Το γινάτι βγάζει μάτι

Ο Μπαράκ Ομπάμα δήλωσε χτες πως η τελική απόφαση για επίθεση στη Συρία δεν έχει ληφθεί ακόμα. Είναι κοινή πεποίθηση πως ο Μπαράκ Ομπάμα έχει παγιδευτεί εξαιτίας της θέσης του ότι οι ΗΠΑ δεν θα εμπλακούν στη Συρία, εκτός αν ο Άσαντ έκανε χρήση χημικών όπλων.

Το πρόβλημα με τα χημικά όπλα στη Συρία είναι πως κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς συνέβη.
Ο Άσαντ δεν είχε κανένα λόγο να κάνει χρήση χημικών όπλων γιατί αφενός δεν είναι σε δύσκολη θέση απέναντι στους «αντάρτες», και αφετέρου γνώριζε την κόκκινη γραμμή του Μπαράκ Ομπάμα για την χρήση χημικών.
Οπότε, η λογική λέει πως η χρήση χημικών όπλων δεν έγινε με εντολή του Άσαντ -δηλαδή μπορεί να είναι προβοκάτσια- ή, αν χρησιμοποιήθηκαν χημικά όπλα με εντολή του Άσαντ, ο Άσαντ παίζει ένα πολύ γερό παιχνίδι και προσπαθεί να παγιδεύσει τον Μπαράκ Ομπάμα και τους συμμάχους του.
Αυτό το δεύτερο είναι λίγο «επιστημονική φαντασία» αλλά από έναν αιμοσταγή δικτάτορα όλα μπορείς να τα περιμένεις.
Οι «αντάρτες» θα είχαν κάθε λόγο να χρησιμοποιήσουν χημικά όπλα, για να αναγκάσουν τις ΗΠΑ να τηρήσουν την δέσμευση του Μπαράκ Ομπάμα και να επέμβουν άμεσα. Από την άλλη, δεν θα ήταν εύκολο οι «αντάρτες» να έχουν πρόσβαση σε χημικά όπλα, αν και τίποτα δεν αποκλείεται.
Δεν καταλαβαίνω τι νόημα θα έχει μια επίθεση των ΗΠΑ και κάποιων συμμάχων τους από αέρος στη Συρία, από την στιγμή που τα χημικά όπλα δεν μπορούν να καταστραφούν με αεροπορικούς βομβαρδισμούς.
Και αν καταστραφούν, θα προκαλέσουν ακόμα μεγαλύτερη καταστροφή και χιλιάδες θανάτους πολιτών.
Επίσης, ο Άσαντ θα έχει μια ιδανική ευκαιρία να χρησιμοποιήσει τα χημικά όπλα και να υποστηρίξει πως χτυπήθηκαν από βόμβες.
Αν πρόκειται οι ΗΠΑ να εξοντώσουν μερικές χιλιάδες Σύρους πολίτες -γιατί αυτό θα συμβεί- για να τιμωρήσουν αυτούς που έκαναν χρήση χημικών, αυτή η επίθεση είναι βλακώδης. Και επικίνδυνη.
Το παιχνίδι για τον εμφύλιο στη Συρία -που δεν είναι ο πρώτος εμφύλιος στη χώρα τα τελευταία χρόνια-, χάθηκε στην έναρξή του, πριν από σχεδόν δυόμισι χρόνια.
Βέβαια, μάλλον είχε χαθεί πολύ νωρίτερα, όταν κάποιες δυτικές χώρες -που σήμερα παρουσιάζονται σοκαρισμένες από την αγριότητα του εμφυλίου στη Συρία- έκαναν μπίζνες με τον Άσαντ και, πιο πριν, με τον πατέρα του.
Η λογική και η εμπειρία λένε πως δεν επεμβαίνεις στρατιωτικά σε έναν εμφύλιο πόλεμο -ειδικά στη Μέση Ανατολή- γιατί θα προκαλέσεις ακόμα περισσότερες θηριωδίες και μεγαλύτερη αιματοχυσία, ενώ είναι βέβαιο πως θα υπάρξουν αγριότητες και στις άλλες χώρες της περιοχής.
Κι αν δεχτούμε πως επεμβαίνεις σε έναν εμφύλιο πόλεμο, αυτό μπορεί να γίνει μόνο με στρατό στο έδαφος. Οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί δεν σταματούν έναν εμφύλιο πόλεμο. Αντιθέτως, τον κάνουν πιο άγριο.
Μιλούσα προχτές με ένα Σύρο φίλο που ζει σχεδόν 20 χρόνια στην Ελλάδα και είναι παντρεμένος με Ελληνίδα.
Φυσικά, έχει τεράστια αγωνία για τις εξελίξεις στην πατρίδα του και για την τύχη των συγγενών του, των φίλων του και των συμπατριωτών του.
Προσπαθούσε να μου εξηγήσει την κατάσταση στη Συρία αλλά, όσο πιο πολύ μου ανέλυε το τι συμβαίνει, τόσο πιο πολύ μπερδευόμουν.
Μετά από άπειρες πληροφορίες, συγκράτησα πως η μητέρα του του είπε στο τηλέφωνο πως η ζωή τους είναι μια κόλαση και πως ένα καρβέλι ψωμί στοιχίζει 15 ευρώ.
Δεν με πείθουν -και μάλλον δεν πείθουν κανέναν- οι δυτικοί ηγέτες που λένε πως πρέπει να γίνει στρατιωτική επίθεση στη Συρία για την ειρήνη και την δημοκρατία.
Στη Συρία και τις άλλες αραβικές χώρες δεν υπήρχε ούτε ειρήνη ούτε δημοκρατία, ενώ η δημοκρατία δοκιμάζεται έντονα σήμερα στις δυτικές χώρες -έχουμε λιγότερη δημοκρατία απ’ όση είχαμε πριν από είκοσι χρόνια-, και δεν μπορώ να πιστέψω πως τους πήρε ξαφνικά ο πόνος να οδηγήσουν τη Συρία στη δημοκρατία, αφού ξέρουν πως αυτό δεν πρόκειται να συμβεί σύντομα.
Και, βέβαια, δεν θα συμβεί μετά από έναν άγριο εμφύλιο πόλεμο και μια εξωτερική στρατιωτική επίθεση.
Η εκλογή του Μπαράκ Ομπάμα στην προεδρία των ΗΠΑ ήταν μια τις πιο φωτεινές και ελπιδοφόρες στιγμές των τελευταίων χρόνων.
Μετά την κατάληψη του Λευκού Οίκου από τον Τζορτζ Μπους και τους παρανοϊκούς συνεργάτες του, η εκλογή Ομπάμα έκανε εκατομμύρια ανθρώπους -ανάμεσά σε αυτούς κι εγώ- να πιστέψουν πως κάτι αλλάζει προς το καλύτερο.
Δεν πρόκειται να ταπεινωθεί ή να εξευτελιστεί ο Μπαράκ Ομπάμα, αν δεν αποφασίσει στρατιωτική επέμβαση στη Συρία.
Δυνατός είναι αυτός που δεν χρησιμοποιεί την δύναμή του, ακόμα κι όταν ξέρει πως μπορεί να συντρίψει τον άλλον. Ειδικά, τότε.
Δυνατός είναι αυτός που μπορεί να κάνει ένα βήμα πίσω και να παραδεχτεί πως βιάστηκε και έκανε μια λάθος εκτίμηση.
Η στιγμή του Ομπάμα είναι τώρα.
Όλα δείχνουν πως η στρατιωτική επίθεση στη Συρία έχει ήδη αποφασιστεί.
Οι πολιτικοί αναλυτές υποστηρίζουν πως ο Ομπάμα θα κάνει αυτή την επίθεση από εγωισμό.
Εγώ ελπίζω πως θα φανεί δυνατός.



Pitsirikos