Οι ...Δήθεν.

Αισθάνομαι ότι ζούμε σε καιρούς χαλεπούς, μέσα σε μια κοινωνία που υπάρχει έκπτωση αξιών. Γύρω μας άνθρωποι γεμάτοι μεγαλομανία και αυταρέσκεια. Άνθρωποι με υπερτροφικό "εγώ", που θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό και επαίρονται για τον εκάστοτε "θρίαμβό τους". 
Άνθρωποι με το κλασικό μπλαζέ και περισπούδαστο ύφος της παραγκωνισμένης μεγαλοφυΐας και το "υπεράνω" στυλάκι. 
Ο λόγος φυσικά για τους ανήκοντες στην ειδική όσο και αξιολύπητη συνομοταξία των...Δήθεν.

     Οι δήθεν "προοδευτικοί" με ενίοτε φασίζουσα νοοτροπία, οι απαραίτητοι μαϊντανοί του τόπου, οι παραγοντίσκοι της δεκάρας, οι αιωνίως αερολογούντες, οι έχοντες τον τρόπο να τρυπώνουν όπου δει και να τα παίρνουν άμα λάχει πάνω και κάτω από το τραπέζι. Κομπάζοντας πάντα για το ανεξάρτητο της πορείας τους στο προσκήνιο, αλλά γλύφοντες εκεί που έφτυναν λίγο πριν, στο παρασκήνιο!
Οι εμπορευόμενοι κυριολεκτικά αέρα κοπανιστό, αλλά προσπέφτοντες προς τα εκεί όπου φυσάει ο άνεμος κάθε φορά, με μόνο στόχο να πουλούν εκδουλεύσεις και να υπονομεύουν ό,τι ευδοκιμεί χωρίς την βδελυρή παρουσία τους. Κάποιοι μάλιστα υποδύονται και τους "διοικούντες", άλλοι τους καλλιτεχνίζοντες, μερικοί δήθεν συγγράφουν, άλλοι αυτοαναγορεύονται κριτές των πάντων και οργιάζουν διαρκώς στα λεγόμενα "κοινωνικά δίκτυα".

     Στην πραγματικότητα είναι σκουπίδια που πατούν επί πτωμάτων για να πετύχουν κάτι… Τιποτένιοι, κενοί και ασήμαντοι, με ηθική κατάπτωση, εξοργιστικά κυνικοί, με απύθμενα συμπλέγματα κατωτερότητας, τα οποία ασφαλώς τους τα επισημαίνει ανελλιπώς και καθημερινά ο καθρέφτης του σπιτιού τους.  

     Διαβιούν σε πλήρη ταύτιση με τη γλίτσα που υπαγορεύει κάθε τους ενέργεια, αφού γλύφουν αλύπητα όπου διαφαίνεται κόκαλο στον ορίζοντα και δεν διστάζουν να απαξιώσουν οτιδήποτε τους αφήνει εκ των πραγμάτων απέξω.
Προσαρμόζονται σαν χαμαιλέοντες σε κάθε περίσταση, διαβάλλοντας, στα μουλωχτά πάντα, υπολήψεις, προωθώντας με κάθε δυνατό τρόπο τα προσωπικά τους συμφέροντα.  

     Αναγνωρίσιμοι ασφαλώς, αφού τέτοιοι "τύποι" πάντα καταφέρνουν να επιβιώνουν, ως φελλοί που επιπλέουν, πλασάροντας μάλιστα τους εαυτούς τους  ως ..."αξίες" (;;;). Μόνο που ξεχνούν ότι οι πραγματικές αξίες είναι σαν τον θησαυρό που βρίσκεται στο βυθό και εκεί είναι αδύνατο να βρεθούν οι φελλοί.
Σε μια κοινωνία με φελλούς να επιπλέουν, η μόνη επιβεβλημένη αντίδραση είναι το δημόσιο ξεβράκωμα. Και νομίζω ότι έχει έλθει η ώρα για κάτι τέτοιο ώστε να "απολαύσουν" πλέον μόνοι τη δήθεν μεγαλοσύνη τους, αόρατοι και παραγκωνισμένοι κυριολεκτικά από τους υπόλοιπους.