμενη όμως ενέργεια την πουλάει και δεν τη χρησιμοποιεί για την λειτουργία του εργοστασίου. Συμφέρει την εταιρεία να χρησιμοποιεί το ηλεκτρικό ρεύμα της ΔΕΗ, που της κοστίζει ελάχιστα μετά από ειδικές συμφωνίες που έχει συνάψει μαζί της.

Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι, πως οι τοπικές κοινωνίες άλλα και το σύνολο της Ελληνικής κοινωνίας πρέπει να αντιμετωπίσουν τα ζητήματα αυτά ολοκληρωμένα και όχι μονοσήμαντα και περιστασιακά. Δεν αρκεί να εξετάσουμε για παράδειγμα τα Αιολικά πάρκα ή τις εξορύξεις αποκλειστικά και μόνο μέσα από τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις που θα επιφέρουν.

Πρέπει τις δραστηριότητες αυτές και το μοντέλο κυρίως της οικονομικής ανάπτυξης, που μας παρουσιάζουν και μας προτείνουν σε Τοπικό και Εθνικό επίπεδο, να το εξετάσουμε σε όλη την διάστασή του και προς πολλές κατευθύνσεις.

Ανάπτυξη, Οικονομία, Ενέργεια, Κοινωνία, Δημογραφικό, Πολιτισμός, Προστασία Περιβάλλοντος, Εθνικός πλούτος και Αειοφορία. Σε ποια κατεύθυνση; Από ποιόν και για ποιόν;

Το θέμα αυτό που συζητάμε είναι βαθιά πολιτικό και έτσι πρέπει να το αντιμετωπίσουμε.

Μέγκος Παναγιώτης