Προσφάτως, εξέπληξε τα πλήθη και με μια σειρά «αν» - τέσσερα για την ακρίβεια – που, ως άλλος Κίπλινγκ, έθεσε με τον γνωστό βερμπαλιστικό τρόπο του, προκειμένου να μας εξηγήσει υπό ποίες προϋποθέσεις θα δεχόταν πρωθυπουργία Σαμαρά μετά τις εκλογές και το αναμενόμενο και προδικαζόμενο εκλογικό αποτέλεσμα.
Έτσι, λοιπόν, πληροφορηθήκαμε πως ο κ. Βενιζέλος θα εμφανιζόταν περισσότερο… γενναιόδωρος αν ο αρχηγός της Ν.Δ. εγκατέλειπε προεκλογικώς «την πολιτική του κομματικού εγωισμού και την αδιέξοδη και εκτός πραγματικότητας στρατηγική της κομματικής αυτοδυναμίας της ΝΔ».
Κατά τη γνώμη του, ο Σαμαράς οφείλει να πάψει να επαναλαμβάνει προεκλογικώς όσα ενοχλούν τον κ. Βενιζέλο και να… αυτολογοκριθεί για να τον εξευμενίσει.
Επίσης, θα μας κάνει τη χάρη αν ο Σαμαράς… «ισορροπήσει, πάψει να παλινδρομεί και διατυπώσει μια υπεύθυνη θέση, όπως αυτή που διατυπώνουμε εμείς».
Δηλαδή, οφείλουμε όλοι να δεχθούμε την περί ισορροπίας άποψη του κ. Βενιζέλου – ενώ έχουμε ήδη ζήσει εξαιτίας του κάθε είδους ανισορροπία.
Επιπλέον, ο κ. Βενιζέλος θα το ξανασκεφτόταν «αν ο κ. Σαμαράς αντιληφθεί ότι η χώρα δεν κυβερνιέται πάρα μόνο με συστράτευση όλων των φιλοευρωπαϊκών και υπεύθυνων δυνάμεων» και αν αντιλαμβανόταν «ότι δεν μπορεί να επιβάλει τον εαυτό του ως πρωθυπουργό, αλλά μπορούν να συζητηθούν όλα τα ονόματα, φυσικά χωρίς καμία προκατάληψη».
Υπάρχουν είπε (ο κ. Βενιζέλος) πολλά διαφορετικά «αν», καλώντας μάλιστα τον κ. Σαμαρά να… σκέπτεται με διαφορετικό τρόπο!
Οπότε, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, μέσα στη μεγαλομανία του, θεωρεί ότι μπορεί να υπαγορεύει και τον τρόπο που σκέπτονται οι υπόλοιποι!
Προφανώς υπάρχουν πολλά και διαφορετικά «αν» - αλλά τα περισσότερα τον αφορούν:
Αν δεν δήλωνε πως πριν από το 2009 δεν ήταν στο «επιτελείο» και μετά το 2009 δεν ήταν στο «σύστημα» - απαλλάσσοντας έτσι τον εαυτό του πάσης ευθύνης και δηλώνοντας πως ήταν αντίθετος με την προσφυγή στο ΔΝΤ, το οποίο τελικά υπηρέτησε καλύτερα παντός άλλου.
Αν δεν υπερθεμάτιζε συνεχώς, εμφανιζόμενος βασιλικότερος του βασιλέως σε όλα τα ζητήματα που μας οδήγησαν ως εδώ, από το «λεφτά υπάρχουν» ως την είσοδο των ιδιωτών στο χρέος και το δημοψήφισμα.
Αν δεν υπερασπιζόταν με όλους τους τρόπους τον κ. Παπακωνσταντίνου στην υπόθεση της διόγκωσης του ελλείμματος, ακόμη και απολύοντας σύσσωμο το Δ.Σ. της ΕΛΣΤΑΤ, αλλά και τα μέλη του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής.
Αν δεν συμφωνούσε να δοθούν εγγυήσεις στη Φινλανδία – πράγμα που έγινε.
Αν δεν έδιωχνε την τρόικα τον περασμένο Σεπτέμβριο, με αποτέλεσμα να τρέχει στην έδρα του ΔΝΤ στη Ν. Υόρκη, εκλιπαρώντας τους να γυρίσουν πίσω – και αφού προηγουμένως μας είχε πει πως η αναχώρηση ήταν «συμφωνημένη και προγραμματισμένη».
Αν δεν δεχόταν με το καλημέρα σας τις γραπτές εγγυήσεις.
Αν δεν έβαζε το χαράτσι μέσω ΔΕΗ (που έχει οδηγήσει την επιχείρηση στο χείλος της χρεοκοπίας), ενώ επιμένει να δηλώνει πως είναι εναντίον των χαρατσιών και της αύξησης του ΦΠΑ στη σίτιση.
Αν δεν έδινε την συγκατάθεσή του στον κ. Παπανδρέου όσον αφορά στη φοβερή ιδέα περί δημοψηφίσματος – αν και σ’ αυτή την περίπτωση διαφωνούσε.
Αν διαπραγματευόταν πραγματικά το PSI, ώστε να μην υπάρξουν συνέπειες για τους ομολογιούχους – φυσικά πρόσωπα, κάτι για το οποίο δηλώνει πως τον ανάγκασε η τρόικα και το ΔΝΤ.
Αν δεν συμφωνούσε – στην πραγματικότητα πρότεινε - να αποκλειστούν από κάθε εμπορική δραστηριότητα τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, οδηγώντας σε ακρωτηριασμό τη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη.
Είδατε πόσα πολλά και πόσα διαφορετικά «αν» πραγματικά υπάρχουν στην περίπτωση του κ. Βενιζέλου;Σοφία βούλτεψη.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου