Ούτε Ιερισσό – ούτε όσιο!

Γράφει: ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Τι συνέβη χτες στην Ιερισσό; Υπάρχουν δυο ειδών μαρτυρίες. Η μια περιλαμβάνει τις μαρτυρίες των παιδιών του σχολείου, των δασκάλων τους και των μανάδων τους.
Η καταγραφή τους έγινε από την εκπομπή «Ελληνοφρένεια» στο ραδιόφωνο «Real FM» χτες το μεσημέρι, τη στιγμή ακριβώς που εξελίσσονταν τα γεγονότα.
Ας την παρακολουθήσουμε:

«Ημαστε εδώ πέρα κανονικά, κάναμε μάθημα, είχαμε βγει έξω, έσκασε δακρυγόνο μέσα στο σχολείο, στην αυλή του σχολείου. Από τον πανικό μας όλοι αρχίσαμε να τρέχουμε να ανεβούμε τις σκάλες. Μια μαθήτρια έχασε τις αισθήσεις της. Έχει πέσει κάτω. Έχει υποστήριξη οξυγόνου και παθαίνει κρίσεις πανικού. Μια άλλη επίσης έχει λιποθυμήσει. Προσπαθούν να την επαναφέρουνε. Όλοι δεν μπορούμε να ανασάνουμε. Δεν μπορούμε να ανοίξουμε τα μάτια μας. Παντού μυρίζουν δακρυγόνα. Αχεί έρθει ένας γιατρός με μια νοσοκόμα. Παραπάνω δεν μας φέρνουνε κι αυτούς δεν τους άφηναν να περάσουν. Τώρα έρχεται ένας ακόμα γιατρός από το μικροβιολογικό να μας βοηθήσει».
(Μαθήτρια της Γ’ τάξης του Λυκείου της Ιερισσού)

*

«Ενώ η Αστυνομία έσπαγε τους κατοίκους στο δρόμο με χρήση δακρυγόνων δεν αρκέστηκαν μόνο σε αυτό αλλά ρίξανε δακρυγόνα και μέσα στο χώρο του σχολείου. Πέσανε πάρα πολλά δακρυγόνα. Πνιγήκαμε κυριολεκτικά. Τα παιδιά πάθανε αναπνευστικά προβλήματα. Πέσανε δακρυγόνα στο προαύλιο του σχολείου. (…) Εισβάλλοντας (σ.σ: τα ΜΑΤ) μέσα στο χωριό με εκτεταμένη χρήση δακρυγόνων οι κάτοικοι άρχισαν να τρέχουνε. Ο δρόμος είναι μπροστά στο σχολείο. Είναι παράλογο αυτό που ζήσαμε. Τα δακρυγόνα πέσανε μέσα στην αυλή του σχολείου. Τα παιδιά τα είχαμε συγκεντρωμένα μέσα στο σχολείο και στο πίσω μέρος του προαυλίου γιατί είχαμε καταλάβει τι γίνεται. Παρ’ όλα αυτά ήτανε τέτοια η χρήση χημικών που είχαμε λιποθυμίες παιδιών. Είμαστε το ίδιο σχολείο που έχουνε καλέσει ήδη τρεις μαθητές μας στην Ασφάλεια και στην Αντιτρομοκρατική. Δυο μαθήτριες 15 και 16 ετών και ένα μαθητή 18 χρονών. Είναι το ίδιο σχολείο…».
(Λέκκας Παναγιώτης, καθηγητής στο ΓΕΛ Ιερισσού)

*

«Είναι τα παιδιά μου εδώ στο σχολείο και εκτός από τα παιδιά μου είναι και τα άλλα παιδιά που είναι κι αυτά παιδιά μου. Είναι απαράδεκτο αυτό που αντιμετωπίζουμε αυτή τη στιγμή. Μας έχουνε ρίξει δακρυγόνα μέσα στην αυλή του σχολείου. Έχουμε κλείσει τα παιδιά μέσα στο κτίριο όμως περνάει κι από τα παράθυρα ο καπνός. Έχουμε παιδιά με αναπνευστικά προβλήματα, έχουνε έρθει γιατροί για να τα υποστηρίξουνε, έχει έρθει ο κόσμος απ’ έξω. Δεν ξέρω τι σκοπό έχει αυτή η επίθεση στο σχολείο, δεν ξέρω ποιον εξυπηρετεί. Λυπάμαι που σας μιλάω έτσι, δεν έχω ανάσα. Έχουμε εξοργιστεί, είμαστε όλοι οι γονείς εδώ, περιμένουμε κάποιος, κάποιος, υπεύθυνα να μας βοηθήσει, να αφήσουνε τα παιδιά μας να πάνε στα σπίτια τους και επιτέλους να σταματήσει αυτή η κατάσταση τρομοκρατίας που επικρατεί στο χωριό μας. Δεν ξέρουμε, κατηγορούμαστε για κάτι, είμαστε απλά ύποπτοι και έχουμε υποστεί αυτόν τον εκφοβισμό, αυτήν την τρομοκρατία; Εγώ είμαι αγράμματη, ας μας πει κάποιος υπεύθυνος, έτσι λειτουργεί το κράτος; Πέντε παιδιά αυτή τη στιγμή (σσ: έχουν αναπνευστικά προβλήματα) και η καθαρίστρια του σχολείου η οποία είναι σε χειρότερη κατάσταση. Προσπαθούμε να τα συνεφέρουμε. Είναι οι γιατροί από πάνω, έχουνε φέρει οξυγόνο, έχουμε αλείψει τα πρόσωπα των παιδιών μας με “μαλόξ”, αυτά μας είπανε να κάνουμε. Αν υπάρχει κάποιος υπεύθυνος που μπορεί να βγει και να μας εξηγήσει γιατί γίνονται όλα αυτά να βγει τώρα και να αναλάβουνε όλοι αυτοί οι κύριοι που κρύβονται στις ζεστές καρέκλες τους τις ευθύνες τους. Ντροπή τους. Ντροπή τους. Ντροπή τους!»…
(Μητέρα μαθητών στο σχολείο)

*

Αυτή είναι η μαρτυρία των μαθητών, των μανάδων τους και των δασκάλων τους.

***

Ομως, όπως είπαμε, υπάρχει ένα ακόμα είδος μαρτυρίας για τα όσα συνέβησαν χτες στη Χαλκιδική. Είναι η μαρτυρία της Ελληνικής Αστυνομίας. Της Αστυνομίας του υπουργού «Προστασίας του Πολίτη» Δένδια, του Σαμαρά και των συγκυβερνητών του.
Σε ανακοίνωση της ΕΛ.ΑΣ. για τα χτεσινά γεγονότα, αναφέρεται ότι:
«…σχετικές καταγγελίες σε ΜΜΕ για χρήση χημικών σε σχολείο και οικίες της περιοχής, διαψεύδονται κατηγορηματικά».

*

Εναπόκειται, λοιπόν, στον αναγνώστη, εναπόκειται στους συμμαθητές των παιδιών απ’ όλη την Ελλάδα, εναπόκειται στις μανάδες των παιδιών όλης της Ελλάδας, εναπόκειται στους δασκάλους όλης της Ελλάδας, να διαλέξουν:
Ποιος λέει την αλήθεια; Ποιον πιστεύουν;
Τα παιδιά, τις μανάδες των παιδιών, τους δασκάλους των παιδιών της Ιερισσού, τους πολίτες, δηλαδή, του χωριού ή τους… «προστάτες» των πολιτών;
Ριζοσπάστης