Ο λιγνίτης οδεύει προς χωματοποίηση: υπάρχει κανείς που να έχει συναίσθηση της ιστορικής ευθύνης;

Είδαμε την ερώτηση του βουλευτή της ΝΔ Κ.Μαρκόπουλου «Ο λιγνίτης ως μοχλός ανάπτυξης» και είπαμε επιτέλους! μετά την ΕΒΙΚΕΝ, βρέθηκε κι ένας βουλευτής να μιλήσει για το λιγνίτη. Ο Μαρκόπουλος είναι βουλευτής Εύβοιας, μιας περιοχής που ξέρει ότι η μεταπολεμική ανάκαμψη της χώρας στηρίχτηκε καταρχήν στο λιγνίτη, τόσο του Αλιβερίου όσο και της Κύμης.  Που ξέρει ότι ο ορυκτός πλούτος, όπως ο λευκόλιθος και το νικέλιο της Εύβοιας, είναι για αξιοποίηση κι όχι για εγκατάλειψη. Όσο πάντως και να γράφει ο Μαρκόπουλος ότι στο Αλιβέρι υπάρχει “εκτεταμένο λιγνιτωρυχείο” δεν πρόκειται να το βρείτε πουθενά, οι τελευταίες εργασίες εκεί έγιναν στη δεκαετία του 1980. Όπως δεν θα βρείτε ούτε τα “εκτεταμένα λιγνιτωρυχεία” της Δράμας και της Ελασσόνας, άλλο πράγμα είναι το κοίτασμα κι άλλο πράγμα είναι το λιγνιτωρυχείο.

Καλό είναι βέβαια όλοι οι βουλευτές να κάνουν  την αυτοκριτική τους για την κατάσταση στην οποία έχει οδηγηθεί το ενεργειακό μίγμα της χώρας. Και η ΝΔ, στην οποία ανήκει από μικρό παιδί ο Μαρκόπουλος, δεν είναι καθόλου άμοιρη ευθυνών για την εγκατάλειψη του λιγνίτη, κάθε άλλο: επί υπουργίας Σιούφα και Φώλια έγιναν πολλά ωραία για την προώθηση του φυσικού αερίου, υποχρεώθηκε η ΔΕΗ να αγοράζει την ενέργεια όλων των υπολοίπων, μετατράπηκε η άδεια ιδιοπαραγωγής της μονάδας της ΑτΕ σε άδεια παραγωγού, ο λιγνίτης της Βεύης ακόμα περιμένει το αποτέλεσμα του διαγωνισμού και βγαίνει τώρα ο Μαρκόπουλος και ρωτάει το Μανιάτη, ενώ δεν θυμόμαστε να ρώτησε ποτέ το Σιούφα, το Φώλια, το Χατζηδάκη. Ποτέ δεν είναι αργά.

Ωστόσο, στο πρόσφατο παρελθόν, υπήρξαν φωνές επιστημόνων, που προειδοποιούσαν για …την τροπή των πραγμάτων. Ενδεικτικά δημοσιεύουμε σήμερα -και προσεχώς θα δημοσιεύσουμε κι άλλες, ευχαριστούμε όσους μας στέλνουν υλικό- την παρέμβαση του τ. προέδρου του Συλλόγου Μεταλλειολόγων και επιμελητή της Μόνιμης Επιτροπής Ενέργειας ΤΕΕ Δρ Τάκη Ιορδάνη, το Μάρτιο 2010, στο συνέδριο του ΤΕΕ “Ενέργεια: Σημερινή Εικόνα, Σχεδιασμός, Προοπτικές”. Πρόκειται για μια ξεκάθαρη στις απόψεις της παρέμβαση, που στηλίτευε τις “από χρόνια ακολουθούμενες πολιτικές” και προειδοποιούσε ότι, μ’ αυτά που κάνουν οι κυβερνήσεις Πασοκ-ΝΔ, “ο λιγνίτης μοιραία βαίνει προς χωματοποίηση”.

Έχουμε κάποια επιλεγμένα αποσπάσματα από την παρέμβαση, που ολόκληρη θα τη βρείτε στο ΤΕΕ. “Ο λιγνίτης κράτησε ως Άτλαντας στους ώμους του την ανάπτυξη της χώρας και την οδήγησε στο να εντάσσεται σήμερα αυτή στη χωρίς των 25 πλέον ανεπτυγμένων χωρών της υφηλίου“. “Να αναλογιζόμαστε μήπως οι επιγενόμενοι μας χρεώσουν με την όποιας μορφής μειοδοσία“.

“Έχει φθάσει στο σημείο στο άκουσμα και μόνο της λέξεως Λιγνίτης να υπάρχει η αίσθηση κάτι του πολύ κακού“. “Όποιον δε, τολμά να εκφράζει την επιστημονική αλήθεια περί του ΛΙΓΝΙΤΗ, να τον στολίζουν με διάφορα επίθετα“. “Μια ενοχοποίηση τέτοια που μοιραία με τη γενικότερη Εθνική Στάση οδηγούμε τον τεράστιο αυτό Εθνικό Πλούτο, με μαθηματική ακρίβεια, σε πλήρη απαξίωσή του“. “Με την πλήρη αδράνειά μας οδηγούμε το ΛΙΓΝΙΤΗ ΜΑΣ στο να αποκτήσει την αξία απλού χώματος, στη ΧΩΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ“. Σε ποιον τα ‘λεγε να τ’ ακούσει; Ποιός ήταν στο συνέδριο; Μα ο Μανιάτης, ποιός άλλος; Ο οποίος, φυσικά, σφύριζε αδιάφορα, γυρνούσε στα συνέδρια κι έλεγε στον καθένα ό,τι ήθελε ν’ ακούσει, αφού τότε δεν αρκούσε να είναι κανείς με τις ΑΠΕ, έπρεπε και να είναι ενάντια στο λιγνίτη. Τι έλεγε ο Μανιάτης στο συνέδριο; “Παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Στηρίχθηκε και συνεχίζει να στηρίζεται και θα στηρίζεται και αυτό μάλλον στον λιγνίτη. Για τα επόμενα, τουλάχιστον, τριάντα με σαράντα χρόνια. Πολίτες θα πρέπει να συνεχίσει να αποτελεί και θα αποτελεί την βάση στην παραγωγή ηλεκτρισμού της χώρας για λόγους σταθερότητας τιμών και ασφαλώς και ασφάλειας εφοδιασμού“. Τι έλεγε μερικούς μόνο μήνες μετά;

“Τα τελευταία πενήντα χρόνια στηριχτήκαμε στο εθνικό μας αυτό καύσιμο και αυτό «την έκανε τη δουλειά του». Από το 2013 και μετά, όμως, ο λιγνίτης θα πάψει να είναι το φθηνό καύσιμο, θα γίνει ακριβό καύσιμο και γι’ αυτό και βαδίζουμε, όσο πιο γρήγορα μπορούμε, σε μια άλλη κατεύθυνση: Πλήρης αντικατάσταση των περισσότερων μονάδων της ΔΕΗ που καίνε λιγνίτη με μονάδες ίδιας, ή ανάλογης δυναμικότητας που θα καίνε πια το πολύ πιο ευγενές καύσιμο, το φυσικό αέριο“.

Και φυσικά κι αυτό το ιστολόγιο έχει ήδη δεχθεί διάφορα επίθετα, επειδή, κόντρα στο politically correct της πράσινης παράνοιας, τολμάμε να μιλάμε για το λιγνίτη! Ο λιγνίτης είναι πλέον στην Ελλάδα “ανάδελφο” καύσιμο. Δεν είμαστε πάντως οι μόνοι που γράφουμε για την πράσινη παράνοια, υπάρχει κι ένα άλλο ιστολόγιο, το archaeopteryxgr.blogspot.gr, που υποστηρίζει, από πολύ παλαιότερα και με καλή τεκμηρίωση, ότι με τα αιολικά δουλειά δεν γίνεται και για χώρες σαν την Ελλάδα ο λιγνίτης είναι δώρο Θεού.

Τα στοιχεία αποθεμάτων που δίνονται στην εισήγηση περιλαμβάνουν μάλλον το σύνολο των γεωλογικών αποθεμάτων, που δεν είναι όλα απολήψιμα μόνο με επιφανειακά, αλλά και με υπόγεια λιγνιτωρυχεία. Στις σημερινές συνθήκες δύσκολα μπορούν να θεωρηθούν όλα ως οικονομικά απολήψιμα, αλλά, όσο περνούν τα χρόνια τόσο εξελίσσεται και η τεχνολογία και τα βαθιά κοιτάσματα θα μπορούν πιθανά να εκμεταλλευτούν αργότερα με τεχνολογίες μετατροπής σε αέριο. Τέτοιες τεχνολογίες έχουν εξελιχθεί και εφαρμόζονται ήδη σε Αυστραλία και Κίνα. Τα αποθέματα 3 δισ. τόννοι, στα οποία έχουμε αναφερθεί σε προηγούμενη ανάρτηση, είναι μόνο τα άμεσα απολήψιμα από τα μεγάλα κοιτάσματα με υπαίθρια εκμετάλλευση. Βλέποντας στην εισήγηση την αξία των 60-70 δισ. ευρώ μόνο ως αξία λιγνίτη στις αυλές των ΑΗΣ, μπορούμε βέβαια να σας θυμίσουμε ότι σας το είχαμε ήδη πει: θα ζαλιστείτε να μετράτε μηδενικά αν υπολογίσετε την αξία του λιγνίτη σε αξία ισοδύναμου πετρελαίου.

Και συνεχίζει η παρέμβαση: το περιβάλλον δεν σώζεται μόνο απ’ την Ελλάδα, “το διάτρητο πιθάρι -εκπομπών CO2- του Δαναού και να θέλαμε δεν βουλώνει μόνο με την Ελληνική προσπάθεια. Αν βουλώσουν οι ΗΠΑ, Κίνα, Ινδία, κλπ ό,τι τους αναλογεί ίσως τότε το διάτρητο πιθάρι του Δαναού θα στεγανοποιηθεί και το Περιβάλλον θα σωθεί και η δική μας προσπάθεια θα είναι άξια λόγου να γίνει.” “Πρέπει άμεσα η Κυβέρνηση δια της ΔΕΗ ή άλλων επενδυτών να προγραμματίσει τη δημιουργία των 6-7 νέων μονάδων των 2400MW που ήδη αναφέρθησαν πιο πάνω“.
Δεν τα έχουμε γράψει, ότι παντού στον κόσμο αξιοποιούν τους εγχώριους γαιάνθρακες, ότι είναι προγραμματισμένα παντού νέα εργοστάσια λιγνίτη και λιθάνθρακα κι ότι ακόμα και η Γερμανία, η επικεφαλής της σταυροφορίας για τις ΑΠΕ, έκανε νέο ρεκόρ ηλεκτροπαραγωγής από λιγνίτη κι αύξησε και τις εκπομπές CO2;

Και καταλήγει η παρέμβαση: “ΣΗΜΕΡΑ, προφανώς για να υπάρξει το ΑΥΡΙΟ, θεωρώ ότι στην περίπτωσή μας η εντατικοποίηση της αξιοποίησης του Λιγνίτη μας σήμερα  δίδει τις τεράστιες προοπτικές ως εκ του τεραστίου οικονομικού μεγέθους του εναπομείναντος λιγνίτη μας για ένα περισσότερο ασφαλές οικονομικό μέλλον της χώρας”. “Η εγκατάλειψη της δυνατότητας να μπορούμε ακόμη να αξιοποιήσουμε το λιγνίτη μας για τους επιγενόμενους, θα αποτελεί τη “λυδία λίθο” ότι η γενιά μας στερούνταν της αντστοίχου σοφίας“.

Μετά τις προγραμματισμένες αποσύρσεις λιγνιτικών μονάδων στα αμέσως επόμενα χρόνια, η χώρα, όπως είπε ο ΑΔΜΗΕ, θα καταλήξει να έχει πολλές ΑΠΕ, αλλά, το βράδυ, θα χρειάζεται εισαγωγές ρεύματος. Και ο λιγνίτης θα κάθεται στο υπέδαφος ανεκμετάλλευτος, οι Έλληνες θα ξενιτεύονται για να βρουν δουλειά και η γερμανική βιομηχανία θα μας πουλάει ανεμογεννήτριες, οι Κινέζοι θα μας πουλούν Φ/Β. Το τέλειο success story!

Το ερώτημα βέβαια είναι διαχρονικό την τελευταία 15ετία: υπάρχει πλέον κανείς στα κυβερνητικά κόμματα, απερχόμενα κι επόμενα, που να έχει συναίσθηση της ιστορικής ευθύνης, τόσο σήμερα όσο και απέναντι στις επόμενες γενιές, για να μην απαξιωθεί ο λιγνίτης; Γιατί και οι απόψεις κάποιων “Συνιστωσών” για “ενεργειακή δημοκρατία“, διατυπωμένες μάλιστα απ’ την άλλη πλευρά του Ατλαντικού (!), μόνο ανατριχίλα προκαλούν για την παντελή άγνοια του θέματος που πραγματεύονται.

Ας ελπίσουμε η ερώτηση του Μαρκόπουλου να σηματοδοτεί μια κυβερνητική στροφή προς το λιγνίτη. Αν και απ’ αυτούς που χρεοκόπησαν τη χώρα και συνεχίζουν ακάθεκτοι το καταστροφικό τους έργο, της εκδίωξης των μεγάλων επιχειρήσεων και της αποσάθρωσης της οικονομίας με την άγρια φορολόγηση των πάντων πλην όσων έχουν τα λεφτά στην Ελβετία, δεν μπορεί κανείς να περιμένει κάτι καλό. Γι’ αυτό στις εκλογές της άνοιξης πρέπει να πέσει γενναία “σκούπα” στο παλιό, φθαρμένο και χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα …
   
http://greeklignite.blogspot.gr/2014/02/blog-post_26.html