Siemens: Εγκλημα διαρκείας χωρίς ενόχους και τιμωρία

Siemens: Εγκλημα διαρκείας χωρίς ενόχους και τιμωρία

Πώς η εξεταστική επιτροπή «ξέχασε» να προχωρήσει στη διερεύνηση στοιχείων που αφορούσαν τις σχέσεις πρώην πρωθυπουργών και άλλων πολιτικών με το καρτέλ της Siemens και της Ιντρακόμ 

Της Αριστέας Μπουγάτσου

Σε διοικητικό ζήτημα υποβαθμίστηκε από την κυβέρνηση το μεγάλο οικονομικοπολιτικό σκάνδαλο των δωροδοκιών της Siemens, την επόμενη κιόλας μέρα μετά την κατάθεση του πορίσματος της Εξεταστικής Επιτροπής. Η «λύση του Μονάχου», με την οποία η Siemens έκλεισε το παγκόσμιο μέτωπό της σε πολλές χώρες, ως «γιατρικό» είχε τα πρόστιμα που πλήρωσε σε ΗΠΑ και αλλού για τις πρακτικές των μαύρων ταμείων. Παρόμοια είναι και η «λύση της Αθήνας», όπου, μετά το «πόρισμα» που περιγράφει όλα όσα γνωρίζει ήδη η κοινή γνώμη, τώρα φοβερίζουν τη Siemens με πρόστιμα, με....

speaker τον πρωθυπουργό και νομικό συμβουλάτορα τον υπουργό Επικρατείας.

Το πολυσέλιδο πόρισμα δεν γράφει ούτε για κάποιους υπουργούς που πλούτισαν, ούτε για τα κόμματα εξουσίας που καταβρόχθισαν τα μαύρα της Siemens, ούτε για το απύθμενο θράσος των τζαμπατζήδων πολιτικών που από τη μια προωθούσαν υπερτιμημένες συμβάσεις με τη Siemens και από την άλλη έκαναν εκπτωτικό ή συνήθως δωρεάν shopping συσκευών, υπολογιστών κ.ά.

Η Siemens έκανε πλιάτσικο στο Δημόσιο και οι πολιτικοί είτε ενέδιδαν, είτε τα έπαιρναν, είτε σιωπούσαν. Τώρα δικομματικά και με αστερίσκους στο πόρισμα προσπάθησαν να «υπερασπιστούν» τα ξοφλημένα κομματικά μαγαζιά, παραθέτοντας ένα αρχείο έργων, πράξεων, παραλείψεων και όχι τους δρόμους της μίζας. Και κυρίως τους αποδέκτες της.

Με στρογγυλεμένα τα γεγονότα, δίχως την απαιτούμενη κρίση επί όσων έγιναν, η Εξεταστική λείανε κατά το δοκούν αιχμές ακόμα και στις περιγραφές των πραγματικών περιστατικών γύρω από συμβάσεις και έργα-σταθμούς.

Ενωπιόν της ειπώθηκαν ψέματα, όμως προστατεύθηκαν πολιτικοί με υπέρμετρη αβρότητα, επιχειρηματίες τη σκαπούλαραν και το κομματικό χρήμα ακόμα αναζητείται.

*Είναι άξιον απορίας πώς μετά τη «γείωση» του πορίσματος, εν μέσω διαφόρων λομπιστών που πάσχιζαν να «προστατεύσουν» τους δικούς τους, διά στόματος πρωθυπουργού ανακοινώθηκε ότι ζήτησε από τον υπουργό Δικαιοσύνης να εφαρμόσει την προβλεπόμενη ποινή εις βάρος της Siemens για παραβίαση των αρχών διαφάνειας. Πρόκειται για το αυτονόητο που έγινε το 2007 στη Γερμανία και αφορά διοικητικό μέτρο.

*Είναι προσβλητικό για τη νοημοσύνη μας, επίσης, ο πρωθυπουργός να ανακοινώνει πως ζήτησε και από τον αρμόδιο υπουργό Ανταγωνιστικότητας η Επιτροπή Ανταγωνισμού να ερευνήσει αν η Siemens παραβίασε κανόνες του υγιούς ανταγωνισμού!

Μα τους κανόνες του ανταγωνισμού στις προμήθειες του ΟΤΕ, και όχι μόνο, τους κατήργησε πρώτο το ΠΑΣΟΚ, αφού κατήργησε τους ίδιους τους διαγωνισμούς. Τους αντικατέστησε με αναθέσεις. Στις 18 Σεπτεμβρίου 1986 το ΚΥΣΥΜ αποφάσισε ότι την ψηφιοποίηση του ΟΤΕ θα κάνουν δύο εταιρείες, η Siemens και η Intracom με τις τεχνολογίες EWSD και ΑΧΕ-10. Για ποιον ανταγωνισμό, λοιπόν, πρέπει να ψάξει η επιτροπή του κυρίου Χρυσοχοΐδη, όταν τέτοιος δεν υφίσταται εδώ και 25 χρόνια; Μήπως τώρα συγκινήθηκαν και θέλουν να βρουν τον ορισμό του καρτέλ μέσα από τις πολυετείς πρακτικές της Siemens και της Intracom;

Και μάλιστα για να εξαλειφθεί κάθε ενδεχόμενο εισόδου τρίτου στον ΟΤΕ κ.ά., με νομοθετική της πρωτοβουλία η κυβέρνηση Σημίτη έδωσε σάρκα και οστά στις προγραμματικές απευθείας αναθέσεις με νόμο που ψήφισε και η Ν.Δ.

Πρόκειται για το Ν.2446 που ψηφίσθηκε στις 19/12/1996, με το επίμαχο άρθρο 16 να έχει κρυφτεί πίσω από τον τίτλο του νομοσχεδίου για τα τουριστικά λεωφορεία. Ούτε για αυτό το νόμο είχε κουράγιο το πόρισμα των ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ. να κάνει κριτική. Παρέμεινε στην καταγραφή... αν και ήταν η μήτρα των μιζών που δεν βρέθηκαν. Απλώς διοχετεύτηκαν, κυκλοφόρησαν, αφού βάρυναν τους αγοραστές. Δηλαδή τους φορολογούμενους.

*Ο επιτηρητής των εργασιών της Εξεταστικής για τη Siemens και ο ορισθείς ως συντονιστής για τις αστικές αποζημιώσεις που θα εγερθούν εις βάρος της γερμανικής εταιρείας, Χάρης Παμπούκης, βρέθηκε στο απυρόβλητο της Επιτροπής. Δεν εκλήθη απ' αυτή για να διευκρινίσει το ρόλο του, ούτε σε σχέση με τα όσα αναγράφονται στο ημερολόγιο Χριστοφοράκου για επαφές από το 2004 και μετά, ούτε για να ξεκαθαρίσει τι ακριβώς έκανε στην Telepassport, μια εταιρεία στην οποία έχει εισρεύσει μαύρο χρήμα από τη Siemens μέσω Η. Γεωργίου και στο μετοχολόγιο της οποίας συγκατοίκησαν πολιτικά πρόσωπα αλλά και πρώην στελέχη του ΟΤΕ.

Οταν η «Ε» στις 30/1/2010 είχε αποκαλύψει τις καταγραφείσεις επαφές Παμπούκη-Χριστοφοράκου, ο υπουργός δήλωνε: «Ουδέποτε είχα επαγγελματικές, φιλικές ή έστω κοινωνικές σχέσεις με τον κ. Χριστοφοράκο και τη Siemens». Φίλοι του δε, προκλητικά έλεγαν ότι ο Χριστοφοράκος έγραφε ό,τι ήθελε. Ελα όμως που ο κ. Παμπούκης δεν μπορεί πια να ισχυρίζεται τα ίδια.

Στη δικογραφία υπάρχουν τηλεγραφήματά του με ύφος οικειότητας προς τον Μ. Χριστοφοράκο για την ονομαστική του εορτή (8-11) τουλάχιστον για 2 χρόνια (2005-2006). «Μιχάλη, σου εύχομαι χρόνια πολλά με υγεία» Χάρης Παμπούκης, γράφει στο ένα. Και στο άλλο «Χρόνια πολλά για την ονομαστική σου Γιορτή» γράφει στον Χριστοφοράκο ο Χάρης Παμπούκης στις 8/11/2006. Δηλαδή την ημέρα που η Εισαγγελία του Μονάχου άρχισε τις προφυλακίσεις του Ζίκατσεκ, του Κουτσενρόιτερ και των άλλων παιδιών... των μιζών.

*Η Εξεταστική δεν τόλμησε να ρωτήσει τον πρώην πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή για ποιο πράγμα ευχαριστούσε μετά τις εκλογές του 2004 τον Μ. Χριστοφοράκο με επιστολή του, ούτε φυσικά να καλέσει τον Κ. Σημίτη να απαντήσει στα καρφιά του Θ. Τσουκάτου που ισχυρίστηκε ότι και άλλες εταιρείες και άλλοι  επιχειρηματίες έδιναν παράνομες χορηγίες στο ΠΑΣΟΚ αλλά και σε άλλα κόμματα, την ίδια περίοδο.

*Η Επιτροπή δεν άκουσε ούτε αξιολόγησε το cd στο οποίο ο Χριστοφοράκος εξομολογείται στους δικηγόρους του ότι για τις χορηγίες προς το ΠΑΣΟΚ συνομιλούσε με τον εκλιπόντα Θ. Καρατζά (ήταν συνέταιροι και στην τηλεβιομηχανική και στην ΕΒΙΟΠ-ΤΕΜΠΟ όπου η Εθνική ήταν μέτοχος), ενώ με τον αδικοχαμένο Ι. Βαρθολομαίο συναντάτο για τον ίδιο λόγο σε σουίτα κεντρικού ξενοδοχείου.

Δεν κάλεσε τον Λ. Ζαγορίτη και τον Ρ. Σπυρόπουλο να εξηγήσουν γιατί τηλεφωνούσαν πριν απ' τις εκλογές του 2007 στον Χριστοφοράκο, ενώ ανέχθηκε τον Κ. Γείτονα να υποστηρίζει πως δεν γνωρίζει το τηλέφωνο που ήταν γραμμένο στο καρνέ του Mister Siemens δίπλα στο όνομά του. Κι όμως, είναι το τηλέφωνο του πολιτικού του γραφείου...

*Σε ό,τι αφορά στην οικογένεια Μητσοτάκη που καταλαμβάνει μέγα μέρος του αρχείου Siemens, η Επιτροπή αρκέστηκε στη θεωρία περί καφετιέρας της Ντόρας Μπακογιάννη, όταν βγάζουν μάτι ακόμα και τιμολόγια κατασκευαστικών εταιρειών που στέλνονται από την Αραβαντινού στον Χριστοφοράκο για να διευκολυνθεί η ΔΙΕΚΑΤ...

* Τελικά μη καλώντας τον επίτιμο πρόεδρο της Ν.Δ., κυρίως έμεινε αναπάντητο το ερώτημα για το ρόλο που διαδραμάτιζε ο Κ. Μητσοτάκης σε σχέση με τη Siemens, καθώς οι επαφές του αποδεδειγμένα ήταν με την κορυφή της πολυεθνικής και μάλιστα διαχρονικά.

*Η Επιτροπή δεν τολμούσε με ευκολία να πει το όνομα Κόκκαλης και Intracom, παρά το ότι είναι παγκοίνως γνωστό ότι το καρτέλ Siemens-Intracom, δρούσε από κοινού και πολλές φορές χρησιμοποιούσε και τους ίδιους μιζαδόρους. Το δίδυμο πλήρωνε και τους ίδιους χειριστές υποθέσεων, γιατί όχι, είχε και συντονισμένο μαύρο ταμείο όταν το απαιτούσαν οι περιστάσεις.

Ο Π. Καρακώστας χειραγωγούσε τους κοστολογικούς ελέγχους στον ΟΤΕ και πληρωνόταν και από τους δύο. Αυτό αποδείχθηκε. Ανώτατα στελέχη της Intracom με εταιρείες τους εμπλέκονται με τις μαύρες πληρωμές τη Siemens για τις προμήθειες στην Romtelecom κ.α. Ομως η Εξεταστική σιώπησε. Ξεπέρασε ακόμη και την πρόκληση του Σ. Κόκκαλη, που τον περασμένο Σεπτέμβριο είπε ενώπιον Εξεταστικής ότι ουδέποτε δωροδόκησε κανέναν. Μα, τι ψέμα!

*Τότε τι είναι τα 270.000 μάρκα που έχουν φύγει από τον λογαριασμό του 0709-60-011-025 στην Handelsbank με προορισμό τον λογαριασμό 38612840 στο όνομα Τόμπρας στην Barclays Bank, στο υποκατάστημα της Leadenhall στο Λονδίνο;

Η πληρωμή αυτή έγινε στις 10/9/86 και στις 18/9/86 το ΚΥΣΥΜ άνοιγε το δρόμο της Intracom και της Siemens για τη μεγάλη μπάζα τους στον ΟΤΕ.

Τυχαίο; Δεν νομίζω.

*Δεν είναι άραγε δωροδοκίες υπαλλήλων του ΟΤΕ (Σ. Ριζά και Ν. Χατζάκη) συγκεκριμένες εκταμιεύσεις από τους λογαριασμούς του Σ. Κόκκαλη, γιατί επανήλθε παραγραφή τους; Ασφαλώς και είναι, σύμφωνα με σχετικό βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών που αποφάνθηκε να μη γίνει κατηγορία εις βάρος των πιο πάνω υπαλλήλων του ΟΤΕ για δωροληψία και εις βάρος του Σ. Κόκκαλη για δωροδοκία λόγω πενταετούς παραγραφής που είχε επέλθει.

Αγνοούσε η Εξεταστική αυτό το βούλευμα (1820/1998); Ή μήπως η ελαφρότητα αποδίδεται από το ερώτημα βουλευτού, ο οποίος ζήτησε και τα διαπιστευτήρια από τον Σ. Κόκκαλη με τον εξής τρόπο: «Εχετε την εντύπωση ότι μπορείτε να μας αποδώσετε κανένα βραβείο σκασμού ή σιωπής;»

Πολλά θα μπορούσαν να γραφούν για την Εξεταστική, το έργο της, τις γκρίζες ζώνες, τις αποσιωπήσεις, τη συγκάλυψη και την κατάληξη... να μιλούν πλέον για διοικητικά πρόστιμα εις βάρος της Siemens. Θέλουν να πιστέψουμε πως μόνο ο Μαντέλης τα πήρε; Και αυτό όμως δεν το βρήκε η Επιτροπή. Ηταν γνωστό και δημοσιευμένο από το 2008. Στο φύλλο της 18ης Ιουνίου 2008 της «Ε» θα το βρείτε. 
Τελικα  τωρα ξερουμε τι ακριβως εγινε ΜΑΖΙ ΤΑ ΕΦΑΓΑΝ.... ΜΑΖΙ ΤΑ ΚΟΥΚΟΥΛΩΣΑΝ.

Όταν δεν υπάρχει λόγος, . . . υπάρχει λόγος

Όταν δεν υπάρχει λόγος, . . . υπάρχει λόγος

 Γράφει ο Ευθύλογος

Πολλοί βουλευτές εκφράζουν την απορία τους για τη λειτουργία των εξεταστικών και προανακριτικών  επιτροπών της Βουλής.
Κάποιος μάλιστα αναρωτήθηκε:
«γιατί κάνουμε  Εξεταστική Επιτροπή όταν από πριν ξέρουμε ότι έχουν παραγραφεί τα αδικήματα;». (εδώ)
Ομολογώ ότι με εξέπληξε η υποκριτική αφέλεια αυτών των πατέρων του Έθνους. (Και κάποιων μητέρων για να είμαστε δίκαιοι)
Είναι σαν να ρωτάμε γιατί εξετάζουμε και μελετάμε  τα διηγήματα του Παπαδιαμάντη, τους πίνακες του  Picasso ή τις παρτίδες των μεγάλων σκακιστών.
Ποιος λογοτέχνης δεν ζηλεύει τη γλωσσική τελειότητα του Παπαδιαμάντη;
Ποιος νέος ζωγράφος δεν φιλοδοξεί να γίνει ένας μικρός Picasso;
Ποιος σοβαρός σκακιστής δεν έχει εντρυφήσει στις ιστορικές βαριάντες και δεν διδάχτηκε από τις παρτίδες του Σπάσκυ και του Φίσερ;  
Να λοιπόν ο πρώτος σοβαρός λόγος για τις εξεταστικές επιτροπές!
Αν δεν εξετάσουμε σε βάθος  το έργο των μεγάλων απατεώνων,  πως θα τους μοιάσουμε;
Ποιος θα περιφρονούσε μια  «κωλοχορηγία» [1] των 400000 – 500000 ευρώ;   
Ποιος  δεν θα ήθελε να ενθυλακώνει «νόμιμα και ηθικά»;
Ποιος θα αδιαφορούσε για μια «μίζα»  γύρω στα 1000000 μάρκα, ειδικά όταν αυτό αποτελεί  «πάγια κομματική τακτική»;  
Ποιος  δεν φιλοδοξεί  να κλέπτει «σεμνά και ταπεινά»; [2]
Για να το επιτύχει όμως αυτό, πρέπει να μελετήσει σε βάθος τον βίο και την πολιτεία των βιρτουόζων του.......... χρηματισμού και της «απαλλοτρίωσης» του δημοσίου πλούτου. 
Η συμμετοχή σε μια επιτροπή «διαφάνειας» παρέχει μια ευκαιρία πρώτης τάξεως!
Και βέβαια -  επειδή ουδείς αλάθητος -  όλο και κάτι μπορεί να «διέλαθε της προσοχής» ακόμη και αυτών των μαέστρων της λαθροχειρίας.
Ιδού και ο δεύτερος σοβαρός λόγο ύπαρξης των εξεταστικών επιτροπών!
Δεν είναι άλλος από την βελτίωση των μεθόδων αλλά και την αποφυγή των ιδίων λαθών.
Οι  συμμετέχοντες  σ’ αυτές τις «καθαρτήριες» επιτροπές, μελετούν  τις  τεχνικές  του «νομίμως άρα και ηθικώς κλέπτειν», ώστε να τελειοποιήσουν  τις μεθόδους του παρελθόντος αλλά και  να μην επαναλάβουν τα ίδια λάθη στο μέλλον.
Κάτι σαν τις «ασκήσεις άνευ στρατεύματος» που γίνονται στις στρατιωτικές σχολές. Αναλύονται «επί χάρτου» ή στην αμμοδόχο οι ελιγμοί  παλιότερων μαχών, ώστε με την πρώτη ευκαιρία να είμαστε σε θέση να  επαναλάβουμε  τις μεγαλοφυείς κινήσεις αλλά και να αποφύγουμε τις λανθασμένες.
Όσο για τους αφελείς που περιμένουν και ελπίζουν ότι μέσω των εξεταστικών  θα εξαφανιστεί η αγυρτεία από τον δημόσιο βίο, καλό είναι να έχουν υπόψη τους ότι οι κάθε είδους επιτροπές,  λειτουργούν σαν τα αποσμητικά χώρου. Δεν εξαφανίζουν την αιτία της βρωμιάς αλλά παραπλανούν και εξαπατούν δημιουργώντας τεχνητή ατμόσφαιρα ευωδίας.    

* * * * * * * * *

[1] Για να θυμηθούμε και εκείνο το «κωλόσπιτο» που αν δεν απατώμαι μεταφράστηκε σε κάμποσες  «κωλομεζονέτες». Διαμπερείς υποθέτω, για να μπάζουν από παντού όπως η Ελλάδα.

[2] Ο μακαρίτης ο Πετρόπουλος είχε χαρακτηρίσει την κλοπή ως «συμπύκνωμα εργασίας».
Και είχε δίκιο. Αν σκεφτούμε ότι για να κερδίσει κάποιος 1000 € π.χ. πρέπει να εργάζεται ένα μήνα, και ο κλέφτης μπορεί να αποκτήσει το ίδιο ποσόν μέσα σε λίγα λεπτά, καταλαβαίνουμε πόσο πιο «πυκνή εργασία» επιτελεί.  Με αυτή την έννοια, όχι απλώς αποενοχοποιείται πλήρως η κλοπή αλλά δοξάζεται! Γιατί λοιπόν να την αποφύγουν οι ταγοί μας;   

Αναρτήθηκε από kafeneio στις 30.1.11

Ο επικεφαλής των Ελλήνων βατραχανθρώπων στα Ίμια αφηγείται: Όλοι κλαίγαμε με τη σημαία. Οι διαταγές ήταν να εξοντώσουμε όσους περισσότερους μπορούσαμε

Ο επικεφαλής των Ελλήνων βατραχανθρώπων στα Ίμια αφηγείται: Όλοι κλαίγαμε με τη σημαία. Οι διαταγές ήταν να εξοντώσουμε όσους περισσότερους μπορούσαμε

Δεκαπέντε χρόνια συμπληρώθηκαν, από την αποφράδα εκείνη νύχτα του Ιανουαρίου του 1996. Τη νύχτα, που τρεις γενναίοι άνδρες του Πολεμικού Ναυτικού έδωσαν τις ζωές τους, για την πατρίδα που σερνόταν στην κρίση των Ιμίων. Την κρίση, που έδωσε αφορμή στην Τουρκία, να θέσει το ζήτημα των «Γκρίζων Ζωνών» στο Αιγαίο, αμφισβητώντας την κυριαρχία της Ελλάδας σε αρκετά νησιά.

Σήμερα, τόσα χρόνια μετά, μαθαίνουμε ότι, αν και ο κ. Σημίτης ευχαριστούσε (γιατί;)...τους Αμερικάνους αν και ο κ. Πάγκαλος πρότεινε να πουν, ότι τη σημαία την πήρε ο… αέρας στα Ίμια, υπήρχαν πάνω στις βραχονησίδες πραγματικοί Έλληνες και πραγματικοί άνδρες που ήταν έτοιμοι να δώσουν τη ζωή τους.
Δεν ήταν διατεθειμένοι να διαπραγματευτούν με σκυμμένο το κεφάλι σαν τους ραγιάδες, ούτε να πουν ψέμματα σε όλο το λαό για «τα ξερονήσια με τα κατσίκια», όπως τα έλεγε τότε ο Κλίντον.

Πριν περάσουμε στη συγκλονιστική περιγραφή της κρίσης των Ιμίων από τα χείλη του υποπλοιάρχου των ΟΥΚ Θεόδωρου Μούση, αισθανόμαστε κι εμείς ότι πρέπει να επαναλάβουμε τα ονόματα των τριών Ελλήνων, που έπεφταν νεκροί όταν έπεφτε το ελικόπτερο τους, την ίδια ώρα που ανέβαιναν στα Ίμια δέκα Τούρκοι κομάντος: Χριστόδουλος Καραθανάσης, Παναγιώτης Βλαχάκος, Έκτορας Γιαλοψός. Παρόντες…

Ξέραμε πως θα πεθάνουμε.

«Στις επτά και μισή, πήραμε διαταγή να μαζέψουμε τα πράγματα και να πάρουμε το σύμβολο μαζί μας», περιγράφει ο Θεόδωρος Μούσης, ο οποίος ήταν ο επικεφαλής των ανδρών, των βατραχανθρώπων που βρίσκονταν επάνω στο πετρώδες, ξερό έδαφος της βραχονησίδας ακάλυπτοι, σαν πρόβατα επί σφαγήν. «Πήγαμε εκεί ξέροντας ότι θα πεθαίναμε στην περίπτωση εμπλοκής. Αυτές ήταν οι διαταγές. Στόχος μας; Να εξοντώσουμε όσους περισσότερους μπορούσαμε κερδίζοντας χρόνο. Γι’ αυτό και ο εξοπλισμός μας ήταν υπερσύγχρονος», προσθέτει ο επικεφαλής των Ελλήνων βατραχανθρώπων.

Η ΟΥΚ είχε εντολή να εγκατασταθεί εκεί ώστε να ελέγχει τις κινήσεις των Τούρκων βατραχανθρώπων, που αποβιβάστηκαν στη βραχονησίδα, ενώ παρακολουθούσε τη τουρκική φρεγάτα τύπου «Μέκο», η οποία προσέγγιζε τη δυτική ‘Ιμια.

«Να μην κατεβάσουμε τη σημαία, είπαν κάποια από τα παιδιά. Όλοι κλαίγαμε. Ο ένας κράταγε τον άλλον. Με βαριά καρδιά, λίγο πριν αποχωρήσουμε έδωσα παράγγελμα: “Προσοχή”. Είπαμε τον εθνικό ύμνο και στις 8.30 πήραμε τη σημαία και φύγαμε».

Τα λόγια του Θ. Μούση είναι απόδειξη ότι όλοι ήιαν έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τα χειρότερα, να ρισκάρουν, να σκοτώσουν, αλλά και να θυσιαστούν για την πατρίδα, όπως τα τρία μέλη του πληρώμαιος του ελικόπτερου του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, που πέταγε εκείνη την ώρα πάνω από τα Ίμια.

Αυτή, είναι η μια πλευρά. Η άλλη καταγράφεται γλαφυρά μέσα από το βιβλίο, που έγραφαν οι δημοσιογράφοι ΑΘ. ‘Ελλις και Μ. Ιγνατίου, για την κρίση των Ιμίων. «Να φύγουμε από τα Ίμια και να τερματιστεί η κρίση, υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα ξαναγυρίσουμε στα Ίμια», είπε ο τότε πρωθυπουργός, Κώστας Σημίτης και ο τότε υπουργός Εξωτερικών Θεόδωρος Πάγκαλος, όπως αποκαλύπτεται από το βιβλίο τους με τα απόρρητα τηλεγραφήματα των Αμερικανών, πρότεινε:

«Να πούμε ότι την σημαία την πήρε ο αέρας και να κλείσουμε την υπόθεση». Αυτό είναι ανδρεία…
Και δεκαπέντε χρόνια μετά, ας το ξεκαθαρίσουμε. Ο τότε δήμαρχος της Καλύμνου, ο οποίος σήκωσε την Ελληνική σημαία στη βραχονησίδα, κατηγορήθηκε από τους συντρόφους του στο ΠΑΣΟΚ, ότι «έριξε λάδι στη φωτιά» και ότι μπορεί να μην είχε συμβεί τίποτα αν δεν το έκανε. Ομως, ποτέ δεν μετάνιωσε για την πράξη του, να τοποθετήσει την ελληνική σημαία σε ένα από τα δύο νησιά και καλά έκανε.
Ο Δημήτρης Διακομιχάλης, φοβόταν και με­ρικές ημέρες μετά, θα επαληθευτεί, ότι οι γείτονες αμφισβητούν την ελληνικότητα των Ιμίων και συνοδευόμενος από τον αστυνομικό διευθυντή Καλύμνου, τον ιερέα και δύο κατοίκους του νησιού ύψωσε την ελληνική σημαία. Μια μέρα αργότερα, το ελληνικό σύμβολο αντικαταστάθηκε με το τουρκικό.

Ο Τούρκος δημοσιογράφος, πράκτορας της MIT, όπως αποδείχθηκε αργότερα, Σερτ Τσεσούρ, και ο συνάδελφος του κατέφθασαν στα Ίμια πήραν την ελληνική σημαία την οποία παρέδωσαν στην εφημερίδα «Χουριέτ» στη Σμύρνη, και πλέον ανέμιζε η δική τους.

Εφημερίδα: PRESS TIME – ΣΕΛ.23
από το Kranosgr

Ίμια 15 χρόνια μετά...

Ίμια 15 χρόνια μετά...

...Αφιέρωμα της εφημερίδας «Δημοκρατία», 29/1/2011

15 χρόνια από την Εθνική ταπείνωση στα Ίμια

Τα τραγικά λάθη και η εγκληματική αμέλεια της κυβέρνησης Σημίτη

παγίωσαν τις «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο

Ρεπορτάζ ΛΕΩΝΙΔΑΣ Σ. ΜΠΛΑΒΕΡΗΣ

Σενάρια συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου, διαρκής υποχώρηση από την άσκηση δικαιωμάτων μας, αύξηση της τουρκικής επιθετικότητας, ατολμία στην υπογραφή της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης με την Κύπρο για να μη δυσαρεστηθεί η Άγκυρα και de facto αποδοχή των γκρίζων ζωνών! Αυτός είναι ο θλιβερός απολογισμός της φετινής επετείου από τη νύχτα της εθνικής ταπείνωσης στα Ίμια...

Τη Δευτέρα 31 Ιανουαρίου συμπληρώνονται 15 έτη από το όνειδος της σύγχρονης ιστορίας μας, που οδήγησε στον θάνατο των τριών νεοηρώων του έθνους, μελών του πληρώματος του ελικοπτέρου του Πολεμικού Ναυτικού που απολέστηκε κατά την κρίση.

Και λέμε «όνειδος» γιατί τότε, εκτός των ανθρώπινων απωλειών, που είναι έτσι κι αλλιώς δυσβάστακτες, για πρώτη φορά τέθηκαν εν αμφιβάλω από την Τουρκία χερσαία τμήματα της ελληνικής επικράτειας δημιουργώντας το νεόκοπο καθεστώς των «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο....

Εδραιωμένη κατάσταση

Ένα καθεστώς που αφενός με την τουρκική επιθετική συμπεριφορά και αφετέρου με την ελληνική ψοφοδεή αντιμετώπιση του τείνει -δυστυχώς- να θεωρείται εδραιωμένο και από την Ελλάδα, που αρκείται σε ανούσιο βερμπαλισμό, αλλά ουσιαστικά από όλες τις υπόλοιπες χώρες και τους διεθνείς οργανισμούς όπως το ΝΑΤΟ.

Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι από τους τότε πρωταγωνιστές των Ιμίων οι πρωθυπουργοί των δύο χωρών Κ. Σημίτης και Τανσού Τσιλέρ έχουν αποσυρθεί από την πολιτική και ιδιωτεύουν, ο τότε υπουργός Εθνικής Άμυνας Γ. Αρσένης έχει αποσυρθεί από την ενεργό πολιτική (η σύζυγος του Λούκα είναι υπουργός στην κυβέρνηση Παπανδρέου), ο Α/ ΓΕΕΘΑ ναύαρχος Λυμπέρης είναι πλέον απόστρατος και συγγραφέας βιβλίων, ενώ ο μόνος που παραμένει ενεργός στην πολιτική είναι ο τότε υπουργός Εξωτερικών και νυν αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θ. Πάγκαλος, ο οποίος είχε πρωταγωνιστήσει στις κινήσεις για την υποστολή της ελληνικής σημαίας και την υποχώρηση των βατραχανθρώπων από το ελληνικό έδαφος...

***

Το χρονικό της ντροπής

ΑΝΗΜΕΡΑ των Χριστουγέννων, στις 25 Δεκεμβρίου 1995, ένα μικρό τουρκικό μότορσιπ, το «Φιγκέν Ακάτ», προσαράζει στην ανατολική νησίδα Ίμια. Πρόκειται για δύο μικρές νησίδες (ανατολική και δυτική Ίμια) εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων. Στέλνει σήμα για την προσάραξη του ζητώντας βοήθεια. Σπεύδει για τη βοήθεια του ένα ελληνικό ρυμουλκό, του οποίου όμως τη βοήθεια αρνείται ο πλοίαρχος του τουρκικού πλοίου υποστηρίζοντας ότι τα νησάκια αυτά αποτελούν «τουρκικό έδαφος». Την επόμενη μέρα, 26 Δεκεμβρίου, ο τότε Έλληνας πρεσβευτής στην Άγκυρα απευθύνεται στο τουρκικό ΥΠΕΞ για διευκρινίσεις, τις οποίες όμως δεν λαμβάνει.

•Στις 27/12/1995 το τουρκικό ΥΠΕΞ αποδέχεται τη χρησιμοποίηση τουρκικών ρυμουλκών, μετατρέποντας μια καθαρά ιδιωτική υπόθεση (προσάραξη εμπορικού πλοίου ή ναυαγιαίρεση) σε διμερές, ελληνοτουρκικό ζήτημα. Αμέσως το τουρκικό ΥΠΕΞ έσπευσε να εκμεταλλευτεί την περίοδο των διακοπών και την υπολειτουργία των ελληνικών κρατικών αρχών, και εξέδωσε ρηματική διακοίνωση, όπου επισημαίνεται ότι τα Καρντάκ, όπως ονομάζει τα Ίμια, είναι «τουρκικό έδαφος», τμήμα της επαρχίας Μποντρούμ (Αλικαρνασσού). Στις 19 Ιανουαρίου 1996 εκλέγεται νέος πρωθυπουργός ο Κώστας Σπμίτης, ο οποίος στις 22 του μήνα ορκίζεται με υπουργούς Εθνικής Άμυνας τον Γεράσιμο Αρσένη και Εξωτερικών τον Θόδωρο Πάγκαλο. Την ίδια μέρα ο δήμαρχος Καλύμνου υψώνει την ελληνική σημαία στην ανατολική Ίμια δίνοντας μεγάλη δημοσιότητα στο γεγονός.

•Στις 27/1/1996 Τούρκοι «δημοσιογράφοι» τηλεοπτικού σταθμού αποβιβάζονται με ελικόπτερο στην ανατολική Ίμια, κατεβάζουν την ελληνική σημαία και υψώνουν την αντίστοιχη τουρκική. Η κατάσταση επιδεινώνεται επικίνδυνα.

Στην Αθήνα συνεδριάζουν το Συμβούλιο Αρχηγών Γενικών Επιτελείων (ΣΑΕΕ) και το Συμβούλιο Άμυνας (ΣΑΜ). Η εντολή της κυβέρνησης είναι η αποκλιμάκωση της κρίσης. Αποφασίζεται η επιτήρηση των βραχονησίδων την ημέρα από τη θάλασσα, ενώ το βράδυ θα αποβιβάζονται σε αυτές στρατιωτικά αγήματα. Με απόφαση του τότε αρχηγού ΓΕΕΘΑ ναυάρχου Χρήστου Λυμπέρη αποφασίζεται τη φύλαξη τους να αναλάβουν οι βατραχάνθρωποι της τότε Μονάδας Υποβρύχιων Καταστροφών (ΜΥΚ), εκεί μόνο που υπάρχει η σημαία, ενώ η δυτική Ίμια θα επιτηρείται από τα πλοία του Π.Ν., που περιπολούν στην περιοχή.

•Στις 09.00 της 30/1/1996 ο ναύαρχος Λυμπέρης αναλαμβάνει την επιχειρησιακή διοίκηση των ελληνικών Ε.Δ. Στις 10.00 μιλούν τηλεφωνικά ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης και ο Αμερικανός πρόεδρος Μπιλ Κλίντον, καθώς και οι δυο υπουργοί Άμυνας Γ. Αρσένης και Ουίλιαμ Πέρι. Αρχίζουν διαπραγματεύσεις. Προς το μεσημέρι πραγματοποιείται σύσκεψη στο γραφείο του πρωθυπουργού στη Βουλή, με συμμετοχή υπουργών και του Α/ΓΕΕΘΑ για αξιολόγηση της κατάστασης και λήψη αποφάσεων. Δεν είναι κανονική συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ. Οι εντολές που δίδονται, σύμφωνα με το βιβλίο του ναυάρχου Λυμπέρη, είναι: «Όχι χρήση βίας, όχι παρενόχληση, αλλά ενημέρωση τους και αίτηση απομάκρυνσης τους». Από το μεσημέρι το τουρκικό ΥΠΕΞ ζητά από τον Έλληνα πρεσβευτή στην Άγκυρα την επαναφορά στο προηγούμενο καθεστώς (status quo ante). Το αίτημα αυτό επαναλαμβάνει αργά το απόγευμα στις Βρυξέλλες και ο Αμερικανός μόνιμος αντιπρόσωπος στο ΝΑΤΟ στον Έλληνα ομόλογο του. Στις 23.00 τα ελληνικά πολεμικά που βρίσκονται στην περιοχή έχουν στοχοποιήσει τα τουρκικά. Καθήκοντα τακτικού διοικητή εκτελεί ο αρχαιότερος κυβερνήτης, αυτός της φρεγάτας «Ναβαρίνον» (Ρ-461), ο τότε αντιπλοίαρχος Ι. Λιούλης. Στις 23.30 η αμερικανική πλευρά(Περί και στρατηγός Σαλικασβίλι) ανακοινώνει στον κ. Αρσένη ότι οι Τούρκοι αρνούνται την ελληνική πρόταση αποκλιμάκωσης, καθώς δεν δέχονται την απομάκρυνση των πλοίων και του αγήματος στην ανατολική Ίμια, ζητώντας και την υποστολή της ελληνικής σημαίας από το νησί.

•Στις 00.30 της 3171-1996 πραγματοποιείται σύσκεψη (όχι ΚΥΣΕΑ) στο πρωθυπουργικό γραφείο. Όσα τραγελαφικά διαδραματίστηκαν τότε είναι λίγο πολύ γνωστά. Τα ξημερώματα ενημερώνονται οι αρμόδιοι ότι στη δυτική Ίμια αποβιβάστηκε, με επιτυχή αντιπερισπασμό, ομάδα Τούρκων βατραχανθρώπων, την ίδια ώρα που η ελληνική πλευρά είχε ξεκινήσει τη διαδικασία αποβίβασης και σε αυτή τη νησίδα της δεύτερης ομάδας των βατραχανθρώπων της ΜΥΚ. Ζητείται επιβεβαίωση της πληροφορίας από το ΓΕΝ, που στις 04.30 διατάζει την απογείωση του ελικοπτέρου ΑΒ-212 (ΠΝ-21) από το «Ναβαρίνον», κάτω από εξαιρετικά αντίξοες καιρικές συνθήκες. Το ελικόπτερο πραγματοποιεί τρεις διελεύσεις πάνω από τη δυτική Ίμια και μόνο μετά την τρίτη, στις 04.50, διαπιστώνει την ύπαρξη στο νησί δέκα Τούρκων βατραχανθρώπων. Τότε διατάσσεται να επιστρέφει στο «Ναβαρίνον». Στη διάρκεια αυτού του σκέλους της πτήσης το ελικόπτερο συντρίβεται στη θάλασσα. Το πλήρωμα του, οι υποπλοίαρχοι Χριστόδουλος Καραθανάσης (κυβερνήτης), Παναγιώτης Βλαχάκος (συγκυβερνήτης) και αρχικελευστής Έκτωρ Γιαλοψός (χειριστής σόναρ) σκοτώθηκαν ακαριαία στην εκτέλεση του καθήκοντος.

•Στις 06.15 της 31/1/1996 άρχισε η σταδιακή αποχώρηση. Πρώτοι αναχωρούν από τη δυτική Ίμια οι Τούρκοι βατραχάνθρωποι, για να ακολουθήσουν οι Έλληνες από την ανατολική, μαζί με την ελληνική σημαία, υλοποιώντας το αμερικανικό ρηθέν «no man, mo ships, no flags»...

***

Το μυστικό της Σαντορίνης: Γιατί δεν απογειώθηκαν ποτέ τα δύο Απάτσι

ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ του 1995 πραγματοποιήθηκαν η επίσημη τελετή ένταξης των νέων -τότε- επιθετικών ελικοπτέρων ΑΗ-64Α Plus Apatche και η ένταξη τους στο νεοσυγκροτηθέν ειδικά για τον σκοπό αυτό 1ο Τάγμα Επιθετικών Ελικοπτέρων (1ο ΤΕΕΠ), που εδρεύει στο Στεφανοβίκι Μαγνησίας. Πρώτος διοικητής της μονάδας ήταν ο τότε αντισυνταγματάρχης Γ.Χ. Το διάστημα από τα τέλη Αυγούστου 1995 ως και τον Ιανουάριο του 1996, που ξέσπασε η κρίση των Ιμίων, η μονάδα συνέχισε με τους προβλεπόμενους από τον προγραμματισμό ρυθμούς την παραλαβή όλων, και των συνολικά είκοσι, των ελικοπτέρων της, την εκπαίδευση του ιπτάμενου και τεχνικού προσωπικού της, αλλά και την αποπεράτωση των νέων εγκαταστάσεων της.

Τα επιθετικά ελικόπτερα Απάτσι, με διμελές πλήρωμα, τη στιγμή της κρίσης των Ιμίων δεν είχαν περάσει από την επιχειρησιακή αξιολόγηση, και επομένως η μονάδα δεν ήταν επιχειρησιακή και ετοιμοπόλεμη. Μπροστά όμως σε μια εν εξελίξει σοβαρότατη κρίση με εθνικές συνέπειες όλα αυτά ασφαλώς αποτελούν... λεπτομέρειες. Όταν έχεις στο οπλοστάσιο σου τέτοιο όπλο, σε μια τέτοια κρίση, δεν μπορείς να μην το αξιοποιήσεις.

Πραγματοποιούσαν βολές

Στις 16.00 της 19ης Ιανουαρίου 1996 με διαταγή του ΓΕΣ απογειώνονται από το Στεφανοβίκι δύο επιθετικά ελικόπτερα Απάτσι φορτωμένα με αντιαρματικά βλήματα αέρος-εδάφους Χελφάιρ, προκειμένου να πραγματοποιήσουν για πρώτη φορά δοκιμαστικές βολές αποδοχής του βλήματος στο πεδίο βολής αρμάτων Λιτόχωρου, κάτω από εξαιρετικά αντίξοες καιρικές συνθήκες, με βροχή, κρύο και χαμηλή νέφωση. Στο ένα ελικόπτερο, όπως συνηθίζεται σε αυτές τις περιπτώσεις, επέβαινε ο ίδιος ο διοικητής. Στο δεύτερο ελικόπτερο, ένας από τους ικανότερους πιλότους της μονάδας. Οι βολές αποδοχής των Χελφάιρ πραγματοποιήθηκαν με απόλυτη επιτυχία, αλλά όχι και χωρίς κίνδυνο, στο πεδίο βολής Λιτόχωρου. Λόγω των εξαιρετικά δυσμενών καιρικών συνθηκών ένα από τα δύο ελικόπτερα παραλίγο να συντριβεί στον ορεινό όγκο του γειτονικού Ολύμπου, στη διάρκεια εκτέλεσης ελιγμών για την άφεση ενός βλήματος. Ευτυχώς όμως όλα πήγαν τότε καλά.

Μόλις προσγειώθηκε στο Στεφανοβίκι, τα ανεφοδίασαν με καύσιμα και τα εξόπλισαν με πλήρη πολεμικό φόρτο, δηλαδή 16 συνολικά Χελφάιρ, και μία πλήρη αναχορηγία πυρομαχικών για το πυροβόλο Μ230 των 30mm, που βρίσκεται στο ρύγχος του ελικοπτέρου. Επειδή μάλιστα δεν είχαν παραληφθεί ακόμα τα κανονικά πυρομαχικά του πυροβόλου, και για να είναι πλήρως επιχειρησιακά τα δύο ελικόπτερα, έγινε η εξής ελληνική πακντα: τηλεφωνικά ο διοικητής του Στεφανοβικίου επικοινώνησε με τον τότε διοικητή της 114 Πτέρυγας Μάχης στην Τανάγρα, όπου επιχειρούσαν (και επιχειρούν) τα μαχητικά Μιράζ-2000, που φέρουν πυροβόλα DEFA-554, επίσης των 30 χιλιοστών.

Σε πλήρη ετοιμότητα

Μεταβιβάστηκε λοιπόν στον διοικητή της Τανάγρας η παράκληση να «δανείσει» στα επιθετικά ελικόπτερα του Στρατού αριθμό βλημάτων των 30 χιλιοστών για τα πυροβόλα των Απάτσι. Όπερ και εγένετο σε χρόνο ρεκόρ. Αμέσως μετά οι τέσσερις άνδρες κατέβησαν στην πίστα, ανέβηκαν στα ελικόπτερα τους, τα οποία πετώντας πάνω από τα κύματα του φουρτουνιασμένου Αιγαίου, για να μη γίνουν αντιληπτά από τα τουρκικά ραντάρ, έφτασαν και προσγειώθηκαν έπειτα από περίπου μιάμισης ώρας πτήση μέσα στο σκοτάδι, στην αεροπορική βάση της Σαντορίνης, όσο πιο κοντά μπορούσαν δηλαδή στην περιοχή της κρίσης, με άμεση ετοιμότητα να επέμβουν, όποτε τους ζητούνταν.

Αλλά δεν τους ζητήθηκε να επέμβουν ποτέ, παρόλο που διέθεταν τον ειδικό εξοπλισμό για πτήση και παρατήρηση στη διάρκεια της νύχτας, και μάλιστα κάτω από αντίξοες καιρικές συνθήκες. Στην αεροπορική βάση της Σαντορίνης έφτασαν αργά το βράδυ της 29ης Ιανουαρίου.

Επομένως πολύ κοντά στην περιοχή της κρίσης τα ξημερώματα της 31ης Ιανουαρίου υπήρχαν δύο απόλυτα εξειδικευμένα και εξοπλισμένα ελικόπτερα. Δυστυχώς δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ.

ΤΟ ΝΟΜΙΚΟ καθεστώς των νήσων και των νησίδων του Αιγαίου είναι κρυστάλλινης διαύγειας και αποδεικνύεται από πλήθος διεθνών συμφωνιών. Τρεις είναι οι Διεθνείς Συνθήκες, που το διέπουν: της Λοζάνης (1923), οι Ιταλοτουρκικές (1932) και των Παρισίων (1947). Όμως, όπως πολύ εύστοχα επισημαίνεται και από το ελληνικό ΥΠΕΞ, τη νομική επιχειρηματολογία (συνθήκες, πρωτόκολλα κ.λπ.) συμπληρώνει η έμπρακτη, ειρηνική και συνεχής άσκηση κυριαρχίας επί των Ιμίων από την Ελλάδα, αδιαλείπτως από το 1947, χωρίς η Τουρκία να την αμφισβητήσει ποτέ ως την κρίση του 1995-96.

Με τη Συνθήκη της Λοζάνης (άρθρο 15) τα Ίμια μαζί με όλο το δωδεκανησιακό σύμπλεγμα περιήλθαν στην Ιταλία. Επιπλέον προκύπτει (άρθρα 12 και 16) ότι η Τουρκία παραιτήθηκε κάθε κυριαρχικού δικαιώματος επί όλων των νησιών που βρίσκονται πέραν των 3 μιλίων από την ασιατική ακτή, εκτός των Ίμβρου, Τενέδου και Λαγουσών).

Συνεπώς παραιτήθηκε κάθε κυριαρχικού της δικαιώματος και επί των Ιμίων, που βρίσκονται σε απόσταση 3,7 μίλια από τις τουρκικές ακτές. Η Συνθήκη της Λοζάνης είναι σαφής: τα νησιά και οι νησίδες εντός τριών μιλίων από τις τουρκικές ακτές παραμένουν τουρκικά πλην αντιθέτου ρητής εξαιρέσεως της ίδιας της Συνθήκης και, αντιστρόφως, η Τουρκία παραιτείται από κάθε κυριαρχικό ή άλλο δικαίωμα επί των νησιών και των νησίδων που ευρίσκονται εκτός της ζώνης αυτής (και πάλι πλην ρητών εξαιρέσων, περιπτώσεις Ίμβρου, Τενέδου, Λαγουσών).

2 Με την Ιταλοτουρκική Συμφωνία του Ιανουαρίου του 1932 και του συμπληρωματικού αυτής Πρωτοκόλλου της 28/12/1932, βάσει των οποίων οριοθετήθηκε η χωρική θάλασσα των δύο χωρών μεταξύ μικρασιατικής ακτής και δωδεκανησιακού συμπλέγματος.

Τονίζεται ότι τα Ίμια περιήλθαν στην Ιταλία με τη Συνθήκη της Λοζάνης, κάτι που απλώς επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι στο σημείο 30 του συμπληρωματικού Πρωτοκόλλου που υπεγράφη στις 28/12/1932 αναφέρονται ως ένα από τα σημεία ιταλικής κυριαρχίας από τα οποία θα υπολογίζεται η μέση γραμμή για τον διαχωρισμό των χωρικών υδάτων μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας.

Βάσει της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων του 1947 (άρθρο 14) η κυριαρχία επί των Δωδεκανήσων, συμπεριλαμβανομένων των Ιμίων, περιήλθε από την Ιταλία στην Ελλάδα. Δηλαδή η Ελλάδα διαδέχτηκε την Ιταλία ασκούσα αυτή την κυριαρχία.

***

Η ΘΕΣΗ ΜΑΣ

Τα σύγχρονα Ίμια

ΥΠΟΠΛΟΙΑΡΧΟΣ Χριστόδουλος Καραθανάσης υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος, αρχικελευστής Έκτωρ Γιαλοψός. Τρεις χρυσές εγγραφές στο πάνθεον των Ελλήνων ηρώων. Το πέρασμα από τα δημοτολόγια στη χορεία των εκλεκτών του έθνους κοστίζει μόνο μία ζωή. Την έδωσαν, αυτοπροαιρέτως, για την πατρίδα. Ημερομηνία καταχώρησης 31 Ιανουαρίου 1996. Οι νεκροί στρατιώτες της Ελλάδας ήταν οι μόνοι που γλίτωσαν από το όνειδος και το άγος των Ιμίων που μας καταδιώκει και μας τιμωρεί συλλογικά τα τελευταία 15 χρόνια.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ της Ιστορίας οι τρεις θυσιασθέντες υπέρ βωμών και εστιών ήταν τυχεροί. Έλαβαν θάνατο μαζί με αγέραστο έπαινο και κλέος. Όσοι απέμειναν ζωντανοί στις 31 Ιανουαρίου του '96 θα λάβουν κάποτε το μερίδιο του θανάτου που αναλογεί σε όλους τους ανθρώπους, αλλά το όνειδος των Ιμίων, η ταπείνωση και οι ολέθριες επιπτώσεις του σε όλους τους τομείς του συλλογικού βίου θα παραμένουν.

Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ύφεση, ο αμοραλισμός, το όργιο της παρανομίας, η υποτίμηση των δυνατοτήτων και του ηθικού της χώρας στο εσωτερικό και το εξωτερικό είναι εν πολλοίς απότοκα της νύχτας των Ιμίων. Ο αρχιτέκτονας της ντροπής, ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, ξεστομίζοντας το κατάπτυστο «ευχαριστώ» στις ΗΠΑ από το βήμα της Βουλής, εξασφάλισε την αμέριστη στήριξη των προαγωγών της ξενοκρατίας και οκτώ ανέφελα έτη πολιτικής μονοκρατορίας.

ΤΩΡΑ οι γκρίζες ζώνες που επέβαλαν οι Τούρκοι στο Αιγαίο έχουν επεκταθεί στο σώμα της Ελλάδας. Απλώνονται από την πλατεία Αμερικής μέχρι τις εσχατιές των συνόρων. Πλημμυρίζοντας την επικράτεια με λαθρομετανάστες, οι εχθροί του Ελληνισμού και οι συνεργάτες τους έχουν καταφέρει ένα αποφασιστικό πλήγμα στην ομοιογένεια του πληθυσμού, στην οικονομική ζωή, στα πολιτιστικά αποθέματα, στη φυσιογνωμία του ελληνικού χώρου.

ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΙΜΙΑ είναι η Νομική, ο Άγιος Παντελεήμονας, η Κυψέλη, η παραλία της Πάτρας, τα Χανιά, η Μανωλάδα, η Θεσσαλονίκη, η Νέα Μηχανιώνα, τα Ιωάννινα. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ αλλάζουν, όμως οι στόχοι, οι μέθοδοι και οι συνέπειες παραμένουν αναλλοίωτα.

Αυτοί είναι ηγέτες, αυτοί είναι πατριώτες ..

Αυτοί είναι ηγέτες, αυτοί είναι πατριώτες ..

Ο Kenny ορκίζεται να επαναδιαπραγματευθεί την συμφωνία

Διαβάστε το άρθρο της  Belfast Telegraph , για να διαπιστώσετε πως σκέφτονται και πως ενεργούν οι ηγέτες και οι πολιτικοί, που πάνω από όλα βάζουν την λαϊκή επιταγή και το συμφέρον της χώρας τους.

Ο άνθρωπος που φαίνεται ότι θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός της Ιρλανδίας έχει βάλει το στίγμα του στις Βρυξέλλες, για την επαναδιαπραγμάτευση πολλών δισεκατομμυρίων του πακέτου διάσωσης της χώρας του.
Ο ηγέτης του κόμματος “Fine Gael” κ. Enda Kenny , μετά από μια ώρα συνομιλιών με τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Jose Manuel Barroso, δήλωσε:
«Συζητήσαμε την κατάσταση στην Ιρλανδία και έκανα σαφές ότι αν εκλεγούμε, θα επιδιώξω να επαναδιαπραγματευτώ το πακέτο διάσωσης της Ιρλανδίας "
Ο κ. Kenny, ο οποίος πήγε στις συνομιλίες με τον υπεύθυνο οικονομικών του κόμματός του Michael Noonan, δεν έδωσε λεπτομέρειες των πιθανών αλλαγών του πακέτου διάσωσης, και της μείωσης του τρέχοντος επίπεδου των επιτοκίων δανεισμού.
"Καταλαβαίνω ότι μόνο με εντολή από τον λαό, θα είμαστε σε θέση να διαπραγματευτούμε αυτό το θέμα. Γνωρίζω επίσης ότι υπάρχουν (οικονομικές) δυσκολίες για τις άλλες χώρες της ΕΕ και κατανοούμε πλήρως την απαίτηση για την ευρωπαϊκή συνεργασία και υποστήριξη ».
Ο κ. Kenny συνέχισε: «Ήρθαμε εδώ για να στείλουμε ένα σαφές μήνυμα για το πού βρισκόμαστε και περιέγραψα το πρόγραμμα που το κόμμα μου θέλει να θέσει στο λαό της Ιρλανδίας."

Συνασπισμός επτά σκανδιναβικών χωρών πρότειναν στην ελληνική κυβέρνηση;;

Συνασπισμός επτά σκανδιναβικών χωρών πρότειναν στην ελληνική κυβέρνηση;;

Share 

Πόση αλήθεια περιέχει η παρακάτω είδηση. Υπάρχει τρόπος να εξακριβωθεί;;;

Συνασπισμός επτά σκανδιναβικών χωρών πρότειναν στην ελληνική κυβέρνηση πριν υπογράψει το μνημόνιο με την Τρόικα, χρηματική ενίσχυση 250 δισ. ευρώ σε βάθος 5 ετών με δόσεις, με αντιπαροχή να τους δοθεί η έγκριση έρευνας και εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου που βρίσκονται στον ελληνικό χώρο (η πρόταση στην ελληνική κυβέρνηση έγινε από τον.....
οργανισμό Scandec Org που είναι μία εμπορική - οικονομική - πολιτική ένωση των επτά σκανδιναβικών χωρών Σουηδίας, Νορβηγίας, Δανίας, Φινλανδίας, Εσθονίας, Λετονίας και Λιθουανίας).

Ο Scandec Org πρότεινε δωρεάν μελέτη έρευνα εξόρυξη και εμπορία των κοιτασμάτων με αναλογία κέρδους 80% προς 20% (το 20% στην Ελλάδα, το 80% στον διεθνή οργανισμό), προκειμένου να αποπληρωθεί σε βάθος χρόνου το ποσό των 250 δισ. ευρώ που θ έδινε στην Ελλάδα. Παράλληλα δεσμευόταν για μεταφορά κάλυψη του 90% των εργασιακών δραστηριοτήτων του μόνο από Έλληνες εργαζόμενους και οποιαδήποτε συμφωνία ναυπήγησης του ορυκτού πλούτου που θα βρίσκονταν να γίνεται αποκλειστικά από την Ελλάδα. Η κυβέρνηση δεν απάντησε ποτέ στο έγγραφο αυτό του οργανισμού, ενώ λίγο καιρό μετά ο οργανισμός των σκανδιναβικών κρατών έλαβε ειδοποίηση από μια κοινοπραξία ΗΠΑ και Ισραήλ ότι έχουν αναλάβει αυτοί το συγκεκριμένο θέμα. Τον Ιούνιο του 2010 το Γαλλικό Ινστιτούτο Γεωφυσικών Ερευνών δημοσιοποίησε διεθνώς μια έρευνα - μελέτη του, που αφορά τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στην Γαύδο. Η έρευνα έγινε σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Κρήτης.
Η μελέτη αυτή ανέφερε ότι υπάρχει πλούσιο κοίτασμα μεθανίου καθαρού κατά 99%, δηλαδή δεν χρειάζεται καν επεξεργασία, τονίζοντας ότι το πολύτιμο μεθάνιο ρέει ελεύθερο στη θάλασσα, όπου και χάνεται, εδώ και εκατομμύρια χρόνια και όσοι περνάνε από τα συγκεκριμένα σημεία το βλέπουν και με γυμνό οφθαλμό. Τον Ιούλιο του 2010 το Γαλλικό Ινστιτούτο ζήτησε και πάλι άδεια από την ελληνική κυβέρνηση για θαλάσσιες έρευνες για πιθανή εξόρυξη κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην περιοχή νότια της Πελοποννήσου. Και πάλι όμως η ελληνική κυβέρνηση ήταν αρνητική τοποθετώντας μάλιστα τις τρεις περιοχές ενδιαφέροντος (Απούλεια Λεκάνη, Λεκάνη Ηροδότου και Λεκάνη Σύρτης) σε γκρίζες ζώνες από μόνη της, βάζοντας όμως έτσι ουσιαστικά χωρίς λόγο στο παιχνίδι εκμετάλλευσης κοιτασμάτων Τούρκους και Λίβυους!
Από όλα αυτά βγαίνει το συμπέρασμα ότι Τούρκοι, Λίβυοι, και Ισραηλινοί κλέβουν φυσικό αέριο από την Ελλάδα, στην οποία ανήκουν μεγάλα κομμάτια των κοιτασμάτων στις Λεκάνες Απούλειας, Ηροδότου και Σύρτης. Η αναφορά της νορβηγικής εταιρείας TGF-MoR, που κάνει σεισμικές έρευνες για ανεύρεση κοιτασμάτων φυσικού αερίου μιλάει για κοίτασμα 6 δισ. βαρελιών φυσικού αερίου μόνο στην Κρήτη, όσο δηλαδή τρεις φορές της Αλάσκας και μισή φοράς του συνόλου της Σιβηρίας.
Παράλληλα η ίδια εταιρεία μετά από έρευνες που έχει κάνει στο Ιόνιο μιλάει για ύπαρξη 900.000 βαρελιών φυσικού αερίου ετησίως στην περιοχή της Κεφαλονιάς, 1.200.000 βαρελιών ανοικτά του Κατάκολου, 800.000 βαρέλια στη Ζάκυνθο και περίπου 2.500.000 βαρέλια στους Οθωνούς.
Οι αποκαλύψεις αυτές, γνωστές σε ευρωπαϊκές τράπεζες και πετρελαϊκές εταιρείες της Αμερικής δίνουν το προφίλ μιας Ελλάδας, που θα μπορούσε με τον ορυκτό της πλούτο να είναι μια από τις πλουσιότερες χώρες της Ευρώπης.

Antonia M.

Nίκος Κοτζιάς> "Παραμάγαζο τραπεζιτών, δικηγόρων και επιχειρηματιών συντάσσει το Μνημόνιο..."

http://www.koutipandoras.gr/?p=4385

Ο καθηγητής Νίκος Κοτζιάς μιλάει αποκλειστικά στο Κουτί της Πανδώρας με πολύ σκληρή γλώσσα για όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα της  κρίσης. Είναι ιδιαίτερα επικριτικός στις επιλογές της κυβέρνησης που παρουσίασε το «μνημόνιο» ως μονόδρομο και  τα σκληρά μέτρα που παίρνει σε βάρος μισθωτών και συνταξιούχων. Μιλάει για μια αναπτυξιακή πολιτική που ποτέ δεν πραγματοποιήθηκε και την σημερινή ιδιόμορφη συγκυρία ύφεσης και πληθωρισμού.
Ποιά είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της σημερινής παγκόσμιας οικονομικής κρίσης;
1ον ήταν μια κρίση του ιδιωτικού τομέα και των τραπεζιτών, διότι μερικοί θέλουν να μας κάνουν να ξεχάσουμε από πού ξεκίνησε η κρίση και την εμφανίζουν ως μια κρίση απλά του δημοσίου.
2ον είναι κατά την προσωπική μου γνώμη μια κρίση της Δύσης, δεν είναι παγκόσμια με μια έννοια, γιατί μεγάλα ποσά, επενδύσεις και χρηματικές ροές μετακινήθηκαν στην Ανατολή, δηλαδή Κίνα, Νοτιοανατολική Ασία και στις μικρές Τίγρεις. Άρα, έρχεται η κρίση από το ιδιωτικό τραπεζικό σύστημα των ΗΠΑ και του αγγλοσαξονικού χώρου και δεν υπάρχουν τα λεφτά, όπως πριν 15 χρόνια για να λυθεί.
3ον είναι μια κρίση της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπου έχει την ασύμμετρη ανάπτυξη της και δεν έχει διασφαλίσει την πολιτική πλευρά και τους πολιτικούς θεσμούς ρύθμισης των οικονομικών σχέσεων.
4ον είναι μια κρίση οικονομική καταρχάς στην Ελλάδα, αλλά θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι δεν είναι μόνο οικονομική. Είναι μια κρίση πνευματική, ηθική, πολιτισμική, πολιτική και οικονομική. Το κακό δηλαδή είναι ότι είναι μια πολύπλευρη και μεγάλη κρίση.
Ο χρηματοπιστωτικός τομέας τι ρόλο έπαιξε σε αυτή τη κρίση;
Η κρίση ήταν μια  κρίση αναντιστοιχίας ανάμεσα σε αυτό που ονομάζουμε χρηματοπιστωτικό τομέα και της πραγματικής  οικονομίας. Ο χρηματοπιστωτικός τομέας που πρέπει να διευκολύνει την παραγωγή, είχε τόσο αυτονομηθεί ώστε αναπαραγόταν ο ίδιος χωρίς να διευρύνεται η πραγματική του βάση. Θα σας φέρω ένα παράδειγμα που το λέω πολύ συχνά, όταν είχαμε την χρηματοπιστωτική κρίση στην Ασία, το 96–98 η Ασία είχε τότε 380 δισεκατομμύρια δολάρια αποθεματικά. Όταν έγινε η κρίση του 2008 η κρίση αυτή συνοδεύτηκε από το γεγονός ότι υπήρχαν 4 τρις. στα αποθεματικά της Ασίας. Δηλαδή η Ασία πριν 15 χρόνια είχε 380 – 390 δισεκατομμύρια δολάρια αποθεματικά, σήμερα έχει 4 τρις. Αυτά λείπουν από την Δύση και για αυτό βλέπετε ότι εγώ πρότεινα πριν έναν χρόνο να απευθυνθούμε σε αυτές τις αγορές και στον αραβικό κόσμο και στον ρωσικό και ιδιαίτερα στην Νοτιοανατολική Ασία και την Κίνα, και δυστυχώς τότε υπήρξαν πρωτοσέλιδα σε δυο μεγάλες εφημερίδες της χώρας που με κατήγγειλαν.
Ενώ βλέπετε ότι  σήμερα η Πορτογαλία και η Ισπανία  απευθύνονται να πάρουν λεφτά από  την Κίνα. Οι άνθρωποι ήταν απλώς  αμόρφωτοι, δεν είχαμε αντιληφθεί ότι  ο κόσμος άλλαζε και μαζί με το ότι δεν αντιληφθήκαμε ότι ο κόσμος άλλαζε, δεν αντιληφθήκαμε και τις αλλαγές στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο τρόπος που χειρίστηκε τον Οκτώβρη το 2009 η ελληνική κυβέρνηση την κρίση και τα μέτρα που ήθελε να πάρει, έδειχνε ότι δεν καταλάβαινε ότι στην Ευρωπαϊκή Ένωση υπήρχαν καινούργιες διαδικασίες, όπως το γεγονός της ανάδειξης αυτού που έχω γράψει και διεθνώς νομίζω από τους πρώτους, του οικονομικού εθνικισμού της Γερμανίας. Γιατί προσφεύγοντας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θα είχε να αντιμετωπίσει μια Γερμανία, που δεν πιστεύει, αυτή την στιγμή, «αυτή την στιγμή» υπογραμμίζω  στον περισσότερο εκδημοκρατισμό της Ευρώπης, δεν πιστεύει στην αλληλεγγύη της Ευρώπης, πιστεύει σε μια πειθαρχημένη, τα νομισματικά, εφιαλτικά της αποθέματα από την ιστορία Γερμανία.
Και αυτό η κυβέρνηση δεν το αντιλήφθηκε όταν προσέφυγε στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η διάσωση των τραπεζών τι σήμαινε για την ελληνική κρίση;
Εδώ πρέπει να ξεχωρίσουμε 3 πράγματα. Διάσωση της οικονομίας σημαίνει αναγκαστικά διάσωση του τραπεζικού συστήματος;
Εδώ έχουμε το φαινόμενο κάποιοι να κερδίζουν λεφτά ως τραπεζίτες και όταν έρθει η ώρα της χασούρας να μην βάζουν το χέρι στην τσέπη. Το δεύτερο είναι ότι η διάσωση των τραπεζών δεν σημαίνει ότι πρέπει να ταυτίζεται με την διάσωση των τραπεζιτών. Στην Ελλάδα λοιπόν, είχαμε το φαινόμενο ότι οι εγγυήσεις και η υποστήριξη του ελληνικού δημοσίου δεν μετασχηματίστηκαν σε επιρροή του ελληνικού δημοσίου πάνω σε αυτές τις τράπεζες.
Και επίσης, δεν φρόντισε η κυβέρνηση, ενώ το έλεγε, να διαμορφώσει  έναν ελληνικό τραπεζικό δημόσιο τομέα, ο οποίος θα ήταν μοχλός για την ανάπτυξη της χώρας. Στην Ελλάδα έχουμε το καταπληκτικό φαινόμενο ενός συνδυασμού κρίσης, ύφεσης και πληθωρισμού.
Ακόμα και η  Ιρλανδία που έχει πολύ μεγαλύτερα  ελλείμματα από την Ελλάδα, 132% και όχι 115%, έχει τον μήνα που πέρασε μείον 0,8% πληθωρισμό. Που σημαίνει ότι ενώ έχει ύφεση, μειώνονται ταυτόχρονα και οι τιμές. Όταν στην Ελλάδα παρά την ύφεση αυξάνονται οι τιμές, ένα τμήμα αυτών των τιμών συνδυάζεται με την αύξηση του ΦΠΑ, το άλλο τμήμα όμως συνδυάζεται με υπερκέρδη κάποιων. Ποιοι κάνουν αυτά τα υπερκέρδη; Τα κάνουν κάποιες μεγάλες βιομηχανίες οι οποίες χρωστάνε στις τράπεζες, οι τράπεζες κάνουν κέρδη, είχαν κάνει κακές επενδύσεις στα Βαλκάνια, καλή ήταν μόνο στην Τουρκία, κατά την γνώμη μου, η επένδυση της Εθνικής Τράπεζας και ξεπληρώνει η ελληνική αγορά την κρίση των τραπεζών, που συνδέεται με την κρίση της παρουσίας τους στα Βαλκάνια, δια του πληθωρισμού και της ύφεσης.
Είναι ο δημόσιος τομέας ένας από τους κύριους λόγους της κρίσης;
Υπάρχουν δυο διαφορετικά πράγματα. Υπάρχει κρίση στον δημόσιο τομέα, που ασφαλώς οφείλεται στην διαπλοκή, στην διαφθορά, στην κομπίνα, στο ρουσφέτι του «μικροϋπάλληλου» αλλά ο κύριος όγκος οφείλεται στις μεγάλες κρατικές προμήθειες και στο γεγονός ότι οι μεγάλοι ιδιώτες επιχειρηματίες στην Ελλάδα είναι κρατικοδίαιτοι.
Υπάρχει όμως  ένα δεύτερο επίπεδο. σε όλες  τις χώρες, σε όλα τα παγκόσμια  μοντέλα, στον καπιταλισμό έχουμε, κάθε χώρα χρησιμοποιεί ένα  εργαλείο ως το κεντρικό εργαλείο  ανάπτυξης της. Π.χ. οι μικρές  τίγρεις της Ασίας, η Βραζιλία, η σημερινή Κίνα και η Ινδία, χρησιμοποιούν ως βασικό μοχλό ανάπτυξης τον δημόσιο τομέα. Υπάρχουν άλλες χώρες, πάλι καπιταλισμός, που πιο πολύ βάρος ρίχνουν στις αγορές. Όχι ότι δεν έχουν οι πρώτες αγορές, όχι πως δεν έχουν οι δεύτερες δημόσιο τομέα. Αυτές είναι οι λεγόμενες αγγλοσαξονικές χώρες. Εκεί, ο ρόλος της αγοράς είναι μεγαλύτερος από ότι στην πρώτη ομάδα χωρών και του δημοσίου σχετικά πιο περιορισμένος, αν και στις ΗΠΑ και στην Βρετανία αυξήθηκε μέσα στην κρίση, σε αντίθεση με όσα λέμε να κάνουμε εμείς.
Και το τρίτο παράδειγμα των αγορών είναι η Γερμανία. Εκεί παίζει ρόλο ο κεντρικός τραπεζικός τομέας, παρ’ όλο που είναι μικρός είναι συντονιστής των επενδύσεων και της ανάπτυξης της χώρας. Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ότι  κανένας από τους τρεις τομείς δεν λειτουργεί. Και δεν λειτουργεί παραγωγικά και στην κατεύθυνση της ανάπτυξης. Έχουμε ένα δημόσιο χωρίς επαρκή, όπως το ονομάζω εγώ χωρητικότητα για να αναπτύξει την ελληνική οικονομία, έχουμε αγορές δυσλειτουργικές, εξαρτήματα του δημοσίου, έχουμε ένα τραπεζικό σύστημα, περισσότερο λειτουργεί ως τοκογλύφος παρά ως τράπεζες ρίσκου ανάπτυξης της χώρας και άρα δεν μπορούμε να πούμε ότι φταίει ο ένας ή ο άλλος τομέας, φταίει ο τρόπος που έχουν διασυνδεθεί. Και έχουν διασυνδεθεί και υποταχθεί σε ιδιωτικά συμφέροντα.
Το ευρώ και η Ευρωπαϊκή Ένωση τι ρόλο έπαιξαν;
Καταρχάς πρέπει να πούμε ότι το ευρώ είναι ένα νόμισμα καλού καιρού. Και αποδείχθηκε ότι δεν είναι νόμισμα για κακοκαιρίες. Γιατί δεν για κακοκαιρίες; Γιατί δεν έχει μια οικονομική διακυβέρνηση η Ευρωπαϊκή Ένωση και μια πολιτική υπόσταση. Θέλανε να φτιάξουν ένα ασύμμετρο κουτσό πράγμα, και λέει γιατί αυτό το κουτσό ενώ πήδαγε στο παιχνίδι κουτσό στο πεζοδρόμια ωραία δεν κάνει και παγκόσμια ρεκόρ ταχύτητας; Ε δεν γίνεται, κουτσό ήταν το πράγμα εξ αρχής. Το δεύτερο είναι ότι η ανάπτυξη στην Ελλάδα έχει ένα πρόβλημα. Είναι μια ανάπτυξη αεριτζίδικη σε μεγάλο βαθμό. Δηλαδή δεν ήταν μια ανάπτυξη που διαμόρφωσε μεγάλη παραγωγική βάση για την χώρα. Θα σας πω ένα στοιχείο, η Γερμανία έχει 24% το ΑΕΠ της ακόμα από την βαριά της βιομηχανία. Είναι το μεγαλύτερο ποσοστό βαριάς βιομηχανίας ΑΕΠ σε ευρωπαϊκή χώρα. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι αντέχει απέναντι στην κρίση. Ενώ άλλες χώρες, ας πούμε η Βρετανία που είχε δυσκολίες, είχε 13-14% είναι μόνο το ΑΕΠ της βιομηχανία.
Εμείς λοιπόν δεν αναπτύξαμε την παραγωγική μας βάση. Και ξέρετε, επειδή ακούω ότι αυτά είναι δύσκολα, μου λένε, δεν είναι έτσι ακριβώς. Θα σας φέρω ένα παράδειγμα. Ποιος τομέας στις παγκόσμιες αγορές έχει την μεγαλύτερη ανάπτυξη σε όγκο και σε τιμές; Τα τρόφιμα. Ποιος παράγει την περισσότερη ζάχαρη στην Ευρώπη; Η Γερμανία της Mercedes της BMW κλπ., παράγει την περισσότερη ζάχαρη. Ποιοι ανόητοι στην Ελλάδα κλείσανε τα εργοστάσια ζάχαρης στο όνομα της ευρωπαϊκής πολιτικής; Τελευταία κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, συνέβαλλαν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Η ζάχαρη έχει πάει στο διεθνές χρηματιστήριο από 98 μονάδες η τιμή της στα 380. Δηλαδή σχεδόν τετραπλασιαστεί. Που είμαστε εμείς να αξιοποιήσουμε αυτό το γεγονός;
Ή πάρτε τα μέταλλα. Ίδια ανάπτυξη. Έχουν ξεπουλήσει και  λεηλατήσει τον πλούτο της χώρας σε μέταλλα εδώ και δεκαετίες, πουλώντας το προκαταβολικά σε πάρα πολύ χαμηλές τιμές. Γιατί συνέβησαν αυτά; Μπορεί να πει κανείς γιατί κάποιοι φάγανε. Και αυτό μέσα. Συνέβη όμως γιατί δεν καταλάβαμε τις μεγάλες αλλαγές που γίνονται στον σημερινό κόσμο. Ποιες είναι οι μεγάλες αλλαγές στον σημερινό κόσμο; Σχεδόν 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι βγήκαν από την φτώχεια, κύρια Κίνα 450.000.000, 250.000.000 στην Ινδία, 100.000.000 στην Βραζιλία, φτάνει σχεδόν το ένα δισεκατομμύριο παγκοσμίως, βγήκανε από την φτώχεια και μπήκαν και τείνουν προς τα μεσαία στρώματα. Αυτά τι θέλουν; Πρώτα από όλα φαΐ. Άρα κανείς δεν σκέφτηκε ότι ο κόσμος αλλάζει, σημαίνει ότι ένα δισεκατομμύριο κόσμος θα χρειάζεται τρόφιμα. Σκεφτείτε να πουλάτε λάδι στην κινέζικη αγορά.
Δεν χρειαζόταν να ξεριζώσουν ούτε μια ελιά οι ανόητοι.
Και τώρα έχουμε υπογράψει το μνημόνιο…
Όχι, δεν το υπογράψαμε μαζί, να με συγχωρείτε, το υπογράψανε, να είμαι σαφής.
Ποια είναι κατά τη γνώμη σας, η εμπειρία των χωρών όπου έχει βρεθεί το ΔΝΤ;
Κατά την δικιά  τους γνώμη είναι κακή. Αλλά θέλω να σας πω με το ΔΝΤ, έχουμε 3 προβλήματα. Το ένα είναι ότι δεν κάναμε καλές διαπραγματεύσεις. Όταν οι υπουργοί της κυβέρνησης δήλωναν στην Βουλή ότι όταν χρωστάς δεν διαπραγματεύεσαι, το άκουγαν οι εν δυνάμει δανειστές και ξέρανε ότι θέλουμε να αυτοκτονήσουμε, ενώ έπρεπε να τους εξηγήσουμε ότι αν μας ρίξουν στο βάραθρο της κρίσης θα τους συμπαρασύρουμε. Διότι η Γαλλία έχει 28% του ΑΕΠ της σε δάνεια από τον νότο της Ευρώπης. Η Γερμανία 23,4%. Που σημαίνει ότι αν διατάρασσαν τις νότιες χώρες και τις οικονομίες τους, θα πάθαιναν μεγάλες ζημιές οι ίδιες. Άρα είχαμε διαπραγμάτευση. Το σκοινί που θέλανε να μας κρεμάσουν θα κρεμούσαν τον εαυτό τους. Το 2ο είναι, εγώ αυτή την θεωρία, η τρόικα έρχεται εδώ, και μας λέει τι να κάνουμε, δεν την πιστεύω. Καθόλου. Διότι η τρόικα που έρχεται είναι 15 μεσαίοι υπάλληλοι και 4-5 ανώτεροι. Κανείς τους δεν είναι νομπελίστας, κανείς τους δεν είναι πολιτικός, κανείς τους δεν έχει ζήσει 50 και 60 χρόνια στην Ελλάδα.
Τι έχουν κάνει  όλοι τους; Έχουν έρθει με ένα συνολικό concept, με ένα σχέδιο αντίληψη, μια συνταγογραφία που εφάρμοσαν σε διάφορες χώρες και μέσα σε 3-4 μήνες, με αυτή την συνταγογραφία μας έχουν φτιάξει εκατοντάδες χιλιάδες οδηγίες αποφάσεις κλπ. Δεν γράφονται αυτά από 15 ανθρώπους σε 3 μήνες. Αυτά, έχει στηθεί ένα παραμάγαζο. Το παραμάγαζο είναι οι δυνάμεις του ελληνικού νεοφιλελευθερισμού, είναι διοικητές τραπεζών, είναι πρώην στελέχη τραπεζών, είναι μεγάλα δικηγορικά γραφεία που διαμεσολαβούν για λογαριασμό της διαπλοκής και όλο αυτό το σύστημα, πληροφορεί, προτείνει, ιεραρχεί τις προτάσεις και μπουκώνει την τρόικα. Και η τρόικα τα παίρνει αυτά, τα εντάσσει στο γενικό της σχέδιο και μας τα φέρνει ως αποφάσεις. Το πιο ανησυχητικό ποιο είναι; Ότι οι άνθρωποι που έχουν συμβάλλει στο να διαμορφωθεί η πρόταση της τρόικας, γιατί η τρόικα δεν ήξερε περί Ελλάδος, δεν ήξερε πόσα βαριά επαγγέλματα έχουμε, πόσα πρέπει να κοπούν.
Δεν ήξερε ένας μεσαίος  υπάλληλος με ένα πτυχίο, πως δουλεύει το ελληνικό εφοριακό σύστημα. Όλοι αυτοί που τους τροφοδότησαν, που περάσανε μέσα από αυτή την τροφοδοσία τους και αυτό που θέλανε, το μνημόνιο δεν είναι μόνο αυτό που θέλανε είναι και οι οδηγίες των δανειστών μας του εξωτερικού, δηλαδή υπήρξε ένα αμάλγαμα. Των δανειστών του εξωτερικού και των τραπεζικών συμφερόντων στο εσωτερικό και το συμφέρον ορισμένων επιχειρηματικών κύκλων. Όλο αυτό πλάστηκε, φτιάχτηκε μνημόνιο και μετά μας λένε «τι να κάνουμε; Το μνημόνιο το απαιτεί». Λες και είμαστε ηλίθιοι και δεν κατανοούμε ότι τα μισά από αυτά τα περάσανε χάριν των δικών τους συμφερόντων μέσα στο μνημόνιο. Να είμαστε σαφείς. Αλλά δεν μπορούνε να πούνε ποτέ, να τολμήσουν να πούνε ότι θα ληφθούν μέτρα σε βάρος των αναγκών, της κοινωνίας, της χώρας και της πλειοψηφίας του πληθυσμού, γιατί θέλουν να πάρουν την ρεβάνς τους για αυτά που δεν μπόρεσαν να περάσουν το 1990 – 1993 ή στην δεύτερη φάση του λεγόμενου ακραίου εκσυγχρονισμού.