Χλευάσαμε την Ουρανία Μιχαλολιάκου επειδή είναι κοντή, χοντρή και άσκημη, εμείς που μας παρακάλαγαν να ποζάρουμε για πρότυπο της Αρίας Φυλής αλλά...
δεν γουστάραμε. Φυσικά και νομιμοποιούμαστε να καγχάζουμε με τον ξεπεσμό των νταβατζήδων που πούλαγαν Πατρίδα, Θρησκεία, Οικογένεια (και Προστασία σε λογικές τιμές), εξάλλου σύντομα θα έχουμε ακόμα πιο πιπεράτες και kinky αποκαλύψεις, εάν λάβουμε υπόψη μας την παλιά συνήθεια των ρουφιάνων να «δίνουν» ο ένας τον άλλο, όταν τύχει και μπλέξουν. Ωστόσο καλό θα είναι να μην ξεχνάμε πως αυτό που παρακολουθούμε με τόση ευφροσύνη δεν είναι παρά το αφεντικό που δέρνει το ροτβάιλερ επειδή έχεσε στο χαλί του.
Το μαχαίρι έφτασε στο κόκκαλο (του Σαμαρά) όχι επειδή πέρασε από την καρδιά του Παύλου Φύσσα (είχε διαπεράσει κι άλλες καρδούλες αλλά κανενός το αυτί δεν ίδρωσε) μα επειδή το μαντρόσκυλο άφησε να υπονοηθεί η κακιά λεξούλα που αρχίζει από «εκ-» και τελειώνει σε «-λογές». Ε, όχι κι έτσι! Θα μου πείτε «Μα, η ΕΥΠ τους παρακολουθούσε από καιρό». Όντως αλλά κι ο κυρ-Δένδιας μάζευε υποθέσεις στο συρτάρι του, παίζοντας τριανταμία, μέχρι που έφτασαν τις 32 και κάηκε η Χρυσή Αυγή. Φυσικά, πρέπει να παραδεχτούμε πως μέχρι στιγμής η κυβερνητική ντρίμπλα στη Χρυσή Αυγή αποδεικνύεται εξαίρετη: οι Χρυσαυγίτες συνελήφθησαν στον ύπνο (τα ξημερώματα του υποτιθέμενου «e-πραξικοπήματος»), χωρίς να προλάβουν να βγάλουν στη φόρα τα διάφορα άπλυτα, που έχουν στα αρχεία τους. Κι άσε το Φαήλο να κορδώνεται στο Twitter «Τώρα έχετε και τον νεκρό που θέλατε αλλά εμείς "καθαρίσαμε". Οπότε τώρα δεν έχετε το alter ego σας.». Στις ίδιες γειτονιές με την ομάδα κρούσης της Χρυσής Αυγής μεγάλωσε και ξέρει καλά πρόσωπα, πράγματα και υπηρεσίες αλληλοϋποστήριξης κάτω από τη σκεπή της σκούρας μπλε παράγκας.
Ωστόσο, υπάρχουν και ορισμένα πράγματα που δεν επιτρέπεται να παραβλέψουμε: Το πρώτο, φυσικά, είναι η αδιατάρακτη συνέχιση της μνημονιακής πολιτικής. Το δεύτερο είναι, βέβαια, η τριπλή κωλοτούμπα με ανοιχτά τα χέρια και μια μπάλα στη μύτη, την οποία έκαναν ορισμένα ΜΜΕ, που μέχρι πρότινος λιβάνιζαν τους Χρυσαυγίτες. Αυτά μην τα ξεχνάμε. Το τρίτο, είναι πως πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή στην ταχύτητα με την οποία εκδόθηκε το πόρισμα του ΓΕΕΘΑ πως οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν έχουν καμία –μα καμία- σχέση με τη Χρυσή Αυγή. Όποιος έχει περάσει από το 2ο Γραφείο (Ασφάλεια, Πληροφορίες) παραμεθόριου τάγματος, έστω και για να φέρει καφέδες, γνωρίζει καλά πως η ανάκριση για μια χαμένη ξιφολόγχη διαρκεί μιαν εβδομάδα. Κι άμα χαθεί όπλο, η έρευνα παίρνει μήνες! Πώς διάβολο κατέληξαν στο βολικό συμπέρασμα μέσα σε δύο μόλις μέρες ότι κανένα από τις 35.000 αξιωματικούς και στελέχη των Ε.Δ. δεν έχει σχέση με τους αφορεσμένους; Έλεγξαν τα αρχεία τους για τυχόν ποινές για συμμετοχή σε ναζιστική οργάνωση, δεν βρήκαν καμία και ακολούθως συνέταξαν τη σχετική αναφορά, όπως η γάτα με το σκατό της; Αν ναι, θα πρόκειται για αυτοεκπληρούμενη προφητεία, αληθινή αναβίωση του διαβόητου λογικού βρόχου, που τόσο καλά περιγράφεται στο Catch 22. Κι αυτό, εξάλλου, στη στρατιωτική ζωή αναφέρεται. Ας ελπίσουμε, μόνο, να μην είναι εξίσου πρόχειρη και η δικογραφία.
Αλλά δεν είναι μόνο η αστραπιαία ταχύτητα της στρατιωτικής γραφειοκρατίας, που δεν δικαιολογεί εφησυχασμούς. Μπορεί να συνελήφθησαν οι αρχιτραμπούκοι, κι αυτό είναι το τέταρτο που δεν πρέπει να ξεχνάμε, όμως το μικρόβιο έχει διαδοθεί πλέον σε όλη την Ελλάδα. Ναι, μεν, το απόστημα έσπασε αλλά εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με εφηβικά σπυράκια. Δεν έχουμε να κάνουμε με ακμή αλλά με παρακμή, με καρκίνωμα. Και οι μεταστάσεις του είναι, πλέον, ομάδες, παρέες, συμμορίες και αγέλες σε όλη την επικράτεια. Νεαρά παιδιά, που (αν βλέπουν τηλεόραση) κουνάνε δύσπιστα το κεφάλι τους και βγαίνουν να δείρουν κάναν μαύρο, κάναν αριστερό. Ποσώς ενδιέφερε τον αριστερό, προχτές στους Μολάους, που του έσπασαν το κεφάλι κάτι χρυσαυγιτόπουλα, το εάν έχει συλληφθεί ή όχι ο Μιχαλολιάκος. Στα παλιά του τα παπούτσια (αν έχει) του ανώνυμου Πακιστανού, που θα βρεθεί μεθαύριο μαχαιρωμένος στο χαντάκι του Άργους, εάν ο Κασσιδιάρης κάνει ντους στη φυλακή με το σορτσάκι, μην του πέσει το σαπούνι. Οι λύκοι έχουν συλληφθεί αλλά κυκλοφορούν χιλιάδες λυκάκια που έχουν ήδη γευτεί το ανθρώπινο αίμα. Και κυνηγούν να γευτούν κι άλλο. Διότι «Δεν υπάρχει κυνήγι σαν κι αυτό του ανθρώπου», που αποδίδεται στο Χεμινγουέι, διακεκριμένο κυνηγό και μισάνθρωπο. Δεν το είπε έτσι, καθώς αυτή η φράση συνοδεύεται από μια εξήγηση, η οποία συνήθως παραλείπεται: «Και όσοι έχουν κυνηγήσει οπλισμένους ανθρώπους για αρκετό καιρό και τους άρεσε, ποτέ ξανά δεν θα ενδιαφερθούν για κάτι άλλο». Έγραψε, όμως, επίσης, στο «Για ποιον χτυπά η καμπάνα» έναν διάλογο στην Ισπανία του ’36 «Αλλά δεν υπάρχουν πολλοί φασίστες στη χώρα σου [τις ΗΠΑ], ε;»« Υπάρχουν πολλοί που δεν ξέρουν ότι είναι φασίστες αλλά θα το ανακαλύψουν όταν έρθει η ώρα»
Με τέτοιες μαύρες σκέψεις, δεν είναι παράξενο που ο Χεμινγουέι προχώρησε στην τελική λύση της αυτοκτονίας, το μόνο κοινό του σημείο με το Χίτλερ. Εμείς, όμως, θέλουμε να ζήσουμε. Κι αυτό είναι το πέμπτο, που πρέπει να θυμόμαστε...
Πρόδρομος Σεϊτανίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου