Το Μνημόνιο μεταρρύθμισε την… ανεργία

Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όσους “έβλεπαν” στο πρώτο κιόλας Μνημόνιο, αναπτυξιακές προοπτικές, θετικούς στόχους και παραμέτρους, που θα μεταρρύθμιζαν την Ελλάδα, και θα επέτρεπαν στη χώρα να αφήσει πίσω παθογένειες και αρρωστημένες νοοτροπίες δεκαετιών. Τα νεώτερα, επίσημα στοιχεία, δείχνουν ότι τον Μάρτιο του 2012, πριν δηλαδή από σχεδόν τρεις μήνες, η επίσημη ανεργία στην Ελλάδα μετρήθηκε στα επίπεδα του 21,9%. Λέμε επίσημη, γιατί η πραγματική ανεργία, την οποίά ζούμε όλοι γύρω μας, θα εκτόξευε τα αριθμητικά δεδομένα σε μελαγχολικά υψηλά επίπεδα. Τον Μάρτιο του 2010, δυο χρόνια πριν, μερικές εβδομάδες προτού το ΠΑΣΟΚ επιλέξει να βάλει την Ελλάδα στον μηχανισμό στήριξης του Μνημονίου, η ανεργία είχε μετρηθεί στο 15,7%. Τα σχόλια αυτονόητα, αλλά περιττά.

Ακόμη ένα στοιχείο που προβληματίζει: Το τελευταίο έτος, δηλαδή από τον Μάρτιο του 2011 μέχρι τον Μάρτιο του 2012, χάθηκαν συνολικά 342.134 θέσεις εργασίας.

Όλα τα παραπάνω, αποτελούν φυσικά… ωδή στην αποτελεσματικότητα του Μνημονίου. Μια παράλογη οικονομική συνταγή, που εφαρμόστηκε σε μια χώρα παντελώς ξένη ως προς τους στόχους και τις επιδιώξεις του προγράμματος. Και χωρίς κανείς από τους συντάκτες των δυο Μνημονίων, Έλληνες και ξένους, να σκεφτεί σοβαρά τις ιδιαιτερότητες της ελληνικής κοινωνίας.

Κάπως έτσι, ήταν μάλλον αυτονόητο να μεταρρυθμιστεί… η ανεργία. Και δυστυχώς, η αίσθηση που υπάρχει είναι ότι ακόμη δεν έχουμε ζήσει τα χειρότερα.

ΜΑΡΙΚΑ ΛΥΣΙΑΝΘΗ