ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΙΤΕΑΣ: «Οι γυναίκες του τελευταίου ορόφου» (2012) του Φιλίπ Λε Γκε

ΘΕΡΙΝΟ ΣΙΝΕΜΑ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 18/7 στις 9.30μμ

στη μαρίνα Ιτέας

Μια ταινία διασκεδαστική, συγκινητική, με εξαιρετικό χιούμορ

Διακρίσεις: Τρία βραβεία Σεζάρ 2012 (β’ γυναικείου ρόλου, σκηνογραφίας, κοστουμιών)

Κριτικές:

«Μια ντελικάτη κωμωδία, που μας αιχμαλωτίζει με το χιούμορ της και διαθέτει το σπάνιο χάρισμα να μην εκβιάζει το χαμόγελό μας. Δεν μας συμβαίνει και συχνά». Le Journal du Dimanche

«Ένα τρυφερό, ουμανιστικό μήνυμα με χιούμορ και χαρά». Libération

«Μια γοητευτική κωμωδία, που φλερτάρει επιδέξια με  το κοινωνικό δράμα και το ρομάντζο χωρίς να καταφεύγει σε κανένα κλισέ... Η ειλικρίνειά της σε καθηλώνει».Excessif.com

«Μας ζεσταίνει με την ανθρωπιά της... Ο Fabriche Luchini [Ζαν-Λουί] και η Sandrine Kiberlain [Σουζάν] συγκαταλέγονται χωρίς αμφιβολία στους σημαντικότερους και πιο ευφάνταστους καλλιτέχνες της χώρας μας». Le Monde

ΥΠΟΘΕΣΗ

Παρίσι 1960. Ο Ζαν-Λουί Ζουμπέρ (Φαμπρίς Λουκινί), ένας ευκατάστατος επιχειρηματίας και σοβαρός οικογενειάρχης, ζει ήρεμα αλλά βαρετά με την ψηλομύτα γυναίκα του Σουζάν και τα δυο κακομαθημένα αγόρια τους. Όμως ο κόσμος τους θα έρθει τα πάνω κάτω, όταν στον τελευταίο όροφο του σπιτιού τους μετακομίζει μια πολύχρωμη και ζωηρή παρέα από Σπανιόλες, που εργάζονται ως οικιακές  βοηθοί στην πολυκατοικία.

Ο Ζαν-Λουί θα ανακαλύψει τον μικρόκοσμο των 6 γυναικών από την Ισπανία και η ζωή του θα γεμίσει χρώμα, ήλιο και χαρούμενη διάθεση.

Ο σκηνοθέτης φέρνει σε επαφή δύο κόσμους που στην πραγματικότητα δεν έχουν τίποτα κοινό μεταξύ τους -αφού ακόμη και η χρήση του ασανσέρ είναι απαγορευμένη για το υπηρετικό προσωπικό που οφείλει να χρησιμοποιεί τη σκάλα υπηρεσίας. Και το κάνει γνωρίζοντας ακριβώς τις δυναμικές που ελευθερώνει όταν αντιπαραβάλλει τη νεκρική σιγή των διαμερισμάτων με τον υπερφορτωμένο από μουσική, παθιασμένες συζητήσεις και μικρές προσωπικές τραγωδίες τελευταίο όροφο.

          Ο Φαμπρίς Λουκινί (Ζαν-Λουί), στο κεντρικό ρόλο, θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους καρατερίστες του παγκόσμιου σινεμά (που δεν έτυχε της αναγνώρισης που του άξιζε, ίσως γιατί δεν θέλησε ποτέ να παίξει στην άλλη μεριά του Ατλαντικού). Μαζί του ένα αξιαγάπητο καστ από υπέροχες Ισπανίδες ηθοποιούς. Κορυφαίες οι πρωταγωνίστριες του Αλμοδοβάρ, Κάρμεν Μάουρα και Λόλα Ντουένας που με το μπρίο τους και τις εξαιρετικές ερμηνείες τους έφεραν τα πάνω κάτω σε όλο το καθωσπρέπει κτίριο αλλά και ζωντάνια και κέφι σε όλο το φιλμ. 

          Ιδιαίτερη βαρύτητα φαίνεται να έχει δοθεί και στα σκηνικά, ώστε να τονίζονται οι διαφορές ανάμεσα στα  τακτοποιημένα διαμερίσματα της υψηλής τάξης στο Παρίσι της δεκαετίας του ’60 με τα καλογυαλισμένα ασημικά τους, και των μικρών δωματίων των ξένων υπηρετριών που ζούσαν στον παραδοσιακό «τελευταίο όροφο».