ΜΕ "ΝΕΑ ΔΙΑΡΚΗ ΜΕΤΡΑ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗΣ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗΣ" Το ΔΝΤ δίνει 3,4 δις.

Γράφει ο petrosdiver.
Ο Αναπληρωτής Διευθύνων Σύμβουλος του ΔΝΤ, Ναογιούκι Shinohara κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στο Μοντεβιδέο, αναφέρθηκε και στην Ελλάδα αποκαλύπτοντας οτι το χρέος μας αυτή την στιγμή είναι μή βιώσιμο, παρά τις διαβεβαιώσεις των εδώ κυβερνητικών, οτι θα χρειαστούμε περαιτέρω ελάφρυνση του χρέους που κατέχουν οι Ευρωπαίοι και φυσικά θα απαιτηθεί η συμφωνημένη δημοσιονομική προσαρμογή και τα απαραίτητα νέα μέτρα (που υποτίθεται οτι δεν θα λαμβάνονταν).
Διαβάστε μερικά αποσπάσματα απο την ομιλία του ξένου αξιωματούχου του ΔΝΤ, για να καταλάβεται τον Αρμαγεδώνα που πλησιάζει.

" Πρόσθετη δημοσιονομική προσαρμογή είναι αναγκαία για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας του χρέους, μέ μέτρα υψηλής ποιότητας, ενισχύοντας παράλληλα το κοινωνικό δίχτυ ασφαλείας.
Είναι σημαντικό ότι οι αρχές πρέπει να εξακολουθήσουν την  βελτιώση για την είσπραξη των φόρων, την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και την ενίσχυση του ελέγχου των δαπανών. Οι Μεταρρυθμίσεις στη δημόσια διοίκηση πρέπει να επιταχυνθούν. Οι αρχές λαμβάνουν διορθωτικά μέτρα για την εκκαθάριση των εγχώριων ληξιπρόθεσμων οφειλών και την επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων.
«Παρά τη σημαντική αναπροσαρμογή των μισθών, οι εξαγωγικές επιδόσεις παραμένουν συγκριτικά ασθενής. Κατά συνέπεια, η ενίσχυση των προσπαθειών για την απελευθέρωση των αγορών προϊόντων και υπηρεσιών είναι ευπρόσδεκτη. Περαιτέρω μέτρα είναι αναγκαία για να αρθούν τα ρυθμιστικά εμπόδια στον ανταγωνισμό σε βασικούς τομείς για τη μεταρρύθμιση και την αδειοδότηση των επενδύσεων. Οι αρχές έχουν δεσμευτεί για την αναζωογόνηση των μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας και τη βελτίωση του επιχειρηματικού κλίματος.

 Όμως, το συνολικό χρέος της χώρας εξακολουθεί να είναι περίπου 175% της ετήσιας οικονομικής παραγωγής της, ένα επίπεδο που θεωρείται απο τους οικονομολόγους μή βιώσιμο μακροπρόθεσμα.
 Το ΔΝΤ πιστεύει ότι η Ελλάδα πρέπει να φέρει το χρέος κάτω από το 110% του ΑΕΠ μέχρι το 2022 για να είναι βιώσιμo.
Η Ελλάδα είναι απίθανο να φτάσει σε αυτό το επίπεδο χωρίς περαιτέρω ελάφρυνση του χρέους από τις κυβερνήσεις της ευρωζώνης, οι οποίες κατέχουν σήμερα πάνω από το 80% του δημοσίου χρέους της  Ελλάδας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση στα τέλη του 2012 υποσχέθηκε να παράσχει περισσότερη ελάφρυνση του χρέους για την Ελλάδα, εφ 'όσον αυτή πληροί τους στόχους για το πρωτογενές πλεόνασμα του προϋπολογισμού και τις μεταρρυθμίσεις της.
Αλλά δεν είναι σαφές πότε η ελάφρυνση του χρέους θα υπάρξη ή τι μορφή θα μπορούσε να πάρει. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δήλωσε τον περασμένο μήνα οτι οι συζητήσεις θα αρχίσουν το δεύτερο εξάμηνο του τρέχοντος έτους.
 

 

Η αποκάλυψη είναι απο το Δημήτρη Καμμένο (πόρτα πόρτα)

Μετάφραση Βέργος Πέτρος.

Βενιζέλος, το δικό μας Βισύ...

Δραματική δεξιά στροφή του ΣΥΡΙΖΑ! Συναντήθηκε ο σ. Τσίπρας με τον ΣΕΒ και οι βιομήχανοι του ξέφυγαν όλοι, δεν συνέλαβε κανέναν! Κι όχι μόνον αυτό, αλλά σε ένα κρεσέντο ταξικής συνεργασίας ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ πρότεινε την επαναφορά του βασικού μισθού στα 751 Ευρώ, τη ρύθμιση των κόκκινων (να ’τοι πάλι οι «κόκκινοι») δανείων νοικοκυριών κι επιχειρήσεων κι άλλα τέτοια κρυπτοκομμουνιστικά, συγγνώμη κρυπτοδεξιά, που απειλούν τη «σταθερότητα», επαπειλούν να προκαλέσουν «ατύχημα» και σκορπίζουν «αυταπάτες» στον λαό. Επίσης, αν αίφνης ακούσετε
κάπου κοντά σας γόον τινά και κοπετόν ασίγαστο, μην πάθετε πανικό, για τον κ. Μιχελάκη θα πρόκειται, ο οποίος έχει πάρει σβάρνα κανάλια, ραδιόφωνα κι εφημερίδες ολοφυρόμενος για την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ να πάρει 27% και όχι 30% - τι θα κάνουν τώρα
οι αριστεροί; τι θα γίνουν πρώτοι μέσα στην ερημία του πλήθους; πού θα βρουν συμμάχους; Σκίζει τα ιμάτιά του ο μέραρχος της Δεξιάς, «έπιασε οροφή ο ΣΥΡΙΖΑ και τώρα τι θα κάνει;» - πω πω πόόόνος! Αβάσταχτος! Ούτε όταν έκοβε τα επιδόματα απ’ τους ανάπηρους ο κ. Μιχελάκης, δεν πόνεσε τόσον πολύ η κυρία Αννα Μισέλ Ασημακοπούλου.
Βεβαίως, πρέπει να παραδεχθούμε, κυρίες και κύριοι, πως όταν πονά η κυρία Αννα Μισέλ με τον πόνο που προκαλεί στον λαό η Νουδοπασόκ, πονά με αριστερό πρόσημο. Ενώ όταν πονά για τους ίδιους λόγους ο κ. Βορίδης πονά με ένα πρόσημο κάπως πιο βαρβατερό, δεξιό να το πεις, ακροδεξιό; - θα σας γελάσω.
Πρόσημο, κυρίες και κύριοι. Η λέξη της εποχής. Συχνά στη δημοσιογραφία και την πολιτική σκάει κάποιος μια λέξη (διακύβευμα, αφήγηση, φαντασιακό) και ξεσπά επιδημία στη χρήση της. Τώρα μας έλαχε το πρόσημο. Δεν υπάρχει πολιτικός, δημοσιογράφος ή πανελίστας που να μην επαναλαμβάνει εδώ και λίγες βδομάδες αυτήν τη λέξη κάθε τρία λεπτά - γενικώς γίνεται
του προσήμου. Αλλοτε με αριστερό πρόσημο, άλλοτε με προοδευτικό πρόσημο (το δεξιό πρόσημο αποφεύγεται κάπως), γενικώς όλοι ομιλούν για πρόσημο λες και θα φάνε πρόστιμο αν το παραλείψουν.
Εκεί όμως που γίνεται της επί χρήμασι εκδιδομένης γυναικός (με κεντροαριστερό πρόσημο) είναι στη συζήτηση για την ανασύνθεση της Κεντροαριστεράς. Της μουρλής (με όποιο πρόσημο θέλετε). Τι είναι η Κεντροαριστερά; Μην είναι σοσιαλδημοκρατία (με αριστερό πρόσημο), μην είν’ το  Mega; Κινείται δεξιά της Αριστεράς ή αριστερά της Δεξιάς; Και με ποιο πρόσημο κινείται; Κάθονται στο ίδιο τραπέζι ο κ. Μαλέλης και ο κ. Μπίστης ή πρέπει στο τραπέζι να υπάρχει Λοβέρδος ψητός με πατάτες για να κάτσουν; Τι πρόσημο έχει η προπαγάνδα; λέμε και καμιά μαλακία να περάσει η ώρα, αλλά τι πρόσημο έχει η μαλακία; Ψυχραιμία!
Η αλήθεια είναι ότι χρειάζεται η Κεντροαριστερά (του Ποταμιού, της ΔΗΜΑΡ, των 58, του ΠΑΣΟΚ, της Ελιάς - ώσπου να τους φάει όλους ο κ. Βενιζέλος), η αλήθεια είναι ότι χρειάζεται ένας τρίτος, ένας ενδιάμεσος πόλος, αλλά με
τι πρόσημο;!;! - όχι άλλο πρόσημοοοοοοο...!! Εκτός κι αν αναλάβει να σας εξηγήσει τι εστί πρόσημο ο κ. Βενιζέλος! Ο άνθρωπος είναι θεός! με πρόσημο παντογνώστη! Παντοδύναμου! Και φωτεινού παντογνώστη επίσης. Αφού έφαγε το ποσοστό της ΔΗΜΑΡ, αφού
οργάνωσε ρωμαϊκό θρίαμβο για να πανηγυρίσει τη μείωση του ΠΑΣΟΚ απ’ το 12% στο 8%, ο ανοικονόμητος και πολυπράγμων αυτός Γαργαντούας ανέλαβε να μας εξηγήσει ότι το «μπόνους αποτελεί ένα κατάλοιπο του παλαιού πολιτικού συστήματος», ενώ όταν ο ίδιος το εισηγείτο ούτε «παλαιό πολιτικό σύστημα» υπήρχε ούτε και ο ίδιος ήταν και είναι το πιο αισχρό του κατάλοιπο.
Αν αισθάνεστε ότι ο άθρωπος αυτός σάς πυροβολεί στο μυαλό, ορθώς αισθάνεστε! Ο Μιθριδάτης αυτός, το θράσος και ο αμοραλισμός του οποίου υπερβαίνουν τα ύψη που έφθασε ο πύργος της Βαβέλ, χαρακτήρισε τη δήλωση του κ. Τσίπρα για «δυσαρμονία» μεταξύ της βούλησης του λαού και της σύνθεσης του Κοινοβουλίου «αντισυνταγματική» που «παραποιεί το Σύνταγμα» κι άλλα  βλακώδη, παρ’ ότι και ο ίδιος αυτός, ο κ. Βενιζέλος, για την ίδια δυσαρμονία ομιλούσε το 2009, όταν το ΠΑΣΟΚ πήρε την ίδια διαφορά από τη Ν.Δ. με αυτήν που έχει πάρει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ, 4%!
Ο κ. Βενιζέλος λέει ό,τι να ’ναι, Νομίζει ότι ομιλεί χωρίς κόστος. Οτι απευθύνεται σε Λωτοφάγους. Ή στους κατοίκους της Λίστας Λαγκάρντ. Οι οποίοι διασκεδάζουν με κάτι τέτοιους τύπους (με πρόσημο Βενιζέλου), αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Ξέρετε για ένα ζώον που ζει στην άγρια φύση και ονομάζεται «αδηφάγος». Πρόκειται για ένα υβρίδιο μεταξύ αρκούδας και ύαινας. Μοχθηρό και αχόρταγο, πτωματοφάγο και παμφάγο, βουλιμικό και ακάθαρτο. Υπ’ αυτήν
την έννοια ή μάλλον με αυτό το... πρόσημο ο κ. Βενιζέλος έχει το θράσος να κάνει «ανοίγματα» στον ΣΥΡΙΖΑ. Οχι, δεν πρόκειται για πλάκα. Πρόκειται για την τραγωδία και το αίσχος που ζούμε. Να νομίζουν τα μεγαλόσχημα τσιράκια και οι οιηματίες σμπίροι της διαπλοκής ότι μπορούν να τα κάνουν όλα, ότι όλα χωράνε παντού, ότι όλα χωνεύονται.
Δεν είναι ότι ο κ. Βενιζέλος δεν έχει συναίσθηση των εγκλημάτων που έχει κάνει (τότε θα ήταν για λύπηση), αλλά ότι έχει την πεποίθηση ότι δικαιούται να κάνει εγκλήματα.
Κατά τούτο ο κ. Βενιζέλος δεν διαφέρει από έναν τρομοκράτη, έναν φασίστα, έναν «υπεράνθρωπο», που διαθέτει το αλάθητο, που δικαιούται να βάζει χαράτσια, που αδιαφορεί αν η πολιτική του παίρνει ζωές, διότι αυτός είναι ο εκλεκτός, αυτός «συνομιλεί (κατά δήλωσίν του) με την Ιστορία», αυτός είναι ο μονίμως μεγάλος νικητής, αυτός σώζει μονίμως την πατρίδα, αυτός είναι ο Μάγκνους Λούκουλλος Γερμανικός, κι όλοι οι υπόλοιποι δεν είναι παρά μια ανωμαλία που αντιστέκεται στην ευφυΐα του και την αποστολή του. Ο κ. Βενιζέλος
είναι ένας Μεσσίας που μας σταυρώνει
ένας Προμηθέας που μας τρώει κάθε μέρα το συκώτι. Ενα κινούμενο και διαρκές πραξικόπημα. Ενα αυτοεκδιδόμενο Σύνταγμα.
Κυβερνά μέσω του κ. Σαμαρά χάριν της κυρίας Μέρκελ.
Με μιαν έννοια (και χωρίς κανένα πρόσημο) αν η Ναζιστική Γερμανία ήταν αισχρή, η Γαλλία του Βισύ ήταν αισχρότερη.
Και ο κ. Βενιζέλος είναι το καθ’ ημάς και επί ημάς Βισύ..

email: stathis@enikos.gr

Για τον κ.Τσίπρα στον ΣΕΒ

   «Η ιστορία όλων των ως τα τώρα κοινωνιών είναι ιστορία ταξικών αγώνων», υποστηρίζουν οι συγγραφείς του «Κομμουνιστικού Μανιφέστου». Και συνεχίζουν: «Ελεύθερος και δούλος, πατρίκιος και πληβείος, βαρόνος και δουλοπάροικος, μάστορας και κάλφας, με μια λέξη, καταπιεστής και καταπιεζόμενος, βρίσκονταν σε ακατάπαυστη αντίθεση μεταξύ τους, έκαναν αδιάκοπο αγώνα, πότε καλυμμένο, πότε ανοιχτό (…)».
   «Μπούρδες», απαντούν οι ανειρήνευτοι πολέμιοι του ξύλινου, του δογματικού λόγου και των κομμουνιστικών ιδεοληψιών. Αυτά τελειώσανε, διαβεβαιώνουν. Το είχε πει και ο κ.Γιώργος Παπανδρέου (28/8/2009) ως πρόεδρος της «Σοσιαλιστικής Διεθνούς», στην εκδήλωση του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος: «Δεν είναι πλέον ο εργάτης εναντίον του εργοδότη», είχε τονίσει…
   Χρόνια πριν, ήδη από το 1976, την έλευση αυτής της νέας εποχής – εποχή γενικής συναδέλφωσης, «κοινωνικής ειρήνης» και «κατάργησης της πάλης των τάξεων» -  την είχε εγκαινιάσει στην Ελλάδα ο αείμνηστος υπουργός Εργασίας Κ. Λάσκαρης: Δεν υπάρχει πλέον «εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο» και «δεν θα επιτρέψωμεν την πάλην των τάξεων», δήλωνε με πάθος…
   Στην πορεία προστέθηκαν ακόμα πιο ισχυρές αποδείξεις ότι οι ταξικές αντιθέσεις «ξεπεράστηκαν» και «καταργήθηκαν». Όπως για παράδειγμα η τοποθέτηση του τότε πρωθυπουργού κ.Σημίτη, ο οποίος τον Ιούνιο του 2000, από το Βερολίνο (τι σύμπτωση!)  είχε κατσαδιάσει όσους διαμαρτύρονταν για (ταξική) πολιτική του, και τους καλούσε - και ως πολιτικός και ως επιστήμων καθηγητής - να πάψουν να χρησιμοποιούν ως «ερμηνευτικό κανόνα την πάλη των τάξεων»…

Πρώτος λόγος

   Ο πρώτος λόγος που υπενθυμίζουμε τα παραπάνω είναι γιατί, παρ’ όλες αυτές τις διαβεβαιώσεις, συνεχίζουν να υπάρχουν ορισμένοι που επιμένουν να αμφισβητούν την «κατάργηση της πάλης των τάξεων». Κάτι μυστήριοι, που δεν είναι και τόσο πεισμένοι με το αφήγημα που θέλει τον κόσμο να πορεύεται με πυξίδα την «ταξική ειρήνευση» και την «κοινωνική συνεργασία».
   Στους αξιοσημείωτους αρνητές της συμπόρευσης των βιομηχάνων με τους εργάτες, των καπιταλιστών με τους προλετάριους, των τραπεζιτών με τους άνεργους, δεν συμπεριλαμβάνουμε – φυσικά - τους κομμουνιστές. Έτσι κι αλλιώς αυτοί είναι ξεροκέφαλοι.
   Δεν λαμβάνουμε καν υπόψη τον Μπέντζαµιν Ντισραέλι, που σε µια κρίση λογοτεχνικής ειλικρίνειας περιέγραφε τα του καιρού του ως εξής: «Δύο έθνη που µεταξύ τους δεν υπάρχει ούτε σχέση ούτε συµπάθεια και τα οποία δεν κυβερνώνται µε τους ίδιους νόµους (...). Τα δύο αυτά έθνη είναι οι πλούσιοι και οι φτωχοί». Αν και ο συντηρητικός Ντισραέλι, διετέλεσε για πολλά χρόνια πρωθυπουργός της Βρετανίας, και μάλιστα της βικτωριανής εποχής, επομένως οι απόψεις του περί «τάξεων» έχουν μια κάποια βαρύτητα, εντούτοις αυτά τα έλεγε τον 19ο αιώνα. «Παλιά», δηλαδή…
   Αλλά, όσο κι αν θέλουμε να μη χαλάσουμε αυτή την γιορτή της ταξικής συμφιλίωσης, πώς να μη λάβουμε υπόψη μας κάποιες πολύ πρόσφατες παραδοχές; Πώς, για παράδειγμα, να μην λάβουμε υπόψη μας τον Αμερικανό δισεκατομμυριούχο, τον Ουόρεν Μπάφετ, αυτόν τον μεγαλοκαρχαρία του χρηματιστικού κεφαλαίου, όταν δηλώνει: «Η πάλη των τάξεων υπάρχει και είναι η δική μου που κερδίζει»... Πώς να μην απορήσουμε όταν ο Μπαφετ, αυτός ο μεγιστάνας και μεγαλοτοκογλύφος, δηλώνει – και το δήλωσε με την άνεση μιας τάξης που τον κυνισμό της τον βαφτίζει «φιλαλήθεια» - ότι έκφραση αυτού του «ταξικού πολέμου» που διεξάγεται είναι ότι ο ίδιος πληρώνει λιγότερους φόρους απ' όσους πληρώνει η γραμματέας του…
   Πώς να μην αναρωτηθούμε: Ισχύει ότι ζούμε σε συνθήκες όπου είμαστε  «όλοι μαζί»; Ισχύει ότι οι κοινωνικές αντιθέσεις εξέλειπαν και ότι πλέον είναι εφικτό να πάμε «όλοι μαζί»; Ότι θα κερδίσουμε «όλοι μαζί»; Ότι θα βγούμε από την κρίση «όλοι μαζί»; Αλήθεια: Όσα υφιστάμεθα τα προκαλέσαμε «όλοι μαζί», τα υφιστάμεθα «όλοι μαζί», τραπεζίτες και φεσωμένοι, βιομήχανοι και απολυμένοι, εργολάβοι και «απασχολήσιμοι»; Η’ μήπως ισχύει αυτό που λέει ο Μπάφετ: «Ο πόλεμος των τάξεων σήμερα πια μαίνεται παντού, στριφογυρίζει μέσα στα μυαλά των ανθρώπων, που για πρώτη φορά τολμούν να πουν με το όνομά του αυτό που βλέπουν μπροστά τους, στον δρόμο, στο γραφείο, στη δουλειά τους»…
   Τι ισχύει, τελικά; Σε έναν κόσμο

• όπου 740 πολυεθνικές κατέχουν το 80% του παγκόσμιου πλούτου, αλλά πάνω από 50.000 άνθρωποι τη μέρα πεθαίνουν από αιτίες σχετιζόμενες με τη φτώχεια,
• όπου 2 δισεκατομμύρια άνθρωποι ζουν με ένα δολάριο τη μέρα και την ίδια ώρα μια χούφτα από «Μπάφετ» σπαταλούν ετησίως 50 δισ. δολάρια για να παίζουν... γκολφ,
• όπου μια οικογένεια στις ΗΠΑ, η οικογένεια Γουόλτον της αλυσίδας πολυκαταστημάτων Walmatt κατέχει τόσο πλούτο όσον έχουν αθροιστικά... 100 εκατομμύρια φτωχοί Αμερικανοί,
• όπου, κατά τον Στίγκλιτς, το 95% των κερδών που παράχθηκαν από το «μοντέλο Ομπάμα» από το 2009 μέχρι το 2012 στις ΗΠΑ κατέληξαν στο πλουσιότερο 1% του πληθυσμού, και κατά τον Κρούγκμαν από αυτά τα κέρδη το 60% πήγε στους μεγιστάνες που αποτελούν το μόλις 0,1% του πληθυσμού,
• όπου στην Ευρώπη των μνημονίων και της λιτότητας, εδώ που οι άνεργοι ξεπερνούν τα 30 εκατομμύρια, οι φτωχοί τα 120 εκατομμύρια, μετρήθηκε ότι 485 δισεκατομμυριούχοι κατέχουν πλούτο άνω τον 2 τρισεκατομμυρίων δολαρίων,
• όπου στην Ελλάδα, τόσο επί «ευημερίας», όσο και επί κρίσης, η εισοδηματική απόσταση μεταξύ των «εχόντων» και των πενήτων αυξάνεται κατά 6 και 7 φορές,

τείνουμε να πιστέψουμε ότι, μάλλον, ισχύει αυτό που λέει ο Μπάφετ…

   Πιστεύουμε, δηλαδή, ότι ο «ταξικός πόλεμος» όχι μόνο δεν έληξε ποτέ,  διότι πολύ απλά ουδέποτε «καταργήθηκαν» οι κοινωνικές αντιθέσεις που τον προκαλούν, αλλά ότι αντιθέτως «μαίνεται». Μονομερώς.

   Πιστεύουμε ότι επειδή δεν έχει «καταργηθεί» η ταξική διαφοροποίηση - και ούτε προβλέπεται να «καταργηθεί» σύντομα - γι’ αυτό και όσοι μιλούν για την «κατάργηση της πάλης των τάξεων» παίρνουν θέση υπέρ του αδίκως επιτιθέμενου και τον διευκολύνουν στη διαιώνιση αυτού του πολέμου.

   Πιστεύουμε ότι έτσι κάνουν αυτόν τον «πόλεμο» πιο εύκολο για τους θύτες υποβάλλοντας τα θύματα στη φενάκη μιας «συναίνεσης», ενός «διαλόγου», μιας «κοινωνικής ειρήνης» και μιας δήθεν «συναδέλφωσης» του θύτη με το θύμα, που οδηγεί το δεύτερο, το θύμα, να ξεκληρίζεται και να υποφέρει, και όταν υπάρχει ανάκαμψη, και όταν υπάρχει κρίση.

   Πιστεύουμε ότι όσοι αποκηρύσσουν την «πάλη των τάξεων» ως ερμηνευτικό εργαλείο της κοινωνικής πραγματικότητας, όσοι με την πολιτική τους βαφτίζουν «συναγωνιστές» και βάζουν στο ίδιο «χαράκωμα» και τους καταπιεστές και τους καταπιεσμένους, εμποδίζουν τα θύματα αυτού του πολέμου να ορθώσουν ανάστημα. Τα σπρώχνουν να αποδεχτούν σαν «αμετάκλητο» τον αφανισμό τους ή να συμβιβαστούν με τα ψίχουλα της χαμοζωής τους.

   Αυτή η πολιτική εξυπηρετεί την πλευρά των «Μπάφετ», αφού, τελικά, τάσσεται υπέρ της διατήρησης αυτού του ακήρυχτου «ταξικού πολέμου» και όχι υπέρ της κατάργησής του.  

Δεύτερος λόγος

   Ο δεύτερος λόγος που τα σημειώνουμε όλα αυτά είναι γιατί ακούσαμε τον κ.Τσίπρα, στην προχτεσινή συνέλευση του ΣΕΒ, να απευθύνεται στους βιομήχανους, να διεκτραγωδεί την κατάσταση της «διαλυμένης» χώρας και να τους λέει ότι «θα την επανενώσουμε όλοι μαζί και θα την οδηγήσουμε στο ασφαλές και γόνιμο έδαφος της ανασυγκρότησης και της ανάπτυξης»…
   Να τονίζει στο ακροατήριο του ΣΕΒ ότι η κυβέρνηση του θα είναι «κυβέρνηση όλων των Ελλήνων» ανεξαρτήτως αν πρόκειται περί Ελλήνων βιομηχάνων ή Ελλήνων ανέργων…
   Να επικαλείται την «εθνική ευθύνη» των βιομηχάνων – προφανώς όχι εκείνων που έχουν μεταφέρει τις έδρες των εταιρειών τους στο εξωτερικό - για τους απευθύνει «προσκλητήριο (…) για μια νέα κοινωνική συμφωνία», στο εσωτερικό…
   Να εγγυάται μια πολιτική για τους βιομήχανους όπου τα κέρδη τους θα ζυγίζονται σε ένα «δίκαιο πλαίσιο φορολογικών υποχρεώσεων» και όχι μια πολιτική που στον ανειρήνευτο χαρακτήρα της αντίθεσης μεταξύ «καπιταλιστικού κέρδους» και «κοινωνικού οφέλους» παίρνει τη θέση του δεύτερου…
   Συμπαθάτε μας (και συγγνώμη κιόλας), αλλά θα επιμείνουμε ότι στο σύστημα που ζούμε υπάρχουν τάξεις. Τάξεις «εχόντων» και τάξεις «μη εχόντων». Ο ΣΕΒ, αντικειμενικά και ανεξαρτήτως προσώπων (με τα οποία δεν έχουμε και τίποτα)  ανήκει στην πρώτη τάξη.
   Συμπαθάτε μας (και συγγνώμη κιόλας), αλλά ως Αριστερά δεν μπορείς να είσαι και με τους δυο, ακόμα κι αν οι πρώτοι επιδοθούν στην άσκηση της «υγιούς επιχειρηματικότητας», που θα παράγει «υγιή κέρδη», τα οποία, όμως, ποτέ δεν θα πάψουν να προέρχονται από την «υγιή εκμετάλλευση» της υπεραξίας που παράγει η εργατική τάξη.
   Συμπαθάτε μας (και συγγνώμη κιόλας), αλλά η Αριστερά που στη θέση της   «πάλης των τάξεων» βάζει  το… «win – win» των «κοινωνικών διαλόγων» και της «ταξικής συνεργασίας», μπορεί να λέει, να αισθάνεται και να είναι όσο  Αριστερά θέλει, όμως - χωρίς να παραγνωρίζουμε τις επαγγελίες της ή να συσκοτίζουμε τις διαφορές της με τον υφιστάμενο κυβερνητικό Αρμαγεδώνα:
   Τέτοια Αριστερά - της «κοινωνικής συμφωνίας» ανάμεσα στο κεφάλαιο και τους εργάτες - που να είναι ταυτόχρονα και «Αριστερά της ανατροπής», της ρήξης με τις ταξικές διακρίσεις, την ταξική αδικία, της εξόδου απ’ ό,τι γεννά και αναπαράγει τους «ταξικούς πολέμους» εις βάρος ων αδυνάμων, ούτε υπήρξε, ούτε θα υπάρξει ποτέ.

email: mpog@enikos.gr

Σοβαρότης μηδέν: Ο σοβαρός κ. Κεδίκογλου σε σοβαρές ανακοινώσεις: "Ο Τσίπρας λέει ανοησίες αλλά ευτυχώς δεν τον παίρνουν σοβαρά".

Γράφει ο petrosdiver.
Σοβαρή επίθεση στον Αλέξη Τσίπρα εξαπέλυσε ο σοβαρός κυβερνητικός εκπρόσωπος, Σίμος Κεδίκογλου, σχολιάζοντας σοβαρά την μη σοβαρή συνέντευξη του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στο σοβαρό περιοδικό Bloomberg.
«Ο κ. Τσίπρας όταν διαπίστωσε ότι δεν μπορεί να προκαλέσει ακυβερνησία μέσα στη χώρα, με τις δηλώσεις του στο Bloomberg, προσπαθεί να προβάλει εικόνα ακυβερνησίας στο εξωτερικό! Η προσπάθειά του πέφτει και πάλι στο κενό. Εκθέτει μόνο τον εαυτό του. Φαίνεται πως δεν γνωρίζει ότι οι μεγάλες συμφωνίες δεν γίνονται μεταξύ κομμάτων που βρίσκονται στην κυβέρνηση. Γίνονται μεταξύ κυβερνήσεων, δηλαδή μεταξύ κρατών», 
δήλωσε μεταξύ άλλων σοβαρών δηλώσεων ο σοβαρός κυβερνητικός εκπρόσωπος και πρόσθεσε σοβαρά:
«Αν κάθε κόμμα της αντιπολίτευσης αμφισβητούσε τις αποφάσεις της νόμιμης κυβέρνησης, καμία χώρα δεν θα μπορούσε να σταθεί διεθνώς. Πουθενά αλλού στον κόσμο - και σίγουρα όχι στην Ευρώπη - δεν λέγονται τέτοιες ανοησίες. Ευτυχώς δεν τον παίρνουν στα σοβαρά. Γιατί, αν τον έπαιρναν, η χώρα θα είχε πρόβλημα».
Αυτά απο έναν εξαιρετικά σοβαρό Κυβερνητικό εκπρόσωπο που προφανώς θέλει να τον πέρνουνε και
στα σοβαρά...

Έκρηξη ηφαιστείου στην Ινδονησία

Οι περισσότερες πτήσεις από και προς το αεροδρόμιο του Ντάργουιν της Αυστραλίας ματαιώθηκαν το Σάββατο εξαιτίας έκρηξης ηφαιστείου που σημειώθηκε κατά τη διάρκεια της νύχτας στο νησί Σαντζεάνγκ της Ινδονησίας.

Σύμφωνα με τη Μετεωρολογική Υπηρεσία της Ινδονησίας, ένα σύννεφο ηφαιστειακής τέφρας κινείται νοτιοανατολικά, με αποτέλεσμα να επηρεάζει τις βόρειες περιοχές της Αυστραλίας.

Δύο μεγάλες αεροπορικές εταιρείες, η Qantas και η Virgin ανακοίνωσαν πως οι πτήσεις από και προς το αεροδρόμιο του Ντάργουιν ακυρώνονται μέχρι νεωτέρας.

www.athina984.gr

Τα πρωτοσέλιδα του Σαββάτου (31 Μαίου 2014)